Δυτική Σαχάρα
Πατήστε εδώ για να δείτε το χάρτη της περιοχής σε πλήρη οθόνη.
_banner_Navarra_hospital.jpg)
.jpg)
| |
| Τοποθεσία | |
| |
| Σημαία | |
| |
| Πρωτεύουσα | Ελ Αϊούν |
| Πολίτευμα | η περιοχή διακδικείτε απο το Μαρόκο και το Polisario Front (Popular Front for the Liberation of the Saguia el-Hamra and Río de Oro) |
| Νόμισμα | Moroccan Dirham (MAD) στις περιοχές που ελέγχονται απο το Μαρόκο; στις υπόλοιπες Algerian dinar (DZD), Mauritanian ouguiya (MRO), or Sahrawi peseta (EHP, non-circulating, pegged at €1=EHP166.386) |
| Έκταση | 266,000 sq km |
| Πληθυσμός | 513,000 (2009 εκτίμηση) |
| Γλώσσα | Αραβικά (περ. Hassaniya & Moroccan διαλέκτους) & Ισπανικά (κυρίως στους Sahrawi) |
| Θρησκεία | Σουνίτες μουσουλμάνοι (Maliki school) |
| Ηλεκτρισμός | 220V/50Hz (C & E plugs) |
| Κωδικός Κλήσης | +212 |
| Internet TLD | None |
| Ζώνη Ώρας | UTC |
Η Δυτική Σαχάρα (αραβικά: الصحراء الغربية, al-Ṣaḥrā' al-Gharbīyah, Ισπανικά: Sahara Occidental) είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές του κόσμου, αποτελούμενη κυρίως από έρημο. Είναι μια περιοχή της βορειοδυτικής Αφρικής που συνορεύει με το Μαρόκο βόρεια, την Αλγερία βορειοανατολικά, την Μαυριτανία ανατολικά και νότια και τον Ατλαντικό ωκεανό δυτικά. Έχει έκταση 266.000 τ.χλμ. και πληθυσμό 582.000 κατοίκους σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2019. Η μεγαλύτερη πόλη και διοικητικό κέντρο της περιοχής είναι η Ελ Αϊούν, όπου ζει η πλειοψηφία του πληθυσμού.
Με μια ματιά[επεξεργασία]
Τα εδάφη αυτά, υπήρξαν μέχρι το 1975 ισπανική αποικία, και έκτοτε διεκδικούνται από το Μαρόκο και το Μέτωπο Πολισάριο.Το τελευταίοο ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Δυτικής Σαχάρας με την ονομασία Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας (αραβικά: الجمهورية العربية,Al-Jumhūrīyya al-`Arabīyya aṣ-Ṣaḥrāwīyya ad-Dīmuqrātīyya).
Κατάλληλη περίοδος επίσκεψης[επεξεργασία]
Γλώσσες[επεξεργασία]
Η μητρική γλώσσα της πλειοψηφίας των ντόπιων κατοίκων είναι η αραβική Hassaniya. Τα μαροκινά αραβικά ομιλούνται επίσης ευρέως και είναι το lingua franca στους δρόμους και στο χώρο εργασίας λόγω των πολλών Μαροκινών που κατοικούν στη χώρα. Τα γαλλικά ομιλούνται από πολλούς που μετακόμισαν από το Μαρόκο και σε κάποιο βαθμό από ντόπιους που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό κλάδο. Τα ισπανικά ομιλούνται από μικρότερο αριθμό ατόμων (κυρίως άτομα μεγάλης ηλικίας, τα οποία έμαθαν την ισπανική γλώσσα κατά την διάρκεια της ισπανικής κατοχής). Λιγοστοί κάτοικοι, και κυρίως νεαροί, ομιλούν την αγγλική γλώσσα. Οι άνθρωποι είναι γενικά πολύ υπομονετικοί με άτομα με τα οποία δεν γνωρίζουν την γλώσσα τους και γενικώς είναι συνηθισμένοι να επικοινωνούν με νοήματα.
Ιστορία[επεξεργασία]
Η Δυτική Σαχάρα είναι η πρώην ισπανική αποικία της Ισπανικής Σαχάρας. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Με την αποχώρηση των Ισπανών ο ΟΗΕ πρότεινε το διαχωρισμό της περιοχής σε τρία τμήματα και την παραχώρηση εδαφών στο Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ως ανεξάρτητη χώρα με το όνομα Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας. Οι τρεις χώρες αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος, με αποτέλεσμα να προταθεί από τον ΟΗΕ η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Η δημοκρατία αναγνωρίζεται σήμερα από 49 χώρες και είναι πλήρες μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Η Ελλάδα δεν την έχει αναγνωρίσει. Το 1991 ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα φωσφόρου κοντά στα σύνορα με το Μαρόκο. Το Μαρόκο κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας (δυτικό τμήμα) και έως και σήμερα το κατέχει και το διεκδικεί. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί , ανεπιτυχώς μέχρι σήμερα, να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής.
Περιοχές[επεξεργασία]
Σημαντικές πόλεις[επεξεργασία]
Ελεγχόμενες απο το Μαρόκο[επεξεργασία]
- Ελ Αϊούν (El Aaiún) (Laayoune)
- Αλ Μαμπάς (Al Mahbass)
- Μπουζντούρ (Boujdour) (Cape Bojador)
- Ντάxλα (Dakhla) (Villa Cisneros)
- Ελ Μαρσα (El Marsa)
- Γκουέλτα Ζεμούρ (Guelta Zemmur)
- Αούζα (Haouza)
- Σμάρα (Smara)
- Αχφενίρ (Akhfennir)
Ελεγχόμενες απο το SADR[επεξεργασία]
- Μπρι Λελού (Bir Lehlou), η προσωρινή προτεύουσα
- Τιφαρίτι (Tifariti)
- Αγκγουανίτ (Agwanit)
- Ζουγκ (Zoug)
- Μεχαριζε (Meharrize)
- Ντουγάζ (Dougaj)
Ελεγχόμενες απο την Μαυριτανία[επεξεργασία]
- Λαγουίρα (Lagouira)
Επιπλέον τουριστικοί προορισμοί[επεξεργασία]
Πώς θα φτάσετε[επεξεργασία]
Αεροπορικώς[επεξεργασία]
Η μόνη απευθείας πτήση από ή προς την Ευρώπη είναι μια εποχική πτήση που πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα από το αεροδρόμιο Ορλύ του Παρισιού προς τη Ντάχλα (Transavia). Παραμένει φυσικά η δυνατότητα ταξιδιού με ενδιάμεσες στάσεις στο Μαρόκο και στη συνέχεια προσγείωση στο Ελ Αιούν (Λαγιούν) ή τη Ντάχλα.
1 Αεροδρόμιο Dakhla (IATA: VIL, ICAO: GMMH) : (βρίσκεται στη βόρεια έξοδο της πόλης Ντάχλα) [τελευταία ενημέρωση Φεβρουάριος 2020].
Σιδηροδρομικώς[επεξεργασία]
Δεν υπάρχει σιδηροδρομικό δίκτυο στη Δυτική Σαχάρα.
Οδικώς[επεξεργασία]
Ο βασικός αυτοκινητόδρομος στη Δυτική Σαχάρα είναι ο Εθνικός Αυτοκινητόδρομος Ν1 που ξεκινάει από την Ταγγέρη (βόρειο Μαρόκο) και καταλήγει στην Ντάχλα (Δυτική Σαχάρα). Το μεγαλύτερο τμήμα του δρόμου ακολουθεί την ακτογραμμή. Υπάρχουν πολλά σημεία ελέγχου της αστυνομίας κατά μήκος του δρόμου. Εκτός από τους τυπικά σημεία ελέγχου στην είσοδο και την έξοδο των βασικών οικισμών ( Ελ Αϊούν, Cape Bojador και Ντάχλα), υπάρχουν σημεία ελέγχου και στη γέφυρα πάνω από το Oued Drâa (N28º 31.862 'W10º 56.669') λίγο πριν από το Tan-Tan, επίσης δυο χιλιόμετρα πριν από το Sidi Akhfenir (στον πρώτο σταθμό φθηνού καυσίμου: N28º 05.814 'W12º 02.824') και στο σταυροδρόμι προς τη Ντάχλα (N23º 53.615 'W15º 40.585'). Στο σταυροδρόμι αυτό, εάν θέλετε απλώς να σταματήσετε στο κοντινό βενζινάδικο και δεν θέλετε να οδηγήσετε μέχρι τη Ντάχλα, εξηγήστε το στους αστυνομικούς που πιθανώς θα σας αφήσουν να περάσετε πιο γρήγορα. Στην πραγματικότητα, τα σημεία ελέγχου της αστυνομίας είναι συνήθως φιλικά και τα πράγματα μπορούν να κινηθούν πολύ πιο γρήγορα εάν έχετε μαζί σας ένα φωτοαντίγραφο με τις λεπτομέρειες των ταξιδιωτών: όνομα, επώνυμο, ημερομηνία και τόπος γέννησης, διεύθυνση, επάγγελμα, αριθμός και εγκυρότητα του διαβατηρίου, σημείο εκκίνησης και σημείο προορισμού, ημερομηνία εισόδου στο Μαρόκο και τον αριθμό της αστυνομίας του Μαρόκου (μια σειρά γραμμάτων και αριθμών που σφραγίζονται συνήθως στην τελευταία σελίδα του διαβατηρίου κατά την είσοδο στο Μαρόκο) καθώς και επίσης του οχήματος: μάρκα, μοντέλο και αριθμός πινακίδας κυκλοφορίας. Να γνωρίζετε ότι τα ραντάρ για την μέτρηση της ταχύτητας είναι πολλαπλά στο Μαρόκο και δεν αποτελεί εξαίρεση η Δυτική Σαχάρα. Ένα τυπικό σημείο για έλεγχο ταχύτητας είναι στη νότια έξοδο του Ελ Αϊούν,
.jpg)
Ακτοπλοϊκώς[επεξεργασία]
Πώς θα μετακινηθείτε[επεξεργασία]
Τι πρέπει να δείτε[επεξεργασία]
Ψυχαγωγία[επεξεργασία]
Συναλλαγές και αγορές[επεξεργασία]
Το επίσημο νόμισμα της ελεγχόμενης από τους Μαροκινούς περιοχής είναι το Μαροκινό Ντιρχάμ, το οποίο μερικές φορές συμβολίζεται ως "Dh", "Dhs," DH "," درهم ή η πληθυντική μορφή "دراهم" ή "Dhm" (κωδικός ISO: MAD). Κάθε Ντιρχάμ υποδιαιρείται σε 100 σεντς. Υπάρχουν νομίσματα 5c, 10c, 20c, 50c, 1, 2, 5 και 10 Ντιρχάμ, αν και σπανίως εμφανίζονται πλέον νομίσματα μικρότερα από 20c. Τα τραπεζογραμμάτια διατίθενται σε ονομαστικές αξίες Dh 20, 50, 100 και 200.
Η Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας (SADR) έχει εκδώσει το δικό του νόμισμα, την Πεσέτα Σαχράουι ("Pts.", Κωδικός ISO: EHP).. Αλγερικά δηνάρια και Μαυριτανικά Ουγκίγια κυκλοφορούν παράλληλα με την πεσέτα Σαχράουι στα στρατόπεδα προσφύγων Σαχράουι και το τμήμα της Δυτικής Σαχάρας που ελέγχεται από το SADR.
Κόστος[επεξεργασία]
Το κόστος ζωής στη Δυτική Σαχάρα είναι γενικώς χαμηλότερο από το αντίστοιχο στο Μαρόκο και τούτο λόγω της πολιτικής των επιδοτήσεων που ασκεί εδώ και χρόνια το Μαρόκο.
Tοπική κουζίνα[επεξεργασία]
Tοπικά ποτά[επεξεργασία]
Τουριστική υποδομή[επεξεργασία]
Σπουδές[επεξεργασία]
Ευκαιρίες εργασίας[επεξεργασία]
Μείνετε ασφαλείς[επεξεργασία]
Υγεία και προφυλάξεις[επεξεργασία]
Σεβαστείτε τα τοπικά ήθη[επεξεργασία]
Ο τοπικός πολιτισμός είναι καθαρά ισλαμικός αλλά όχι ιδιαίτερα αυστηρός και τυπολατρικός.Το Ισλάμ της Δυτικής Σαχάρας, επειδή αναπτύχθηκε μεταξύ του νομαδικού πληθυσμού δεν έχει ως αποκλειστικό άξονά του του τα τζαμιά. Οι πολιτικές και κοινωνικές επιδείξεις του εθνικισμού των Σαχράουι καταπιέζονται βαύνασα από την αστυνομία και τον στρατό του Μαρόκου. Σημαίες του Μαρόκου και του Μαροκινού βασιλιά είναι αναρτημένες σε όλα τα δημόσια κτήρια και οι επαφές ξένων με ντόπιους ακτιβιστές, επιτηρούνται συστηματικά.
Επικοινωνίες[επεξεργασία]
