Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Οι '''Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι''' ήταν [[Ελλάδα|Ελληνική]] φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον [[Αρίστιππος ο Κυρηναίος|Αρίστιππο τον Κυρηναίο]]. Μέλη της ήταν ο [[Θεόδωρος ο άθεος]], ο [[Αννίκερις ο Κυρηναίος]], ο [[Ηγησίας ο Πεισιθάνατος]] και ο [[Ευήμερος]]. |
Οι '''Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι''' ήταν [[Ελλάδα|Ελληνική]] φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον [[Αρίστιππος ο Κυρηναίος|Αρίστιππο τον Κυρηναίο]]. Μέλη της ήταν ο [[Θεόδωρος ο άθεος]], ο [[Αννίκερις ο Κυρηναίος]],η [[Αρήτη (φιλόσοφος)|Αρήτη]], ο [[Ηγησίας ο Πεισιθάνατος]] και ο [[Ευήμερος]]. |
||
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν σαν υπέρτατο αγαθό τις ηδονές των αισθήσεων και έβαζαν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό<ref>Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν, Κυρηναϊκοί</ref>, σταδιακά όμως άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείπουν πλεον τον ηδονισμό, τον τροποποιούσαν ή τον θεωρούσαν αδύνατο. Ο Ηγησίας μάλιστα έφτασε σε μια απαισιόδοξη βιοθεωρία. |
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν σαν υπέρτατο αγαθό τις ηδονές των αισθήσεων και έβαζαν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό<ref>Αθήνα 1963, Εκδόσεις Κ.Αναγνωστίδη, Πλήρες Μικρό Φιλοσοφικό Λεξικό, Μ.Ροζενταλ - Π.Γιουντιν, Κυρηναϊκοί</ref>, σταδιακά όμως άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείπουν πλεον τον ηδονισμό, τον τροποποιούσαν ή τον θεωρούσαν αδύνατο. Ο Ηγησίας μάλιστα έφτασε σε μια απαισιόδοξη βιοθεωρία. |
||
Έκδοση από την 08:01, 16 Απριλίου 2009
Οι Κυρηναϊκοί φιλόσοφοι ήταν Ελληνική φιλοσοφική σχολή, που ιδρύθηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. από τον Αρίστιππο τον Κυρηναίο. Μέλη της ήταν ο Θεόδωρος ο άθεος, ο Αννίκερις ο Κυρηναίος,η Αρήτη, ο Ηγησίας ο Πεισιθάνατος και ο Ευήμερος.
Οι Κυρηναϊκοί θεωρούσαν σαν υπέρτατο αγαθό τις ηδονές των αισθήσεων και έβαζαν το ατομικό συμφέρον πάνω από το κοινωνικό[1], σταδιακά όμως άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείπουν πλεον τον ηδονισμό, τον τροποποιούσαν ή τον θεωρούσαν αδύνατο. Ο Ηγησίας μάλιστα έφτασε σε μια απαισιόδοξη βιοθεωρία.
Η διάρκεια της σχολής δεν προχωρά πέρα από τους αλεξανδρινούς χρόνους, καθώς στο εξής κέρδιζε έδαφος η Επικούρεια φιλοσοφία, η οποία τοποθετούσε πάνω σε άλλες βάσεις την ηδονή και την ανθρώπινη ευτυχία[2].