Νομοσχέδια Τσιριμώκου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10: Γραμμή 10:
Ακόμα λαμβάνεται μέριμνα για ανέγερση σχολικών κτιρίων, για την πληρέστερη επιστημονική και [[παιδαγωγική]] κατάρτιση των διδασκόντων, ειδική μέριμνα για την εκπαίδευση των γυναικών και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.
Ακόμα λαμβάνεται μέριμνα για ανέγερση σχολικών κτιρίων, για την πληρέστερη επιστημονική και [[παιδαγωγική]] κατάρτιση των διδασκόντων, ειδική μέριμνα για την εκπαίδευση των γυναικών και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.


Τα νομοσχέδια αυτά δεν ψηφίστηκαν, συναντώντας αντίδραση κυρίως για τη μείωση της διάρκειας του Γυμνάσιου και την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων. Η μεταρρύθμιση "μπήκε στο χρονοντούλαπο" όπως είπε ο Δ. Γληνός, μέχρι την επόμενη προσπάθεια των Φιλελεύθερων το [[1917]].
Τα νομοσχέδια αυτά δεν ψηφίστηκαν, συναντώντας αντίδραση κυρίως για τη μείωση της διάρκειας του Γυμνάσιου και την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων. Η μεταρρύθμιση «μπήκε στο χρονοντούλαπο» όπως είπε ο Δ. Γληνός, μέχρι την επόμενη προσπάθεια των Φιλελεύθερων το [[1917]].


[[Κατηγορία:Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα]]

[[Κατηγορία:Νεοελληνική εκπαίδευση]]
[[Κατηγορία:Νεότερη ελληνική ιστορία]]
[[Κατηγορία:Εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις]]

Έκδοση από την 10:58, 26 Δεκεμβρίου 2008

Τα Νομοσχέδια Τσιριμώκου ήταν σειρά νομοσχεδίων που κατατέθηκαν προς ψήφιση το 1913 από τον τότε Υπουργό Παιδείας Ιωάννη Τσιριμώκο της κυβέρνησης των Φιλελεύθερων του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αφορούσαν στην μεταρρύθμιση της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως είχε εξαγγελθεί στο πολιτικό πρόγραμμα των Φιλελεύθερων. Ήταν επεξεργασμένα από το Δημήτρη Γληνό, ο οποίος έγραψε και την εισηγητική έκθεση των νομοσχεδίων.

Τα βασικότερα σημεία των νομοσχεδίων πρόβλεπαν τα εξής:

Ακόμα λαμβάνεται μέριμνα για ανέγερση σχολικών κτιρίων, για την πληρέστερη επιστημονική και παιδαγωγική κατάρτιση των διδασκόντων, ειδική μέριμνα για την εκπαίδευση των γυναικών και την καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.

Τα νομοσχέδια αυτά δεν ψηφίστηκαν, συναντώντας αντίδραση κυρίως για τη μείωση της διάρκειας του Γυμνάσιου και την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων. Η μεταρρύθμιση «μπήκε στο χρονοντούλαπο» όπως είπε ο Δ. Γληνός, μέχρι την επόμενη προσπάθεια των Φιλελεύθερων το 1917.