Βλαντίμιρ Μακόφσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βλαντίμιρ Μακόφσκι
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Владимир Егорович Маковский (Ρωσικά)
Γέννηση26 Ιανουαρίουιουλ. / 7  Φεβρουαρίου 1846γρηγ.[1]
Μόσχα[2][3]
Θάνατος21  Φεβρουαρίου 1920[4][5][6]
Αγία Πετρούπολη[3]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Σμολένσκι
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Σοβιετική Ρωσία
ΣπουδέςΣχολή ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής της Μόσχας (1861, 1866)[7][2]
Ιδιότηταζωγράφος[1]
ΓονείςEgor Makovsky[7]
ΑδέλφιαΚονσταντίν Μακόφσκι[7][2]
Νικολάι Μακόφσκι
ΚίνημαΣοσιαλιστικός ρεαλισμός
Είδος τέχνηςgenre art
Καλλιτεχνικά ρεύματαΣοσιαλιστικός ρεαλισμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βλαντίμιρ Ιγκόροβιτς Μακόφσκι (ρωσικά: Владимир Егорович Маковский),γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου(Ιουλ. 26 Ιανουαρίου) 1846 στη Μόσχα και πέθανε στις 21 Φεβρουαρίου 1920 στην Αγ. Πετρούπολη, ήταν ζωγράφος, συλλέκτης έργων τέχνης και δάσκαλος.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πορτρέτο της αυτοκράτειρας Μαρίας Φεοντόροβνα. παλάτι Γκάτσινα, 1885

Ο Μακόφσκι ήταν ο γιος του συλλέκτη Ιεγκόρ Ιβάνοβιτς Μακόβσκι, ο οποίος ήταν ένας από τους ιδρυτές της Σχολής Καλών Τεχνών της Μόσχας. Ο Μακόφσκι είχε τρία αδέλφια, τον Νικολάι Μακόφσκι, τον Κονσταντίν Μακόφσκι και την Αλεξάνδρα Μακόφσκι, όλοι τους ήταν διάσημοι ζωγράφοι. Ο Μακόφσκι σπούδασε στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας, τελείωσε τις σπουδές του το 1869 και το επόμενο έτος έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας "Πιριντβίζνικι" (ρωσικά: Передви́жники, Ελληνικά: Περιπλανώμενοι), όπου μετά από πολλά χρόνια εργασίας τον έφερε σε ηγετική θέση.

Τα έργα του Μακόφσκι χαρακτηρίζονται από χιούμορ καθώς και από ειρωνεία και περιφρόνηση. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1870 απεικόνιζε κυρίως τη ζωή σε μικρές λαϊκές πόλεις. Ο πίνακας, "Ο πωλητής χυμού σταφύλι" (1879), "Διατήρηση φρούτων" (1876) και "Ο συγχαίρων" (1878) απεικονίζουν διάφορες σκηνές με χαρούμενο ύφος όπου σου προκαλούν γέλιο. Άλλα έργα του, όπως "Ο ευεργέτη" (1874) και "Ο κατάδικος» (1878) είναι έργα με τα οποία ο Μακόφσκι είτε επικρίνει την ψεύτικη συμπάθεια της αριστοκρατίας προς τους φτωχούς, ή εφιστά την προσοχή στην καταπίεση και τις διώξεις από την τσαρική χωροφυλακής. Το 1878, έγινε ακαδημαϊκός.

Πορτρέτο του ζωγράφου, Σεργκέι Κορόβιν, 1892

Τη δεκαετία του 1880, κατά τη διάρκεια της ρωσικής "δημοκρατικής" ζωγραφική, ο Μακόφσκι έκανε μερικά από τα πιο γνωστά έργα του. Το 1882, έγινε καθηγητής στο Σχολή Καλών Τεχνών της Μόσχας μετά το θάνατο του Βασίλι Περόφ. Μερικά από τα μεγαλύτερα έργα του Μακόφσκι της περιόδου αυτής είναι: "Στο προθάλαμο του Δικαστηρίου της συνδιαλλαγής» (1880), "Ο ελεύθερος κατάδικος" (1882), και "Η κατάρρευση της Τράπεζας" (1881). Από τα τέλη της δεκαετίας του 1880, ο Μακόφσκι άρχισε να παράγει πιο ζοφερή έργα. Κάποια από τα έργα αυτής της περιόδου είναι: "Δεν θα πας" (1892), και "Στη λεωφόρο" (1888).

Το 1894, ο Μακόφσκι έγινε πρύτανης της προπαρασκευαστικής σχολής της Ακαδημίας Τέχνης. Μετά την πρώτη ρωσική επανάσταση, ζωγράφισε τον πίνακα "9 Ιανουαρίου 1905, στο νησί Βασιλιέφσκι" στο οποίο απεικονίζεται η ένοπλη αστυνομία να πυροβολεί σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Στον πίνακα "Οι θυσίες στο Χοντίνκα" απεικονίζεται ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της τελετής στέψη του Νικολάου 'Β το 1896. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, ο Μακόφσκι βοήθησε στη μεταφορά των ρεαλιστικών τεχνικών στον σοσιαλιστικό ρεαλισμό, ο οποίος τότε ήταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο.

Επιλεγμένα έργα [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]