Έμπουσα

Στην ελληνική μυθολογία η Έμπουσα ήταν ένα φάντασμα (ή ομάδα φαντασμάτων, στον πληθυντικό: `Εμπουσαι) που έστελνε η Εκάτη ως προάγγελο δυστυχιών, και με το όνομα του οποίου φόβιζαν οι μητέρες τα άτακτα παιδιά τους στην αρχαία Ελλάδα. Η Έμπουσα αναφέρεται από τον Αριστοφάνη (στην κωμωδία Βάτραχοι, όπου τρομάζει τον Διόνυσο και τον Ξανθία στο δρόμο προς τον Κάτω Κόσμο) και από άλλους κωμωδιογράφους. Πίστευαν για αυτή ότι μεταμορφωνόταν συχνά: παρουσιαζόταν ως αγελάδα, πτηνό, όμορφη γυναίκα, σκύλος, δέντρο, πέτρα και με πολλές άλλες μορφές. Το πρόσωπο της Έμπουσας έλαμπε σαν πύρινο και είχε είτε ένα μόνο πόδι, είτε ένα χάλκινο και ένα γαϊδουρινό. Επίσης έλεγαν για αυτή ότι τρεφόταν με ανθρώπινες σάρκες.

Από τη μυθική αυτή μορφή, `Εμπουσα αποκαλούσαν τη μητέρα του ρήτορα Αισχίνη, που ήταν ιέρεια των Μυστηρίων, επειδή παρουσιαζόταν ξαφνικά τη νύχτα στους μυούμενους και τους τρόμαζε.

• Με το όνομα «έμπουσα» είναι γνωστό και ένα γένος σαρκοφάγου εντόμου (Empusa), που ανήκει σε ομώνυμη οικογένεια (εμπουσίδες, Empusidae).

Πηγή

• Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969