Αδαμαντία Γρηγοριάδου
| Αδαμαντία Γρηγοριάδου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα γεννήσεως | Αδαμαντία Παπαθεοδώρου |
| Γέννηση | 12 Μαΐου 1770 Νέα Φιγαλεία Ηλείας |
| Θάνατος | 10 Ιουλίου 1873 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | επαναστάτρια |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Αθανάσιος Γρηγοριάδης Γεώργιος Γρηγοριάδης |
| Αδέλφια | Γρηγόριος Παπαθεοδώρου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
Η Αδαμαντία Γρηγοριάδου, ήταν αγωνίστρια της επανάστασης του 1821.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 12 Μάϊου 1770 στην Ζούρτσα Ολυμπίας σαν Αδαμαντία Παπαθεοδώρου, κόρη του παπά Θεόδωρου Οικονόμου και της Αναστασίας το γένος Σακελλαρίου, αδελφός της ήταν ο Γρηγόριος, επίσκοπος Μεθώνης[1], ενώ είχε άλλους τέσσερις αδελφούς. Το 1790 γνώρισε τον Γρηγόριο Γρηγοριάδη με τον οποίο παντρεύτηκαν και απέκτησαν τους Αθανάσιο και Γεώργιο][1]. Το 1819 έχασε τον σύζυγο της, ήταν προεστός και τον εκτέλεσαν οι Οθωμανοί[1].
Κατορθώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα βράδυ η Αδαμαντία βρέθηκε σε ένα Χάνι, εκεί ένας Τούρκος την προσέλαβε και τότε αυτή του επιτέθηκε με το γιαταγάνι χωρίς να τον σκοτώσει αφού αυτός το έβαλε στα πόδια[1]. Το Πάσχα οι χριστιανοί συνήθιζαν να ρίχνουν με τα όπλα στον αέρα, αλλά οι Οθωμανοί όταν ήρθε το Πάσχα απαγόρευσαν αυτή την συνήθεια [1]. Τότε η Αδαμαντία κάλεσε όλους τους συγγενείς της, τους εφοδίασε με όπλα και πυρομαχικά και τους προέτρεψε να ρίξουν μπαλωθιές, τέλος το έθιμο έγινε χωρίς καμία αντίδραση από τους Οθωμανούς[1].
Όταν ο Ιμπραήμ ήρθε στην Τριφυλία συγκρότησε σώμα από όσους είχαν μείνει στα χωριά και δε μπορούσαν να πάνε στη μάχη για να προστατεύσει τα χωριά από τις λεηλασίες[1].
Κατά τον μήνα ’Ὀκτώβριον τοῦ 1827 αὕτη εἶχε κατέλθει εἰς Άλβενα, χωρίον πλησίον τῆς Ζούρτσης κείμενον, ἴνα ἐπισκεφθῆ τον ἐκ μητρός θεῖον της Κωνσταντίνον Σακελλάριον, δεινούς πάσχοντα. Κατά τήν ἡμέραν τῆς αὐτόθι μεταβάσεώς της ὅ Ίμβραήμ Πασσάς έποιήσατο νέαν εἰς Τριφυλλίαν ἔφοδον, έκπορθήσας καί τό χωρίον, ἐν ὦ εύρίσκετο ἤ Αδαμαντία. Αὕτη ἰδοῦσα τον κίνδυνον, έλαβεν ἐπί τῶν ὤμων της τον λιπόθυμον έκ τῶν πόνων καί του φόβου πάσχοντα θείον της καί ἤρξατο νά τρέχη εἰς τά ὄρη. Έν τή ἀναχωρήσει τῆς ίππεύς τίς Μαμελούκος σπεύδει άγρίως μαινόμενος εἰς καταδίωξίν της, τήν καταφθάνει δέ ἐπί τῆς κορυφῆς λόφου, έφ’ ἧς αὕτη προσφυγούσα έξηντλημένη εἶχε ἐναποθέση τον άναίσθητον γέροντα. Ὅ στρατιώτης πυροβολεῖ κατ’ αὐτῆς, ἀλλ’ ἤ ἡρωίς δι έπιδεξίας στροφῆς άποφεύγει τήν κατά τῆς κεφαλῆς της διευθυνομένην σφαίραν.
Ταχεία δέ ώς ἀστραπή σκοπεύει διά τοῦ πυροβόλου της τον διώκτην της καί άφίνει αὐτόν άπνουν ἐπί τοῦ ἵππου του, έφ οὐ άνήλθε μετά τοῦ ἀναίσθητου πάντοτε θείου της καί διά στενωποῦ, ἄγνωστου εἰς τον ἐχθρόν, μετέβη μετά τοῦ πολυτίμου φορτίου της εἰς τήν πεδιάδα τῆς Ζούρτσης, ἔνθα εἶχον στροπεδεύση οἱ υἱοί της[2].
Πέθανε στις 10 Ιουλίου 1873 στην Αθήνα[1].