Φιλίπ Πεταίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ανρί Φιλίπ Πεταίν
	Αρχείο:HPETAIN.JPG
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Henri Philippe Pétain (Γαλλικά) και Philippe Pétain (Γαλλικά)
Γέννηση	24 Απριλίου 1856;
Θάνατος	23 Ιουλίου 1951
Τόπος ταφής	tomb of Philippe Pétain
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία; Γαλλία του Βισύ
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	στρατηγός, ; πρωθυπουργός της Γαλλίας; αρχηγός του Κράτους του Βισσύ
Περίοδος ακμής	1876
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματος	εσχάτη προδοσία (ισόβια κάθειρξη και Dégradation nationale)
Οικογένεια
Σύζυγος	Ανί Πεταίν
Γονείς	Ομέρ Βενάντ Πεταίν και Κλοτίλτν Λεγκράν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός μεραρχίας (Γαλλία), στρατηγός ταξιαρχίας (Γαλλία), colonel, lieutenant-colonel, Battalion Chief, capitaine, Marshall lieutenant, second lieutenant και Στρατάρχης της Γαλλίας/Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μάχη του Βερντέν, Πόλεμος του Ριφ και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	επικεφαλής του γαλλικού κράτους (1940–1944)
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής; Order of the White Eagle; Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής; Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής; Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής; Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής; Στρατιωτικό μετάλλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας; Πολεμικός Σταυρός 1914-1918 (Γαλλία); Διασυμμαχικό Μετάλλιο Νίκης 1914-1918 (Βέλγιο); Αναμνηστικό μετάλλιο του πολέμου 1914-1918; Αποικιακό μετάλλιο της Γαλλίας; στρατιωτικό μετάλλιο διακεκριμένων υπηρεσιών; Στρατάρχης της Γαλλίας (21 Νοεμβρίου 1918); Ανάδοχος προαγωγής της Ειδικής Στρατιωτικής Σχολής του Σαιν-Σιρ; Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη; Μέγας Μάγιστρος της Λεγεώνας της Τιμής; Τάγμα του Αστέρα του Καραγιώργη; Σταυρός της Ανδρείας (Πολωνία); Σταυρός της Ελευθερίας; Βασιλικό Τάγμα της Καμπότζης; Τάγμα του Δράκου του Ανάμ; Τάγμα του Καρόλου Γ΄ (1919); Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός; Συμμαχικό μετάλλιο της νίκης; Στρατιωτικό μετάλλιο της Ισπανίας; Σταυρός Στρατιωτικής Αξίας; Τάγμα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου; Αργυρός Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 11:58, 24 Ιουλίου 2008

Ο Ανρί Φιλίπ Πεταίν (Henri-Philippe Pétain) (24 Απριλίου 1856-23 Ιουλίου 1951) ήταν Γάλλος στρατηγός και πολιτικός, ήρωας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και πρωθυπουργός της Γαλλίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγηση του με την Ναζιστική Γερμανία μετά την οποία έγινε αρχηγός του Κράτους του Βισύ.

Ο Πεταίν ήταν γιός αγροτών και από μικρός έχασε την μητέρα του. Το 1876 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Collège Saint-Bertin όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το 1878 αποφοίτησε ως ανθυπολογαγός από την Στρατιωτική σχολή του Σαιν Συρ. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στην Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στην Σχολή Πολέμου του απέφερε επαίνους και προαγωγές.

Ο Πεταίν είχε αναπτύξει μια στρατηγική θεωρία σύμφωνα με την οποία τα ισχυρά πυροβόλα θα έπρεπε να χρησιμοιποιούνται για την άμυνα πίσω από ισχυρές οχυρώσεις αντί ως επιθετικό μέσο, μια θεωρία για την οποία υπήρχαν πολλές αντιρήσεις μεταξύ άλλων και από τον Φέρντιναντ Φος. Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ως στρατηγός χρησιμοποίησε την τακτική του με πυροβολικό και οχυρώσεις επιτυχημένα, και κυρίως στην μάχη του Βερντέν όπου αντέκρουσε μια γερμανική επίθεση το 1916.

Οι ανταρσίες και η άρνηση εκτέλεσης διαταγών στον γαλλικό στρατό ήταν διαδεδομένες, εκτός από τους στρατιώτες που υπηρετούσαν υπό τον Πεταίν που αντίθετα τον σέβονταν, καθώς ασχολούνταν με την καλή διαβίωση και την αποφυγή απωλειών. Για να αντιμετωπιστούν αυτές, ο Πεταίν διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού το 1918, και οι ενέργειες που έκανε έφεραν αποτέλεσμα κερδίζοντας την υποστήριξη όσων υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του, και τον τίτλο του Στρατάρχη της Γαλλίας.

Το 1925 πήγε στο Μαρόκο για την καταστολή μιας επανάστασης, και έπειτα αποστρατεύτηκε. Συνέχισε να υπηρετεί ως Στρατάρχης της Γαλλίας και Επιθεωρητής Αεράμυνας, και το 1939 διορίστηκε πρέσβης στην Ισπανία.

Το 1940 ανακλήθηκε στην Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις αυτή την φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο Γερμανικός στρατός προέλαυνε, και διορίστηκε αντιπρόεδρος. Στις 15 Ιουνίου 1940 έγινε πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα το Βισύ, συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη την διάρκεια της κατοχής. Μετά την συμμαχική απόβαση στην Γαλλία, το 1944 και την επιτυχή της έκβαση, οι Γερμανοί τον μετέφεραν, στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Ζινγκμαρίνγκεν (όπου είχαν μεταφερθεί και όλα τα μέλη της Κυβέρνησής του). Ύστερα από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από τις πολιτικές του εξουσίες.

Μετά το τέλος του Πολέμου παραπέμφθηκε σε Στρατοδικείο, όπου και δικάστηκε για προδοσία και συνεργασία με τον εχθρό. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία^[9]. Το 1945, σε ηλικία 89 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση από τον Πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ, σε αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταφέρθηκε στην φυλακή του Ιλ ντ' Ιε (Île d'Yeu), όπου, ύστερα από λίγο διάστημα, έπαθε άνοια και χρειαζόταν συνεχή παρακολούθηση και φροντίδα. Πέθανε στην φυλακή στις 23 Ιουλίου του 1951 και τάφηκε εκεί. Έχει προταθεί η ανακομιδή του λειψάνου του στο Βερντέν, ωστόσο μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Μέχρι σήμερα, στην Γαλλία, ο όρος "πεταινισμός" (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη ιδεολογία.

Πηγές άρθρου

Pendergast Tom, World War I biographies, Gale Group, ISBN 0-7876-5477-9

↑ (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 42096. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.
↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12014186f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
↑ CONOR.SI. 146271587.
↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.culture.gouv.fr/LH/LH280/PG/FRDAFAN83_OC17V034.htm.
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
↑ hemerotecadigital.bne.es/issue.vm?id=0001067117&search=&lang=es.
↑ BOE-A-1919-7623.
↑ Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
↑ Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964

Πρότυπο:Link FA

[8963daa0f629ca70448eae2d29271499e70908f1-1] (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 42096. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020.

[f10d8e548082f70fd60cdf1042f74754dfae6e5f-2] Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12014186f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.

[e89bc83564b2f39fe157b71fd21c0ec3a328dbe0-3] CONOR.SI. 146271587.

[6ea597c8fffa45539fb4cb6b2fc80d3c1323d732-4] (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. www.culture.gouv.fr/LH/LH280/PG/FRDAFAN83_OC17V034.htm.

[35419e5dd4ffca2e0cefac58a4a2f6fff268e76e-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 ^5,3 ^5,4 ^5,5 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.

[f52b751297d5f353cf9522086fd7efaeab80e6e1-6] rotecadigital.bne.es/issue.vm?id=0001067117&search=&lang=es.

[6cc12834f6bb1bc2feb2eba941d87763cc02aba5-7] BOE-A-1919-7623.

[860431ff2ad6acc90956462a4d6fc15596113c0b-8] Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.

[9] Ρεϊμόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

@@ Γραμμή 10: / Γραμμή 10: @@
 | ιδιότητα = στρατηγός, <br />πρωθυπουργός της [[Γαλλία|Γαλλίας]]<br />αρχηγός του [[Κράτος του Βισσύ|Κράτους του Βισσύ]]
 }}
-Ο '''Ανρί Φιλίπ Πεταίν''' (''Henri-Philippe Pétain'') ([[24 Απριλίου]] [[1856]]-[[23 Ιουλίου]] [[1951]]) ήταν Γάλλος στρατηγός και πολιτικός, ήρωας του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] και πρωθυπουργός της [[Γαλλία|Γαλλίας]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγηση του με την [[Ναζιστική Γερμανία]] μετά την οποία έγινε αρχηγός του [[Κράτος του Βισσύ|Κράτους του Βισσύ]].
+Ο '''Ανρί Φιλίπ Πεταίν''' (''Henri-Philippe Pétain'') ([[24 Απριλίου]] [[1856]]-[[23 Ιουλίου]] [[1951]]) ήταν Γάλλος στρατηγός και πολιτικός, ήρωας του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]] και πρωθυπουργός της [[Γαλλία|Γαλλίας]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]], αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγηση του με την [[Ναζιστική Γερμανία]] μετά την οποία έγινε αρχηγός του [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κράτους του Βισύ]].
 Ο Πεταίν ήταν γιός αγροτών και από μικρός έχασε την μητέρα του. Το [[1876]] ξεκίνησε τις σπουδές του στο Collège Saint-Bertin όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το [[1878]] αποφοίτησε ως ανθυπολογαγός από την Στρατιωτική σχολή του [[Σαιν Συρ]]. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στην Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στην Σχολή Πολέμου του απέφερε επαίνους και προαγωγές.
@@ Γραμμή 20: / Γραμμή 20: @@
 Το [[1925]] πήγε στο [[Μαρόκο]] για την καταστολή μιας επανάστασης, και έπειτα αποστρατεύτηκε. Συνέχισε να υπηρετεί ως Στρατάρχης της Γαλλίας και Επιθεωρητής Αεράμυνας, και το [[1939]] διορίστηκε πρέσβης στην [[Ισπανία]].
-Το [[1940]] ανακλήθηκε στην Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις αυτή την φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο Γερμανικός στρατός προέλαυνε, και διορίστηκε αντιπρόεδρος. Στις [[15 Ιουνίου]] [[1940]] έγινε πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα το [[Βισύ]], συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη την διάρκεια της κατοχής. Μετά την συμμαχική απόβαση στην Γαλλία, το [[1944]], διέφυγε στην [[Ελβετία]]. Μετά το τέλος του πολέμου δικάστηκε για προδοσία, ενώ ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία. Το [[1945]], σε ηλικία 89 ετών καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια από τον [[Σαρλ ντε Γκωλ]], και πέθανε στην φυλακή στις [[23 Ιουλίου]] του [[1951]].
+Το [[1940]] ανακλήθηκε στην Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις αυτή την φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο Γερμανικός στρατός προέλαυνε, και διορίστηκε αντιπρόεδρος. Στις [[15 Ιουνίου]] [[1940]] έγινε πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα το [[Βισύ]], συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη την διάρκεια της κατοχής. Μετά την συμμαχική απόβαση στην Γαλλία, το [[1944]] και την επιτυχή της έκβαση, οι Γερμανοί τον μετέφεραν, στις 7 Σεπτεμβρίου, στο Ζινγκμαρίνγκεν (όπου είχαν μεταφερθεί και όλα τα μέλη της Κυβέρνησής του). Ύστερα από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από τις πολιτικές του εξουσίες.
+Μετά το τέλος του Πολέμου παραπέμφθηκε σε Στρατοδικείο, όπου και δικάστηκε για προδοσία και συνεργασία με τον εχθρό. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία<ref>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964</ref>. Το [[1945]], σε ηλικία 89 ετών, καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια φυλάκιση από τον Πρόεδρο [[Σαρλ ντε Γκωλ]], σε αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταφέρθηκε στην φυλακή του Ιλ ντ' Ιε (Île d'Yeu), όπου, ύστερα από λίγο διάστημα, έπαθε άνοια και χρειαζόταν συνεχή παρακολούθηση και φροντίδα. Πέθανε στην φυλακή στις [[23 Ιουλίου]] του [[1951]] και τάφηκε εκεί. Έχει προταθεί η ανακομιδή του λειψάνου του στο [[Βερντέν]], ωστόσο μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Μέχρι σήμερα, στην Γαλλία, ο όρος "πεταινισμός" (Pétainisme) αναφέρεται σε απολυταρχική και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη ιδεολογία.
 ==Πηγές άρθρου==
 * Pendergast Tom, ''World War I biographies'', Gale Group, ISBN 0-7876-5477-9
+<references/>
 [[Κατηγορία:Γάλλοι πολιτικοί|Πεταίν]]