Λεγάτος (Αρχαία Ρώμη)

Ο Λεγάτος ήταν κατά την αρχαιότητα υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Προερχόμενος από την τάξη των συγκλητικών, είχε ως άμεσο προϊστάμενο τον dux, ενώ ήταν ανώτερος ιεραρχικά από τους τριβούνους, οι οποίοι διοικούσαν τις κοόρτεις. Προκειμένου να διοικήσουν ένα στράτευμα ανεξάρτητα, κι όχι υπό τις διαταγές ενός dux ή επάρχου, οι λεγάτοι έπρεπε να κατέχουν τουλάχιστον το αξίωμα του πραίτορα.

Οι λεγάτοι είχαν μεγάλο μερίδιο στα πολεμικά λάφυρα, κάτι που καθιστούσε το αξίωμα πολύ επικερδές. Συνεπώς, προσέλκυε ακόμη και διακεκριμένους πολιτικούς. Στις επαρχίες όπου υπηρετούσε μοναχά μία λεγεώνα, ο λεγάτος της ήταν ταυτόχρονα και έπαρχος. Αν ωστόσο μια επαρχία είχαν ως έδρα περισσότερες από μία λεγεώνες, καθεμιά είχε το λεγάτο της και επικεφαλής ολονών ήταν ένας ανεξάρτητος των λεγεώνων έπαρχος.

Υπήρχαν δύο θέσεις λεγάτων:

• ο legatus legionis ήταν πρώην πραίτορας ο οποίος αποκτούσε τη διοίκηση κάποιας διακεκριμένης λεγεώνας.
• ο legatus propraetor ήταν πρώην ύπατος, ο οποίος λάμβανε τη διοίκηση μιας επαρχίας, από κοινού με τις εξουσίες ενός πραίτορα, κάτι που του παρείχε ανάλογα με την περίπτωση τη διοίκηση τεσσάρων ή και περισσότερων λεγεώνων.

Τον τίτλο του λεγάτου κατείχε επίσης ο γενικός διοικητής των λεγεώνων. Την ανάθεση της θέσης αυτής αποφάσιζε συνήθως ο αυτοκράτορας. Το πρόσωπο που επιλεγόταν ήταν πρώην τριβούνος και η θητεία του κρατούσε για 3 ή 4 χρόνια. Ωστόσο υπήρχαν και περιπτώσεις ατόμων που υπηρέτησαν για μακρύτερο χρονικό διάστημα.

Επίσης λεγάτοι ονομάζονταν οι διπλωματικοί αντιπρόσωποι του ρωμαϊκού κράτους, στους οποίους η Σύγκλητος ανέθετε μια αποστολή σε ξένη χώρα, αλλά και οι αντιπρόσωποι ξένων κρατών στην πόλη της Ρώμης. Αυτή η έννοια της λέξης επιβιώνει μέχρι τις ημέρες μας και συγκεκριμένα στο αξίωμα του Παπικού Λεγάτου.

Πρότυπο:Μετάφραση EN