Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς-Φαλήρου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Εθνικός Πειραιώς)
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Εθνικός.
Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ.
Το έμβλημα του ΕΟΦΠΦ
ΌνομαΕθνικός Όμιλος Φιλάθλων
Πειραιώς - Φαλήρου
Ίδρυση21 Νοεμβρίου 1923
ΠόληΠειραιάς
Χρώματα          Κυανό, Λευκό
Τίτλοι2 Κύπελλα Ευρώπης υδατοσφαίρισης γυναικών
1 Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών
38 Πρωταθλήματα Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών
12 Κύπελλα Ελλάδος υδατοσφαίρισης ανδρών
3 Πρωταθλήματα Ελλάδος υδατοσφαίρισης γυναικών
ΠρόεδροςΙωάννης Πατλάκας
Ιστοσελίδαethnikos.org
Commons page Πολυμέσα σχετικά με το σωματείο
Τμήματα του Εθνικού Πειραιώς
Ποδόσφαιρο (Ανδρών) Πόλο (Ανδρών) Πόλο (Γυναικών)
Μπάσκετ (Ανδρών) Βόλεϊ Κολύμβηση
Ρυθμική Γυμναστική Τρίαθλο

Ο Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς – Φαλήρου (Ε.Ο.Φ.Π.Φ.) είναι ελληνικό ιστορικό αθλητικό σωματείο του Πειραιά που εδρεύει στη συνοικία της Καστέλλας[1] με ημερομηνία ίδρυσης, την 21 Νοεμβρίου 1923[2].

Αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους βάσει επιτυχιών και συνεισφοράς συλλόγους της Ελλάδος και τον δεύτερο μεγαλύτερο του Πειραιά. Με 56 εθνικούς (πρώτης κατηγορίας) και διεθνείς τίτλους στα πέντε βασικά ολυμπιακά ομαδικά αθλήματα ανδρών - γυναικών, αποτελεί τον πέμπτο πιο πετυχημένο σύλλογο στην Ελλάδα, πίσω από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Π.Α.Ο.Κ. και Α.Ε.Κ..[3] Μάλιστα στα ανδρικά ομαδικά τμήματα, ο Εθνικός είναι τέταρτος μονάχα πίσω από Ο.Σ.Φ.Π., Π.Α.Ο. και Α.Ε.Κ.. Ο Εθνικός σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, καλλιεργεί οκτώ τμήματα (Ποδόσφαιρο, Ρυθμική Γυμναστική, Υδατοσφαίριση, Καλαθοσφαίριση, Πετοσφαίριση, Κολύμβηση, Τρίαθλο, Κολύμβηση Ανοιχτής Θάλασσας) και έχει στο ενεργητικό του 800 αθλητές–τριες.[4]

Ο Εθνικός έχει καλλιεργήσει στον ένα αιώνα ύπαρξης του πολλά αθλητικά τμήματα (ποδόσφαιρο ανδρών–γυναικών, πόλο ανδρών–γυναικών, κολύμβησης, μπάσκετ ανδρών, βόλεί ανδρών–γυναικών, παγκρατίου, χόκει χόρτου, κανόε καγιάκ και στίβου). Μάλιστα ήταν από τις πρώτες ομάδες στην Ελλάδα που δημιούργησε τμήματα πόλο (μέσα δεκαετίας '80) και βόλεϊ γυναικών (δεκαετία '30).

Οι κύριοι ιδρυτές της ομάδας του Εθνικού ήταν ο Γιώργος Χατζηανδρέου, ο Χρήστος Πέππας και ο Κώστας Φερλέμης. Τα χρώματά του είναι εμπνευσμένα από την ελληνική σημαία και το όνομά του δηλώνει τον πανεθνικό και πανελλήνιο χαρακτήρα του. Ο Εθνικός συγκέντρωσε εξ αρχής τη συμπάθεια της αστικής τάξης του Πειραιά και μέχρι σήμερα υποστηρίζεται από κατοίκους των Β' και Γ' δημοτικών κοινοτήτων της Α' Πειραιώς.[5] Το 1926–27, ο Χαρ. Βολωνάκης εκτός από πρόεδρος του Εθνικού διετέλεσε και πρόεδρος της νεοσύστατης τότε ΕΠΟ, γεγονός που δικαιολογεί το ότι δε προσχώρησε στο κίνημα του περιβόητου ΠΟΚ το 1928.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα έχει 49 παρουσίες σε πανελλήνια πρωταθλήματα και σε πρωταθλήματα Α' Εθνικής από το 1928 (όντας στην πρώτη δεκάδα ομάδων σε συμμετοχές), με κορυφαία θέση στο πρωτάθλημα να είναι η δεύτερη (1928, 1956).

Το 1935 η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα νότου με μπροστάρη τον κορυφαίο προπολεμικό επιθετικό, πρώτο Έλληνα που αγωνίστηκε σε ξένη ομάδα, και πρώτο σκόρερ στο πρωτάθλημα Νότου, Κώστα Χούμη και ήταν το φαβορί στην τελική φάση κόντρα στον Άρη, τον Ηρακλή και τον Παναθηναϊκό αλλά η τελική φάση δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας της συμμετοχής της εθνικής ομάδας στους Βαλκανικούς Αγώνες.

Το 1957, ο Εθνικός ήταν ακόμη πιο κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος όντας πρώτος με τέσσερις βαθμούς διαφορά και με τέσσερις αγώνες να απομένουν[6] τιμωρήθηκε από την ΕΠΟ για επαγγελματισμό εξαιτίας της διεξαγωγής φιλικών με την αυτοεξόριστη ομάδα Hungaria των Πούσκας, Τσίμπορ, Κότσις.[7] Οι Ούγγροι παρόλα αυτά δεν ήταν επαγγελματίες διότι σε διαφορετική περίπτωση θα είχε ανακληθεί το χρυσό μετάλλιο της Ουγγαρίας στους Ολυμπιακούς του 1952 (στους Ολυμπιακούς αγώνες συμμετέχουν ερασιτέχνες αθλητές). Ο λόγος της τιμωρίας ήταν ο φόβος του ΠΟΚ ότι ο Εθνικός του Δ. Καρέλλα θα άλλαζε ριζικά επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη, μιας και υπήρχε συμφωνία του Εθνικού με πέντε Ούγγρους συν τους Πούσκας, Τσίμπορ και Κότσις που υπήρξε έντονη φήμη για ολοκλήρωση της μετακίνησής τους (τότε οι Ούγγροι παίκτες της Hungaria έψαχναν ομάδα να αγωνιστούν διότι δεν μπορούσαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους)[8].

Ο Εθνικός έχει μεγάλη παράδοση στο άθλημα της υδατοσφαίρισης. Στο γυναικείο πόλο έχει κατακτήσει δύο ευρωπαϊκά κύπελλα το 2010 και το 2022 όπως επίσης και τρία πρωταθλήματα Ελλάδος. Στο ανδρικό είναι ο κάτοχος των περισσοτέρων Πρωταθλημάτων Ελλάδος (38) από το 1957 ενώ κατέχει 12 Κύπελλα (τα 8 συνεχόμενα, αριθμός ρεκόρ)[9] και 11 Πρωταθλήματα Κέντρου ΕΚΟΦ. Επίσης κατέχει το ρεκόρ συνεχόμενων πρωταθλημάτων (18 από το 1953–1970 και το δεύτερο μεγαλύτερο με 14 από το 1972–1985), αήττητων πρωταθλημάτων (29, με τα 11 να είναι συνεχόμενα) [10][11], το ρεκόρ πρωταθλημάτων μόνο με νίκες (19)[12], το ρεκόρ συνεχόμενων πρωταθλημάτων μόνο με νίκες (10)[13] όπως επίσης και συνεχόμενων ετών χωρίς ήττα στο πρωτάθλημα και το κύπελλο Ελλάδος (12 χρόνια, 10 μήνες και 16 ημέρες).[14] Συνοπτικά από το 1953 μέχρι και το 1988, ο Εθνικός κατέκτησε 33 πρωταθλήματα (τα 26 αήττητος) σε 36 έτη κερδίζοντας το προσωνύμιο Αυτοκράτορας. Επιπρόσθετα, κατέχει τα ρεκόρ των 9 αήττητων νταμπλ και των 8 συνεχόμενων αήττητων νταμπλ.[15] Την περίοδο μάλιστα 1958–1983, δεν πραγματοποιήθηκε ο θεσμός του κυπέλλου Ελλάδος. Το 1966 έγινε η πρώτη ομάδα που έφτασε στους «8» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ενώ το 1980, έγινε η πρώτη ομάδα που έφτασε στους «4» τους Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στην οκτάδα έχει φτάσει συνολικά εννέα φορές.[16] Στην υδατοσφαίριση γυναικών ο Εθνικός έχει μετάσχει σε όλες τις περιόδους από την καθιέρωση της Α' Εθνικής το 1989 ενώ στους άνδρες από το 1967 έχει απουσιάσει δις (2010, 2013). Μάλιστα από τα 66 μετάλλια που έχουν κατακτήσει οι εθνικές ομάδες υδατοσφαίρισης σε όλα τα κλιμάκια, τα 22 έχουν κατακτηθεί από προπονητές που πέρασαν την αθλητική τους καριέρα από τον Εθνικό, ενώ από τα 16 χρυσά τα 7 έχουν κερδηθεί από προπονητές-παίκτες του Εθνικού.[17][18] Πέραν της υδατοσφαίρισης, ο Εθνικός κατέχει διακρίσεις και σε άλλα αθλήματα του υγρού στίβου, με 3 πρωταθλήματα κολύμβησης γενικής βαθμολογίας (1926, 1927, 1949), 10 πρωταθλήματα κολύμβησης ανδρών (1926, 1927, 1930, 1948, 1949, 1950, 1951, 1982, 1983, 2010) και 2 πρωταθλήματα καταδύσεων (1933, 1947).

Ο Εθνικός δημιούργησε τμήματα καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης από τη δεκαετία του '30 με συνεχείς παρουσίες σε πρωταθλήματα Αθηνών–Πειραιώς όπως και στο κύπελλο Ελλάδος. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης αν και έχει χάσει την άνοδο στην κορυφαία κατηγορία αρκετές φορές, μετρά δεκάδες συμμετοχές στη δεύτερη και τρίτη κατηγορία ενώ έχει πετύχει στο κύπελλο, την πορεία του μέχρι τη φάση των «16» του 1992 όταν και αποκλείστηκε από τον Άρη του Νίκου Γκάλη. Το τμήμα ανδρικής πετοσφαίρισης (πλέον ανενεργό) μετρά έξι συμμετοχές στην πρώτη κατηγορία (1975, 1976, 1980, 1981, 1990, 2018).

Ο Εθνικός μαζί με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την Α.Ε.Κ. αποτελούν τις μοναδικές ομάδες που έχουν κατακτήσει τίτλο πρωταθλήματος Ελλάδος, κυπέλλου Ελλάδος ή κυπέλλου Ευρώπης τουλάχιστον από μία φορά σε κάθε δεκαετία στα ομαδικά αθλήματα (με αφετηρία τη δεκαετία του '30, που καθιερώθηκαν τα πρώτα επίσημα πρωταθλήματα που θεσπίστηκαν από τις σημερινές ομοσπονδίες).

Παραδοσιακός αντίπαλος του Εθνικού αποτελεί ο Ολυμπιακός στο λεγόμενο «ντέρμπι του Πειραιά» με τον οποίο έχει δώσει πάνω από 150 αγώνες στο ποδόσφαιρο και πάνω από 200 αγώνες στο πόλο[19][20][21][22].

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ίδρυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωταθλητής Ελλάδας στο πόλο το 1926.

Το ιστορικό σωματείο, πρωτοσυστάθηκε το 1922[23][24] και εγκρίθηκε επίσημα με την αριθμό 1148/21–11–1923 απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιά και γράφτηκε στο βιβλίο σωματείων με αριθμό Β.Σ 277, την 21–11 του 1923.[25] Χώρος ίδρυσης του Εθνικού ήταν η ταβέρνα του Κεσσέ στη Μυρτιδιώτισσα της Καστέλλας.[26]

Ο πειραϊκός αθλητικός σύλλογος "Κεραυνός", ιδρυθείς το 1923, μετονομάστηκε στις 15–10–1924 σε Young Boys "ΤΙΤΑΝ". Από τα αθλητικά σωματεία της εποχής Πειραϊκή Ένωση και Πειραϊκός Σύνδεσμος προήλθε στα τέλη του 1923 ο Αθλητικός και Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Πειραιώς. Στις αρχές του 1924 όμως έγινε η διάσπαση του συλλόγου σε δύο διαφορετικές ομάδες, τον ΑΠΣΠ και μια που λεγόταν "Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς" που αργότερα θα οδηγήσει στην ίδρυση του ΟΣΦΠ. Στις αρχές της σεζόν 1924–25 από μέλη του ΑΠΣΠ ιδρύθηκε ο "Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος". Ο «Πειραϊκός Ποδοσφαιρικός Όμιλος» που είχε απορροφήσει και μέλη της Φαληρικής Ενώσεως, συγχωνεύτηκε με τον Young Boys και έτσι στις 23–12–1924 η ομάδα παίρνει αρχικά την ονομασία «Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς» και αργότερα την τελική του ονομασία «Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς – Φαλήρου» τον Φεβρουάριο του 1925.[27].

1924 - 1940[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υγρός Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωτοσέλιδο εφημερίδας "Αθλητική Κυριακή" της 26ης Μαρτίου 1933 με τον κυπελλούχο Ελλάδας, Εθνικό Πειραιώς.
Κυπελλούχος Ελλάδας ποδοσφαίρου το 1933.

Πρώτα τμήματα του Εθνικού ήταν το ποδόσφαιρον και το ναυτικόν όπως λεγόταν, (πόλο και κολύμβηση). Το 1926 και το 1927 η ομάδα κολύμβησης του Εθνικού κατακτά τα 2 πρώτα της πρωταθλήματα. Το 1926 η ομάδα πόλο του Εθνικού με τους Περδίκη, Μακρή, Δέδε, Ψύλλα, Δρούκο, Κεσσέ, Στεφόπουλο, Βλαστό κατακτά το πρώτο της πρωτάθλημα Ελλάδας (πετυχαίνοντας νίκες σε όλους τους αγώνες), το 1930 οι άνδρες του κολυμβητικού τμήματος κατακτούν το τρίτο πρωτάθλημα ανδρών και το 1931 το τμήμα υδατοσφαίρισης επαναλαμβάνει την επιτυχία της κάνοντας την έκπληξη και νικώντας στον τελικό την ισχυρότερη ομάδα της εποχής, τον Άρη Θεσσαλονίκης με 1–0. Η σύνθεση της ομάδας του 1931 αποτελούνταν από τους: Μαυρογιώργο, Πετρούτσο, Γιάνναρο, Μακρή, Παπαδέα, Περδίκη, Σκριβάνο και Χατζηγεωργίου.[26]

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1928 η ομάδα ποδοσφαίρου αναδεικνύεται δευτεραθλήτρια Ελλάδας στο πρωτάθλημα ενώ κατακτά επίσης 3 πρωταθλήματα Πειραιά (1928, 1929, 1939). Το 1932–33, η ομάδα ποδοσφαίρου θα κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδος επικρατώντας του πρωταθλητή Ελλάδος Άρη Θεσσαλονίκης στον επαναληπτικό τελικό (25/03/1933, 2–1). Νωρίτερα στη διοργάνωση, είχε αποκλείσει την Άμυνα Κοκκινιάς (άνευ αγώνα, 30/10/1932), την κυπελλούχο Α.Ε.Κ. (1–1, 1–0 στον επαναληπτικό), τον Απόλλων Σμύρνης (2–1, 06/12/1932), και στα ημιτελικά (ή αλλιώς τελικός νότου) τον συμπολίτη Ολυμπιακό (2–1, 29/01/1933) που είχε επικρατήσει (με 1–6) του Παναθηναϊκού στον προηγούμενο γύρο. To 1935 το τμήμα ποδοσφαίρου με κορυφαίο παίκτη τον μεγάλο Κώστα Χούμη που ήταν ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο εξωτερικό, κατακτά το πρωτάθλημα Νότου αλλά ματαιώνεται η τελική φάση για την απονομή του πρωταθλητή ενώ θα μετείχαν οι Εθνικός, ΠΑΟ, Άρης και Ηρακλής. Προπολεμικά ο Εθνικός κατάφερε ορισμένες μεγάλες νίκες για το πρωτάθλημα. Κερδίζει τον Ολυμπιακό με 3–2 (22/04/1934), τον ΠΑΟΚ 5–2 (17/04/1936), τον ισχυρό Άρη 3–2 (27/05/1928) και 2–3 (10/11/1935), τον Ηρακλή με 0–6 στη Θεσσαλονίκη (17/11/1935) και την ΑΕΚ με 6–0 (17/07/1932) και 5–1 (28/04/1935). Αξιοσημείωτες είναι και οι νίκες κόντρα στο Γουδή το 1935 (9–1 εντός, 1–11 εκτός, τα 11 γκολ είναι ρεκόρ παραγωγικότητας σε αγώνα πρωταθλήματος). Ο ΣΠ Γουδή είχε κερδίσει την ΑΕΚ με 3–1 και τον Απόλλωνα με 3–2 ενώ είχε αποσπάσει ισοπαλία από τον ΟΣΦΠ (1–1).

Το 1939, ο Εθνικός θα κατακτήσει το πρωτάθλημα Πειραιά με 17 βαθμούς σε 6 αγώνες (5 νίκες και 1 ισοπαλία κόντρα στον ΟΣΦΠ) και τέρματα 22–6. Αυτή ήταν η μοναδική φορά που ο Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα Πειραιά.

Λοιπά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα βόλεϊ του Εθνικού είναι από τα παλιότερα του συλλόγου και τα πρώτα χρόνια και πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε ανελλιπώς στα τοπικά πρωταθλήματα κέντρου και στην Α΄κατηγορία.

1945 - 1990[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υγρός Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην κατοχή, ο Εθνικός υπό τον Μήτσο Παναγιωτάκο και έφορο τον Ανδρέα Περδίκη, εγκαθιστά το κολυμβητικό του τμήμα του κάτω από τον σημερινό ΝΑΣ, στην Καστέλλα και πετυχαίνει την ανάπτυξη και συγκέντρωση των παιδιών της Καστέλλας που θα αποτελούσαν την μετέπειτα ομάδα της δεκαετίας του '50 και του '60 στις οποίες ο Εθνικός θα κυριαρχήσει δίχως προηγούμενο.[26] Το 1947 κάνει το ντεμπούτο του στους κολυμβητικούς αγώνες ο Ανδρέας Γαρύφαλλος, ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες πολίστες όλων των εποχών ενώ το 1948 το τμήμα πόλο ανδρών κατακτά για τρίτη φορά το Πρωτάθλημα Ελλάδας μένοντας αήττητος σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά. Η σύνθεση της πρώτης μεταπολεμικής πρωταθλήτριας ομάδας του Εθνικού αποτελούνταν από τους Βαρβαρέσο, Χατζηκυριακάκη, Κουράντη, Λύκα, Ανδρεάδη, Γαρύφαλλο, Πετρούτσο, Γεωργιάδη. Το 1949 το τμήμα κολύμβησης κατακτά το τρίτο και τελευταίο του πρωτάθλημα Ελλάδας γενικής βαθμολογίας ενώ με μπροστάρη τον κορυφαίο μεταπολεμικό κολυμβητή Παναγιώτη Χατζηκυριακάκη, ο Εθνικός κατακτά το 1948, 1949, 1950 και 1951 το πρωτάθλημα κολύμβησης ανδρών.

Το 1952, ο Εθνικός επικρατεί του ΟΣΦΠ με 5–1 και κατακτά του πρώτου του πρωτάθλημα Κέντρου ξεκινώντας ένα απίστευτο σερί στην Ελλάδα με 18 συνεχόμενα πρωταθλήματα Ελλάδος (τα 16 δίχως ήττα, 11 συνεχόμενα δίχως ήττα, 1953–1963, 1965–1967, 1969, 1970, ρεκόρ ακατάρριπτα μέχρι σήμερα), 11 πρωταθλήματα ΕΚΟΦ Κέντρου σε 11 παρουσίες του Εθνικού στο θεσμό και 6 κύπελλα Ελλάδος (στους 3 τελικούς, 1953, 1954, 1957, επικράτησε του ΟΣΦΠ) σε 6 διοργανώσεις που πραγματοποιήθηκαν. Μάλιστα από τις 21 Σεπτεμβρίου του 1951 έως και τις 7 Αυγούστου του 1964, ο Εθνικός ήταν αήττητος σε πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδος (91 νίκες, 4 ισοπαλίες) για 12 χρόνια, 10 μήνες και 16 ημέρες κάτι που αποτελεί ρεκόρ μέχρι σήμερα (ήττα στις 21/9/1951 από τον ΟΣΦΠ με 2–1 για το πρωτάθλημα ενώ στις 7/8/1964 ξανά από τον ΟΣΦΠ με 5–4 για το πρωτάθλημα). Σημαντικότεροι πολίστες εκείνης της περιόδου υπήρξαν οι Ανδρέας Γαρύφαλλος, Πέτρος Καλφαμανώλης, Μίμης Γεωργιάδης, Ανδρεάδης, Μανώλης Πατλάκας, Γιάννης Θυμαράς, Νίκος Τσάγκας, Νικήτας Καλομοίρης, Λεκάκης, Πέτρος Χατζηκυριακάκης, Παναγιώτης Χατζηκυριακάκης, Δημήτρης Κουγεβετόπουλος, Κούλης Ιωσηφίδης και άλλοι.

Το 1966 ο Εθνικός θα γίνει η πρώτη ομάδα που θα φτάσει στους «8» του Κυπέλλου πρωταθλητριών υδατοσφαίρισης. Θα διοργανώσει στο Ολυμπιακό κολυμβητήριο του Ζαππείου έναν από τους προκριματικούς ομίλους και θα προκριθεί μαζί με την Παρτιζάν στην ημιτελική φάση. Παρά την ήττα του από τους Γιουγκοσλάβους (7–2, 11/10/1966), θα νικήσει την πρωταθλήτρια Αυστρίας Βιέννα (7–5, 09/10/1966) και την πρωταθλήτρια Ισπανίας Κ.Ν. Μπαρτσελόνα (2–0, 10/10/1966). Θα φτάσει στις 8 καλύτερες ομάδες άλλες 8 φορές (1970, 1972, 1977, 1978, 1979, 1981, 1983, 1995).

Το 1971 δε στέφεται πρωταθλητής για πρώτη φορά από το 1952, αλλά θα ξεκινήσει ένα νέο σερί με 14 συνεχείς κατακτήσεις πρωταθλήματος από το 1972 έως το 1985, εκ των οποίων 9 θα είναι κατακτήσεις δίχως να γνωρίσει ήττα (1974–1976, 1979, 1981–1985).

Στις 10/09/1974 δίνει φιλικό αγώνα με τον Ολυμπιακό, παραμερίζοντας την αιώνια κόντρα του με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για τη στήριξη της Κύπρου έπειτα από την τουρκική εισβολή.[28] Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που ο Εθνικός δείχνει τον εθνικό χαρακτήρα του στέκοντας στο πλευρό της νήσου.

Το 1980 η ανδρική ομάδα πόλο του Εθνικού έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε στην τελική φάση του Κυπέλλου πρωταθλητριών υδατοσφαίρισης.[29] Η ομάδα θα κατακτήσει την τέταρτη θέση στο Φάιναλ φορ όπου έλαβε μέρος μαζί με τις Σπαντάου (Δυτ. Γερμανία), Γιουγκ (Γιουγκοσλαβία) και Βάσας (Ουγγαρία). Ο Εθνικός θα αποσπάσει ισοπαλία στο πρώτο του παιχνίδι κόντρα στην τότε εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης, Βάσας (4–4) αλλά θα χάσει στο δεύτερο παιχνίδι από την οικοδέσποινα Γιουγκ (9–5) και παρά το γεγονός ότι πάλεψε, η έλλειψη εμπειρίας σε τελική φάση σε συνδυασμό με την αντιμετώπιση της διαιτησίας, έφεραν την ήττα. Στο τρίτο και τελευταίο παιχνίδι, ο Εθνικός θα ηττηθεί από τους Δυτικογερμανούς της Σπάνταου.

Το 1982 και 1983 ο Εθνικός κατακτά το πρωτάθλημα κολύμβησης ανδρών.

Το 1986 διακόπτεται η κυριαρχία της ανδρικής ομάδας πόλο η οποία είχε συμπληρώσει 35 Πρωταθλήματα Ελλάδας (τα 29 αήττητα). Σημαντικότεροι πολίστες των δεκαετιών '70 και ΄80 υπήρξαν οι Σταθάκης, Σιταρένιος, Αρώνης, Γιάννης Γαρύφαλλος, Μαρκόπουλος, Αρμενάκης, Ηλιόπουλος, Βώσσος και οι παλαιότεροι Ιωσηφίδης, Θωμάς Καραλόγος, Κουγεβετόπουλος. Από το 1988 και μετά οι Σαμαρτζίδης, Μουστακαρίας, Σαριδάκης, Καϊάφας, Τσικάρης.

Το τμήμα της γυναικείας υδατοσφαίρισης του Εθνικού ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1980 κατακτώντας 3 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1988, 1990, 1992).

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πρωτάθλημα του 1956, ο Εθνικός θα καταλάβει για δεύτερη φορά τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα μετά από αυτήν του 1928 και θα τερματίσει έναν βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό. Στους τέσσερις αγώνες που παίχτηκαν μεταξύ τους για το πανελλήνιο πρωτάθλημα και όχι για το τοπικό, ο Ολυμπιακός πέτυχε δύο νίκες, ο Εθνικός μία ενώ ένας αγώνας έληξε ισόπαλος. Στην τελική φάση δε, οι δύο αγώνες έληξαν 0–0 και 2–1 υπέρ του Εθνικού. Από τον Εθνικό έχασαν εκείνη τη χρονιά ο Π.Α.Ο., ο Απόλλων, ο Άρης και ο Π.Α.Ο.Κ.

Στο πρωτάθλημα του 1957 τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος και ενώ βρισκόταν στην πρώτη θέση με 4 βαθμούς διαφορά [30], αποκλείστηκε από τη συνέχεια του πρωταθλήματος τιμωρούμενος με μηδενισμό στους αγώνες με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Απόλλωνα Αθηνών και Δόξα Δράμας, καθώς και αφαίρεση τεσσάρων βαθμών, λόγω διεξαγωγής φιλικών αγώνων με τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές της αυτοεξόριστης Εθνικής Ουγγαρίας. Την ίδια περίοδο η ίδια η Εθνική Ελλάδος είχε δώσει φιλικό παιχνίδι με τους περιοδεύοντες ανά την Ευρώπη, Ούγγρους διεθνείς.

Μετά το 1960 και την καθιέρωση της Α' Εθνικής, ο Εθνικός μετρά πολλές υψηλές πτήσεις στην πρώτη επτάδα της κατάταξης. Ιστορικά από το 1928 και μετά και με εξαίρεση τις περιόδους 1928, 1935, 1956 και 1957 που αναφέρονται νωρίτερα, έχει καταταγεί τέταρτος το 1932 και το 1975, πέμπτος το 1963, έκτος το 1936, 1961, 1968 και το 1973 ενώ έβδομος κατετάγη το 1931, 1959, 1962, 1966, 1967, 1976, 1978, 1980, 1981 και 1988.

1990 - 1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο 1989–90 θα υποβιβαστεί για πρώτη φορά αλλά θα επανέλθει άμεσα την επόμενη περίοδο ως πρωταθλητής Β' Εθνικής. Τη σεζόν 1991–92 θα υποβιβαστεί για δεύτερη φορά για να παραμείνει στη Β' για δύο έτη. Τις περιόδους 1994–95, 1995–96, 1997–98 και 1998–99 θα αγωνιστεί ξανά στην κορυφαία κατηγορία με την τελευταία περίοδο να είναι και η τελευταία του.

Υγρός Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εθνικός τη δεκαετία του '90 θα χάσει σταδιακά την κυριαρχία του από τον ΟΣΦΠ και τον ΝΟΒ. Θα παρουσιάσει καλά αγωνιστικά σύνολα (με ηγέτη τον Σαμαρτζίδη και υποστηρικτές τους Καϊάφα, Πάτρα, Μουστακαρία, Τσικάρη, Μαχαίρα, Καλακώνα, Βιζυράκη) παρά ταύτα και θα κερδίσει το κύπελλο το 1991 απέναντι στη Γλυφάδα, το πρωτάθλημα του 1994 με μόλις 2 ήττες σε 29 αγώνες ενώ θα φτάσει για ένατη και τελευταία φορά στους «8» του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1994–95. Το 1996, η οικογένεια του Εθνικού όπως και το ευρωπαϊκού πόλο θα υποστούν το σοκ του θανάτου του αρχηγού της Εθνικής ομάδας και αθλητή του ομίλου, Νώντα Σαμαρτζίδη σε ηλικία 31 ετών. Αν και τα επόμενα χρόνια θα αντιμετωπίσει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα με τον κίνδυνο υποβιβασμού τη διετία 1996–97 και 1997–98, θα κάνει κάποιες αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις όπως η ήττα 10–11 από τον Ολυμπιακό το 1996–97, η σειρά αγώνων με τη Βουλιαγμένη το 1996–97 όπου αν και όγδοος στα πλευοφ θα δυσκολέψει πολύ την μετέπειτα πρωταθλήτρια και πρώτη στην κανονική διάρκεια με μια ήττα 8–9 στην παράταση και μια νίκη στον Λαιμό 8–7 προτού χάσει στο τρίτο παιχνίδι.

2001 - 2009[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εθνικός θα υποβιβαστεί αμέσως (1999–00) και θα πέσει στην Γ' κατηγορία για πρώτη φορά. Εκεί θα παραμείνει για τρία χρόνια μέχρι να υποβιβαστεί τη σεζόν 2002–03 στην τέταρτη εθνική κατηγορία. Το 2004, το ποδοσφαιρικό τμήμα θα συγχωνευτεί με τον Α.Ο. Μάνης Πειραιά και με πρόεδρο τον Νίκο Πηρούνια, η ομάδα θα αγωνιστεί για δύο έτη (2004–05 και 2005–06) στην Γ' ενώ το 2006 θα κερδίσει την άνοδο στη Β' Εθνική (2006–07) όπου θα παραμείνει μέχρι και την περίοδο 2010–11.

Υγρός Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τζιοβάνι

Στα μέσα της δεκαετίας η ανδρική ομάδα πόλο σημειώνει τις τελευταίες επιτυχίες της. Κατακτά το 12ο Κύπελλο Ελλάδας το 2005 και το 38ο Πρωτάθλημα Ελλάδας το 2006.

Είχε προηγηθεί η κατάκτηση–έκπληξη του Κυπέλλου το 2000 αποκλείοντας στην παράταση και των δύο αγώνων, πρώτα στον ημιτελικό του φάιναλ φορ τη Βουλιαγμένη και στον τελικό τον Ολυμπιακό.

Την περίοδο 2004–05, θα τερματίσει πρώτη στην κανονική περίοδο αλλά θα χάσει το πρωτάθλημα με 3–2 νίκες στον πέμπτο τελικό. Την επόμενη περίοδο θα τερματίσει δεύτερη στην κανονική περίοδο όμως θα κερδίσει το πρωτάθλημα στον πέμπτο τελικό που οδηγήθηκε στην παράταση

Το 2007 και 2008 ο Εθνικός θα καταταγεί δεύτερος και θα χάσει το πρωτάθλημα στους τελικούς από τον ΟΣΦΠ με 3–1.

Το 2003, η ανδρική ομάδα πόλο θα καταλάβει την τρίτη θέση στο Λεν Τρόφι (δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωση).

Η σεζόν 2008–09 είναι η τελευταία με παρουσία σε Ευρωπαϊκά κύπελλα.

Το 2009, το τμήμα ανδρικής υδατοσφαίρισης θα υποβιβαστεί για πρώτη φορά στην ιστορία του. Θα ακολουθήσει άλλος ένας υποβιβασμός το 2012.

2010 -[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σεπτέμβριο του 2011 ο Εθνικός δημιούργησε τμήμα χόκεϊ επί χόρτου, κατακτώντας την ίδια σεζόν το Πρωτάθλημα Ελλάδας χόκεϊ επί χόρτου για την αγωνιστική περίοδο 2011–12.

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τη σεζόν 2009–10 η ομάδα έπαιξε μπαράζ για την άνοδο στη Σούπερλιγκ αλλά απέτυχε τον προβιβασμό. Την επόμενη περίοδο (2010–11) υποβιβάζεται στην Γ' αλλά λόγω αδυναμίας, μετέχει στην Δ' για δεύτερη φορά στην ιστορία του. Η σεζόν 2011–12 είναι η χειρότερη στην ιστορία του με τον υποβιβασμό στο τοπικό πρωτάθλημα του Πειραιά. Την επόμενη περίοδο (2012–13) θα τερματίσει πρώτος αλλά δεν θα προβιβαστεί στην Γ' Εθνική μέσω των μπαράζ. Στη δεύτερη σεζόν του στο τοπικό (2013–14) θα τερματίσει ξανά πρώτος με 24 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 28 αγώνες (τέρματα 84–15) και θα προβιβαστεί αυτήν τη φορά μέσω μπαράζ.

Την περίοδο 2014–15 η ομάδα θα κατακτήσει την πέμπτη θέση, τις επόμενες δύο σεζόν θα τερματίσει τέταρτη, ενώ την περίοδο 2017–18 θα κατακτήσει το πρωτάθλημα του ομίλου και θα αγωνιστεί στα μπαράζ ανόδου αλλά θα αποτύχει να προβιβαστεί. Τη σεζόν 2018-19 θα τερματίσει τρίτη χάνοντας τη δεύτερη θέση των μπαράζ ανόδου. Στις περιόδους 2019–20 και 2020–21, η Γ' Εθνική λογίζεται ως τέταρτη κατηγορία ποδοσφαίρου και η ομάδα θα φλερτάρει με τον δεύτερο υποβιβασμό στο τοπικό αλλά θα τον αποφύγει χάρη σε δύο «ντεμαράζ» στα τέλη της κάθε περιόδου.

Όσον αφορά την έδρα του, τη δεκαετία του 2010, ο Εθνικός αγωνίστηκε στο γήπεδο του Ελληνικού μέχρι το 2012, στα χρόνια του τοπικού στο γήπεδο Ρέντη «Στ. Μελισσουργός», την περίοδο 2014–2017 στο γήπεδο Μοσχάτου, την περίοδο 2018–2021 στο γήπεδο Καλλιθέας. Την σεζόν 21–22 αγωνίστηκε στο δημοτικό γήπεδο Αγίων Αναργύρων[31] ενώ για την περίοδο 22–23 χρησιμοποιεί το δημοτικό γήπεδο του Περάματος.[32] Για την περίοδο 2023–24 χρησιμοποιεί προσωρινώς το γήπεδο Μοσχάτου.

Υγρός Στίβος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αμερικανίδα δύο φορές χρυσή ολυμπιονίκης και μια εκ των σπουδαιότερων τερματοφυλάκων στην ιστορία της γυναικείας υδατοσφαίρισης, Άσλεϊ Τζόνσον
Η χρυσή ολυμπιονίκης του 2008, Ολλανδή Ίφκε Φαν Μπέλκουμ, συνέβαλε στην κατάκτηση του πρώτου κυπέλλου Ευρώπης.

Το 2009–10 το γυναικείο τμήμα πόλο, απέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο του συλλόγου, επικρατώντας σε διπλό τελικό επί της Χάντι Μανσίσκ και κατέκτησε το ΛΕΝ Τρόφι. Ο Εθνικός είχε ηττηθεί στον πρώτο τελικό από τη Χάντι Μανσίσκ με 13–12 στη Σιβηρία αλλά κέρδισε στον Πειραιά 10–9, έστειλε τον τελικό στην παράταση η οποία έληξε 13–12 και χρειάστηκε η διαδικασία των πέναλτι (4–1) για να κερδίσει το τρόπαιο. Την ίδια χρονιά αναμετρήθηκε με την πρωταθλήτρια Ευρώπης, Βουλιαγμένη, για τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, όμως δεν κατάφερε να επιβληθεί της αντιπάλου.

Το 2010 το ανδρικό τμήμα κατακτά το πρωτάθλημα της Α2 με 21 νίκες και 1 ισοπαλία σε 22 αγώνες επιστρέφοντας άμεσα στην Α1 ενώ το ανδρικό τμήμα κατακτά το 10ο πρωτάθλημα Ελλάδος ανδρών.

Το 2014–15, 2015–16 και 2018–19 τερματίζει χωρίς υψηλό μπάτζετ στην 4η θέση του πρωταθλήματος Α1 Ανδρών.

Το 2020, ο Εθνικός έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος στο πόλο όπου γνώρισε την ήττα στον τελικό από τον Ολυμπιακό.

Από το 2010 έως και το 2022 αθλητής του ομίλου υπήρξε ο κολυμβητής Κριστιάν Γκολομέεφ. Ο Γκολομέεφ έχει συμμετάσχει σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες (πέμπτος ολυμπιονίκης στο Τόκιο, 50μ ελεύθερο), έχει δύο χρυσά (50μ ελεύθερο, 50μ πεταλούδα), ένα ασημένιο (4x100) και δύο χάλκινα σε Μεσογειακούς Αγώνες (50μ ελεύθερο, 4x100), ένα ασημένιο και ένα χάλκινο σε Ευρωπαίκά Πρωταθλήματα (50μ ελεύθερο) και ένα ασημένιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (50μ ελεύθερο). Ο Γκολομέεβ παρότι κολυμβητής κατέχει και δελτίο υδατοσφαιριστή στον Εθνικό. [33]

Τη σεζόν 2021-22, το γυναικείο τμήμα πόλο του ομίλου έφτασε στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας για 1η φορά στην ιστορία του όμως αποκλείστηκε σε διπλούς αγώνες από την πέντε φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, Σαβαδέλ. Ο Εθνικός παρά τον αποκλεισμό του από την Ευρωλίγκα θα μετάσχει στον τελικό του ΛΕΝ Τρόφι, της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης στην Ευρώπη, την οποία και τελικά κατέκτησε με δύο νίκες επί της ουγγρικής Ντουναϊσβάρος. Στον πρώτο αγώνα επικράτησε με 8–12 στην Ουγγαρία ενώ στο γεμάτο Παπαστράτειο επικράτησε εύκολα στον επαναληπτικό με 14–9. Ο Εθνικός με το 2ο κύπελλο Ευρώπης συμμετείχε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερκαπ για δεύτερη φορά εκεί αντιμετώπισε τον συμπολίτη του Ολυμπιακό, την πρωταθλήτρια ομάδα Ευρώπης για το 2022 με τον Εθνικό να ηττάται με 11–4[34].

Το 2022–23 και 2023–24 το γυναικείο τμήμα κατάφερε και συμμετείχε έπειτα από προκριματικούς αγώνες στη φάση των «16» του Τσάμπιονς Λιγκ.

Αθλητές του Εθνικού Ο.Φ.Π.Φ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Α/Α Αθλητής Άθλημα Συμμετοχές
1 Θωμάς Καραλόγος Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968, Μόναχο 1972, Μόσχα 1980
2 Αντώνιος Αρώνης Υδατοσφαίριση Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984, Σεούλ 1988
3 Φίλιππος Καϊάφας Υδατοσφαίριση Σεούλ 1988, Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996
4 Ευάγγελος Πάτρας Υδατοσφαίριση Σεούλ 1988, Βαρκελώνη 1992, Ατλάντα 1996
5 Κριστιάν Γκολομέεβ Κολύμβηση Λονδίνο 2012, Ρίο ντε Τζανέιρο 2016, Τόκιο 2020
6 Κυριάκος Ιωσηφίδης Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968, Μόναχο 1972
7 Δημήτριος Κουγεβετόπουλος Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968, Μόναχο 1972
8 Σωτήριος Σταθάκης Υδατοσφαίριση Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984
9 Ιωάννης Βώσσος Υδατοσφαίριση Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984
10 Μάρκελλος Σιταρένιος Υδατοσφαίριση Μόσχα 1980, Λος Άντζελες 1984
11 Νώντας Σαμαρτζίδης Υδατοσφαίριση Σεούλ 1988, Βαρκελώνη 1992
12 Αντώνιος Βλοντάκης Υδατοσφαίριση Αθήνα 2004, Πεκίνο 2008
13 Κριστέλ Βουρνά Κολύμβηση Λονδίνο 2012, Ρίο ντε Τζανέιρο 2016
14 Παναγιώτης Χατζηκυριακάκης Κολύμβηση Λονδίνο 1948
15 Ανδρέας Γαρύφαλλος Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968
16 Ιωάννης Θυμαράς Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968
17 Νικόλαος Τσάγκας Υδατοσφαίριση Πόλη του Μεξικό 1968
18 Ιωάννης Καραλόγος Υδατοσφαίριση Μόναχο 1972
19 Δημήτριος Κώνστας Υδατοσφαίριση Μόναχο 1972
20 Ιωάννης Γαρύφαλλος Υδατοσφαίριση Μόσχα 1980
21 Θεόδωρος Καλακώνας Υδατοσφαίριση Ατλάντα 1996
22 Κωνσταντίνος Κοκκινάκης Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
23 Δημήτριος Μάζης Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
24 Εμμανουήλ Μυλωνάκης Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
25 Γεωργία Ελληνάκη Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
26 Σοφία Ιωσηφίδου Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
27 Σταυρούλα Αντωνάκου Υδατοσφαίριση Πεκίνο 2008
28 Κρις Χάμπερτ (ΗΠΑ) Υδατοσφαίριση Σίδνεϊ 2000
29 Στεφανία Χαραλαμπίδη (ΗΠΑ) Υδατοσφαίριση Τόκιο 2020
30 Άσλεϊ Τζόνσον (ΗΠΑ) Υδατοσφαίριση Τόκιο 2020
31 Ρεμπέκα Πάρκες (Ουγγαρία) Υδατοσφαίριση Τόκιο 2020

Έμβλημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το έμβλημα του Εθνικού σε χρήση μέχρι και τη δεκαετία του '50
    Το έμβλημα του Εθνικού σε χρήση μέχρι και τη δεκαετία του '50
  • Το έμβλημα του Εθνικού από τη δεκαετία του '60 με την χαρακτηριστική ασπίδα και τις πέντε κυανές, τέσσερις λευκές ρίγες.
    Το έμβλημα του Εθνικού από τη δεκαετία του '60 με την χαρακτηριστική ασπίδα και τις πέντε κυανές, τέσσερις λευκές ρίγες.
  • Το τωρινό έμβλημα του Εθνικού, στα πλαίσια του εορτασμού της εκαντοετηρίδας του.
    Το τωρινό έμβλημα του Εθνικού, στα πλαίσια του εορτασμού της εκαντοετηρίδας του.



Τμήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατηγορία Τμήματα
Ξηράς Ποδόσφαιρο (ανδρών) · Ποδόσφαιρο (γυναικών, ανενεργό) · Μπάσκετ (ανδρών) · Βόλεϊ (γυναικών) Βόλεϊ (ανδρών, ανενεργό) · Ρυθμική Γυμναστική · Στίβος (ανενεργό, ιδρυθέν το 1969) · Τρίαθλο
Υδάτινα Πόλο (ανδρών–γυναικών) · Κολύμβηση

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Ποδοσφαίρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Πόλο Ανδρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Πόλο Γυναικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Κολύμβησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Καταδύσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα Χόκεϊ επί χόρτου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άλλες διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1 Πρωτάθλημα Ελλάδος νοτίου ομίλου: 1935 (δεν διεξήχθη τελική φάση για απονομή πρωταθλητή. Είχαν προκριθεί στην τελική φάση Εθνικός, Π.Α.Ο. από νότο και Άρης, Ηρακλής από βορρά).
  • 2 δεύτερες θέσεις στο πρωτάθλημα Ελλάδος: 1928, 1956

Υδατοσφαίριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κολύμβηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Α' Ναυτικοί Αγώνες Δήμου Πειραιά (πολυνίκης σύλλογος): 1945
  • Κολυμβητικοί αγώνες Πατρών «Μαραγκοπούλεια» (πολυνίκης σύλλογος)[39]: 1948

Ευρωπαϊκές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίοδος Πόλο ανδρών
1966 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1970 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1972 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1977 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1978 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1979 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1980 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

4η θέση (Τελική Φάση / Φάιναλ Φορ)

1981 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1983 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Ημιτελική Φάση (8 ομάδες σε 2 ομίλους)

1991–92 Κύπελλο Κυπελλούχων

Προημιτελικά (αποκλεισμός από Παρτιζάν)

1994–95 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ

Προημιτελικά (αποκλεισμός από Ούιπεστ)

2002–03 Κύπελλο Ευρώπης / LΕΝ Trophy

3η θέση (αποκλεισμός στα ημιτελικά από Μπρέσια)

Σεζόν Πόλο γυναικών
2009–10 Κύπελλο Ευρώπης / LΕΝ Trophy

Κυπελλούχος (απέναντι στη Χάντι Μανσίσκ)

2010–11 Σούπερ Καπ Ευρώπης

Φιναλίστ (ήττα από Ν.Ο. Βουλιαγμένης)

2021–22 Πρωτάθλημα Ευρώπης / Τσάμπιονς Λιγκ
Προημιτελικά (αποκλεισμός από Σαμπαδέλ)
2021–22 Κύπελλο Ευρώπης / LΕΝ Trophy

Κυπελλούχος (απέναντι στην Ντουναουϊβάρος)

2022–23 Σούπερ Καπ Ευρώπης

Φιναλίστ (ήττα από Ολυμπιακό Πειραιώς)

Άλλοι Εθνικοί ανά την Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρουσιάζονται κάτωθι, αθλητικοί σύλλογοι που ιδρύθηκαν αργότερα από τον Εθνικό και μοιράζονται το όνομα, τα χρώματα και σε ορισμένες περιπτώσεις την ασπίδα του σωματείου παραλλαγμένη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Ακτή Δηλαβέρη 1Α (Πρωτοψάλτη) 185 33». www.ethnikos.org. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2022. 
  2. ↑ Μπράτσος, Νάσος (18 Νοεμβρίου 2023). «100 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Πειραιά». ertnews.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2023. 
  3. ↑ Ποδόσφαιρο (Ανδρών - Γυναικών) Μπάσκετ (Ανδρών - Γυναικών) Βόλεϊ (Ανδρών - Γυναικών) Πόλο (Ανδρών - Γυναικών) Χάντμπολ (Ανδρών - Γυναικών)
  4. ↑ «Εγγεγραμμένα σωματεία | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2024. 
  5. ↑ Εθνικός Πειραιώς | Η "άνθιση" στη σκιά του Ολυμπιακού | 28/02/2022 | ΕΡΤ, https://www.youtube.com/watch?v=UjS3e88EyQk, ανακτήθηκε στις 2024-03-19 
  6. ↑ «ΑΛΕΚΑΚΗΣ ΚΟΖΟΜΠΟΛΗΣ 1949-1965 ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ *συνέντευξη στον Παναγιώτη Γιαλό». Εφημερίδα Κοινωνική. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022. 
  7. ↑ Εθνικός | Όταν τιμωρήθηκε γιατί έφερε τον... Πούσκας | 28/02/2022 | ΕΡΤ, https://www.youtube.com/watch?v=fb8eY1Yo6Iw, ανακτήθηκε στις 2024-03-19 
  8. ↑ newsroom, sport-fm. «Όταν «ενόχληθηκε» το κατεστημένο». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022. 
  9. ↑ Λεμονίδης, Στέφανος (7 Απριλίου 2019). «Ποια ρεκόρ του Εθνικού Πειραιά και του ΠΑΟ έσπασε ο Ολυμπιακός». Fosonline.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2024. 
  10. ↑ 1926, 1931, 1948, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1965, 1966, 1967, 1969, 1970, 1974, 1975, 1976, 1979, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1988
  11. ↑ «Εθνικός: Η… (χαμένη) Αυτοκρατορία του στο πόλο – Ο Μάρκελλος Σιταρένιος στο BN Sports!». bnsports..gr. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2024. 
  12. ↑ 1926, 1931, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1966, 1974, 1976, 1981, 1982, 1983, 1984
  13. ↑ 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963
  14. ↑ Στις 21/9/1951 ηττήθηκε από τον ΟΣΦΠ με 2–1 για το πρωτάθλημα ενώ στις 7/8/1964 ξανά από τον ΟΣΦΠ με 5-4 για το πρωτάθλημα
  15. ↑ 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1984, 1985, 1988
  16. ↑ 1966, 1970, 1972, 1977, 1978, 1979, 1981, 1983, 1995
  17. ↑ «Η χρυσή βίβλος». pisina.net. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2023. 
  18. ↑ Γιώργος Μορφέσης 11, Κούλης Ιωσηφίδης 4, Ηλίας Μαχαίρας 2, Γιώργος Τσόκας 2, Δημήτρης Κουγεβετόπουλος 1, Φώντας Μουδάτσιος 1, Ανδρέας Γαρύφαλλος 1
  19. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (22 Νοεμβρίου 2014). «rizospastis.gr - Πειραιώτικη κόντρα». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  20. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (17 Νοεμβρίου 1998). «rizospastis.gr - ΠΟΛΟ». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  21. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (4 Δεκεμβρίου 2001). «rizospastis.gr - «Ερυθρόλευκο»... Σαββατοκύριακο». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  22. ↑ Epochi, rizospastis gr | Synchroni (18 Δεκεμβρίου 1996). «rizospastis.gr - Ντέρμπι - κλειδί». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  23. ↑ κατά τον παλαίμαχο και από τους ιδρυτές του Ολυμπιακού, Λεωνίδα Ανδριανόπουλο
  24. ↑ Έκδοση Δ. Καπράνου: τίτλος «Ο τελευταίος των πέντε»
  25. ↑ Η ίδρυση της ομάδος
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Αρκουλής, Γιώργος. Ιστορία γράφουν και οι δεύτεροι. Πειραιάς: ΕνΤύπωση. σελ. 16. ISBN 978-618-5110-37-6. 
  27. ↑ «Ιστορία του Εθνικού Πειραιώς». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2010. 
  28. ↑ «Τεκμήριο D2409 | Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο». www.avarchive.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2024. 
  29. ↑ «Επίσημη σελίδα Εθνικού». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2012. 
  30. ↑ «ΑΛΕΚΑΚΗΣ ΚΟΖΟΜΠΟΛΗΣ 1949-1965 ΜΙΑ ΖΩΗ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ *συνέντευξη στον Παναγιώτη Γιαλό». Εφημερίδα Κοινωνική. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2022. 
  31. ↑ «Νομάς ο ιστορικός Εθνικός Πειραιά – Κάθε χρόνο και σε άλλη έδρα!». 8 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2023. 
  32. ↑ «Ο Εθνικός Πειραιώς ξεκινάει τη νέα σεζόν με έδρα το Πέραμα στα εντός έδρας παιχνίδια του(video photo)». Peiraiotika GR. 27 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2023. 
  33. ↑ «Ο Κριστιάν Γκολομέεβ στο SPORT24: 'Μπορώ να φτάσω το παγκόσμιο ρεκόρ'». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022. 
  34. ↑ newsroom, sport-fm. «Υπερπρωταθλητής Ευρώπης στο «ελληνικό» Super Cup ο Ολυμπιακός!». sport-fm.gr. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2023. 
  35. ↑ Από τα 38, τα 29 είναι αήττητα (1926, 1931, 1948, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1965, 1966, 1967, 1970, 1974, 1975, 1976, 1979, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1988)
  36. ↑ Το 1958 ο Εθνικός δεν αγωνίστηκε στους αγώνες.
  37. ↑ Ν.ο.α. 1961 (Κυριακή 5 Απριλίου 2015). «Πρωταθλήτρια ομάδα στους άνδρες του ΕΟΦΠΦ 1983». Πρωταθλήτρια ομάδα στους άνδρες του ΕΟΦΠΦ 1983. Ανακτήθηκε στις 2024-02-25.  Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |ημερομηνία= (βοήθεια)
  38. ↑ «Digital Library - PDF Document». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2023. 
  39. ↑ «Digital Library - PDF Document». efimeris.nlg.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2023. 

40 χρόνια ελληνικό ποδόσφαιρο και ΠΡΟΠΟ,έκδοση του ΠΡΟΠΟΡΑΜΑ,1999

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Εθνικός Πειραιώς
Ομαδικά τμήματα
Υγρός στίβος
Βαρέα τμήματα
Πρόεδροι τμημάτων
Έδρες τμημάτων
Αθλητές
Προπονητές
Πρόσωπα
  • Ανδρέας Αντωνάτος
  • Αντώνης Αρώνης
  • Κώστας Βαλλιάνος
  • Αντώνης Βλοντάκης
  • Μάκης Βολτυράκης
  • Ανδρέας Γαρύφαλλος
  • Γιάννης Θυμαράς
  • Γιάννης Καραλόγος
  • Γιάννης Ιωάννου
  • Κυριάκος Ιωσηφίδης
  • Θοδωρής Καλακώνας
  • Ρομπέρτο Καλκαντέρα
  • Πέτρος Καλφαμανώλης
  • Γιάννης Καραλόγος
  • Θωμάς Καραλόγος
  • Δημήτρης Καρέλλας
  • Δημήτρης Κουγεβετόπουλος
  • Άγγελος Κρεμμύδας
  • Μιχάλης Κρητικόπουλος
  • Δημήτρης Κώνστας
  • Νίκος Λεκατσάς
  • Στάθης Μανταλώζης
  • Γιώργος Μορφέσης
  • Νίκος Μουρκάκος
  • Ντανιέλ Μπατίστα Λίμα
  • Κώστας Μπατσινίλας
  • Χρήστος Πέππας
  • Πέτερ Ρούσοραν
  • Νώντας Σαμαρτζίδης
  • Μάρκελλος Σιταρένιος
  • Σωτήρης Σταθάκης
  • Άσλεϊ Τζόνσον
  • Νίκος Τσιριτάκης
  • Αντώνης Τσολίνας
  • Ίφκε Φαν Μπέλκουμ
  • Κώστας Φερλέμης
  • Γιώργος Χατζηανδρέου
  • Τάκης Χατζηιωάννογλου
  • Παναγιώτης Χατζηκυριακάκης
  • Γιάννης Χέλμης
  • Κώστας Χούμης
    • Γεγονότα
    Φίλαθλοι
    Ντέρμπι
    Διάφορα
    π • σ • ε Εθνικός Πειραιώς - Κυπελλούχος Ευρώπης Πόλο γυναικών 2009–10
    π • σ • ε Ελληνικοί αθλητικοί σύλλογοι με διεθνή τρόπαια
    Πρωταθλήματα Ευρώπης
    Καλαθοσφαίριση
    Ανδρών
    Υδατοσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Παράκτια Χειροσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Avant Garde Sports Club (1)
    Κύπελλα Ευρώπης
    Καλαθοσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Πετοσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Υδατοσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Χειροσφαίριση
    Ανδρών
    Πάλη
    Ανδρών
    Επιτραπέζια Αντισφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Super Cup Ευρώπης
    Υδατοσφαίριση
    Ανδρών
    Γυναικών
    Διηπειρωτικά Κύπελλα
    Καλαθοσφαίριση
    Ανδρών
    Βαλκανικά Κύπελλα
    Ποδόσφαιρο
    Ανδρών
    π • σ • ε Ομάδες Γ΄ Εθνικής Κατηγορίας Ποδοσφαίρου Γυναικών 2021–2022
    1ος Όμιλος
    2ος Όμιλος
    3ος Όμιλος
    4ος Όμιλος
    5ος Όμιλος
    6ος Όμιλος
    7ος Όμιλος
    8ος Όμιλος
    π • σ • ε Ομάδες Τοπικών Πρωταθλημάτων Γυναικών Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Α. [5ο, 6ο Επίπεδο] 2021-2022
    Α' Κατηγορία
    Β' Κατηγορία
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνικός_Όμιλος_Φιλάθλων_Πειραιώς-Φαλήρου&oldid=10515372"