Γεώργιος Τέρτερ Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Veron (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ο '''Γεώργιος Τέρτερ''' ο 1ος ([[Βουλγάρικη γλώσσα|βουλγάρικα]]:Георги Тертер I) ήταν [[τσάρος]] της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]] ([[1280]] - [[1292]]). Πέθανε μεταξύ του [[1308]] και του [[1310]] |
Ο '''Γεώργιος Τέρτερ''' ο 1ος ([[Βουλγάρικη γλώσσα|βουλγάρικα]]:Георги Тертер I) ήταν [[τσάρος]] της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]] ([[1280]] - [[1292]]). Πέθανε μεταξύ του [[1308]] και του [[1310]] |
||
Οι ρίζες του είναι ασαφείς, σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν |
Οι ρίζες του είναι ασαφείς, σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν εξέχον μέλος της Κουμανικής αριστοκρατίας στην Βουλγαρία. Το προηγούμενο όνομα του ήταν ''Τερτέρομπα'' και είχε έναν αδελφό τον Αλντιμίρ που πήρε τον τίτλο του δεσπότη. |
||
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο |
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο [[Ιβάν Άσεν Γ']] (1279) ήθελε να ενισχύσει την θέση του συμμαχώντας με τους [[Κουμάνοι|Κουμάνους]] αποφασίζοντας να παντρέψει τον Γεώργιο Τέρνερ με την αδελφή του, Μαρίγια. Έτσι ο Γεώργιος Τέρνερ αποδεχόμενος την πρόταση χώρισε την πρώτη του γυναίκα, και την έστειλε όμηρο στην [[Κωνσταντινούπολη]] μαζί με τον γιο τους και μετέπειτα διάδοχο [[Θεόδωρο Σβετοσλάβ]]. Παντρεύτηκε την Μαρίγια και έγινε δεσπότης, τίτλος πρώτος στην Βουλγαρική ιεραρχία. |
||
Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες του Ιβαίλο απέναντι στους Βυζαντινούς ήταν αιτία να δραπετεύσει από το [[ |
Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες του [[Ιβαίλο]] απέναντι στους Βυζαντινούς ήταν αιτία να δραπετεύσει από το [[Τάρνοβο]] (1280) ο τσάρος Ιβάν - Ασέν 3ος, οπότε και ο Γεώργιος Τέρνερ κατέλαβε τον θρόνο. Με την ταυτόχρονη διπλή απειλή από τον Ιβαήλο και τον Ιβάν - Ασέν 3ο συμμάχησε με τον [[Κάρολος Α' Ανδεγαυός|Κάρολο Α' Ανδεγαυό]] της [[Σικελία|Σικελίας]] και με τον βασιλιά [[Στέφαν Δραγούτιν]] της [[Σερβία|Σερβίας]] ενάντια στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Μιχαήλ Η'|Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο]] το [[1281]]. Η συμμαχία αυτή τελικά ναυάγησε λόγω της σφαγής που ακολούθησε στο [[Σικελικός Εσπερινός|Σικελικό Εσπερινό]] το [[1282]]. Ταυτόχρονα, οι [[Μογγόλοι]] του [[Nογκάι Χαν]] καταστρέφουν την Βουλγαρική επαρχία και ο Γεώργιος Τέρνερ αναζητά [[σερβία|σερβική]] υποστήριξη παντρεύοντας την κόρη του Άννα με τον Σέρβο βασιλιά [[Στεφάν Ούρο Μιλούτιν]] το [[1284]]. |
||
Με τον θάνατο του Μιχαήλ |
Με τον θάνατο του [[Μιχαήλ Η']] το [[1282]] άρχισε ξανά τις διαπραγματεύσεις με το [[Βυζάντιο]], ζητώντας την επιστροφή της πρώτης του γυναίκας Μαρίγια και του γιου τους [[εόδωρος Σβετοσλάβ|Θεόδωρου Σβέτοσλαβ]] που ήταν όμηροι. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και στάλθηκε όμηρος στην θέση τους η δεύτερη γυναίκα του Γεώργιου Τέρνερ επίσης Mαρίγια. Αμέσως έκανε τον γιο του Θεόδωρο συναυτοκράτορα και διάδοχο. Μια [[Μογγόλοι|μογγολική]] επίθεση του [[Nογκάι Χαν]] αμέσως μετά (1285) τον υποχρέωσε να ξαναστείλει όμηρο τον γιο του Θεόδωρο, αυτήν την φορά στην αυλή των Μογγόλων. Ο Nογκάι Χαν ταυτόχρονα πάντρεψε τον γιο του Χάκα με την αδελφή του Θεοδώρου και κόρη του Γεωργίου Τέρτερ. |
||
Άγνωστοι λόγοι πιθανότατα οι |
Άγνωστοι λόγοι, πιθανότατα οι μογγολικές επιδρομές, στάθηκαν αιτία να καταφύγει στον Βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ανδρόνικος Β'|Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο]] (1292). Ο Ανδρόνικος Β' αρνήθηκε να τον δεχτεί λόγω των σχέσεων του με τους Μογγόλους. Στην συνέχεια έζησε άσημος κάτω από οικτρές συνθήκες για μια δεκαετία περίπου στα περίχωρα της [[Ανδριανούπολη|Ανδριανούπολης]], σε πλήρη αφάνεια. Τον θυμήθηκε ο γιος του [[Θεόδωρος Σβετοσλάβ]] με την άνοδο του στον Βουλγαρικό θρόνο το [[1301]], όταν νίκησε σε μάχη βυζαντινό στρατό και συνέλαβε ομήρους 13 ανώτατους κρατικούς λειτουργούς. Σε συνεννόηση με τον Ανδρόνικο τους αντάλλαξε με τον πατέρα του που επέστρεψε στη [[Βουλγαρία]], και έζησε σε μια άγνωστη πόλη άσωτη, πολυτελέστατη ζωή μέχρι τον θάνατό του. Ο χρόνος θανάτου του είναι άγνωστος: μονάχα μια πινακίδα σε εκκλησία κοντά στο Ιβάνιβο αναφέρει το [[1309]] σαν έτος θανάτου του "αυτοκράτορα Σέρτζι". |
||
Επί της βασιλείας του συνεχίστηκε η Βουλγαρική παρακμή σε όλα τα επίπεδα κάτι που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 13ου |
Επί της βασιλείας του συνεχίστηκε η Βουλγαρική παρακμή σε όλα τα επίπεδα, κάτι που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 13ου αιώνα. Στάθηκε ανίκανος να επιβληθεί απέναντι στους ευγενείς της πρωτεύουσας του, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική. Απέτυχε τόσο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις όσο και στην απόκρουση των Μογγολικών εισβολών. Έχασε όλες τις κτήσεις του στην [[Θράκη]], ενώ οι εναπομείναντες σε [[Μακεδονία]] μοιράστηκαν σε Βυζαντινές και Βουλγαρικές. |
||
==Κληρονόμοι== |
==Κληρονόμοι== |
||
Με την πρώτη σύζυγο του Μαρίγια αγνώστων στοιχείων |
Με την πρώτη σύζυγο του Μαρίγια αγνώστων στοιχείων απέκτησε: |
||
Τον τσάρο [[Θεόδωρος Σβετοσλάβ|Θεόδωρο Σβετοσλάβ(1300 - 1322)]] |
*Τον τσάρο [[Θεόδωρος Σβετοσλάβ|Θεόδωρο Σβετοσλάβ(1300 - 1322)]] |
||
Την Έλενα που παντρεύτηκε τον Μογγόλο διάδοχο |
*Την Έλενα που παντρεύτηκε τον Μογγόλο διάδοχο Χάκα, τσάρο της Βουλγαρίας (1299 - 1300) |
||
Με την δεύτερη σύζυγο του Μαρίγια αδελφή του Ιβάν |
*Με την δεύτερη σύζυγο του Μαρίγια, αδελφή του [[Ιβάν Άσεν Γ']], απέκτησε μια κόρη, την Άννα, που παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον [[Στέφανος Β΄Μιλούτιν|Στέφανο Μιλούτιν]] της [[Σερβία|Σερβίας]] και σε δεύτερο γάμο τον [[Μιχαήλ Δούκας|Μιχαήλ Δούκα]]. |
||
Έκδοση από την 13:14, 6 Δεκεμβρίου 2008
Ο Γεώργιος Τέρτερ ο 1ος (βουλγάρικα:Георги Тертер I) ήταν τσάρος της Βουλγαρίας (1280 - 1292). Πέθανε μεταξύ του 1308 και του 1310
Οι ρίζες του είναι ασαφείς, σύμφωνα με τους ιστορικούς ήταν εξέχον μέλος της Κουμανικής αριστοκρατίας στην Βουλγαρία. Το προηγούμενο όνομα του ήταν Τερτέρομπα και είχε έναν αδελφό τον Αλντιμίρ που πήρε τον τίτλο του δεσπότη.
Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Ιβάν Άσεν Γ' (1279) ήθελε να ενισχύσει την θέση του συμμαχώντας με τους Κουμάνους αποφασίζοντας να παντρέψει τον Γεώργιο Τέρνερ με την αδελφή του, Μαρίγια. Έτσι ο Γεώργιος Τέρνερ αποδεχόμενος την πρόταση χώρισε την πρώτη του γυναίκα, και την έστειλε όμηρο στην Κωνσταντινούπολη μαζί με τον γιο τους και μετέπειτα διάδοχο Θεόδωρο Σβετοσλάβ. Παντρεύτηκε την Μαρίγια και έγινε δεσπότης, τίτλος πρώτος στην Βουλγαρική ιεραρχία.
Οι συνεχιζόμενες επιτυχίες του Ιβαίλο απέναντι στους Βυζαντινούς ήταν αιτία να δραπετεύσει από το Τάρνοβο (1280) ο τσάρος Ιβάν - Ασέν 3ος, οπότε και ο Γεώργιος Τέρνερ κατέλαβε τον θρόνο. Με την ταυτόχρονη διπλή απειλή από τον Ιβαήλο και τον Ιβάν - Ασέν 3ο συμμάχησε με τον Κάρολο Α' Ανδεγαυό της Σικελίας και με τον βασιλιά Στέφαν Δραγούτιν της Σερβίας ενάντια στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο το 1281. Η συμμαχία αυτή τελικά ναυάγησε λόγω της σφαγής που ακολούθησε στο Σικελικό Εσπερινό το 1282. Ταυτόχρονα, οι Μογγόλοι του Nογκάι Χαν καταστρέφουν την Βουλγαρική επαρχία και ο Γεώργιος Τέρνερ αναζητά σερβική υποστήριξη παντρεύοντας την κόρη του Άννα με τον Σέρβο βασιλιά Στεφάν Ούρο Μιλούτιν το 1284.
Με τον θάνατο του Μιχαήλ Η' το 1282 άρχισε ξανά τις διαπραγματεύσεις με το Βυζάντιο, ζητώντας την επιστροφή της πρώτης του γυναίκας Μαρίγια και του γιου τους Θεόδωρου Σβέτοσλαβ που ήταν όμηροι. Η πρόταση έγινε αποδεκτή και στάλθηκε όμηρος στην θέση τους η δεύτερη γυναίκα του Γεώργιου Τέρνερ επίσης Mαρίγια. Αμέσως έκανε τον γιο του Θεόδωρο συναυτοκράτορα και διάδοχο. Μια μογγολική επίθεση του Nογκάι Χαν αμέσως μετά (1285) τον υποχρέωσε να ξαναστείλει όμηρο τον γιο του Θεόδωρο, αυτήν την φορά στην αυλή των Μογγόλων. Ο Nογκάι Χαν ταυτόχρονα πάντρεψε τον γιο του Χάκα με την αδελφή του Θεοδώρου και κόρη του Γεωργίου Τέρτερ.
Άγνωστοι λόγοι, πιθανότατα οι μογγολικές επιδρομές, στάθηκαν αιτία να καταφύγει στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο (1292). Ο Ανδρόνικος Β' αρνήθηκε να τον δεχτεί λόγω των σχέσεων του με τους Μογγόλους. Στην συνέχεια έζησε άσημος κάτω από οικτρές συνθήκες για μια δεκαετία περίπου στα περίχωρα της Ανδριανούπολης, σε πλήρη αφάνεια. Τον θυμήθηκε ο γιος του Θεόδωρος Σβετοσλάβ με την άνοδο του στον Βουλγαρικό θρόνο το 1301, όταν νίκησε σε μάχη βυζαντινό στρατό και συνέλαβε ομήρους 13 ανώτατους κρατικούς λειτουργούς. Σε συνεννόηση με τον Ανδρόνικο τους αντάλλαξε με τον πατέρα του που επέστρεψε στη Βουλγαρία, και έζησε σε μια άγνωστη πόλη άσωτη, πολυτελέστατη ζωή μέχρι τον θάνατό του. Ο χρόνος θανάτου του είναι άγνωστος: μονάχα μια πινακίδα σε εκκλησία κοντά στο Ιβάνιβο αναφέρει το 1309 σαν έτος θανάτου του "αυτοκράτορα Σέρτζι".
Επί της βασιλείας του συνεχίστηκε η Βουλγαρική παρακμή σε όλα τα επίπεδα, κάτι που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του 13ου αιώνα. Στάθηκε ανίκανος να επιβληθεί απέναντι στους ευγενείς της πρωτεύουσας του, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να ακολουθήσει σταθερή πολιτική. Απέτυχε τόσο στις διεθνείς διαπραγματεύσεις όσο και στην απόκρουση των Μογγολικών εισβολών. Έχασε όλες τις κτήσεις του στην Θράκη, ενώ οι εναπομείναντες σε Μακεδονία μοιράστηκαν σε Βυζαντινές και Βουλγαρικές.
Κληρονόμοι
Με την πρώτη σύζυγο του Μαρίγια αγνώστων στοιχείων απέκτησε:
- Τον τσάρο Θεόδωρο Σβετοσλάβ(1300 - 1322)
- Την Έλενα που παντρεύτηκε τον Μογγόλο διάδοχο Χάκα, τσάρο της Βουλγαρίας (1299 - 1300)
- Με την δεύτερη σύζυγο του Μαρίγια, αδελφή του Ιβάν Άσεν Γ', απέκτησε μια κόρη, την Άννα, που παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Στέφανο Μιλούτιν της Σερβίας και σε δεύτερο γάμο τον Μιχαήλ Δούκα.