Ακτή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: lmo:Costa |
|||
Γραμμή 46: | Γραμμή 46: | ||
[[kn:ಕರಾವಳಿ]] |
[[kn:ಕರಾವಳಿ]] |
||
[[ko:연안]] |
[[ko:연안]] |
||
[[lmo:Costa]] |
|||
[[lv:Piekraste]] |
[[lv:Piekraste]] |
||
[[mr:समुद्रकिनारा]] |
[[mr:समुद्रकिनारा]] |
Έκδοση από την 09:10, 19 Μαρτίου 2009
Ακτή χαρακτηρίζεται η τελευταία προς τη θάλασσα (ή αντίστοιχα όχθη σε λίμνη ή ποταμό), εσχατιά της ξηράς. Συνηθέστερα η παραθαλάσσια έκταση της ξηράς που γεωλογικά φαίνεται να τερματίζει προς τη θάλασσα.
Ανάλογα της γραμμής κλίσης που παρουσιάζουν οι ακτές διακρίνονται σε:
- "Εν χρω": χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν σχεδόν μηδενική κλίση, σύριζα με την επιφάνεια της θάλασσας και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, σε κατάσταση ηρεμίας, στη ναυσιπλοΐα.
- Ομαλές: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλιση μέχρι 15°
- Υπόκρημνοι: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 15° - 25°
- Κρημνώδεις: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 25° - 45°
- Απόκρημνες: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 45° - 70° και
- Απορρώγας: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 90° ή αρνητική κλίση.
Επι της ακτής καθορίζεται ο αιγιαλός, δηλαδή η «γραμμή αιγιαλού» και εξ αυτής η παραλία, δηλαδή το «πλάτος» ή η «ζώνη της παραλίας». Ό,τι υφίσταται επί των ακτών και έχει σχέση προς τη θάλασσα χαρακτηρίζεται «επάκτιο», (π.χ. σταθμός, πυροβολείο κ.λπ.). Αντίθετα ό,τι βρίσκεται επί των ακτών και έχει σχέση ή ανάγεται προς την ξηρά χαρακτηρίζεται «παράλιο».