Οσουί της Νορθουμβρίας

Ο Οσουί της Νορθουμβρίας (612 - 670) ήταν βασιλιάς της Βερνικίας (642 - 670), γιός του βασιλιά της Βερνικίας Εθελφρίθ και της Άχας της Ντέιρα. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μάχη κατά του Έντουιν της Ντέιρα στον ποταμό Ίντλ το 616, οπότε εξορίστηκε μαζί με όλα τα αδέλφια του ως το θάνατο του βασιλιά Έντουιν (633) στην μάχη του Χάτφιλντ. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του, αυτός και τα αδέλφια του μεταστράφηκαν στο χριστιανισμό. Κατά τον Μπέντε μιλούσαν και την παλιά Ιρλανδική διάλεκτο. Με την επιστροφή τους, ο μεγαλύτερος αδελφός του, Όσβαλντ, έγινε βασιλιάς της Βερνικίας, τα παλιά εδάφη του πατέρα του.

Ο Όσβαλντ σκοτώθηκε και στη συνέχεια ακρωτηριάστηκε από τον παγανιστή βασιλιά της Μερκίας Πέντα στις 5 Αυγούστου του 642 στη μάχη του Μάσερφιλντ. Διάδοχός του ήταν ο ανήλικος γιός Εθελβάλντ, αλλά λόγω πολύ μικρής ηλικίας ο 30χρονος θείος του κηρύχθηκε βασιλιάς και στήριξε όλη την χριστιανική πίστη του στον επίσκοπο Αιντάν. Με την άνοδό του στο θρόνο προσπάθησε αμέσως να επεκτείνει την εξουσία του στην Ντέιρα με τον γάμο του με την Ινφλίντ, κόρη του Έντουιν (642 - 644) που ήταν τότε εξόριστος στο Κεντ. Παιδιά τους ήταν:

• Έκγκφριθ της Νορθουβρίας
• Ελφγουίν (660 - 679)
• Οσθρίθ (πέθανε το 697)
• Ελφφλίντ (654 - 714)

Στη συνέχεια παντρεύτηκε άλλες δύο φορές. Την πρώτη περίοδο της βασιλείας του (642 - 655) ήταν υποτελής του βασιλιά Πέντα που είχε την κυριαρχία του σε ολόκληρο το νησί της Βρετανίας, ενώ το βασίλειο της Ντέιρα ήταν ανεξάρτητο υπό την εξουσία ευγενών του Όσουι και στη συνέχεια των ίδιων των γιών του. Οι σχέσεις του με τον βασιλιά Πέντα δεν ήταν καθόλου ειρηνικές, αφού ειδικά μετά το θάνατο του επισκόπου Αιντάν έκανε συνεχείς εφόδους στην Βερνικία, σε μιά απο τισ οποίες έφτασε μέχρι και τις πύλες του Βαμβούργου (651). Ωστόσο αναφέρεται μιά βελτίωση των σχέσεων του με τον Πέντα, αφού ο γιός του Εκγκφρίθ παντρεύτηκε την κόρη του Πέντα Κίνεμπουρ ενώ η κόρη του Ελφφλίντ παντρεύτηκε τον γιό του Πέντα Πεάντα που βαπτίσθηκε χριστιανός σύμφωνα με τον Βέδα. Το 655 ο Πέντα αποφάσισε οριστικά να λύσει όλα τα προβλήματα του με την Βερνικία και επιτέθηκε επικεφαλής μεγάλου στρατού, ενώ αρνήθηκε εγωιστικά όλες τις τιμητικές προτάσεις ειρήνης του Οσουί. Τότε ο Οσουί αποφάσισε να προσφέρει την κόρη του Ελφφλίντ στην εκκλησία ιδρύοντας δεκάδες μοναστήρια, και προσήγγισε όλους τους συμμάχους του Πέντα αποδυναμώνοντας τον σημαντικά.

Διάδοχος του Πέντα στην κυριαρχία της Βρετανίας

Στην τελική μάχη που έγινε στο Βινβάντ, συνέτριψε τον στρατό του Πέντα, ενώ ο ίδιος ο Πέντα σκοτώθηκε, οπότε και ο Οσουί έγινε κυρίαρχος σε ολόκληρη την Βρετανία, πέρνοντας τη σκυτάλη από τον Πέντα. Εγκατέστησε τον ανήλικο γιό του Εγκφρίθ βασιλιά του Ντειράν, ενώ ο γαμπρός του γιός του Πέντα Πεάντα εγκαταστάθηκε υποτελής βασιλιάς του στη νότια Μερκία. Την επόμενη χρονιά, το 656, ο Πεάντα πέθανε πιθανώς δηλητηριασθείς από τη σύζυγό του Ελφφλίντ, οπότε και ο πατέρας της Οσουί έγινε απόλυτος κυρίαρχος σε ολόκληρη την Αγγλία. Ο Κένγουολ του Ουέσσεξ που είχε εξοριστεί από τον Πέντα επανήλθε στη θέση του, όπως και όλοι οι χριστιανοί ηγεμόνες. Περί το 660 εκστράτευσε στην Ουαλία προκειμένου να παγιώσει τη θέση του ζητώντας φόρο υποτέλειας από τους Ουαλούς βασιλείς συμμάχους του Πέντα. Στην Σύνοδο του Ουίτμπι (664) αποδέχθηκε να συμμορφωθεί πλήρως με τους κανόνες της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας διώχνοντας τον επίσκοπο Κολμάν, και το 660 πάντρεψε τον γιό του Εγκφρίθ με την κόρη του βασιλιά Άννα. Πέθανε σε ηλικία 58 ετών στις 15 Φεβρουαρίου του 670 ενώ προετοιμαζόταν για προσκύνημα στη Ρώμη. Τον διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιός του από την πρώτη σύζυγό του Εγκφρίθ.

Πρότυπο:Μετάφραση EN