Πρωτόκολλο της Κέρκυρας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το '''Πρωτόκολλο της Κέρκυρας''' υπογράφτηκε στις 4 (17) Μαϊου 1914, μεταξύ της [[Αλβανία|αλβανικής κυβέρνησης]], που επικεφαλής της ήταν ο πρίγκιπας Βηντ και του προέδρου της «[[προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου|Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου]]» [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος|Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου]]. Με την υπογραφή του, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ [[Αλβανία|αλβανικής]] χωροφυλακής-ατάκτων και Βορειοηπειρωτών (Ιερών Λόχων) και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μαζί με μια σειρά δικαιωμάτων για τον τοπικό πληθυσμό.
Το '''Πρωτόκολλο της Κέρκυρας''' υπογράφτηκε στις 4 (17) Μαΐου 1914, μεταξύ της [[Αλβανία|αλβανικής κυβέρνησης]], που επικεφαλής της ήταν ο πρίγκιπας Βηντ και του προέδρου της «[[προσωρινή Κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου|Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου]]» [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος|Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου]]. Με την υπογραφή του, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ [[Αλβανία|αλβανικής]] χωροφυλακής-ατάκτων και Βορειοηπειρωτών (Ιερών Λόχων) και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μαζί με μια σειρά δικαιωμάτων για τον τοπικό πληθυσμό.


==Οι όροι==
==Οι όροι==
[[Αρχείο:GZografos.jpg|thumb|200px|right|O [[Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος]], με σωστούς χειρισμούς συντέλεσε στη διεθνή αναγνώριση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος που κατέληξαν στην αυτονομία της περιοχής με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου.]]

Η περιοχή αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η αλβανική κυβέρνηση θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, την απαγόρευση παραμονής στρατιώτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.
Η περιοχή αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η αλβανική κυβέρνηση θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, την απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.


Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.
Γραμμή 9: Γραμμή 9:
Οι Μεγάλες Δυνάμεις θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων<ref> Kondis Β., Greece-Albania 1908-1914, Θεσσαλονίκη 1976 σελ. 131-132 </ref>.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων<ref> Kondis Β., Greece-Albania 1908-1914, Θεσσαλονίκη 1976 σελ. 131-132 </ref>.
==Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης==
==Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης==
Στις 17 Μαϊου και ενώ ξέσπασε στην κεντρική Αλβανία επανάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, που ως τότε δεν είχε αναμειχθεί στις διαπραγματεύσεις, ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο . Ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Προτωκόλλου χωρίς να προβάλλει επιπλέον αξιώσεις<ref>Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας (Α.Υ.Ε.), 1914, Α-5ιγ, Βενιζέλος προς Γεν. Διοικητή Ηπείρου Ζωγράφο, Αθήνα 29 Μαϊου 1914</ref>.
Στις 17 Μαϊου και ενώ ξέσπασε στην κεντρική Αλβανία επανάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, που ως τότε δεν είχε αναμειχθεί στις διαπραγματεύσεις, ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο . Ο [[Ελευθέριος Βενιζέλος]] παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Προτωκόλλου χωρίς να προβάλλει επιπλέον αξιώσεις<ref>Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας (Α.Υ.Ε.), 1914, Α-5ιγ, Βενιζέλος προς Γεν. Διοικητή Ηπείρου Ζωγράφο, Αθήνα 29 Μαΐου 1914</ref>.


Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το προτώκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά στις 1 Ιουνίου το επικύρωσαν και λίγες μέρες αργότερα η αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε τελικά την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση<ref>Documents officiels concernant l' Epire du Nord, 1912-1935, Αθήνα 1935</ref>.
Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το πρωτόκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά στις 1 Ιουνίου το επικύρωσαν και λίγες μέρες αργότερα η αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε τελικά την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση<ref>Documents officiels concernant l' Epire du Nord, 1912-1935, Αθήνα 1935</ref>.
==Τελική επικύρωση του Πρωτοκόλλου==
==Τελική επικύρωση του Πρωτοκόλλου==
Η επιμονή του Ε. Βενιζέλου έπεισε τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 20834, απάντηση Βενιζέλου προς Ζωγράφου, Αθήνα, 14 Ιουλίου 1914</ref>, με εξαίρεση τους εκπροσώπους της [[Χειμάρρα|Χειμάρρας]], που επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα (Ένωσις ή θάνατος)<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 24141, Γεν. διοικητής Ηπείρου προς Βενιζέλο, Ιωάννινα, 21 Ιουλίου 1914</ref>.
Η επιμονή του Ε. Βενιζέλου έπεισε τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 20834, απάντηση Βενιζέλου προς Ζωγράφου, Αθήνα, 14 Ιουλίου 1914</ref>, με εξαίρεση τους εκπροσώπους της [[Χειμάρρα|Χειμάρρας]], που επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα (Ένωσις ή θάνατος)<ref>Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 24141, Γεν. διοικητής Ηπείρου προς Βενιζέλο, Ιωάννινα, 21 Ιουλίου 1914</ref>.

Έκδοση από την 10:56, 15 Φεβρουαρίου 2009

Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας υπογράφτηκε στις 4 (17) Μαΐου 1914, μεταξύ της αλβανικής κυβέρνησης, που επικεφαλής της ήταν ο πρίγκιπας Βηντ και του προέδρου της «Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου» Γεωργίου Χρηστάκη-Ζωγράφου. Με την υπογραφή του, τερματίστηκαν οι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ αλβανικής χωροφυλακής-ατάκτων και Βορειοηπειρωτών (Ιερών Λόχων) και αναγνωρίστηκε η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου μαζί με μια σειρά δικαιωμάτων για τον τοπικό πληθυσμό.

Οι όροι

O Γεώργιος Χρηστάκης-Ζωγράφος, με σωστούς χειρισμούς συντέλεσε στη διεθνή αναγνώριση του βορειοηπειρωτικού ζητήματος που κατέληξαν στην αυτονομία της περιοχής με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου.

Η περιοχή αποκτούσε επίσημα την αυτονομία της, υπό την αιγίδα του πρίγκηπα Βηντ της Αλβανίας, ο οποίος όμως δεν είχε ουσιαστικές αρμοδιότητες. Η αλβανική κυβέρνηση θα είχε το δικαίωμα να διορίζει και να απολύει τους κυβερνήτες και τους ανώτερους υπαλλήλους. Άλλοι όροι της συμφωνίας προέβλεπαν την στρατολόγηση αυτοχθόνων στην χωροφυλακή, την απαγόρευση παραμονής στρατιωτικών μονάδων αποτελούμενων από μη εντόπιους στην περιοχή, παρά μόνο σε περίπτωση πολέμου ή επανάστασης.

Προβλέπονταν επίσης, η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στα σχολεία, αν και στις τρεις πρώτες τάξεις η αλβανική θα διδάσκονταν παράλληλα με την ελληνική. Η θρησκευτική διδασκαλία, όμως, θα γίνονταν μόνο στα ελληνικά.

Οι Μεγάλες Δυνάμεις θα εγγυόνταν για την διατήρηση και την εκτέλεση των παραπάνω μέτρων[1].

Η θέση της ελληνικής κυβέρνησης

Στις 17 Μαϊου και ενώ ξέσπασε στην κεντρική Αλβανία επανάσταση, η ελληνική κυβέρνηση, που ως τότε δεν είχε αναμειχθεί στις διαπραγματεύσεις, ανέλαβε ουσιαστικό ρόλο . Ο Ελευθέριος Βενιζέλος παρακίνησε τον Ζωγράφο να επικυρώσει όσο το δυνατόν ταχύτερα τους όρους του Προτωκόλλου χωρίς να προβάλλει επιπλέον αξιώσεις[2].

Η κυβέρνηση της Β. Ηπείρου αξίωνε να εγκριθούν και να εγγυηθούν για το πρωτόκολλο οι Μεγάλες Δυνάμεις. Τελικά στις 1 Ιουνίου το επικύρωσαν και λίγες μέρες αργότερα η αλβανική κυβέρνηση αποδέχτηκε τελικά την συμφωνία και απέδωσε το επίσημο έγγραφο του πρωτοκόλλου στις 23 Ιουνίου 1914 στην αυτόνομη κυβέρνηση[3].

Τελική επικύρωση του Πρωτοκόλλου

Η επιμονή του Ε. Βενιζέλου έπεισε τους Βορειοηπειρώτες εκπροσώπους να υποχωρήσουν και να επικυρώσουν το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας[4], με εξαίρεση τους εκπροσώπους της Χειμάρρας, που επέμεναν υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα (Ένωσις ή θάνατος)[5].

Λίγες μέρες αργότερα η αποδοχή της συμφωνίας ανακοινώθηκε στην Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου. Όμως, πρωτού τεθεί το Προτώκολλο της Κέρκυρας σε εφαρμογή, κηρύχθηκε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. Kondis Β., Greece-Albania 1908-1914, Θεσσαλονίκη 1976 σελ. 131-132
  2. Ιστορικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας (Α.Υ.Ε.), 1914, Α-5ιγ, Βενιζέλος προς Γεν. Διοικητή Ηπείρου Ζωγράφο, Αθήνα 29 Μαΐου 1914
  3. Documents officiels concernant l' Epire du Nord, 1912-1935, Αθήνα 1935
  4. Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 20834, απάντηση Βενιζέλου προς Ζωγράφου, Αθήνα, 14 Ιουλίου 1914
  5. Α.Υ.Ε.1914, Α-5ιγ, αρ. 24141, Γεν. διοικητής Ηπείρου προς Βενιζέλο, Ιωάννινα, 21 Ιουλίου 1914

Πηγές