Ανδρέας Στάικος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Kiatos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 53: Γραμμή 53:
*[http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14424&m=C04&aa=2 Οι ιδέες είναι ο εχθρός του θεάτρου] της Μυρτώς Λοβέρδου, Το Βήμα, 27/03/2005 <small>''(ανακτήθηκε στις 21/12/07)''</small>
*[http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=14424&m=C04&aa=2 Οι ιδέες είναι ο εχθρός του θεάτρου] της Μυρτώς Λοβέρδου, Το Βήμα, 27/03/2005 <small>''(ανακτήθηκε στις 21/12/07)''</small>


[[Κατηγορία:Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς]]
[[Κατηγορία:Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς|Στάικος Ανδρέας]]
[[Κατηγορία:Έλληνες λογοτέχνες]]
[[Κατηγορία:Έλληνες λογοτέχνες|Στάικος Ανδρέας]]

Έκδοση από την 05:44, 24 Δεκεμβρίου 2008

Ανδρέας Στάικος
ΌνομαΑνδρέας Στάικος
Γέννηση1944
Αθήνα
Επάγγελμα/
ιδιότητες
θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, μεταφραστής και σκηνοθέτης
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Σχολές φοίτησηςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Εθνικό Ωδείο Δραματικής Τέχνης του Παρισιού
ΕίδηΘέατρο, πεζογραφία
Αξιοσημείωτα έργαΚλυταιμνήστρα; (1974)
Επικίνδυνες μαγειρικές (1997)

Ο Ανδρέας Στάικος είναι Έλληνας θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, πεζογράφος και μεταφραστής.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πήρε πτυχίο Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το 1967 έφυγε για το Παρίσι όπου ξεκίνησε θεατρικές σπουδές. Εκεί σπούδασε στο Conservatoire National d' Art Dramatique και παρέμεινε μέχρι το 1981 γράφοντας και δουλεύοντας ως βοηθός σκηνοθέτη στο πλάι του μεγάλου σκηνοθέτη Αντουάν Βιτέζ. Από το Παρίσι εξάλλου έγινε γνωστό το πρώτο θεατρικό του έργο με τίτλο "Κλυταιμνήστρα;"

Η ιδιότυπη θεατρική γραφή του είναι αποτέλεσμα της δυναμικής των προβών με τους ηθοποιούς. Ο ίδιος έχει αναφέρει χαρακτηριστικά :"Η γραφή γεννούσε αυτομάτως τη σκηνοθεσία τους και η σκηνοθεσία γεννούσε αυτομάτως τη γραφή τους. Σύγχυση ή ταύτιση της γραφής και της σκηνοθεσίας." Έτσι τα έργα του ανεβαίνουν σχεδόν πάντα για πρώτη φορά στη σκηνή κάτω από τη δική του σκηνοθεσία.

Παράλληλα έχει μεταφράσει στα ελληνικά πληθώρα θεατρικών έργων Γάλλων κλασσικών συγγραφέων όπως ο Λακλό, ο Μολιέρος, ο Μαριβώ, ο Λεσάζ, ο Λαμπίς, κ.α. και έχει εκδώσει δύο δημοφιλή μυθιστορήματα (Αισχροτάτη Εριέττα και Επικίνδυνες μαγειρικές).

Ασχολείται ενεργά με τη διδασκαλία τόσο σε ελληνικά πανεπιστήμια (Τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) όσο και εκτός του αυστηρώς οριζομένου ως ακαδημαϊκού χώρου. Υπήρξε επί μία δεκαετία διευθυντής του Εργαστήριου Θεατρικής Μετάφρασης στο Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών και αργότερα συνεργάτης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Λογοτεχνικής Μετάφρασης και δάσκαλος θεατρικής γραφής στο «εργαστήρι του βιβλίου» του ΕΚΕΒΙ.

Τα έργα του έχουν πρόσφατα επανεκδοθεί και έχουν μεταφραστεί σε πολλές άλλες γλώσσες.

Έργα

Αρχείο:Ο καπνοκράτωρ.jpg
Το εξώφυλλο του θεατρικού έργου "ο Καπνοκράτωρ"

Θέατρο

  • Κλυταιμνήστρα, Περιοδικό "Θέατρο" τεύχος 57-58. Αθήνα, Μάϊος 1977 και Αθήνα, Νεφέλη - Θεατρικός Οργανισμός "Εποχή", 1987.
  • 1843, σε κοινή έκδοση με το έργο:
  • Καρακορούμ, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της "Εστίας", 1991. Σελίδες 96. ISBN: 960-05-0346-Χ.
  • Το μικρό δαχτυλάκι της Ολυμπιάδος, Αθήνα, Βιβλιοπωλείο της "Εστίας", 1992. Σελίδες 92. ISBN: 960-05-0400-8.
  • Η Αυλαία πέφτει, Αθήνα, Άγρα, 1999. Σελίδες 144. ISBN: 960-325-293-Χ.
  • Φτερά στρουθοκαμήλου Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα, 2001. Σελίδες 496. ISBN: 960-393-617-0.

Περιέχει τα θεατρικά έργα: Δαίδαλος, Κλυταιμνήστρα;, Φτερά στρουθοκαμήλου, Το μήλον της Μήλου και τέσσερα μονόπρακτα ("Το ραντεβού", "Dum Spiro Spero", "Ελευθερία λόγου" και το λιμπρέτο "Το κόκκινο φτερό").

  • ο Καπνοκράτωρ, Αθήνα, Άγρα, 2005, ISBN: 9603255785
  • Ναπολεοντία, Αθήνα, Άγρα, 2007, ISBN:960-325-689-2

Πεζογραφία

  • Αισχροτάτη Εριέττα, Θεσ/κη, Εγνατία /Τραμ, 1979. Σελίδες 32.
  • Επικίνδυνες μαγειρικές, Αθήνα, Άγρα, 1997. Σελίδες 184. ISBN: 960-325-230-1.


Πηγές