Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο
| Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Angelo Partecipazio (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 8ος αιώνας Βενετία |
| Θάνατος | 827 Ριάλτο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Δόγης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δόγης της Βενετίας (810–827) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο (Λατινικά : Agnellus Particiacus, πέθανε το 827), 10ος παραδοσιακός και ο 8ος ιστορικός Δόγης της Βενετίας (811 - 827) ήταν o πρώτος Δόγης της Βενετίας από την Οικογένεια Παρτετσιπάτσιο. Γεννήθηκε στην Ηράκλεια από πλούσια οικογένεια, ήταν οι πρώτοι οικιστές της νήσου Ριάλτο. Από την οικογένεια του είχε προέλθει μεγάλος αριθμός Ρωμαίων Χιλίαρχων και είχε ιδιοκτησίες κοντά στην εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.[1] Η σύζυγος του ήταν η δόγισσα Ελένη.[2] Στα παλιότερα έγγραφα (819, 620) εμφανίζεται το όνομα "Ανιέλλο", στα μετέπειτα (1023) το όνομα "Άντζελο".[3] Ο Βενετός χρονικογράφος Τζον δε Ντίκον συνδέει με την οικογένεια του μόνο τον μετέπειτα δόγη Όρσο Β΄ Παρτετσιπάτσιο, οι χρονικογράφοι του 19ου αιώνα τοποθέτησαν τους δόγηδες Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο (827–829), Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο (829–836), Όρσο Α΄ Παρτετσιπάτσιο (864–881) και Τζοβάννι Β΄ Παρτετσιπάτσιο.[4] Οι γνώμες σχετικά με την εκλογή του διχάζονται, άλλοι ιστορικοί γράφουν ότι έγινε με ψηφοφορία, άλλοι ότι τον διόρισε ο Βυζαντινός απεσταλμένος Αρσάφιος.[5][6][7][8]
Οι προκάτοχοι του Δόγηδες Ομπελέριο, Μπήτο και Βαλεντίνο δέχτηκαν επίθεση από τον Πεπίνο της Ιταλίας, ο Ανιέλλο κλήθηκε να υπερασπιστεί την πόλη στην πολιορκία που ακολούθησε και κράτησε έξι μήνες (810). Ο στρατός του Πεπίνου εξοντώθηκε από τις επιδημίες των βάλτων και έφυγε, οι προηγούμενοι δόγηδες εξορίστηκαν και τους διαδέχτηκε ο Ανιέλλο (811). Ο Καρλομάγνος πατέρας του Πεπίνου παραιτήθηκε από τα δικαιώματα του στην Βενετία, εξακολουθούσε η πόλη να ανήκει στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία αλλά επικυρώθηκε για πρώτη φορά η ανεξαρτησία της. Ο Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο έκοψε τα πρώτα νομίσματα της Δημοκρατίας της Βενετίας σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ιδρυτής της σύγχρονης Βενετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανιέλλο Παρτεσιπάτσιο θεωρείται ο ιδρυτής της σύγχρονης Βενετίας, οικοδόμησε μια μεγάλη πόλη με κανάλια και γέφυρες και έστρεψε την προσοχή του στην αποκατάσταση και την αναμόρφωση, επίκεντρο ήταν το νησί Ριάλτο. Ο Νικολό Αρντίσονιο ανέλαβε την οχύρωση απέναντι στην θάλασσα, ο Λορέντζο Αλίμπατο να σκάψει τα κανάλια και να ενισχύσει τα νησιά και ο στενός συγγενής του δόγη Πιέτρο Τραντονίκο την οικοδόμηση των νέων κτιρίων. Οι τρεις αρχιτέκτονες οικοδόμησαν το Τορτσέλλο, το Ριάλτο, την Ερακλέα και το Μπουράνο, οι γέφυρες κτίστηκαν κατά μήκος του ποταμού Μπρέντα και δημιουργήθηκε το Μεγάλο Κανάλι. Μέχρι την εποχή του τα ελάχιστα πέτρινα κτίρια ήταν φρούρια ή εκκλησίες.
Διαδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανιέλλο Παρτετσιπάτσιο παντρεύτηκε την δόγισσα Έλενα.[9] Την εποχή που ο Ανιέλλο έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του Τζουστινιάνο Παρτετσιπάτσιο σε αποστολή στην Κωνσταντινούπολη όρισε Συν-Δόγη τον μικρότερο γιο του Τζοβάννι Α΄ Παρτετσιπάτσιο. Ο Τζουστινιάνο έξαλλος με την απόφαση του πατέρα του επέστρεψε και ξεκίνησε την πολιορκία του Τζοβάννι στο Σαν Σέβενο, τον ανέτρεψε και τον έστειλε εξορία στην Ζάνταρ, ορίστηκε Συν-Δόγης μαζί με τον τρίτο γιο του Ανιέλλι. Ο Τζοβάννι δραπέτευσε στο Μπέργκαμο και τέθηκε υπό την προστασία του Λουδοβίκου Β΄ της Ιταλίας. Ο Ανιέλλι και ο Τζουστινιάνο έστειλαν απεσταλμένους στον αυτοκράτορα και του ζήτησαν να παραδώσει τον Τζοβάννι, όταν συμφώνησε έστειλαν τον Τζοβάννι εξορία στην Κωνσταντινούπολη με την σύζυγο του.[10][11] Αργότερα (820) ο εγγονός Ανιέλλο πήγε στην Κωνσταντινούπολη να παραβρεθεί στην στέψη του αυτοκράτορα Μιχαήλ Β´, πέθανε στην παραμονή του εκεί.[12] Τον Ανιέλλο διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος του Τζουστινιάνο (827), ο Τζοβάννι εξακολουθούσε να βρίσκεται εξορία στην Κωνσταντινούπολη.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ https://www.jstor.org/stable/10.1086/661795?read-now=1&seq=12#page_scan_tab_contents
- ↑ https://archive.org/details/dogaressasofveni00stal/page/316/mode/2up?view=theater
- ↑ Cessi, Roberto, Documenti relativi alla storia di Venezia anteriori al Mille, 1942, I, σσ. 71 s., 74, 96 s., 197
- ↑ https://www.treccani.it/enciclopedia/agnello-particiaco_(Dizionario-Biografico)
- ↑ https://www.treccani.it/enciclopedia/agnello-particiaco_(Dizionario-Biografico)
- ↑ Norwich J. J., A History of Venice, σ. 13
- ↑ https://play.google.com/books/reader?id=3HM5AAAAcAAJ&pg=GBS.PA154&hl=en_GB
- ↑ Nichol. D. M., Byzantium and Venice: A Study in Diplomatic and Cultural Relations, 2008, σσ. 16-19
- ↑ https://archive.org/stream/dogaressasofveni00stal#page/316/mode/2up
- ↑ Norwich J. J., A History of Venice, σσ. 17-18
- ↑ Romanin S.,Storia Documentata Di Venezia, Τόμ. 3, σ. 158-59
- ↑ https://www.treccani.it/enciclopedia/agnello-particiaco_(Dizionario-Biografico)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Norwich, John Julius, A History of Venice, Penguin, 2012.
- Pozza, Marco, Patriciaco Agnello, Dizionario Biografico degli Italiani,
- Romanin Samuele, Storia Documentata Di Venezia, Volume 3. Ulan Press, 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|