Δημήτριος Φωτιάδης

Ο Δημήτρης Φωτιάδης (1898-1988) είναι ένας από τους Έλληνες λογοτέχνες που ασχολήθηκαν κυρίως με την ελληνική επανάσταση του 1821.

Βίος

Ο Δημήτρης Φωτιάδης ήταν γιος του γαιοκτήμονα και λογοτέχνη Αλέκου Φωτιάδη και γεννήθηκε και πέρασε τα νεανικά του χρόνια στη Σμύρνη το 1898. Κατά τη διάρκεια του Μικρασιατικού Πολέμου υπηρέτησε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό υποστήριξης και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή έφυγε για Αθήνα με την οικογένεια του. Εργάστηκε ως υπάλληλος ναυτιλιακού γραφείου στον Πειραιά, ενώ παράλληλα κατάφερε να εισχωρήσει στους λογοτεχνικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της πρωτεύουσας. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εργάστηκε ως δημοσιογραφικός ανταποκριτής στην Αίγυπτο, το Λονδίνο και τη Μέση Ανατολή. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου διώχτηκε και εξορίστηκε για τα αριστερά πολιτικά του φρονήματα και στη συνέχεια έγινε μέλος της Διοικητικής Επιτροπής στην ΕΔΑ. Από το 1936 και για πέντε χρόνια διηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό Νεοελληνικά Γράμματα και από το 1945 ως το 1948 τα Ελεύθερα Γράμματα. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο, όπου πρωτοεμφανίστηκε επίσημα το 1931 με το βραβευμένο στον Καλοκαιρινό δραματικό διαγωνισμό έργο "Μάνια Βιτρόβα", που παραστάθηκε τον επόμενο χρόνο από το Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη. Τον ίδιο χρόνο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της καλλιτεχνικής λέσχης "Ατελιέ" για το μονόπρακτο θεατρικό του έργο "Το μαγεμένο βιολί". Έργα του ανέβηκαν επίσης από τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη και των Ενωμένων Καλλιτεχνών, ενώ ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική μετάφραση, την ιστοριογραφία και το δοκίμιο. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (1939) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας (1982, για το έργο του "Ενθυμήματα"). Πέθανε στην Αθήνα το 1988.

Έργα

(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)

Ι. Θέατρο* Μάνια Βίτροβα. 1932.

• Μαγεμένο βιολί. 1931.
• Κατακτητές. 1936.
• Ο κόσμος ανάποδα. 1937.
• Θεοδώρα. 1946.
• Μακρυγιάννης. 1946.

ΙΙ. Μετάφραση

• Αριστοφάνης, Ιππής. 1938.
• Πλάτων, Συμπόσιο. 1939.
• Δημοσθένης, Γ’ Φιλιππικός. 1940.
• Πλάτων, Φαίδρος. 1967.

ΙΙΙ. Μελέτες – Δοκίμια

• Μεσολόγγι. Αθήνα, Ορίζοντες, 1953.
• Καραϊσκάκης. 1956.
• Κανάρης. 1960.
• Η δίκη του Κολοκοτρώνη. 1962.
• Όθωνας – Η μοναρχία.1963.
• Όθωνας – Η έξωση. 1964.
• Η Επανάσταση του ’21, τ.1-4. 1971-1972.
• Σαγγάριος· Εποποιία και καταστροφή στη Μικρά Ασία. 1974.
• Η 3η Σεπτεμβρίου 1843. 1975.
• Ζωή και Τέχνη. 1976.
• Ενθυμήματα, τ.1-3. 1986.
• Άπαντα. Αθήνα, 1988.
• Η ακτή των σκλάβων. Αθήνα, Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955 (έκδοση β΄).

Προτεινόμενη βιβλιογραφία

• Άγρας Τέλλος, «Φωτιάδης Δημήτρης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια24. Αθήνα, Πυρσός, 1934.
• Βουρνάς Τάσος, «Δημήτρη Φωτιάδη, Μεσολόγγι», Επιθεώρηση ΤέχνηςΒ΄, ετ.Α΄, 12/1955, αρ.12, σ.508-509.
• χ.σ., «Φωτιάδης Δημήτρης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9β. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.
• Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ. [1]

Επιπλέον πληροφορίες

Αρχείο του λογοτέχνη υπάρχει στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) [2]