Γκάμπριελ Μπόριτς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκάμπριελ Μπόριτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Gabriel Boric (Ισπανικά)
Γέννηση11  Φεβρουαρίου 1986
Πούντα Αρένας
ΚατοικίαΣαντιάγο
Χώρα πολιτογράφησηςΧιλή
Θρησκείααγνωστικισμός[1]
Ύψος1,71 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙσπανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά
Αγγλικά[2]
Γαλλικά[3]
ΣπουδέςThe British School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαSocial Convergence
Οικογένεια
ΣύντροφοςΕιρήνη Καραμάνος (2019–2023)[4][5]
ΓονείςLuis Javier Yepez Guerra και María Soledad Font Aguilera
ΑδέλφιαSimón Boric
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Χιλής (από 2022)
ΒραβεύσειςGrand Cross of the Order Bernardo O'Higgins
Collar of the Order of Merit
Time 100 (23  Μαΐου 2022)[6]
Μεγάλο Τάγμα του Βασιλιά Τόμισλαβ (12  Δεκεμβρίου 2022)
Ιστότοπος
gabrielboric.cl
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκάμπριελ Μπόριτς, ισπαν.: Gabriel Boric Font (κροατικά: Borić‎‎) γεννημένος στις 11 Φεβρουαρίου 1986) [7] είναι Χιλιανός πολιτικός, ο πρόεδρος της Χιλής από τις 11 Μαρτίου 2022.

Ο Μπόριτς σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χιλής και ήταν Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής το 2012.[8][9][10] Ως εκπρόσωπος των φοιτητών, έγινε μια από τις κορυφαίες φυσιογνωμίες των φοιτητικών διαδηλώσεων της Χιλής 2011–2013. Ο Μπόριτς εξελέγη δύο φορές στην Βουλή των Αντιπροσώπων ως εκπρόσωπος της περιφέρειας Mαγαγιάνες και Χιλιανή Ανταρκτική, αρχικά ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές του 2013 και στη συνέχεια στις εκλογές του 2017 ως μέρος του Ευρέως Μετώπου, ενός αριστερού συνασπισμού που δημιούργησε με πολλά άλλα κόμματα.

Κατά τη διάρκεια της εμφύλιας αναταραχής του 2019 στη Χιλή, ο Μπόριτς ήταν ένας από τους πολιτικούς που διαπραγματεύτηκαν τη συμφωνία, η οποία άνοιξε τον δρόμο για ένα δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος.[11] Το 2021 επιλέχθηκε ως ο προεδρικός υποψήφιος του συνασπισμού Aπρουέβο Διγνιδάδ (Apruebo Dignidad, που περιλάμβανε το Ευρύ Μέτωπο, το Κομμουνιστικό Κόμμα και άλλα μικρότερα κινήματα), αφού κέρδισε τις επίσημες προκριματικές εκλογές με το 60% της λαϊκής ψήφου. Στις 19 Δεκεμβρίου 2021, ο Μπόριτς νίκησε τον Χοσέ Αντόνιο Καστ στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, συγκεντρώνοντας το 55,9% των ψήφων.

Πρόκειται να γίνει ο νεότερος πρόεδρος στην ιστορία της Χιλής και ο δεύτερος νεότερος ηγέτης κράτους στον κόσμο, καθώς και ο πρόεδρος που εκλέγεται με τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων στην ιστορία.[12][13]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκάμπριελ Μπόριτς γεννήθηκε στην Πούντα Αρένας το 1986 ως γιος του Λούις Μπόριτς, Κροατικής καταγωγής, χημικού μηχανικού και δημόσιου υπαλλήλου στην Empresa Nacional del Petróleo (Εθνική Εταιρεία Πετρελαίων) για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες· [14] και της μητέρας του Μαρίας Φοντ, Καταλανικής καταγωγής.[15][16]

Ο Μπόριτς σπούδασε στο The British School στη γενέτειρά του.[17][18] Στη συνέχεια μετακόμισε στο Σαντιάγο, για να σπουδάσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Χιλής [19].

Στην πολιτική ως φοιτητής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

refer to caption
Ο Γκάμπριελ Μπόριτς το 2014.

Το 1999 και το 2000 ο Μπόριτς συμμετείχε στην επανίδρυση της Ομοσπονδίας Μαθητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Πούντα Αρένας.[20] Ενώ στο Πανεπιστήμιο εντάχθηκε στην πολιτική συλλογική Αυτόνομη Αριστερά (Izquierda Autónoma), αρχικά γνωστό ως Αυτόνομοι Μαθητές (Estudiantes Autónomos). Διετέλεσε σύμβουλος της Ένωσης Φοιτητών του Νομικού Τμήματος το 2008 και έγινε πρόεδρός της το 2009, όταν ηγήθηκε διαμαρτυρίας για 44 ημέρες κατά του κοσμήτορα Ροπέρτο Ναούμ (Roberto Nahum).[21] Εκπροσώπησε επίσης φοιτητές ως γερουσιαστής του Πανεπιστημίου.

Ο Μπόριτς ήταν υποψήφιος για την ηγεσία της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής (FECH) ως μέρος της λίστας Αριστερή Δημιουργία (Creando Izquierda) στις εκλογές στις 5-6 Δεκεμβρίου 2011. Εξελέγη πρόεδρος με 30,52% των ψήφων, νικώντας την Καμίλα Βαγιέχο (Camila Vallejo), η οποία ήταν τότε πρόεδρος της Ομοσπονδίας, που διεκδικούσε επανεκλογή ως μέρος της λίστας Κομμουνιστική Νεολαία της Χιλής.[22]

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως προέδρου της FECH, ο Μπόριτς έπρεπε να αντιμετωπίσει το δεύτερο μέρος των φοιτητικών διαμαρτυριών που ξεκίνησαν το 2011 και έγινε ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Ομοσπονδίας Χιλιανών Φοιτητών.[23] Το 2012 συμπεριλήφθηκε στη λίστα των 100 νέων ηγετών της Χιλής, που δημοσιεύτηκε από το σαββατιάτικο περιοδικό της εφημερίδας El Mercurio, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αδόλφο Ιβάνιεθ (Αdolfo Ibáñez).[24]

Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων (2014–σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2013 ο Μπόριτς συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές εκλογές ως ανεξάρτητος υποψήφιος, για να εκπροσωπήσει την Περιφέρεια 60 (σήμερα Περιφέρεια 28), η οποία περιλαμβάνει την Περιφέρεια Mαγαγιάνες και τη Χιλιανή Ανταρκτική. Εξελέγη με 15.418 ψήφους (26,18%), τον μεγαλύτερο αριθμό που έλαβε οποιοσδήποτε υποψήφιος στην περιφέρεια.[25][26] Τα μέσα ενημέρωσης τόνισαν το γεγονός, ότι ο Μπόριτς εξελέγη εκτός εκλογικού συνασπισμού [27], περνώντας έτσι με επιτυχία το διπλο-ονομαστικό εκλογικό σύστημα της Χιλής.[28][29][30][31]

Ο Μπόριτς ορκίστηκε μέλος της Βουλής στις 11 Μαρτίου 2014. Κατά την πρώτη του θητεία, ο Μπόριτς συμμετείχε στις Επιτροπές για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τους Αυτόχθονες Πληθυσμούς, για τις Ακραίες Ζώνες και τη Χιλιανή Ανταρκτική, και για την Εργασία και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Το 2017 ο Μπόριτς επανεξελέγη ως μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την Περιφέρεια Mαγαγιάνες με αυξημένη πλειοψηφία. Πήρε 15.417 ψήφους (24,62%), που ήταν και πάλι ο μεγαλύτερος αριθμός ψήφων για οποιονδήποτε υποψήφιο στην περιοχή.

Προεδρική υποψηφιότητα 2021[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπόριτς ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της Χιλής το 2021. Στις 18 Ιουλίου 2021, ο Μπόριτς κέρδισε τον συνασπισμό Απρουέβο Διγνινάδ στις προκριματικές εκλογές σε μία ανατροπή κατά του Δανιέλ Χαδούε (Daniel Jadue) δημάρχου της Ρεκολέτα, λαμβάνοντας περίπου το 60% των ψήφων.[32] Πριν από τις προκριματικές εκλογές, ο Χαδούε είχε ευνοηθεί έναντι του Μπόριτς σε ορισμένες εθνικές δημοσκοπήσεις.[33] Μετά την αρχική του νίκη, ο Μπόριτς ανακοίνωσε στο Twitter ότι θα συνεργαστεί με τον Χαδούε κατά τη διάρκεια των γενικών εκλογών, προκειμένου να παρουσιάσει ένα ενιαίο μέτωπο. Στις 19 Δεκεμβρίου 2021 ο Μπόριτς κέρδισε τις εκλογές με το 56% των ψήφων,[12] με την ορκωμοσία του να λαμβάνει χώρα στις 11 Μαρτίου 2022.[13]

Εκλογική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές του 2013[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κοινοβουλευτικές εκλογές 2013 για βουλευτή της Περιφέρειας 60 (Ρίο Βέρντε, Aντάρκτικα, Λαγκούνα Μπλάνκα, Νατάλες, Κάβο δε Όρνος, Πορβενίρ, Πριμαβέρα, Πούντα Αρένας, Σαν Γκρεγόριο, Τιμάουκελ και Tόρρες ντελ Πάινε)[25]

Υποψήφιος Λίστα Κόμμα Ψήφοι % Αποτέλεσμα
Γκάμπριελ Μπόριτς Φοντ Ανεξάρτητος (Εκτός λίστας) IND 15.417 26.18 Εκλεγμένος
Χουάν Ενρίκε Μοράνο Κορνέχο Νέα Πλειοψηφία PDC 10.760 18.27 Εκλεγμένος
Ντομίνγο Ρουμπιλάρ Ρουίθ Νέα Πλειοψηφία PPD 8.122 13,79
Καρίμ Μπιάνκι Ρεταμάλες Ανεξάρτητος (Εκτός λίστας) IND 7.999 13.59
Σάντρα Αμάρ Μανθίγια Συμμαχία ILJ 6.581 11.18
Γκλόρις Βιλισίτς Πένια Συμμαχία RN 6.541 11.11
Ροδρίγο Ουτθ Κοντρέρας Ανεξάρτητο (Χωρίς λίστα) IND 2.619 4.45
Μαργαρίτα Νοβάκοβιτς Καλάσιτς Περιφερειακό Κόμμα των Ανεξαρτήτων PRI 545 0,93
Χόρχε Πατρίσιο Ιβέλιτς Σουάρες Περιφερειακό Κόμμα των Ανεξαρτήτων PRI 295 0,50

Βουλευτικές εκλογές 2017[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουλευτικές εκλογές 2017 για βουλευτές της Περιφέρειας 28 (Ρίο Βέρντε, Aντάρτικα, Λαγκούνα Μπλάνκα, Nατάλες, Κάβο δε Όρνος, Πορβενίρ, Πιμαβέρα, Πούντα Αρένας, Σαν Γκρεγόριο, Τιμάουκελ και Tόρρες ντελ Πάινε) [34]

Υποψήφιος Λίστα Κόμμα Ψήφοι % Αποτελέσματα
Γκάμπριελ Μπόριτς Φοντ Ευρύ μέτωπο IND-PH 18.626 32,82 Εκλεγμένος
Σάντρα Αμάρ Νανθίγια Πάμε Χιλή IND-UDI 6.871 12.11 Εκλεγμένος
Νικολάς Γογλέρ Γαλίνδο Πάμε Χιλή RN 4.810 8.47
Χουάν Χοσέ Άρκος Σρντάνοβιτς Πάμε Χιλή PRI 4.220 7.43
Καρίμ Μπιάνκι Ρεταμάλες Η Δύναμη της Πλειοψηφίας IND-PRSD 4.190 7.38 Εκλεγμένος
Βλαδιμίρο Μιμίκα Κάρκαμο Η Δύναμη της Πλειοψηφίας IND-PS 3.807 6,71

Προεδρικές εκλογές 2021[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποψήφιος Κόμμα Ψήφοι Α΄ Γύρου % Α΄ Γύρου Ψήφοι Β΄ Γύρου % Β΄ Γύρου
Χοσέ Αντόνιο Καστ Χριστιανικό Σοσιαλιστικό Μέτωπο (PLR) 1.961.779 27,91 3.602.254 44,15
Γκάμπριελ Μπόριτς Φοντ Απρουέβο Διγνιδάδ (CS) 1.815.024 25,82 4.557.392 55,84
Φράνκο Παρίσι
Σεμπαστιάν Σισέλ
Γιάσνα Προβόστε
Ενρικεθ-Ομινάμι
Εδουάρδο Αρτές

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ www.t13.cl/videos/elecciones-2021/politica/gabriel-boric-y-su-relacion-fe-estoy-permanente-busqueda-espiritual.
  2. ↑ interferencia.cl/articulos/boric-antes-de-boric-los-anos-de-vida-acomodada-poesia-e-influencia-anarco-sindicalista.
  3. ↑ www.ouest-france.fr/grand-est/saint-die-des-vosges-88100/ces-deux-retraites-francais-revent-de-revoir-le-nouveau-president-du-chili-leur-fils-adoptif-7586087.
  4. ↑ www.concierto.cl/2021/11/gabriel-boric-quien-es-su-pareja/.
  5. ↑ www.latercera.com/politica/noticia/presidente-boric-e-irina-karamanos-ponen-termino-a-su-relacion-sentimental-tras-cuatro-anos-en-pareja/DC7DTERUGBBZXKPRV42Y3NK5IY/. Ανακτήθηκε στις 16  Νοεμβρίου 2023.
  6. ↑ www.elnacional.cat/ca/confidencial/catala-cola-100-persones-influents-revista-time_761691_102.html.
  7. ↑ Esparza, Robinson (17 Νοεμβρίου 2011). «Gabriel Boric: El magallánico que quiere desbancar a Camila Vallejo». El Magallanews.cl, Noticias de Punta Arenas y Magallanes (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  8. ↑ «Nuevo presidente de la FECh se desmarca de "partidos políticos tradicionales" y critica a Gajardo». LaSegunda.com (στα Ισπανικά). 7 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  9. ↑ «Boric tras vencer en elecciones Fech: 'Los adversarios no están en la universidad, están en el gobierno y el parlamento' – Nacional – LA TERCERA». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. 7 Δεκεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  10. ↑ «Andrés Fielbaum asume presidencia de la FECh». Terra (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  11. ↑ pauta. «Tres momentos de una negociación histórica: el acuerdo constitucional un año después». pauta (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Leftist Gabriel Boric wins Chile presidential election» (στα αγγλικά). BBC News. 2021-12-20. https://www.bbc.com/news/world-latin-america-59715941. Ανακτήθηκε στις 2021-12-20. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Leftist lawmaker Boric wins polarized election in Chile, to become nation's youngest president». news.yahoo.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
  14. ↑ «Familia Boric Font» (PDF). laprensaaustral.cl (στα Ισπανικά). 13 Οκτωβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  15. ↑ «Mi manifiesto: Gabriel Boric, presidente de la Fech». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. 6 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  16. ↑ Andrés, Marcela (12 Δεκεμβρίου 2011). «El magallánico que llega a tomar el control de la Fech». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  17. ↑ «The British School : List of alumni» (PDF). Britishschool.cl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  18. ↑ Concha, Luis (7 Δεκεμβρίου 2011). «Gabriel Boric, el "magallánico fundamentalista" de la FECh». Terra (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  19. ↑ «La historia del rival de Camila Vallejo». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  20. ↑ «Gabriel Boric Font – Reseñas Biográficas Parlamentarias». Biblioteca del Congreso Nacional de Chile (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  21. ↑ Farfán, Claudia· Pozo, Andrés (12 Ιουνίου 2009). «Los verdugos de Nahum». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  22. ↑ «Elecciones Fech 2012». FECH – Federación de Estudiantes de la Universidad de Chile (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  23. ↑ «5 exigencias fundamentales para un nuevo sistema educacional». FECH – Federación de Estudiantes de la Universidad de Chile (στα Ισπανικά). 28 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2015. 
  24. ↑ «Red de Líderes. - Gabriel Boric Font (26)». 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  25. ↑ 25,0 25,1 «Elección de Diputados 2013 – Votación Candidatos por Distrito 60». Servicio Electoral de Chile (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2021. 
  26. ↑ F.M (17 Νοεμβρίου 2013). «Vallejo, Jackson, Boric, Cariola y Fuentes: Las caras del movimiento social y estudiantil que llegan al Congreso». La Tercera (στα Ισπανικά). Grupo Copesa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  27. ↑ «Cuatro emblemáticos ex dirigentes estudiantiles son electos diputados». Emol (στα Ισπανικά). 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  28. ↑ «Edición del 18/11/2013 Página 01- Diario El Pingüino». El Pingüino (στα Ισπανικά). 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  29. ↑ «Gabriel Boric, el diputado que derrotó al binominal: "Nuestro voto no está en venta al mejor postor"». Diario y Radio U Chile (στα Ισπανικά). 21 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  30. ↑ Ojeda González, Patricio (18 Νοεμβρίου 2013). «El nuevo mapa electoral y las claves que dejó la elección parlamentaria – Diario Financiero». Diario Financiero (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  31. ↑ «Diputados: Nueva Mayoría logra una decena de doblajes contra uno de la Alianza». Cooperativa.cl (στα Ισπανικά). 18 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2015. 
  32. ↑ «Two political upstarts notch upset wins in Chile's presidential primaries». Reuters. 19 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2021. 
  33. ↑ T13 (19 Μαΐου 2021). «Pulso Ciudadano: Jadue lidera preferencia presidencial con un 19,2% tras elecciones». T13 (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2021. 
  34. ↑ «Elección de Diputados 2017 – Votación Candidatos por Distrito 28». Servicio Electoral de Chile (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2021. 
Πολιτικά αξιώματα
Προκάτοχος
Σεμπαστιάν Πινιέρα 		εκλεγμένος πρόεδρος της Χιλής
αναλαμβάνει το 2022 		εξελέγη
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκάμπριελ_Μπόριτς&oldid=10099874"