Ανδρονίκη Στάρκου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανδρονίκη Στάρκου
Γενικές πληροφορίες
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Ελλάδα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπαναστάτρια
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821, μάχη του Βαλτετσίου, Άλωση της Τριπολιτσάς, ναυμαχία της Πάτρας το 1822, μάχη της Βέργας και μάχη του Χαϊδαρίου το 1826

Η Ανδρονίκη Στάρκου, ήταν Μανιάτισσα, από το Οίτυλο, αγωνίστρια της επανάστασης του 1821.

Ήταν σύζυγος Στάρκου και είχε έναν γιό, τον καπετάνιο Νικόλα Στάρκου που κατά την επανάσταση πολέμησε με τους Οθωμανούς[1]. Η Ανδρονίκη εντάχτηκε στην επανάσταση από τις πρώτες μέρες του αγώνα, ήταν με τους Μανιάτες που υποδέχτηκαν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη από την επιστροφή του από τη Ζάκυνθο που βρισκόταν εξορισμένος[1].

Με τον Κολοκοτρώνη πήρε μέρος στη μάχη του Ρουφιά και στη Μάχη του Βαλτετσίου και την Άλωση της Τριπολιτσάς[1]. Έπειτα τη βρίσκουμε υπό τις διαταγές του Ανδρέα Μιαούλη στη Ναυμαχία της Πάτρας το 1822, όπου στον αντίπαλο Οθωμανικό στόλο ήταν ο γιος της Νικόλας[1]. Αργότερα επιστρέφει υπό τις διαταγές του Κολοκοτρώνη, συμμετείχε σε μάχες το 1825 και 1826[1]. Πήρε μέρος στη Μάχη της Βέργας το 1826[1]. Έπειτα εντάσσεται στον τακτικό στρατό του Φαβιέρου όπου τραυματίζεται σοβαρά στη Μάχη του Χαϊδαρίου και αναγκάζεται να αποσυρθεί από τις μάχες[1].

Είναι το κεντρικό πρόσωπο στο μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν Οι πειρατές του Αιγαίου[2][3].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]