Αλφρέδο Μπράις Ετσενίκε

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλφρέδο Μπράις Ετσενίκε
Γέννηση19  Φεβρουαρίου 1939[1][2]
Λίμα
Χώρα πολιτογράφησηςΠερού
ΣπουδέςΦιλοσοφική Σχολή των Παρισίων, Εθνικό Πανεπιστήμιο του Σαν Μάρκος και Πανεπιστήμιο Παρί 8
Ιδιότητασυγγραφέας, μυθιστοριογράφος, ποιητής-νομικός και δικηγόρος[3]
Είδος τέχνηςμυθιστόρημα
ΒραβεύσειςΥποτροφία Γκούγκενχαϊμ[4], Premio Planeta de Novela, Βραβείο FIL για Λογοτεχνία σε Ρομανικές Γλώσσες (2012), επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού Πανεπιστημίου του Σαν Μάρκος και National Novel Prize (1998)[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλφρέδο Μπράις Ετσενίκε (Alfredo Bryce Echenique) είναι Περουβιανός συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λίμα στις 19 Φεβρουαρίου 1939. Είναι ένας από τους πλέον πολυμεταφρασμένους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προερχόμενος από οικογένεια τραπεζιτών, πήρε τη μόρφωσή του στους κόλπους της παλιάς ολιγαρχίας της Λίμας και έκανε τις σπουδές του σε αγγλικά κολέγια στη Λίμα. Μετά από πιέσεις της οικογένειάς του, σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο του San Marcos της Λίμα.

Τον απορρόφησε όμως το μεγάλο του ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία όταν μια υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης τον έφερε στο Παρίσι το 1964, όπου και συνέχισε τις σπουδές του στη Σορβόννη στην κλασική (1965) και στη σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Vincennes (1975) και διδακτορικό επίσης στη λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του San Marcos της Λίμα (1977). Κατά την παραμονή του στην Ευρώπη έμεινε και στην Ιταλία, την Ελλάδα και τη Γερμανία.

Από το 1984κι έπειτα εγκαθίσταται στην Ισπανία, αν και συνήθιζε να διαμένει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και στην πατρίδα του. Όταν επέστρεψε στο Περού το 1999 πήρε μια γεύση του αυταρχικού καθεστώτος του Φουτζιμόρι (Alberto Fujimori), όταν υπήρξε θύμα μιας απαγωγής και ενός ξυλοδαρμού επειδή δεν δέχθηκε ένα παράσημο που ήθελε να του απονείμει ο πρόεδρος. Επέστρεψε στη Βαρκελώνη το 2002 και δημοσίευσε το δεύτερο βιβλίο απομνημονευμάτων του 'Άδεια για να αισθάνομαι' (Permiso para sentir) το 2005, όπου καταγγέλλει με καυστικό τρόπο την κατάσταση στο Περού.

Έχει εργαστεί ως καθηγητής στα πανεπιστήμια της Nanterre, της Σορβόννης, της Vincennes, του Μονπελιέ, του Γέιλ (Yale), του Ώστιν, του Πουέρτο Ρίκο. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια συγγραφέων στο Περού, στο Μεξικό, στη Βενεζουέλα, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ιταλία, στην Κούβα, στην Ισπανία, στη Γαλλία, στη Σουηδία, στην Αργεντινή, στον Καναδά, στη Βουλγαρία και στο Πουέρτο Ρίκο.

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ετσενίκε έχει δηλώσει ότι είναι συνεχιστής των Αργεντινών Χούλιο Κορτάσαρ (Julio Cortázar) και Manuel Puig και των Περουβιανών Χούλιο Ραμόν Ριμπέιρο (Julio Ramon Ribeyro) και Σεσάρ Βαγιέχο (Caesar Vallejo), επειδή "εισήγαγαν στη λατινοαμερικανική λογοτεχνία τον κόσμο των συναισθημάτων και του χιούμορ, στοιχεία που ήταν σπάνια εκείνη την εποχή".

Η αφήγηση του Ετσενίκε, ενώ είναι παραληρηματική, νοσταλγική και γκροτέσκα, περιλαμβάνει συμπαθείς χαρακτήρες που κινούνται κάπως χαμένοι σε ένα λαβυρινθώδη κόσμο. Όλα αυτά αποδίδονται με λεπτότατο χιούμορ και ιδιαίτερα δημιουργική ειρωνεία.

Το έργο του Ετσενίκε που τον έκανε ευρύτερα γνωστό είναι το Un mundo para Julius.

Ο Ετσενίκε επισκέφθηκε ξανά την Ελλάδα στις 19 Σεπτεμβρίου 2005 για να παρουσιάσει τη μετάφραση του βιβλίου του Ένας κόσμος για τον Τζούλιους στα ελληνικά. [6]

Τα έργα του σε χρονολογική σειρά:

  • 1968 - Huerto cerrado (διηγήματα), βραβείο Casa de las Américas
  • 1970 - Ένας κόσμος για τον Τζούλιους - (Un mundo para Julius) (μυθιστόρημα), Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας του Περού (1972) και βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στη Γαλλία (1974). (ελλ. μτφ. Γιώργος Ρούβαλης για τις εκδόσεις "Scripta", 2005)
  • 1974 - La felicidad ja ja (διηγήματα)
  • 1977 - A vuelo de buen cubero (ταξιδιωτικά χρονικά και διάφορα)
  • 1981 - La vida exagerada de Martín Romaña (μυθιστόρημα)
  • 1984 - El hombre que habla de Octavia Cádiz (μυθιστόρημα)
  • 1986 - Magdalena peruana (διηγήματα)
  • 1987 - Crónicas personales: edición aumentada de A vuelo de buen cubero (ταξιδιωτικά χρονικά και διάφορα)
  • 1987 - Goig (παιδικό διήγημα γραμμένο σε συνεργασία με την σαλβαδορινή συγγραφέα Ana María Dueñas)
  • 1988 - La última mudanza de Felipe Carillo (μυθιστόρημα)
  • 1990 - Dos señoras conversan (τρία σύντομα μυθιστορήματα)
  • 1993 - Permiso para vivir (απομνημονεύματα I)
  • 1995 - No me esperen en abril (μυθιστόρημα)
  • 1996 - A trancas y barrancas (συλλογή άρθρων σε εφημερίδες).
  • 1997 - Reo de nocturnidad (μυθιστόρημα)
  • 1997 - Guía triste de París (διηγήματα)
  • 1999 - Η αμυγδαλίτιδα του Ταρζάν - (La amigdalitis de Tarzán) (μυθιστόρημα) (ελλ. μτφ. Αυγή Σαράφη για τις εκδ. "Λαγουδέρα", 2008)
  • 2002 - El huerto de mi amada (μυθιστόρημα), βραβείο μυθιστορήματος Planeta 2002
  • 2005 - Permiso para sentir (απομνημονεύματα II)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]