Αρχιπέλαγος του Μπίσμαρκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αρχιπέλαγος του Βίσμαρκ)
Αρχιπέλαγος του Μπίσμαρκ
Γεωγραφία
ΤοποθεσίαΠαπούα Νέα Γουινέα
Συντεταγμένες5°00′S 150°00′E / 5.000°S 150.000°E / -5.000; 150.000
Κύρια νησιάΝέα Βρετανία, Νέα Ιρλανδία
Έκταση49.700 km²
Χώρα
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Αρχιπέλαγος του Μπίσμαρκ ή Θάλασσα του Μπίσμαρκ είναι μια ομάδα νησιών στην βορειοανατολική ακτή της Γουινέας στον Ειρηνικό ωκεανό. Ονομάστηκαν έτσι προς τιμήν του Γερμανού καγκελάριου Ότο φον Μπίσμαρκ. Το αρχιπέλαγος περιλαμβάνει τα εξής ηφαιστειογενή νησιά: Νησιά Ναυαρχείου (Admiralty Islands), Νησιά του Δούκα της Υόρκης (Duke of York Islands), Νήσος Μουσάου (Mussau Islands), Νέα Βρετανία (New Britain), Νέο Ανόβερο (New Hanover), Νέα Ιρλανδία (New Ireland), Νήσοι Βιτού (Vitu Islands).

Οι πρώτοι έποικοι των νησιών ήταν ιθαγενείς και πιθανότατα έφτασαν πριν 33.000 χρόνια από την Παπούα Νέα Γουινέα. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι που επισκέφτηκαν τα νησιά ήταν έμποροι από το Ντουμπρόβνικ της Δημοκρατίας της Ραγκούσας. Ερχόμενοι από τις Φιλιππίνες το 1585-1590 έφτασαν στην βορειοανατολική ακτή του αρχιπελάγους της Νέας Γουινέας και του Μπίσμαρκ (αργότερα, το 1598 στις Νήσους του Σολομώντος και στο Βανουάτου), η αποστολή αυτή είναι καταγεγραμμένη στα αρχεία της πόλης του Ντουμπρόβνικ. Αρχηγός της αποστολής ήταν ο Vice Bune, ο οποίος έδωσε στα νησιά ονόματα νησιών της Αδριατικής.[εκκρεμεί παραπομπή]

Ο δεύτερος που έφτασε στο αρχιπέλαγος ήταν ο Ολλανδός Γουίλεμ Σχούτεν (Willem Schouten). Το 1616 βρήκε εκεί τους Ραγούσους έμπορους ο οποίοι ήταν και οι μόνοι Ευρωπαίοι μέχρι και τον 18ο αιώνα. Το 1884 το αρχιπέλαγος συμπεριλήφθηκε στο Γερμανικό προτεκτοράτο της Νέας Γουινέας , στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα κατέλαβε η Αυστραλία ,στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατελήφθησαν από την Ιαπωνία για να περάσουν ξανά στην κυριαρχία της Αυστραλίας μέχρι το 1975 που έγινε ανεξάρτητη η Παπούα Νέα Γουινέα.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Firth, Stewart (1983). New Guinea Under the Germans. Carlton, Australia: Melbourne University Press. ISBN 0-522-84220-8.
  • Howe, K. R., Robert C. Kiste, Brij V. Lal, eds. (1994). Tides of History: The Pacific Islands in the Twentieth Century. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-1597-1.
  • King, David et al. (1982). Papua New Guinea Atlas: A Nation in Transition. Bathurst, Australia: R. Brown and the University of Papua New Guinea. ISBN 0-909197-14-8.
  • Moore, Clive (2003). New Guinea: Crossing Boundaries and History. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-2485-7.
  • Ryan, Peter, ed. (1972). Encyclopedia of Papua New Guinea. 3 volumes; Vol I: A - K, maps, black and white illustrations, xv + 588pp. Vol II: l - Z, maps, black and white illustrations, 589-1231pp. Vol III: Index, folding colour map in rear pocket, map, colour illustration, v + 83pp. Carlton, Australia: Melbourne University Press. ISBN 978-0-522-84025-4.