Δινδάριοι
Εμφάνιση
Οι Δινδάριοι (λατινικά: Dindarii) ήταν αρχαία ιλλυρική φυλή που κατοικούσε στη Δαλματία, στο κεντρικό τμήμα της κοιλάδας του Δρίνου.[2] Αναφέρονται από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο (Γεωγραφική Υφήγησις, Β, 16) και τον Πλίνιο (Φυσική Ιστορία, III, 143) καθώς και σε επιγραφές.[2] Ο Πλίνιος τους αναφέρει οργανωμένους σε 33 δεκουρίες, αριθμό που πιθανότατα είχε από κάποια ρωμαϊκή απογραφή, και που μπορεί να εκτιμηθεί σε περίπου 8 χιλιάδες άτομα.[3] Ο Mayer ετυμολογεί το όνομα Δινδάριοι από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dendhu- (όρος, κορυφή) και προτείνει την ετυμολογική συσχέτιση με το ορωνύμιο Ντίναρα των Δειναρικών Άλπεων,[4] σχέση ωστόσο, που από νεότερους μελετητές κρίνεται επιφανειακή.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Mesihović (2011), σελ. 62, και χάρτης σελ. 74
- ↑ 2,0 2,1 Mesihović (2011), σελ. 62
- ↑ Mesihović (2011), σελ. 66–69
- ↑ Mayer (1959), σελ. 38
- ↑ Ivšić (2012), σελ. 111–112 και Avdić και άλλοι (2023), σελ. 349
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Avdić, Boris· Mirić, Ranko· Drešković, Nusret· Krevs, Marko (2023). «Cultural Crossroads in Toponymy: Case Study of Bosnia and Herzegovina». Place Naming, Identities and Geography. Cham: Springer International Publishing. doi:10.1007/978-3-031-21510-0_15. ISBN 978-3-031-21509-4.
- Ivšić, Dubravka (2012). «O oronimima u antičkim vrelima (Crtice iz hrvatske predslavenske toponimije) [On oronyms in ancient sources (Examples from the Croatian pre-Slavic toponymy)]» (στα κροάτικα). Folia onomastica Croatica (21): 97–119. https://hrcak.srce.hr/103715.
- Mayer, Anton (1959). Die Sprache der alten Illyrier (στα Γερμανικά). II. Βιέννη: Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών.
- Mesihović, Salmedin (2011). «The Plinian peregrine civitates in the territory of present-day Bosnia-Herzegovina.» (στα αγγλικά). Vjesnik za arheologiju i povijest dalmatinsku 104 (1): 55–78. https://hrcak.srce.hr/75363.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κλαύδιος Πτολεμαίος, Γεωγραφική Υφήγησις βιβλίο 2, 16: Κατέχουσι δὲ τὴν ἐπαρχίαν ἐχόμενοι μὲν ἀπὸ δυσμῶν τῆς Ἰστρίας Ἰάπυδες, ὑπὲρ δὲ τὴν Λιβουρνίαν δυσμικώτεροι Μαζαῖοι, εἶτα Δεῤῥίοπες καὶ Δέῤῥιοι, καὶ ὑπὲρ μὲν τοὺς Δεῤῥίοπας Δινδάριοι, ὑπὲρ οὓς Διτίωνες, ὑπὲρ δὲ τοὺς Δεῤῥίους Κεραύνιοι, ἐντὸς δὲ τῆς Δαλματίας Δαούρσιοι, ὑπὲρ οὓς (Μελ)κομένιοι καὶ Οὐαρδαῖοι, ὑπὲρ δὲ τούτους Ναρήνσιοι καὶ Σαρδιῶται, καὶ ἔτι ὑπὸ τούτους Σικουλῶται καὶ Πιροῦσται, καὶ Σκίρτονες πρὸς τῇ Μακεδονίᾳ.
- Πλίνιος, Φυσική Ιστορία, βιβλίο 3, 143: nunc soli prope noscuntur Cerauni decuriis XXIIII, Daversi XVII, Desitiates CIII, Docleatae XXXIII, Deretini XIIII, Deraemistae XXX, Dindari XXXIII, Glinditiones XLIIII, Melcumani XXIIII, Naresi CII, Scirtari LXXII, Siculotae XXIIII populatoresque quondam Italiae Vardaei non amplius quam XX decuriis. praeter hos tenuere tractum eum Ozuaei, Partheni, Cavi, Haemasi, asthitae, Arinistae.