Ζοακίμ Τσισάνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
μ 179 εκδόσεις από το en:Joaquim Chissano
μ To "Joaquim Chissano" μετακινήθηκε στο "Ζοακίμ Σισάνο": εισαγωγή ιστορικού
(Καμία διαφορά)

Έκδοση από την 05:49, 19 Ιουνίου 2008

Ο Ζοακίμ Σισάνο.

O Ζοακίμ Σισάνο (Joaquim Alberto Chissano) είναι πολιτικός από τη Μοζαμβίκη. Υπήρξε ο δεύτερος Πρόεδρος της αφρικανικής χώρας. Υπηρέτησε στο αξίωμα από τις 6 Νοεμβρίου του 1986 ως τις 2 Φεβρουαρίου του 2005. Μετά την παραίτησή του από την προεδρία ηγήθηκε διπλωματικών πρωτοβουλιών και συνεργάστηκε με τα Ηνωμένα Έθνη. Είναι πρόεδρος του Ιδρύματος που φέρει το όνομά του και του Φόρουμ των πρώην Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων της Αφρικής.[1]


Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1939 στο μικρό απομονωμένο χωριό Μαλεχίτσε, στην επαρχία Τσιμπούτο. Υπήρξε ο πρώτος μαύρος μαθητής που παρακολούθησε το μόνο Λύκειο στην τότε πορτογαλική αποικία. Στο Λύκειο Σαλαζάρ έγινε και μέλος της Αφρικανικής Μαθητικής Οργάνωσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (NESAM). Στη συνέχεια σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Λισαβόνας. Η αντιστασιακή του δράση τον ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές του και να καταφύγει αρχικά στη Γαλλία και έπειτα στην Τανζανία.

Αντίσταση

Ο Σισάνο έγινε μέλος του κινήματος Frelimo στο Παρίσι, τη δεκαετία του ' 60. Το εν λόγω κίνημα είχε στόχο την απελευθέρωση της Μοζαμβίκης. Γενικά, τήρησε μετριοπαθή και διπλωματική στάση, εργαζόμενος για τη συμφιλίωση των ριζοσπαστικών με τις μετριοπαθείς μαρξιστικές ομάδες του κινήματος.

Στη συνέχεια πολέμησε στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της χώρας του ενάντια στους Πορτογάλους αποικιοκράτες και στο απολυταρχικό καθεστώς του Estado Novo. Ο πόλεμος απέκτησε σύντομα πολλά μέτωπα. Τελικά, η Μοζαμβίκη έγινε ανεξάρτητη το 1975, έπειτα από τον απελευθερωτικό αγώνα και την Επανάσταση των Γαριφάλων στην Πορτογαλία. Την εποχή εκείνη ο Σισάνο είχε φθάσει στο βαθμό του Ταγματάρχη.

Διορίστηκε από το νέο Πρόεδρο, Σαμόρα Ματσέλ στο αξίωμα του Υπουργού Εξωτερικών. Σε αυτή τη θέση υπηρέτησε επί έντεκα συνεχή έτη.

Προεδρία

Το 1986 έπειτα από τον τραγικό θάνατο του Προέδρου Ματσέλ σε συντριβή του αεροσκάφους του στα ορεινά της Νοτίου Αφρικής ο Σισάνο έγινε Πρόεδρος.

Ακολούθησε ο Εμφύλιος Πόλεμος, που είχε αποτέλεσμα οι αντάρτες του Renamo να μεταβληθούν σε πολιτικό κόμμα. Κέρδισε τις προεδρικές εκλογές το 1994 και ξανά το 1999. Στη δεύτερη εκλογική νίκη, αντιμετώπισε με επιτυχία τον πρώην ηγέτη των ανταρτών, Αφόνσο Ντλακάμα με ποσοστό 52,3% έναντι 47,7%. Από τον Ιούλιο του 2003 ως τον Ιούλιο του 2004 είχε την προεδρία της Αφρικανικής Ένωσης.


Παραίτηση

Ο Σισάνο επέλεξε να μην κατέλθει ως υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2004, παρότι το Σύνταγμα της χώρας του τού επέτρεπε να διεκδικήσει και νέα θητεία. Στη θέση του, το Frelimo επέλεξε τον Αρμάντο Γκουεμπούζα για υποψήφιο. Ο νέος υποψήφιος κέρδισε τον Ντλακάμα με ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό σε σχέση με τις προηγούμενες προεδρικές εκλογές. Ο Σισάνο αποχώρησε από την προεδρία με τη λήξη της θητείας του, το Φεβρουάριο του 2005.

Τα επόμενα χρόνια ο Μοζαμβικανός πολιτικός άσκησε με επιτυχία διπλωματική δραστηριότητα. Ορίστηκε μεσολαβητής από τον ΟΗΕ για τη βόρεια Ουγκάντα και το νότιο Σουδάν, το Δεκέμβριο του 2006.

Στη διάρκεια τελετής για τα 68α γενεθλιά του, στις 22 Οκτωβρίου του 2007 ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, ανακοίνωσε τη βράβευση του Σισάνο μετο πρώτο βραβείο (αξίας 5 εκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων) του Ιδρύματος Μο Ιμπραχίμ. Το βραβείο του απονεμήθηκε για την επιτυχημένη διοίκησή του στη χώρα του.ref>Joaquim Chissano wins the largest prize in the world</ref> Το ίδρυμα σκοπεύει να απονέμει το βραβείο κάθε χρόνο.[2]

Ο Σισάνο είναι επίσης μέλος της Λέσχης της Μαδρίτης, που αποτελεί ανεξάρτητη οργάνωση με σκοπό την ενδυνάμωση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο και έχει μέλη 66 συνολικά πρώην αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.[3]

Nyimpine Chissano

Ο μεγαλύτερος γιος του, Nyimpine Chissano, φερόταν αναμεμειγμένος σε δύο υποθέσεις φόνου στη χώρα του.

Παραπομπές

Εξωτερικές συνδέσεις

Πρότυπο:Μετάφραση EN