Σατυρικό δράμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
i/w |
|||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Με τον όρο '''σατυρικό δράμα''' εννοείται το τελευταίο έργο μιας δραματικής τετραλογίας, εκείνο που ακολουθούσε μετά από τις τρεις [[τραγωδία|τραγωδίες]]<ref>[http://www.fullbooks.com/Specimens-of-Greek-Tragedy1.html ''Specimens of Greek Tragedy'']</ref>. |
Με τον όρο '''σατυρικό δράμα''' εννοείται το τελευταίο έργο μιας δραματικής τετραλογίας, εκείνο που ακολουθούσε μετά από τις τρεις [[τραγωδία|τραγωδίες]]<ref>[http://www.fullbooks.com/Specimens-of-Greek-Tragedy1.html ''Specimens of Greek Tragedy'']</ref>. |
||
==Χαρακτηριστικά== |
==Χαρακτηριστικά== |
||
Κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του ήταν ο χορός των σατύρων, τους οποίους οδηγούσε ο [[ |
Κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του ήταν ο χορός των σατύρων, τους οποίους οδηγούσε ο [[Σειληνός]]. Άλλα χαρακτηριστικά του ήταν η [[κωμωδία|κωμική]] πλοκή, το αίσιο τέλος, η ελεύθερη χρήση και συχνά η παρωδία [[μυθολογία|μυθολογικών]] θεμάτων, καθώς και η περιστασιακή παρωδία θεμάτων από τις τραγωδίες που είχαν προηγηθεί, το εύθυμο ύφος, η μικρότερη έκταση (σε σχέση με την τραγωδία) και η μεγαλύτερη χαλαρότητα στο μέτρο<ref>Χριστόπουλος Μ. 2001, 317.</ref>. |
||
==Εξέλιξη== |
==Εξέλιξη== |
||
Έκδοση από την 22:14, 14 Οκτωβρίου 2008
Με τον όρο σατυρικό δράμα εννοείται το τελευταίο έργο μιας δραματικής τετραλογίας, εκείνο που ακολουθούσε μετά από τις τρεις τραγωδίες[1].
Χαρακτηριστικά
Κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του ήταν ο χορός των σατύρων, τους οποίους οδηγούσε ο Σειληνός. Άλλα χαρακτηριστικά του ήταν η κωμική πλοκή, το αίσιο τέλος, η ελεύθερη χρήση και συχνά η παρωδία μυθολογικών θεμάτων, καθώς και η περιστασιακή παρωδία θεμάτων από τις τραγωδίες που είχαν προηγηθεί, το εύθυμο ύφος, η μικρότερη έκταση (σε σχέση με την τραγωδία) και η μεγαλύτερη χαλαρότητα στο μέτρο[2].
Εξέλιξη
Εκείνος που συνέβαλε ιδιαίτερα, σύμφωνα με την παράδοση, στην εξέλιξη του σατυρικού δράματος ήταν ο Πρατίνας από τον Φλειούντα της Αργολίδας (περ. 540-470 Π.Κ.Ε./π.Χ.). Εκτός από τον Αισχύλο, επίσης ο Αχαιός (περ. 484-401 Π.Κ.Ε.) και ο Αριστίας, γιος του Πρατίνα, θεωρούνται επιτυχημένοι στη σύνθεση σατυρικών δραμάτων, ελάχιστα όμως δείγματα του είδους έχουν σωθεί συνολικά. Σώζονται αρκετοί στίχοι από τα έργα Δικτυουλκοί και Ισθμιασταί του Αισχύλου, και πολύ περισσότεροι στίχοι από το έργο Ιχνευταί του Σοφοκλή. Από τα σατυρικά δράματα ένα μόνον έργο έχει σωθεί πλήρες, ο Κύκλωψ του Ευριπίδη και το θέμα του αντλείται από την ομηρική Οδύσσεια[3].
Λειτουργία
Η ουσιαστική λειτουργία του σατυρικού δράματος ήταν να δημιουργήσει ένα ελαφρύτερο κλίμα, μετά τη συσσώρευση της τραγικής έντασης από τις τρεις προγενέστερες τραγωδίες. Εκτός όμως από τη συγκεκριμένη λειτουργία, φαίνεται πως ο ρόλος του σατυρικού δράματος ήταν, επίσης, να επαναφέρει στην ατμόσφαιρα των δραματικών αγώνων το πνεύμα της διονυσιακής λατρείας[4].
Παραπομπές – σημειώσεις
- ↑ Specimens of Greek Tragedy
- ↑ Χριστόπουλος Μ. 2001, 317.
- ↑ Sutton D.F. 1974, 204-257.
- ↑ Χριστόπουλος Μ. 2001, 316.
Βιβλιογραφία
- Χριστόπουλος Μ. 2001, «Σατυρικό δράμα στο» Αλεξίου Ε κ.ά. Γράμματα Ι: Αρχαία ελληνική και βυζαντινή φιλολογία, Ε.Α.Π., Πάτρα.
- Sutton D.F. 1974, «A Handlist of Satyr Plays», στο HSCP, 79.