Όριο διαρροής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
+πηγή σε περι πλαστικών αρθρώσεων |
αλλαγή διατύπωσης |
||
Γραμμή 4: | Γραμμή 4: | ||
Για ασφάλεια ο [[Επιστήμη Μηχανικού|μηχανικός]] χρησιμοποιεί το λεγόμενο Συντελεστή Ασφαλείας, ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος της [[μονάδα|μονάδας]], ώστε να υποβαθμίσει το όριο διαρροής κατά συγκεκριμένο ποσοστό, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Κατά αυτό το τρόπο ελαττώνεται η πιθανότητα αστοχίας υλικού σε περίπτωση καταπόνησης που θα ξεπεράσει τη μέγιστη επιτρεπτή λόγω βλάβης, λάθους ή ατυχήματος. |
Για ασφάλεια ο [[Επιστήμη Μηχανικού|μηχανικός]] χρησιμοποιεί το λεγόμενο Συντελεστή Ασφαλείας, ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος της [[μονάδα|μονάδας]], ώστε να υποβαθμίσει το όριο διαρροής κατά συγκεκριμένο ποσοστό, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Κατά αυτό το τρόπο ελαττώνεται η πιθανότητα αστοχίας υλικού σε περίπτωση καταπόνησης που θα ξεπεράσει τη μέγιστη επιτρεπτή λόγω βλάβης, λάθους ή ατυχήματος. |
||
Το όριο διαρροής δεν πρέπει να συγχέεται με το όριο καταστροφικής αστοχίας ενός υλικού. Ορισμένες φορές η υπέρβαση του ορίου διαρροής, τοπικά σε κάποιες θέσεις μιας κατασκευής, μπορεί να είναι αποδεκτή/επιτρεπτή. Πρέπει όμως να εξασφαλίζεται η ασφάλεια, ευστάθεια και λειτουργικότητα ολόκληρης της κατασκευής ως προς το μέγιστο φορτίο σχεδιασμού (πχ σεισμική φόρτιση). |
|||
Η υπέρβαση του ορίου διαρροής στις σύγχρονες αντισεισμικές κατασκευές από [[οπλισμένο σκυρόδεμα]] είναι επιθυμητή για την δημιουργία πλαστικών αρθρώσεων στον φέροντα οργανισμό με σκοπό την απόσβεση μέρους της σεισμικής ενέργειας{{πηγή}}. |
|||
Το όριο διαρροής εξαρτάται από τη φύση του υλικού και παίρνει διάφορες τιμές από πολύ μικρές για κάποια πλαστικά έως πολύ μεγάλες για υλικά όπως το [[τιτάνιο]] και διάφορα κράματα [[χάλυβας|χάλυβα]]. |
Το όριο διαρροής εξαρτάται από τη φύση του υλικού και παίρνει διάφορες τιμές από πολύ μικρές για κάποια πλαστικά έως πολύ μεγάλες για υλικά όπως το [[τιτάνιο]] και διάφορα κράματα [[χάλυβας|χάλυβα]]. |
Έκδοση από την 12:08, 1 Ιουνίου 2009
Όριο διαρροής καλείται η κρίσιμη τιμή εφαρμοζόμενης τάσης σε ένα στερεό σώμα πέρα από την οποία μέρος της παραμόρφωση παύει να είναι ελαστική και γίνεται πλαστική.
Για ασφάλεια ο μηχανικός χρησιμοποιεί το λεγόμενο Συντελεστή Ασφαλείας, ο οποίος είναι πάντοτε μεγαλύτερος της μονάδας, ώστε να υποβαθμίσει το όριο διαρροής κατά συγκεκριμένο ποσοστό, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Κατά αυτό το τρόπο ελαττώνεται η πιθανότητα αστοχίας υλικού σε περίπτωση καταπόνησης που θα ξεπεράσει τη μέγιστη επιτρεπτή λόγω βλάβης, λάθους ή ατυχήματος.
Το όριο διαρροής δεν πρέπει να συγχέεται με το όριο καταστροφικής αστοχίας ενός υλικού. Ορισμένες φορές η υπέρβαση του ορίου διαρροής, τοπικά σε κάποιες θέσεις μιας κατασκευής, μπορεί να είναι αποδεκτή/επιτρεπτή. Πρέπει όμως να εξασφαλίζεται η ασφάλεια, ευστάθεια και λειτουργικότητα ολόκληρης της κατασκευής ως προς το μέγιστο φορτίο σχεδιασμού (πχ σεισμική φόρτιση).
Το όριο διαρροής εξαρτάται από τη φύση του υλικού και παίρνει διάφορες τιμές από πολύ μικρές για κάποια πλαστικά έως πολύ μεγάλες για υλικά όπως το τιτάνιο και διάφορα κράματα χάλυβα.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
πηγές
- Juvinal, Robert C. & Marshek, Kurt M.; Fundamentals of machine component design. -2nd ed., ISBN 0-471-62281-8