Α.Π.Ο. Κερατσίνι

Α.Π.Ο. Κερατσίνι
Επίσημη ονομασία	Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Κερατσίνι
Σύντομο όνομα	Κερατσίνι
Προσωνύμιο	Ροσονέρι
Ίδρυση	1926 (ως «Νεάπολη»)
Έδρα	Κερατσίνι, Ελλάδα
Στάδιο	Δημοτικό Γήπεδο Κερατσινίου «Παναγιώτης Σαλπέας»
Πρόεδρος	Μάκης Αποστόλου
Προπονητής	Κώστας Μενδρινός
Πρωτάθλημα	Α΄ Ε.Π.Σ. Πειραιά
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Πρώτη εμφάνιση
	Πρώτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
	wikidata (π • σ • ε )

Ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Κερατσίνι (Α.Π.Ο. Κερατσίνι) είναι ερασιτεχνικός ποδοσφαιρικός συλλογος με έδρα το Κερατσίνι. Επίσημο έτος ίδρυσής του είναι το 1926 χρώματά του το κόκκινο και το μαύρο. Έδρα του αποτελεί το Δημοτικό Γήπεδο Κερατσινίου «Παναγιώτης Σαλπέας».^[1]

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ε.Π.Σ. Πειραιά και έχει λάβει μέρος επί σειρά ετών στα πρωταθλήματα της Γ' Εθνικής και της Δ' Εθνικής κατηγορίας. Την περίοδο 2016-17 αναδείχθηκε υπερπρωταθλητής Ε.Π.Σ. Πειραιά και κέρδισε την άνοδο στην Γ' Εθνική.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο σύλλογος αποτελεί εκ των παλαιότερων ποδοσφαιρικών σωματείων του Πειραιά. Ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1923 με την ονομασία Αθλητική Ένωσις Φιλάθλων «Νεάπολις» Πειραιώς, έπειτα από πρωτοβουλία των Δημ. και Χρ. Πίσχου, Γεωργ. Παπαδάκη, Αλ. Κερατσούλα, Α. Καφασοπούλου, Σ. Καράγιωργα, Δ. Στεφάνου και Δ. Φωτάκια.^[2] Η «Νεάπολις Πειραιώς» το 1924 αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Ελλάδος με αντιπάλους τους Α.Π.Σ. Πειραιώς και Όμιλο Φιλάθλων Πειραιώς, Πανιώνιο Σμύρνης, Αθηναϊκό, Π.Σ. Γουδί, Παναθηναϊκό και Απόλλων Σμύρνης. Κατόπιν, υπήρξε ιδρυτικό σωματείο της Ε.Π.Σ. Πειραιά και από το 1925 αγωνίζεται ανελλιπώς στα πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Πειραιά. Στη συνέχεια αναγνωρίστηκε επίσημα από την νεοσύστατη Ε.Π.Ο. το 1926 με Αριθμό Μητρώου Ε.Π.Ο. 34,^[3] αποτελώντας ένα από τα πρώτα της μέλη. Το 1954 η έδρα του συλλόγου μεταφέρθηκε από τα Ταμπούρια στο Κερατσίνι^[4] και το 1968 μετονομάστηκε σε Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Όμιλο «Κερατσίνι»^[5] και από την περίοδο 1968-69 αγωνίζεται υπό αυτήν την ονομασία. Το 1992 απορρόφησε τον συντοπίτη Ορφέα Κερατσινίου,^[6] διατηρώντας ωστόσο τα στοιχεία του όπως την ονομασία του και τον Αριθμό Μητρώου Ε.Π.Ο. 34.^[7]

Το 1936 ήταν η τελευταία φορά την προπολεμική περίοδο, όπου αγωνίστηκε στην κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος Πειραιά. Το 1946, κατέκτησε το πρώτο μεταπολεμικό πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας και τις επόμενες δυο χρονιές (1947 και 1948) αγωνίστηκε στην κορυφαία κατηγορία του πρωταθλήματος Πειραιά, με αντιπάλους τους Ολυμπιακό, Εθνικό, Προοδευτική κ.α. Το 1961 κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα Β' κατηγορίας και προβιβάστηκε στην πρώτη τη τάξει κατηγορία, από όπου έκτοτε δεν υποβιβάστηκε ξανά.

Το 1972 αναδείχθηκε υπερπρωταθλητής Πειραιά για πρώτη φορά, επικρατώντας με 5-0 του Σαρωνικού Αίγινας στον τελικό στο γήπεδο Νίκαιας. Ωστόσο στη συνέχεια, απέτυχε οριακά μέσω του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου να ανέλθει στην Β' Εθνική κατηγορία και τα επόμενα χρόνια συνέχισε σταθερά να αγωνίζεται στο πρωτάθλημα του Πειραιά, έχοντας τα περισσότερα διαστήματα πρωταγωνιστικό ρόλο. Το 1990 αναδείχθηκε ξανά υπερπρωταθλητής Πειραιά επικρατώντας 3-1 της Δόξας Πειραιά και επίσης, κατέκτησε πρώτη φορά το Κύπελλο Πειραιά και ανέβηκε σαν νταμπλούχος στην Δ' Εθνική.

Το 1993 αναδείχθηκε πρωταθλητής του 4ου ομίλου της Δ' Εθνικής και ανέβηκε στην Γ' Εθνική για πρώτη φορά, από όπου όμως το 1994 υποβιβάστηκε. Το 1995 και το 1996 κατέκτησε το Κύπελλο Πειραιά και το 1997 αναδείχθηκε πρωταθλητής 2ου ομίλου Δ' Εθνικής και ανέβηκε εκ νέου στην Γ' Εθνική. Στην Γ' Εθνική αγωνίστηκε μέχρι το 2000, όποτε και υποβιβάστηκε, ενώ το 2002 υποβιβάστηκε προσωρινά στο πρωτάθλημα Πειραιά. Το 2003 αναδείχθηκε πρωταθλητής και ανέβηκε στην Δ' Εθνική ενώ το 2004 σαν δευτεραθλητής 7ου ομίλου Δ' Εθνικής, επέστρεψε στην Γ' Εθνική όπου αγωνίστηκε δύο χρονιές.

Στη συνέχεια, το 2006 και το 2007 γνωρίζει 2 συνεχόμενους υποβιβασμούς από την Γ' και Δ' Εθνική μέχρι το πρωτάθλημα Πειραιά, από όπου το 2008 σαν πρωταθλητής, επέστρεψε στην Δ' Εθνική και το 2010 κατέκτησε το Κύπελλο Πειραιά. Στην Δ' Εθνική παρέμεινε μέχρι και το 2013, όποτε λόγω αναδιάρθρωσης των κατηγοριών και την κατάργησή της, υποβιβάστηκε στο πρωτάθλημα Πειραιά.

Το 2015 αναδείχθηκε πρωταθλήτρια 1ου ομίλου Πειραιά, ωστόσο μέσω του ειδικού πρωταθλήματος ανόδου, απέτυχε την κατάκτηση της ανόδου στην Γ' Εθνική. Ωστόσο, το 2016 κατέκτησε το Κύπελλο Πειραιά και το 2017 κατέκτησε επίσης το Κύπελλο και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια 2ου ομίλου Πειραιά και επικρατώντας με 1-0 της Οδηγήτριας Πειραιά στον αγώνα μπαράζ στο γήπεδο Νεάπολης, κέρδισε την επάνοδο της στην Γ' Εθνική κατηγορία.

Παρουσίες στις Εθνικές κατηγορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γ΄ κατηγορία: 10 συμμετοχές
- 1993-94, 1997-98, 1998-99, 1999-00, 2004-05, 2005-06, 2017-18, 2018-19, 2021-22, 2022-23
Δ΄ κατηγορία: 17 συμμετοχές
- 1990-91, 1991-92, 1992-93, 1994-95, 1995-96, 1996-97, 2000-01, 2001-02, 2003-04, 2006-07, 2008-09, 2009-10, 2010-11, 2011-12, 2012-13, 2019-20, 2020-21

Τίτλοι - Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρωτάθλημα Δ' Εθνικής (2): 1993 (4ος όμιλος), 1997 (2ος όμιλος)
Πρωτάθλημα Α' Ε.Π.Σ. Πειραιά (7): 1972, 1990, 2003, 2008, 2015, 2017, 2024
Πρωτάθλημα Β' Ε.Π.Σ. Πειραιά: 1946, 1961 (ως Νεάπολη)
Κύπελλο Ε.Π.Σ. Πειραιά (7): 1990, 1995, 1996, 2010, 2016, 2017, 2020

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δευτεραθλητής Δ' Εθνικής (άνοδος): 2004 (7ος όμιλος)
Φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδας ερασιτεχνών: 1995
Φιναλίστ Κυπέλλου Πειραιά: 2012

Αξιοσημείωτοι ποδοσφαιριστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναδείχθηκαν κορυφαίοι ποδοσφαιριστές όπως οι Κώστας Χούμης, Γιώργος Βαγιακάκος, Σταύρος Χαμόδρακας, Πολίτης, Βάρναλης, Μιχάλης Ιωνάς, Άγγελος Κρεμμυδάς, Λαμπής, Γκότσης, Ρωμαντζής, Τουλγέρογλου, Παπανικολάου, Μαχαιρόπουλος, Γκιουλφέσης, Πετσάλης, Σαλίων, Καραμήτσας, Δακουτρός, Γαβαλάς, Αρναούτης, Πούλος, Κιούλος, Τσαγκαράκης, Μπεκάκος, Γαϊτάνος, Σοφράς, Κατσαμάκης, Κωνσταντινίδης, Τύρπος, Καρδάσης, Μουρκόγιαννης, Γεωργούσης, Γουλέτας, Χηράκης, Χατζηαντωνίου, Παπαγεωργίου, Κατσικαδάκος, Μαύρος, Κλείσαρης, Βαττής(εν ενεργεία και επί 16 χρόνια αρχηγός της ομάδας) κ.α.