Άννα Ζέγκερς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άννα Ζέγκερς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Anna Seghers (Γερμανικά)
Γέννηση19  Νοεμβρίου 1900[1][2]
Μάιντς[3][4][1]
Θάνατος1  Ιουνίου 1983[5][6][2]
Ανατολικό Βερολίνο[7]
Τόπος ταφήςDorotheenstadt cemetery
ΚατοικίαΒερολίνο (1947–1983)
Παρίσι (1934–1940)
Μεξικό (1941–1947)
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας
Ουγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓερμανικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[8][9]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης (έως 1922)
Πανεπιστήμιο της Κολωνίας (έως Δεκαετία του 1920)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[2]
μυθιστοριογράφος
Αξιοσημείωτο έργοThe Seventh Cross
Περίοδος ακμής1924
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΚομουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςJohann Lorenz Schmidt (από 1925)
ΤέκναPierre Radvanyi
Ruth Radvanyi
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΕπίτιμος πολίτης του Βερολίνου
τάγμα του Καρλ Μαρξ
Patriotic Order of Merit in gold
Εθνικό Βραβείο της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Αστέρας της Λαϊκής Φιλίας (1970)
Johannes-R.-Becher-Medaille
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας
Kleist Prize (1928)
Βραβείο Ειρήνης Στάλιν
Ήρωας της Εργασίας
τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ιένας
Τάγμα της Φιλίας των Λαών
Ιστότοπος
www.anna-seghers.de
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Άννα Ζέγκερς (γερμανικά: Anna Seghers) (19 Νοεμβρίου 1900 - 1 Ιουνίου 1983) ήταν γερμανίδα συγγραφέας διάσημη για την περιγραφή της ηθικής εμπειρίας του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Αφού έζησε στην Πόλη του Μεξικού (1941-47) και στο Δυτικό Βερολίνο (1947-50), η Άννα Ζέγκερς εγκαταστάθηκε τελικά στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας. Το ψευδώνυμο Άννα Ζέγκερς βασίστηκε προφανώς στο επώνυμο του ολλανδού ζωγράφου και χαράκτή Χέρκουλες Σέγκερς (περ. 1589 - περ. 1638).

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Άννα (Νέτι) Ράιλινγκ, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Μάιντς το 1900 σε μια εβραϊκή οικογένεια, ο πατέρας της ήταν έμπορος αντικών και πολιτιστικών αντικειμένων.[10] Παντρεύτηκε τον Λάζλο Ραντβάνυ, επίσης γνωστό ως Johann Lorenz Schmidt, έναν Ούγγρο κομμουνιστή το 1925, αποκτώντας έτσι την ουγγρική υπηκοότητα.[10]

Στην Κολωνία και τη Χαϊδελβέργη σπούδασε ιστορία, ιστορία τέχνης και κινέζικα. Έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας το 1928, σε μια εποχή που η Δημοκρατία της Βαϊμάρης πλησίαζε στο τέλος της. Το 1932, το μυθιστόρημα της, «Οι σύντροφοι» ("Die Gefährten"), ήταν μια προφητική προειδοποίηση για τους κινδύνους του ναζισμού, που οδήγησε στη σύλληψή της από τη Γκεστάπο. Το 1932, εγκατέλειψε επίσημα την εβραϊκή κοινότητα.[11]

Ο τάφος της Άννα Ζέγκερς στο Βερολίνο.

Μέχρι το 1934 είχε μεταναστεύσει, μέσω της Ζυρίχης, στο Παρίσι.[10] Μετά την εισβολή των γερμανικών στρατευμάτων στη Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία το 1940, έφυγε στη Μασσαλία και ένα χρόνο αργότερα στο Μεξικό, όπου ίδρυσε το αντιφασιστικό «Χάινριχ Χάινε Κλαμπ» ("Heinrich-Heine-Klub"), που πήρε το όνομά του από τον γερμανοεβραίο ποιητή Χάινριχ Χάινε και ίδρυσε το «Ελεύθερη Γερμανία» ("Freies Deutschland"), ένα ακαδημαϊκό περιοδικό. Ενώ ήταν ακόμα στο Παρίσι, το 1939, είχε γράψει τον «Έβδομο Σταυρό», για τον οποίο έλαβε το Βραβείο Γκέοργκ Μπύχνερ το 1947. Το μυθιστόρημα εξελίσσεται το 1936 και περιγράφει τη διαφυγή επτά κρατουμένων από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Δημοσιεύθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το 1942 και έγινε ταινία το 1944 από τον Metro-Goldwyn-Mayer με πρωταγωνιστή τον Σπένσερ Τρέισι. Ο Έβδομος Σταυρός ήταν μια από τις ελάχιστες απεικονίσεις των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Ναζί, είτε στη λογοτεχνία είτε στον κινηματογράφο, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Το πιο γνωστό βιβλίο της Ζέγκερς, «Η Εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν» (1946), γράφτηκε στο Μεξικό, ήταν μια αυτοβιογραφική ανάμνηση μιας εκδρομής της τάξης της, πριν τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στον ποταμό Ρήνο, στην οποία οι ενέργειες των συμμαθητών της πρωταγωνίστριας φαίνονται στο φως των αποφάσεών τους και η τελική μοίρα στους δύο παγκόσμιους πολέμους. Περιγράφοντάς τα, τη γερμανική ύπαιθρο και την πατρίδα της, το Μάιντς που πρόκειται να καταστραφεί σύντομα, η Ζέγκερς δίνει στον αναγνώστη μια ισχυρή αίσθηση χαμένης αθωότητας και τις ανόητες αδικίες του πολέμου, από τις οποίες αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει διαφυγή, ανεξάρτητα από το εάν συμπαθεί κάποιος ή όχι το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Άλλες αξιοσημείωτες ιστορίες της Ζέγκερς περιλαμβάνουν τους «Θρύλους της Άρτεμις» ("Sagen von Artemis") (1938) και το "Ship of the Argonauts" (1953), και οι δύο βασίζονται σε μύθους.

Το 1947, η Ζέγκερς επέστρεψε στη Γερμανία, μετακόμισε στο Δυτικό Βερολίνο και έγινε μέλος του Ενιαίο Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας (ΛΓΔ) στη ζώνη που κατέλαβαν οι Σοβιετικοί και έλαβε το Βραβείο Γκέοργκ Μπύχνερ τον ίδιο χρόνο. Το 1950, μετακόμισε στο Ανατολικό Βερολίνο, συνίδρυσε την Ακαδημία Τεχνών της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας και έγινε μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Το 1951, έλαβε το Εθνικό Βραβείο της ΛΓΔ και το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Έλαβε επίτιμο διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Ιένας το 1959. Η Ζέγκερς προτάθηκε για το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1967 από τη Γερμανική Ακαδημία Τεχνών.[12] Το 1981, έγινε επίτιμος πολίτης της πατρίδας της, του Μάιντς.[13][14] Πέθανε στο Βερολίνο την 1η Ιουνίου του 1983.

Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα έργα της Άννας Ζέγκερς αποδίδονται συνήθως στο κίνημα της Νέας Αντικειμενικότητας. Έκανε επίσης πολλές σημαντικές συνεισφορές στο Exilliteratur, συμπεριλαμβανομένων των μυθιστορημάτων της «Τράνζιτ» και του «Έβδομου Σταυρού». Τα μετέπειτα μυθιστορήματά της, που δημοσιεύθηκαν στη ΛΓΔ, συνδέονται συχνά με τον Κοινωνικό Ρεαλισμό. Ορισμένα μυθιστορήματά της έχουν γίνει ταινίες στη Γερμανία.

  • 1928 – Aufstand der Fischer von St. Barbara – Ή επανάσταση των ψαράδων της Σάντα Μπάρμπαρα (μυθιστόρημα)
  • 1933 – Der Kopflohn – Μία τιμή στο κεφάλι του (μυθιστόρημα)
  • 1939 – Das siebte Kreuz – Ο Έβδομος Σταυρός (μυθιστόρημα)
  • 1943 – Der Ausflug der toten Mädchen – Η Εκδρομή των κοριτσιών που χάθηκαν (ιστορία)
  • 1944 - Transit – Τράνζιτ (μυθιστόρημα)
  • 1946 - Die Saboteure - The Saboteurs (1946)[15]
  • 1949 - Die Toten bleiben jung – The Dead Stay Young (μυθιστόρημα)
  • 1950 - Die Linie
  • 1950 - Der Kesselflicker "The Tinker" (σύντομη ιστορία)
  • 1951 - Crisanta (μυθιστόρημα)
  • 1951 - Die Kinder
  • 1952 - Der Mann und sein Name (μυθιστόρημα)
  • 1953 - Der Bienenstock "The Beehive" (σύντομη ιστορία)
  • 1954 - Gedanken zur DDR. In Aufsätze ... 1980, as an excerpt from Andreas Lixl-Purcell (ed.): Erinnerungen deutsch-jüdischer Frauen 1900–1990.
  • 1958 - Brot und Salz "Bread and Salt" (σύντομη ιστορία)
  • 1959 - Die Entscheidung "The Decision" (μυθιστόρημα)
  • 1961 - Das Licht auf dem Galgen "The Light on the Gallows" (σύντομη ιστορία)
  • 1963 - Über Tolstoi. Über Dostojewski.
  • 1965 - Die Kraft der Schwachen The Power of the Weak (μυθιστόρημα)
  • 1967 - Das wirkliche Blau. Eine Geschichte aus Mexiko. «Εκείνο ακριβώς το μπλε» (σύντομη ιστορία)
  • 1968 - Das Vertrauen Trust (μυθιστόρημα)
  • 1969 - Glauben an Irdisches (essays)
  • 1970 - Briefe an Leser.
  • 1970 - Über Kunstwerk und Wirklichkeit.
  • 1971 - Überfahrt. Eine Liebesgeschichte. "Crossing: A Love Story" (Diálogos Books, 2016)
  • 1972 - Sonderbare Begegnungen Strange Encounters (σύντομες ιστορίες)
  • 1973 - Der proceß der Jeanne d'Arc zu Rouen 1431 The Trial of Joan of Arc in Rouen (radio play, later adapted by Berthold Brecht)
  • 1973 – Benito's Blue and Nine Other Stories
  • 1977 - Steinzeit. "Stone Age" Wiederbegegnung "Reencounter" (σύντομες ιστορίες)
  • 1980 - Drei Frauen aus Haiti Three Women from Haiti (σύντομες ιστορίες)
  • 1990 - Der gerechte Richter The Righteous Judge (σύντομες ιστορίες)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Renate Wall: «Verbrannt, verboten, vergessen» (Γερμανικά) Pahl-Rugenstein Verlag. Κολωνία. 1989. σελ. 174-178. ISBN-13 978-3-7609-1310-0.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/14471. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  3. «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118612743. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  5. Ακαδημία τεχνών του Βερολίνου. 50599. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. (Γερμανικά) Kritisches Lexikon der Gegenwartsliteratur. 16000000523.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb118875472. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. CONOR.SI. 9004899.
  10. 10,0 10,1 10,2 «Seghers, Anna (eigtl.: Netty Radványi): geb. Reiling * 19.11.1900, † 01.06.1983 Shriftstellerin, Präsidentin des Schriftstellerverbands». Bundesstiftung zur Aufarbeitung der SED-Diktatur: Biographische Datenbanken. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2014. 
  11. Christiane Zehl Romero. «Anna Seghers». Jwa.org. Jewish Women's Archive. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2017. 
  12. «Forteckning over forslag till 1967 ars Nobelpris i litteratur» (PDF). Swedish Academy (Svenska akademien). Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2018. 
  13. Liukkonen, Petri. «Anna Seghers». Books and Writers (kirjasto.sci.fi). Finland: Kuusankoski Public Library. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2007. 
  14. «German biography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2007. 
  15. «Seghers - German Literature». sites.google.com. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2017.