Egmont (Μπετόβεν): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: zh:艾格蒙特 (贝多芬)
Dimitrisss (συζήτηση | συνεισφορές)
διάφορα μικρά
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Image:Graf Egmont.jpg|thumb|right|200px|Το ηρωϊκό μαρτύριο του [[Λάμοραλ, Κόμης του Έγκμοντ|Κόμητος Έγκμοντ]] ενέπνευσε στον Μπετόβεν μια από της πιο λαμπρές εισαγωγές του.]]
[[Image:Graf Egmont.jpg|thumb|right|200px|Το ηρωϊκό μαρτύριο του [[Λάμοραλ, Κόμης του Έγκμοντ|Κόμη Έγκμοντ]] ενέπνευσε στον Μπετόβεν μία από της πιο λαμπρές εισαγωγές του.]]


'''Egmont''', opus 84, ονομάζεται μουσική σύνθεση του [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]] για το [[Έγκμοντ (θεατρικό)|ομώνυμο]] θέατρικό έργο του [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε]]. Αποτελείται από μία [[Εισαγωγή|εισαγωγή]] και εννέα κομμάτια για [[σοπράνο]] και [[ορχήστρα]]. Ο Μπετόβεν το συνέθεσε μεταξύ Οκτωβρίου [[1809]] και Ιουνίου [[1810]], και η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στις [[15 Ιουνίου]] [[1810]].
'''Egmont''', opus 84, ονομάζεται μουσική σύνθεση του [[Λούντβιχ βαν Μπετόβεν]] για το [[Έγκμοντ (θεατρικό)|ομώνυμο]] θεατρικό έργο του [[Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε]]. Αποτελείται από μία εισαγωγή και εννέα κομμάτια για [[σοπράνο]] και [[ορχήστρα]]. Ο Μπετόβεν το συνέθεσε μεταξύ [[Οκτώβριος|Οκτωβρίου]] [[1809]] και [[Ιούνιος|Ιουνίου]] [[1810]], ενώ η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στις [[15 Ιουνίου]] [[1810]].


Το θέμα της σύνθεσης είναι η ιστορία και ο ηρωισμός του [[Λάμοραλ κόμης του Έγκμοντ|Κόμη του Έγκμοντ]]. Ο Μπετόβεν θαύμαζε τον Γκαίτε και το έργο του ενώ η ηρωική αυτοθυσία του καταδικασμένου σε θάνατο, Έγκμοντ, για την σθεναρή του αντίσταση στην καταπίεση τον ενέπνεε, ίσως λόγω και της δικής του [[Φλαμανδία|φλαμανδικής]] καταγωγής.<ref>{{cite book|title=Beethoven|author=Denis Matthews|publisher=J.M. Dent & Sons Ltd|location=London|year=1985|isbn=0-460-86035-6}}</ref>
Το θέμα της σύνθεσης είναι η ιστορία και ο ηρωισμός του [[Λάμοραλ κόμης του Έγκμοντ|Κόμη του Έγκμοντ]]. Ο Μπετόβεν θαύμαζε τον Γκαίτε και το έργο του ενώ η ηρωική αυτοθυσία του καταδικασμένου σε θάνατο, Έγκμοντ, για την σθεναρή του αντίσταση στην καταπίεση τον ενέπνεε, ίσως λόγω και της δικής του [[Φλαμανδία|φλαμανδικής]] καταγωγής.<ref>{{cite book|title=Beethoven|author=Denis Matthews|publisher=J.M. Dent & Sons Ltd|location=London|year=1985|isbn=0-460-86035-6}}</ref>


Η μουσική δέχθηκε εγκωμιαστικά σχόλια για την ποίησή της, ιδιαιτέρως από τον [[Ερνστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν|Ε.Τ.Α. Χόφμαν]]. Ενώ ο ίδιος ο Γκαίτε δήλωσε ότι ο Μπετόβεν εξέφρασε τις προθέσεις του με «με αξιοσημείωτη μεγαλοφυία».
Η μουσική δέχθηκε εγκωμιαστικά σχόλια για την ποίησή της, ιδιαιτέρως από τον [[Ερνστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν]]. Ενώ ο ίδιος ο Γκαίτε δήλωσε ότι ο Μπετόβεν εξέφρασε τις προθέσεις του με «με αξιοσημείωτη μεγαλοφυία».


Η δυναμική και εκφραστική εισαγωγή είναι ένα από τα τελευταία έργα της δεύτερης περιόδου του. Είναι διάσημη σύνθεση όσο και η εισαγωγή [[Κοριολανός (Μπετόβεν)|Κοριολανός]] και παρόμοιου ύφους με την [[5η Συμφωνία (Μπετόβεν)|5η Συμφωνία]] την οποία ολοκλήρωσε δύο χρόνια νωρίτερα.
Η δυναμική και εκφραστική εισαγωγή είναι ένα από τα τελευταία έργα της δεύτερης περιόδου του. Είναι διάσημη σύνθεση όσο και η εισαγωγή [[Κοριολανός (Μπετόβεν)|Κοριολανός]] και παρόμοιου ύφους με την [[5η Συμφωνία (Μπετόβεν)|5η Συμφωνία]] την οποία ολοκλήρωσε δύο χρόνια νωρίτερα.

Έκδοση από την 21:37, 29 Μαΐου 2009

Το ηρωϊκό μαρτύριο του Κόμη Έγκμοντ ενέπνευσε στον Μπετόβεν μία από της πιο λαμπρές εισαγωγές του.

Egmont, opus 84, ονομάζεται μουσική σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν για το ομώνυμο θεατρικό έργο του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε. Αποτελείται από μία εισαγωγή και εννέα κομμάτια για σοπράνο και ορχήστρα. Ο Μπετόβεν το συνέθεσε μεταξύ Οκτωβρίου 1809 και Ιουνίου 1810, ενώ η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στις 15 Ιουνίου 1810.

Το θέμα της σύνθεσης είναι η ιστορία και ο ηρωισμός του Κόμη του Έγκμοντ. Ο Μπετόβεν θαύμαζε τον Γκαίτε και το έργο του ενώ η ηρωική αυτοθυσία του καταδικασμένου σε θάνατο, Έγκμοντ, για την σθεναρή του αντίσταση στην καταπίεση τον ενέπνεε, ίσως λόγω και της δικής του φλαμανδικής καταγωγής.[1]

Η μουσική δέχθηκε εγκωμιαστικά σχόλια για την ποίησή της, ιδιαιτέρως από τον Ερνστ Τέοντορ Αμαντέους Χόφμαν. Ενώ ο ίδιος ο Γκαίτε δήλωσε ότι ο Μπετόβεν εξέφρασε τις προθέσεις του με «με αξιοσημείωτη μεγαλοφυία».

Η δυναμική και εκφραστική εισαγωγή είναι ένα από τα τελευταία έργα της δεύτερης περιόδου του. Είναι διάσημη σύνθεση όσο και η εισαγωγή Κοριολανός και παρόμοιου ύφους με την 5η Συμφωνία την οποία ολοκλήρωσε δύο χρόνια νωρίτερα.

Το έργο αποτελείται από τα εξής τμήματα,[2] μεταξύ των οποίων η εισαγωγή, το ληντ Die Trommel gerühret και το mort de Klärchen είναι ιδιαιτέρως γνωστά:

  1. Ouverture: Sostenuto, ma non troppo - Allegro
  2. Lied: "Die Trommel gerühret"
  3. Entracte: Andante
  4. Entracte: Larghetto
  5. Lied: "Freudvoll und Leidvoll"
  6. Entracte: Allegro - Marcia
  7. Entracte: Poco sostenuto e risoluto
  8. Mort de Klärchen
  9. Melodram: "Süßer Schlaf"
  10. Siegessymphonie (Συμφωνία της νίκης): Allegro con brio

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Αναφορές

  1. Denis Matthews (1985). Beethoven. London: J.M. Dent & Sons Ltd. ISBN 0-460-86035-6. 
  2. http://www.klassika.info/Komponisten/Beethoven/Buehnenmusik/084/index.html

Πρότυπο:Μεταφρασμένο