Βαλεντίν Βόντνικ

Βαλεντίν Βόντνικ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	3  Φεβρουαρίου 1758 Zgornja Šiška
Θάνατος	8  Ιανουαρίου 1819 Λιουμπλιάνα
Χώρα πολιτογράφησης	Αυστριακή Αυτοκρατορία Ιλλυρικές Επαρχίες Δυναστεία των Αψβούργων
Θρησκεία	Καθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμα	Τάγμα των Φραγκισκανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Σλοβενικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής δημοσιογράφος συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας γλωσσολόγος καθολικός ιερέας μεταφραστής καθηγητής επιμελητής κειμένων μοναχός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Βαλεντίν Βόντνικ(3 Φεβρουαρίου 1758 - 8 Ιανουαρίου 1819) ήταν ιερέας, δημοσιογράφος και ποιητής σλοβενικής καταγωγής. Δραστηριοποιήθηκε στην ύστερη περίοδο του Διαφωτισμού. Είναι γνωστός για τη συνεισφορά του σε συγγραφικό υλικό το οποίο ανύψωσε το κύρος της Σλοβενικής γλώσσας δημιουργώντας ένα πρότυπο το οποίο προοριζόταν να ενώσει τους ανθρώπους των Σλοβενικών χωρών σε μια ενιαία κατανοητή γλώσσα.

Βιογραφικό συμείωμα

Ο Βόντνικ γεννήθηκε στη Ζγκόρνια Σίσκα η οποία σήμερα είναι προάστιο της Λιουμπλιάνας και τότε ανήκε στη μοναρχία των Αψβούργων. Μεγάλωσε σε μια σχετικά ευκατάστατη οικογένεια αγροτών και τεχνητών. Έγινε Φραγκισκανός και σπούδασε στη Λιουμπλιάνα, στο Νόβο Μέστο και στη Γκορίτσια. Τις σπουδές του τις ολοκλήρωσε το 1782. Εργάστηκε ως ιερέας στη Λιουμπλιάνα, στο χωριό Σόρα της Άνω Καρνιόλας, στο Μπλεντ και στη Ριμπνίκα. Το 1793 επέστρεψε στη Λιουμπλιάνα και εντάχθηκε στην Πνευματικό Κύκλο του Σιγκμουντ Ζόις στον οποίο συγκεντρώθηκαν πολλές μορφές του Σλοβενικού Διαφωτισμού. Ο Ζόις παρέμεινε χορηγός του Βόντνικ μέχρι το θάνατό του. Το 1797 διορίστηκε καθηγητής στο Λύκειο της Λιουμπλιάνας. Ο Βόντνικ έγραψε ποιήματα στα Σλοβενικά τα οποία ονόμασε Καρνιόλα. Τα πρώτα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στις συλλογές Δημοτικών τραγουδιών του Μάρκο Πόχλιν. Η ποίηση του Βόντνικ ήταν σχετικά απλή με γενικότερα πατριωτικό και σατιρικό χαρακτήρα. Ένα απ' τα πιο διάσημα ποιήματά του είναι το Ντραμίλο. Το ποίημα αυτό είναι μια ποιητική έκκληση προς τους Σλοβένους να είναι περήφανοι για τη γη, τη γλώσσα και την κληρονομιά τους. Η 1η του ποιητική συλλογή με τίτλο Ποιήματα για δειγματοληψία δημοσιεύτηκε το 1806. Επίσης ο Βόντνικ ήταν ο συντάκτης της 1ης σλοβενικής εφημερίδας η οποία είχε τίτλο Λιουμπλάνσκε Νόβισε και εκδιδόταν 2 φορές την εβδομάδα απ' το 1797 μέχρι το 1800. Εκτός απ' την ποίηση και τη δημοσιογραφία ο Βόντνικ έγραψε γραμματικές και λοιπά σχολικά βιβλία καθώς επίσης και το 1ο βιβλίο μαγειρικής στη σλοβενική γλώσσα το 1799. Επίσης το 1818 μετέφρασε στα σλοβενικά ένα Εγχειρίδιο για μαίες το οποίο γράφτηκε απ' το Γερμανό Γιόχαν Μάτοσεκ (1790 - 1820). Στη δεκαετία του 1810 ο Βόντνικ έγινε θερμός υποστηρικτής της γαλλικής προσάρτησης των Σλοβενικών εδαφών. Το 1809 έγραψε ένα ποίημα με τίτλο Η Ιλλυρία που αναγεννήθηκε όπου επαίνεσε το Ναπολέοντα Βοναπάρτη για την ίδρυση των Ιλλυρικών Επαρχιών. Κατά τη διάρκεια της βραχύβιας Γαλλικής Διοίκησης συνέβαλε καθοριστικά στο να πειστούν οι Αρχές να προωθήσουν τη χρήση της σλοβενικής γλώσσας στην εκπαίδευση, τον Πολιτισμό και τη Διοίκηση. Μόλις επανήλθε η Αυστριακή κυριαρχία το 1813, οι περισσότερες απ' αυτές τις μεταρρυθμίσεις στη γλωσσική πολιτική διατηρήθηκαν αλλά εκείνος αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία. Συνταξιοδοτήθηκε και απομακρύνθηκε απ' τη δημόσια ζωή. Πέθανε στη Λιουμπλιάνα στις 8 Ιανουαρίου του 1819, περίπου 25 μέρες πριν τα 61α γενέθλιά του. Η ταφόπλακά του εκτίθεται στο Νεκροταφείο Νάβιε. Ένας άλλος σημαντικός Σλοβένος ποιητής ήταν ο Φραντζέ Πρεσιέρν