Πάπας Στέφανος Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
επέκταση, μετάφραση από αγγλικά
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{Πάπας
{{Infobox Pope|
|όνομα = Στέφανος Α΄
English name=Saint Stephen I|
image=[[Image:Stephen I.jpg]]|
|εικόνα = [[Image:Stephen I.jpg|190px]]
|από = [[254]]
birth_name=Stephanus|
|έως = [[2 Αυγούστου|02-08-]][[257]]
term_start=ca. [[12 May]] [[254]]|
|προκάτοχος = [[Πάπας Λούκιος Α΄|Λούκιος Α΄]]
term_end=[[2 August]] [[257]]|
|διάδοχος = [[Πάπας Σίξτος Β΄|Σίξτος Β΄]]
predecessor=[[Pope Lucius I|Lucius I]]|
|θυρεός =
successor=[[Pope Sixtus II|Sixtus II]]|
}}
birth_date=???|
Ο '''Πάπας Στέφανος Α΄''' ([[12 Μαΐου]] [[254]] – [[2 Αυγούστου]] [[257]]) ήταν εκ γενετής Ρωμαίος, αλλά ελληνικής καταγωγής, σύμφωνα με το ''[[Liber Pontificalis]]''. Έγινε επίσκοπος της εκκλησίας της Ρώμης διαδεχόμενος τον [[πάπας Λούκιος Α΄|Λούκιο Α']], του οποίου διετέλεσε αρχιδιάκονος, μετά από δίμηνη χηρεία του παπικού θρόνου.
birthplace=[[Rome]], [[Italy]]|
dead=dead|death_date={{death date|257|8|2|mf=y}}|
deathplace=[[Rome]], [[Italy]]|
other=Stephen|}}
<!--A discussion on Wikipedia produced an overwhelming consensus to end the 'style wars' by replacing styles at the start by a style infobox later in the text. It is now installed below.-->
{{infobox popestyles|
papal name=Pope Stephen I|
dipstyle=His Holiness|
offstyle=Your Holiness|
relstyle=Holy Father|
deathstyle=[[Saint]]|}}
'''Pope Saint Stephen I''' served as Bishop of Rome from [[12 May]], [[254]] to [[2 August]], [[257]].


Θεωρείται σημαντικός επίσκοπος Ρώμης σε ζητήματα κύρους της αποστολικής έδρας και είναι κυρίως γνωστός για τις συγκρούσεις του με τον ισχυρό επίσκοπο Κυπριανό [[Καρχηδόνα|Καρχηδόνος]]. Εκείνη την εποχή, η Εκκλησία αντιμετώπιζε εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα: Μετά τους διωγμούς του Δεκίου (250-251), προέκυψε διαφωνία σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίζονταν αυτοί που παρεξέκλιναν από την πίστη. Ο Φαουστίνος, επίσκοπος Λυών, ζήτησε από τον Στέφανο να λάβει μέτρα κατά του Μαρκιανού, επισκόπου Αρλ, ο οποίος αρνούνταν να δώσει συγχώρηση και να έρθει σε κοινωνία με τους λεγόμενους «πεπτωκότες» (''lapsii''), οι οποίοι μετανοούσαν και ζητούσαν να επιστρέψουν στην Εκκλησία. Και άλλοι επίσκοποι, με επικεφαλής τον «αντίπαπα» Νοβατιανό, ακολούθησαν αυτή τη σκληρή γραμμή, η οποία ονομάστηκε και «νοβατιανισμός». Ο Στέφανος όμως, μπροστά στη σκληρότητα των διωγμών και στην ανάγκη συσπείρωσης των χριστιανών, έκανε δεκτούς χωρίς αναβαπτισμό όσους πλανήθηκαν από αιρέσεις ή θυσίασαν σε θεούς ή υπέγραψαν αποκήρυξη του Χριστού και κατόπιν μετανόησαν και επέστρεψαν. Προκειμένου να επιβάλει την άποψη αυτή, ο Στέφανος στήριξε την αυθεντία του επισκόπου Ρώμης στο ευαγγελικό χωρίο «{{πολυτονικό|σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν}}»<ref>[[s:Κατά Ματθαίον#ιστ'|Κατά Ματθαίον, ιστ΄ 18]]</ref>, πράγμα το οποίο συνέβαινε για δεύτερη φορά (η πρώτη είχε συμβεί επί [[Πάπας Κάλλιστος Α΄|Πάπα Κάλλιστου Α΄]])<ref>Αριστείδη Πανώτη, Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-8116-17-7, τόμ. Α΄, σελ. 110</ref>. Στην επιεική αυτή στάση αντιτάχθηκαν ο Καισαρείας Φιρμιλιανός, ο Καρθαγένης Κυπριανός και σύνοδος 85 επισκόπων της Βόρειας Αφρικής, οι οποίοι θεωρούσαν τον αναβαπτισμό απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις, πριν την αποδοχή στην Ευχαριστία<ref>Αριστείδη Πανώτη, Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-8116-17-7, τόμ. Α΄, σελ. 111</ref>.
Of [[Rome|Roman]] birth but of [[Greek people|Greek]] ancestry, he became bishop of Rome in 254, having served as archdeacon of [[Pope Lucius I]], who appointed Stephen his successor.


Το «''Depositio Episcoporum''» του 354 δεν αναφέρει το Στέφανο ως μάρτυρα<ref>"Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969), σελ. 133</ref>. Η αναφορά του ως μάρτυρα από κάποιες πηγές οφείλεται σε σύγχυση με το διάδοχό του, [[Πάπας Σίξτος Β΄|Σίξτο Β΄]], ο οποίος μαρτύρησε τον Αύγουστο του 258, κατά τους διωγμούς του Βαλεριανού, οπότε αποκεφαλίστηκε καθώς τελούσε την Ευχαριστία στις κατακόμβες. Η [[Καθολική Εκκλησία]] τιμά τη μνήμη του Στεφάνου στις [[2 Αυγούστου]]. Θεωρείται προστάτης της πόλης [[Hvar]] της [[Κροατία|Κροατίας]].
At the time, internal disputes racking the Church were as much a threat as the external persecutions: following the [[Decius|Decian persecution]] of 250-251, there was disagreement about how to treat those who had lapsed from the faith, and Stephen was urged by Faustinus, Bishop of Lyon, to take action against Marcian, [[Bishop of Arles]], who denied penance and communion to the lapsed who repented, the position called [[Novatianism]], after [[Novatian]], later declared a [[Christian heresy|heretic]], who held for the strictest approach.


==Παραπομπές==
This led to controversy over whether to accept as a valid sacrament baptism by splinter Christian groups. Stephen held that converts from such groups did not need rebaptism, while [[Cyprian]] and certain bishops of the Roman province of Africa held rebaptism necessary for admission to the [[Eucharist]]. Stephen's view eventually won broad acceptance.
{{Παραπομπές}}


He is also mentioned as having insisted on the restoration of the bishops of [[León, León|León]] and [[Astorga (Spain)|Astorga]], who had been deposed for unfaithfulness during the persecution but afterwards had repented.


{{Πάπες Ρώμης}}
The ''"Depositio Episcoporum"'' of 354 speaks of Pope Stephen I as not a martyr.<ref>"Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969), p. 133</ref> Probably because of a conflation with his successor [[Pope Sixtus II]], who was one of the first victims of [[Valerian (emperor)|Valerian]]'s 258 persecution, it has been said that, as he was sitting on his pontifical throne in the [[catacombs]], celebrating [[Mass (liturgy)|Mass]] for his [[Wiktionary:congregation|congregation]] the emperor's men came and beheaded him on [[August 2]], [[257]]. As late as the 18th century, the chair was preserved, still stained with blood. Although Emperor Valerian's original persecution in 257 did not order summary execution of bishops, it did not exactly forbid them.


[[Κατηγορία:Πάπες Ρώμης|Στεφανος 01]]
St Stephen I's [[feast day]] in the [[Roman Catholic Church]] is celebrated on [[August 2]].<ref>"Martyrologium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 2001 ISBN 88-209-7210-7)</ref> When the 1839 the new feast of [[Alphonsus Liguori|St Alphonsus Mary de Liguori]] was assigned to [[2 August]], Saint Stephen I was mentioned only as a [[commemoration (prayer)|commemoration]] within the [[Mass (liturgy)|Mass]] of Saint Alphonsus. The revision of the calendar in 1969 removed the mention of Saint Stephen I from the General Roman Calendar, but, according to the [[Roman Missal|General Instruction of the Roman Missal]], the [[2 August]] Mass may now everywhere be that of Saint Stephen I, unless in some locality an obligatory celebration is assigned to that day,<ref>[http://www.acbc.catholic.org.au/documents/200707031933.pdf "General Instruction of the Roman Missal"] 355 c</ref> and some continue to use pre-1969 calendars that mention a commemoration of Saint Stephen I on that day.

Pope Saint Stephen I is the patron of [[Hvar (town)|Hvar]].

==References==
<references />

==External links==
* {{ws|[[s:Catholic Encyclopedia (1913)/Pope St. Stephen I|Pope St. Stephen I]] in the 1913 ''Catholic Encyclopedia''}}
*[http://www.documentacatholicaomnia.eu/01_01_0254-0257-_Stephanus_I,_Sanctus.html His writings]

{{start}}
{{s-rel|ca}}
{{s-bef|before=[[Pope Lucius I|Lucius I]]}}
{{s-ttl|title=[[Bishop of Rome]] <br/>[[List of popes|Pope]]|years=254&ndash;257}}
{{s-aft|after=[[Pope Sixtus II|Sixtus II]]}}
{{end}}

{{Popes}}
{{Catholicism}}
{{History of the Roman Catholic Church}}

{{DEFAULTSORT:Stephen 01}}
[[Category:257 deaths]]
[[Category:People from Rome (city)]]
[[Category:Popes]]
[[Category:Italian popes]]
[[Category:Papal saints]]
[[Category:3rd-century archbishops]]
[[Category:3rd-century Christian saints]]


[[af:Pous Stefanus I]]
[[af:Pous Stefanus I]]
Γραμμή 69: Γραμμή 29:
[[da:Pave Stefan 1.]]
[[da:Pave Stefan 1.]]
[[de:Stephan I. (Bischof von Rom)]]
[[de:Stephan I. (Bischof von Rom)]]
[[en:Pope Stephen I]]
[[eo:Stefano la 1-a (papo)]]
[[es:Esteban I (papa)]]
[[et:Stephanus I]]
[[et:Stephanus I]]
[[el:Πάπας Στέφανος Α΄]]
[[es:Esteban I (papa)]]
[[eo:Stefano la 1-a (papo)]]
[[fa:استفان یکم]]
[[fa:استفان یکم]]
[[fi:Stefanus I]]
[[fr:Étienne Ier (pape)]]
[[fr:Étienne Ier (pape)]]
[[gl:Estevo I, papa]]
[[gl:Estevo I, papa]]
[[he:סטפנוס הראשון]]
[[ko:교황 스테파노 1세]]
[[hr:Stjepan I., papa]]
[[hr:Stjepan I., papa]]
[[hu:I. István pápa]]
[[id:Paus Stefanus I]]
[[id:Paus Stefanus I]]
[[it:Papa Stefano I]]
[[it:Papa Stefano I]]
[[ja:ステファヌス1世 (ローマ教皇)]]
[[he:סטפנוס הראשון]]
[[jv:Paus Stephanus I]]
[[jv:Paus Stephanus I]]
[[sw:Papa Stefano I]]
[[ko:교황 스테파노 1세]]
[[la:Stephanus I]]
[[la:Stephanus I]]
[[hu:I. István pápa]]
[[mk:Папа Стефан I]]
[[mk:Папа Стефан I]]
[[nl:Paus Stefanus I]]
[[nl:Paus Stefanus I]]
[[ja:ステファヌス1世 (ローマ教皇)]]
[[no:Stefan I (pave)]]
[[no:Stefan I (pave)]]
[[pl:Stefan I (papież)]]
[[pl:Stefan I (papież)]]
Γραμμή 94: Γραμμή 54:
[[ru:Стефан I (папа римский)]]
[[ru:Стефан I (папа римский)]]
[[sk:Štefan I. (pápež)]]
[[sk:Štefan I. (pápež)]]
[[fi:Stefanus I]]
[[sv:Stefan I (påve)]]
[[sv:Stefan I (påve)]]
[[tl:Esteban I]]
[[sw:Papa Stefano I]]
[[th:สมเด็จพระสันตะปาปาสตีเฟนที่ 1]]
[[th:สมเด็จพระสันตะปาปาสตีเฟนที่ 1]]
[[tl:Esteban I]]
[[uk:Стефан I]]
[[uk:Стефан I]]
[[zh:教宗斯德望一世]]
[[zh:教宗斯德望一世]]

Έκδοση από την 17:23, 12 Ιουνίου 2009

Στέφανος Α΄
Από254
Έως02-08-257
ΠροκάτοχοςΛούκιος Α΄
ΔιάδοχοςΣίξτος Β΄

Ο Πάπας Στέφανος Α΄ (12 Μαΐου 2542 Αυγούστου 257) ήταν εκ γενετής Ρωμαίος, αλλά ελληνικής καταγωγής, σύμφωνα με το Liber Pontificalis. Έγινε επίσκοπος της εκκλησίας της Ρώμης διαδεχόμενος τον Λούκιο Α', του οποίου διετέλεσε αρχιδιάκονος, μετά από δίμηνη χηρεία του παπικού θρόνου.

Θεωρείται σημαντικός επίσκοπος Ρώμης σε ζητήματα κύρους της αποστολικής έδρας και είναι κυρίως γνωστός για τις συγκρούσεις του με τον ισχυρό επίσκοπο Κυπριανό Καρχηδόνος. Εκείνη την εποχή, η Εκκλησία αντιμετώπιζε εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα: Μετά τους διωγμούς του Δεκίου (250-251), προέκυψε διαφωνία σχετικά με το πώς θα αντιμετωπίζονταν αυτοί που παρεξέκλιναν από την πίστη. Ο Φαουστίνος, επίσκοπος Λυών, ζήτησε από τον Στέφανο να λάβει μέτρα κατά του Μαρκιανού, επισκόπου Αρλ, ο οποίος αρνούνταν να δώσει συγχώρηση και να έρθει σε κοινωνία με τους λεγόμενους «πεπτωκότες» (lapsii), οι οποίοι μετανοούσαν και ζητούσαν να επιστρέψουν στην Εκκλησία. Και άλλοι επίσκοποι, με επικεφαλής τον «αντίπαπα» Νοβατιανό, ακολούθησαν αυτή τη σκληρή γραμμή, η οποία ονομάστηκε και «νοβατιανισμός». Ο Στέφανος όμως, μπροστά στη σκληρότητα των διωγμών και στην ανάγκη συσπείρωσης των χριστιανών, έκανε δεκτούς χωρίς αναβαπτισμό όσους πλανήθηκαν από αιρέσεις ή θυσίασαν σε θεούς ή υπέγραψαν αποκήρυξη του Χριστού και κατόπιν μετανόησαν και επέστρεψαν. Προκειμένου να επιβάλει την άποψη αυτή, ο Στέφανος στήριξε την αυθεντία του επισκόπου Ρώμης στο ευαγγελικό χωρίο «σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν»[1], πράγμα το οποίο συνέβαινε για δεύτερη φορά (η πρώτη είχε συμβεί επί Πάπα Κάλλιστου Α΄)[2]. Στην επιεική αυτή στάση αντιτάχθηκαν ο Καισαρείας Φιρμιλιανός, ο Καρθαγένης Κυπριανός και σύνοδος 85 επισκόπων της Βόρειας Αφρικής, οι οποίοι θεωρούσαν τον αναβαπτισμό απαραίτητο σε τέτοιες περιπτώσεις, πριν την αποδοχή στην Ευχαριστία[3].

Το «Depositio Episcoporum» του 354 δεν αναφέρει το Στέφανο ως μάρτυρα[4]. Η αναφορά του ως μάρτυρα από κάποιες πηγές οφείλεται σε σύγχυση με το διάδοχό του, Σίξτο Β΄, ο οποίος μαρτύρησε τον Αύγουστο του 258, κατά τους διωγμούς του Βαλεριανού, οπότε αποκεφαλίστηκε καθώς τελούσε την Ευχαριστία στις κατακόμβες. Η Καθολική Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Στεφάνου στις 2 Αυγούστου. Θεωρείται προστάτης της πόλης Hvar της Κροατίας.

Παραπομπές

  1. Κατά Ματθαίον, ιστ΄ 18
  2. Αριστείδη Πανώτη, Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-8116-17-7, τόμ. Α΄, σελ. 110
  3. Αριστείδη Πανώτη, Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας, Αθήνα 2008, ISBN 978-960-8116-17-7, τόμ. Α΄, σελ. 111
  4. "Calendarium Romanum" (Libreria Editrice Vaticana, 1969), σελ. 133