Διονύσιος Τσόκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[Εικόνα:Tsokos-dionysios-theoklitos-farmakidis.jpeg|right|225px|thumb|Δ. Τσόκος, ''Προσωπογραφία του Θεόκλητου Φαρμακίδη'' (1858). Λάδι σε μουσαμά, 74 εκ. x 58 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων.]]
[[Εικόνα:Tsokos-dionysios-theoklitos-farmakidis.jpeg|right|200px|thumb|Δ. Τσόκος, ''Προσωπογραφία του Θεόκλητου Φαρμακίδη'' (1858). Λάδι σε μουσαμά, 74 εκ. x 58 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων.]]
Ο '''Διονύσιος Τσόκος''' ([[Ζάκυνθος]], [[1814]] ή [[1820]] – [[Αθήνα]], [[1862]]) ήταν ένας από τους πρώτους εθνικούς [[ζωγραφική|ζωγράφους]] της μεταοθωμανικής [[Ελλάδα|Ελλάδας]].
Ο '''Διονύσιος Τσόκος''' ([[Ζάκυνθος]], [[1814]] ή [[1820]] – [[Αθήνα]], [[1862]]) ήταν ένας από τους πρώτους εθνικούς [[ζωγραφική|ζωγράφους]] της μεταοθωμανικής [[Ελλάδα|Ελλάδας]].



Έκδοση από την 21:08, 24 Φεβρουαρίου 2006

Αρχείο:Tsokos-dionysios-theoklitos-farmakidis.jpeg
Δ. Τσόκος, Προσωπογραφία του Θεόκλητου Φαρμακίδη (1858). Λάδι σε μουσαμά, 74 εκ. x 58 εκ. Συλλογή της Βουλής των Ελλήνων.

Ο Διονύσιος Τσόκος (Ζάκυνθος, 1814 ή 1820Αθήνα, 1862) ήταν ένας από τους πρώτους εθνικούς ζωγράφους της μεταοθωμανικής Ελλάδας.

Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα έλαβε κοντά στον συμπατριώτη του Νικόλαο Καντούνη, αν και λέγεται πως ήταν αυτοδίδακτος. Εγκατέλειψε την Ζάκυνθο για να εγκατασταθεί στην ελεύθερη Ελλάδα και κατόπιν στην Ιταλία, όπου παρακολούθησε κανονικά μαθήματα ζωγραφικής. Μάλιστα, το όνομά του αναφέρεται σε τεχνοκριτική που δημοσιεύθηκε σε ιταλική εφημερίδα του 1845.

Επέστρεψε στην Αθήνα, και το 1856 εντυπωσίασε τους τεχνοκριτικούς με τις προσωπογραφίες του στην Έκθεση των Τεχνών που διοργάνωσε το τότε Σχολείον των Τεχνών (η μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών). Πέθανε το 1862 υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες και άγνωστος στο ευρύ κοινό. Το έργο του — κυρίως θέματα από την Επανάσταση του 1821, προσωπογραφίες και αγιογραφίες — ανακαλύφθηκε αργότερα και σήμερα θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της ζωγραφικής στην νεότερη Ελλάδα.