Μετάβαση στο περιεχόμενο

The Everly Brothers

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
The Everly Brothers
Είδος τέχνηςκάντρι μουσική και rockabilly
ΒραβεύσειςΒραβείο Grammy Συνολικής Προσφοράς (1997), Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[1] και Rock and Roll Hall of Fame (1986)[2]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Everly Brothers ήταν ένα αμερικανικό ροκ ντουέτο, γνωστό για τον ήχο της ακουστικής κιθάρας με ατσάλινες χορδές και το αρμονικό τραγούδι τους. Αποτελούμενο από τον Άιζακ Ντόναλντ (Ντον) Έβερλι και τον Φίλιπ (Φιλ) Έβερλι, το ντουέτο συνδύασε στοιχεία ροκ εν ρολ, κάντρι και ποπ,[3] και έγινε πρωτοπόρο της κάντρι ροκ.[4][5]

Ο Ντον και ο Φιλ Έβερλι μεγάλωσαν σε μουσική οικογένεια. Ως παιδιά τη δεκαετία του 1940, εμφανίστηκαν στο ραδιόφωνο στην Άιοβα τραγουδώντας με τους γονείς τους ως «The Everly Family». Όταν πήγαιναν σχολείο στο Νόξβιλ, εμφανίζονταν στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Τα αδέρφια τράβηξαν την προσοχή του Τσετ Άτκινς, ο οποίος άρχισε να τους προωθεί. Άρχισαν να γράφουν και να ηχογραφούν δική τους μουσική το 1956. Το πρώτο τραγούδι που έγινε επιτυχία των αδελφών ήταν το "Bye Bye Love", το οποίο έφτασε στο Νο. 1 την άνοιξη του 1957. Άλλες επιτυχίες, όπως τα "Wake Up Little Susie", "All I Have to Do Is Dream" και "Problems", θα ακολουθούσαν μέχρι το 1958. Το 1960, υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Warner Bros. Records και ηχογράφησαν το "Cathy's Clown", το οποίο έγινε το σινγκλ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις. Το 1961, τα αδέλφια κατατάχθηκαν στο Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών και η παραγωγή τους μειώθηκε, αν και οι επιτυχίες συνεχίστηκαν μέχρι το 1962. Η τελευταία τους επιτυχία στο top 10 ήταν το "That's Old Fashioned (That's the Way Love Should Be)".

Οι Everly Brothers είδαν τη δημοτικότητά τους στις Ηνωμένες Πολιτείες να πέφτει τη δεκαετία του 1960 λόγω των μεταβαλλόμενων προτιμήσεων στην ποπ μουσική, των μακροχρόνιων διαφορών τους με τον Γουέσλεϊ Ρόουζ, διευθύνοντα σύμβουλο της Acuff-Rose Music, και της αυξημένης χρήσης ναρκωτικών από τους ίδιους. Ωστόσο, το ντουέτο συνέχισε να κυκλοφορεί επιτυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά και έκανε πολλές επιτυχημένες περιοδείες τη δεκαετία του 1960. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, τα αδέρφια άρχισαν να κυκλοφορούν σόλο ηχογραφήσεις, ενώ τερμάτισαν τη μουσική τους συνεργασία το 1973. Το 1983, οι Everly Brothers επανενώθηκαν. Συνέχισαν να εμφανίζονται περιοδικά μέχρι τον θάνατο του Φιλ Έβερλι το 2014.

Οι Everly Brothers άσκησαν σημαντική επιρροή στη μουσική της γενιάς που τους ακολούθησε. Πολλά από τα κορυφαία συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960 επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από το αρμονικό τραγούδι και την ακουστική κιθάρα των Everly Brothers. Κάποια από αυτά τα συγκροτήματα είναι οι Beatles, οι Beach Boys, οι Bee Gees και οι Simon & Garfunkel. Το 2015, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τους Everly Brothers στην 1η θέση της λίστας με τα 20 μεγαλύτερα ντουέτα όλων των εποχών. Τα αδέρφια εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986 και στο Country Music Hall of Fame το 2001. Ο Ντον Έβερλι εισήχθη στο Musicians Hall of Fame and Museum το 2019, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο Iconic Riff Award του οργανισμού για την ξεχωριστή εισαγωγή του σε ρυθμική κιθάρα στο "Wake Up Little Susie".

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντον γεννήθηκε στο Μπράουνι, στην κομητεία Μάλενμπεργκ του Κεντάκι, την 1η Φεβρουαρίου 1937, και ο Φιλ στο Σικάγο του Ιλινόι, στις 19 Ιανουαρίου 1939. Γονείς τους ήταν ο Ισαάκ Μίλφορντ (Άικ) Έβερλι Τζούνιορ (1908–1975), κιθαρίστας, και η Μάργκαρετ Έμπρι Έβερλι (1919–2021). Ο Ντον και ο Φιλ ήταν κυρίως γερμανικής και αγγλικής καταγωγής και είχαν και κάποια καταγωγή από τους Τσερόκι.[6][7][8][9] Ο ηθοποιός Τζέιμς Μπεστ (πραγματικό όνομα: Τζούελ Γκάι), επίσης από την κομητεία Μούλενμπεργκ, ήταν πρώτος τους ξάδερφος, γιος της αδερφής του Άικ.

Η Μάργκαρετ ήταν 15 ετών όταν παντρεύτηκε τον Άικ, ο οποίος ήταν 26 ετών. Ο Άικ εργαζόταν σε ανθρακωρυχεία από την ηλικία των 14 ετών, αλλά ο πατέρας του τον ενθάρρυνε να ασχοληθεί με την αγάπη του για τη μουσική και έτσι ο Άικ και η Μάργκαρετ άρχισαν να τραγουδούν μαζί. Οι αδελφοί Έβερλι πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής τους ηλικίας στο Σεναντόα της Άιοβα.[10] Πήγαν στο Δημοτικό Σχολείο Λόνγκφελοου στο Γουότερλου της Άιοβα για έναν χρόνο , αλλά στη συνέχεια μετακόμισαν στο Σεναντόα το 1944, όπου παρέμειναν μέχρι τις πρώτες τάξεις του λυκείου. Ο Άικ Έβερλι είχε μια μουσική εκπομπή στο KMA και το KFNF στο Σεναντόα στα μέσα της δεκαετίας του 1940.[11]

Η οικογένεια μετακόμισε στο Νόξβιλ του Τενεσί το 1953, όπου τα αδέρφια πήγαν στο Λύκειο Γουέστ.[12] Το 1955, η οικογένεια μετακόμισε στο Μάντισον του Τενεσί, ενώ τα αδέρφια μετακόμισαν στο Νάσβιλ του Τενεσί. Ο Ντον είχε τελειώσει το λύκειο το 1955 και ο Φιλ πήγε στο Peabody Demonstration School στο Νάσβιλ,[13] από το οποίο αποφοίτησε το 1957. Μπορούσαν πλέον και οι δύο να επικεντρωθούν στην ηχογράφηση.

Το ξεκίνημα της καριέρας (δεκαετίες 1940-1950)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Everly Brothers στο εξώφυλλο του Cash Box, 13 Ιουλίου 1957

Ως παιδιά, ο Ντον και ο Φιλ Έβερλι τραγουδούσαν στους σταθμούς KMA και στο KFNF στο Σεναντόα.[11] Τα αδέρφια τραγουδούσαν επίσης στο ραδιόφωνο με τους γονείς τους ως Everly Family.

Ενώ βρίσκονταν στο Νόξβιλ, τα αδέρφια προσελήφθησαν στην εκπομπή Farm and Home Hour του Κας Γουόκερ, μια περιφερειακή ραδιοφωνική και τηλεοπτική εκπομπή ποικίλης ύλης. Τα αδέρφια τράβηξαν την προσοχή του Τσετ Άτκινς, οικογενειακού φίλου και διευθυντή των στούντιο RCA Victor στο Νάσβιλ. Λίγο αργότερα, η μητέρα τους αποφάσισε να μετακόμισουν όλοι στο Νάσβιλ. Στις αρχές του 1956, παρά τη συνεργασία του με την RCA Victor, ο Άτκινς κανόνισε να ηχογραφήσουν οι Everly Brothers για την Columbia Records. Το τραγούδι τους "Keep a-Lovin' Me", το οποίο έγραψε και συνέθεσε ο Ντον, απέτυχε και οι δυο τους απομακρύνθηκαν από τη δισκογραφική εταιρεία της Columbia.[14]

Ο Άτκινς σύστησε τους Everly Brothers στον Γουέσλεϊ Ρόουζ, των μουσικών εκδόσεων Acuff-Rose. Ο Ρόουζ τους είπε ότι θα τους εξασφάλιζε ένα συμβόλαιο με την Acuff-Rose ως τραγουδοποιοί. Το συμβόλαιο υπεγράφη στα τέλη του 1956 και το 1957 ο Ρόουζ τους σύστησε στον Άρτσι Μπλέιερ, ο οποίος έψαχνε καλλιτέχνες για την δισκογραφική του εταιρεία Cadence Records. Οι Everly Brothers υπέγραψαν το συμβόλαιο τον Φεβρουάριο του 1957. Το "Bye Bye Love" είχε απορριφθεί από 30 άλλα συγκροτήματα. Το ρεκόρ τους έφτασε στο Νο. 2 στα ποπ charts, πίσω από το "(Let Me Be Your) Teddy Bear" του Έλβις Πρίσλεϊ, στο Νο. 1 σε όλη τη χώρα και στο Νο. 5 στα R&B τσαρτ. Το τραγούδι έγινε το πρώτο τραγούδι των Everly Brothers που πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα.

Διαφήμιση στο περιοδικό Billboard, 17 Αυγούστου 1959

Εκείνη την εποχή οι Everly Brothers έκαναν επιτυχίες στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, με μεγαλύτερες από αυτές να είναι τα "Wake Up Little Susie", "All I Have to Do Is Dream", "Bird Dog" και "Problems". Αν και έδιναν μεγάλο βάρος στην ερμηνεία, οι Everly Brothers πέτυχαν και ως τραγουδοποιοί, ειδικά με το "(Till) I Kissed You" του Ντον, το οποίο έφτασε στο Νο. 4η στα αμερικανικά ποπ τσαρτ.

Τα αδέρφια έκαναν περιοδεία με τον Μπάντι Χόλι το 1957 και το 1958. Σύμφωνα με τον Φίλιπ Νόρμαν, βιογράφο του Χόλι, αυτοί έπεισαν την Χόλι και τους Crickets να αλλάξουν ρούχα από Levi's και μπλουζάκια στα κολεγιακά κοστούμια των Everly Brothers. Ο Ντον είπε ότι ο Χόλι έγραψε και συνέθεσε το "Wishing" για αυτούς. «Ήμασταν όλοι από τον Νότο», παρατήρησε ο Φιλ για τα κοινά τους σημεία. «Είχαμε ξεκινήσει από την κάντρι μουσική».[15] Αν και ορισμένες πηγές λένε ότι ο Φιλ Έβερλι ήταν ένας από τους φέροντες το φέρετρο του Χόλι τον Φεβρουάριο του 1959, ο Φιλ είπε το 1986 ότι παρευρέθηκε στην κηδεία και κάθισε με την οικογένεια του Χόλι, αλλά δεν κουβάλησε το φέρετρο.[13] Ο Ντον δεν παρευρέθηκε, λέγοντας: «Δεν μπορούσα να πάω στην κηδεία. Δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Έμεινα απλώς ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου».[15]

Μέσα της καριέρας (δεκαετία 1960–1973)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Φιλ (αριστερά) και ο Ντον Έβερλι σε φωτογραφία του 1965

Μετά από τρία χρόνια στην Cadence, οι Everly Brothers υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Warner Bros. Records το 1960,[7] όπου ηχογράφησαν επί 10 χρόνια. Η πρώτη τους επιτυχία με τη Warner Bros., το "Cathy's Clown" τη δεκαετία του 1960, την οποία έγραψαν και συνέθεσαν οι ίδιοι, πούλησε οκτώ εκατομμύρια αντίτυπα και έγινε ο δίσκος με τις μεγαλύτερες πωλήσεις του ντουέτου.[16] Το "Cathy's Clown" ήταν η πρώτη συλλογή που κυκλοφόρησε ποτέ η Warner Bros. Records στο Ηνωμένο Βασίλειο.[17] Ακολούθησαν άλλα επιτυχημένα σινγκλ της Warner Bros. στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως τα "So Sad (To Watch Good Love Go Bad)" (1960, ποπ #7), "Walk Right Back" (1961, ποπ #7), "Crying in the Rain" (1962, ποπ #6), και "That's Old Fashioned" (1962, ποπ #9, η τελευταία τους επιτυχία στο top 10). Από το 1960 έως το 1962, η Cadence Records κυκλοφόρησε παλιότερα σινγκλ των Everly Brothers, όπως τα "When Will I Be Loved" (ποπ #8), γραμμένο από τον Φιλ, και "Like Strangers".[18]

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, 18 σινγκλ τους μπήκαν στο τοπ 40 με την Warner Bros. τη δεκαετία του 1960, ανάμεσα στα οποία και μια σειρά επιτυχιών που έφτασαν στο τοπ 10 μέχρι το 1965: "Lucille"/"So Sad" (1960, #4), "Walk Right Back"/"Ebony Eyes" (1961, #1), "Temptation" (1961, #1), "Cryin' in the Rain" (1962, #6) και "The Price of Love" (1965, #2).

Μέχρι το 1962, οι δίσκοι των Everly Brothers φέρονται να είχαν αποφέρει πωλήσεις ύψους 35 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 1961, τα αδέρφια τσακώθηκαν με τον Γουέσλεϊ Ρόουζ στην ηχογράφηση του "Temptation". Ο Ρόουζ ήταν αναστατωμένος που οι Έβερλι ηχογράφησαν ένα τραγούδι το οποίο δεν είχε δημοσιεύσει και για το οποίο δεν θα έπαιρνε εκδοτικά δικαιώματα. Ο Ρόουζ κατέβαλε προσπάθειες να εμποδίσει την κυκλοφορία του δίσκου. Οι Everly Brothers παρέμειναν σταθεροί στη θέση τους και, ως εκ τούτου, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, απομακρύνθηκαν από την Acuff-Rose. Από το 1961 έως τις αρχές του 1964, οι Everly Brothers ηχογράφησαν τραγούδια άλλων συνθετών για να αποφύγουν την πληρωμή δικαιωμάτων στην Acuff-Rose. Χρησιμοποίησαν το ψευδώνυμο «Τζίμι Χάουαρντ» για συνθέτη ή ενορχηστρωτή σε δύο κομμάτια που έγραψαν και ηχογράφησαν εκείνη την περίοδο. Αυτό το τέχνασμα, ωστόσο, τελικά δεν στέφθηκε με επιτυχία, καθώς η Acuff-Rose απέκτησε τη νόμιμη κατοχή των πνευματικών δικαιωμάτων μόλις αποκαλύφθηκε η απάτη.[19] Την ίδια εποχή, τα αδέλφια ίδρυσαν δική τους δισκογραφική εταιρεία, την Calliope Records, για σόλο έργα. Χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Έιντριαν Κίμπερλι», ο Ντον ηχογράφησε μια ορχηστρική εκδοχή με μεγάλη μπάντα του εμβατηρίου «Pomp and Circumstance» του Έντουαρντ Έλγκαρ, το οποίο ενορχήστρωσε ο Νιλ Χέφτι και το οποίο μπήκε στο τοπ 40 των Ηνωμένων Πολιτειών στα μέσα του 1961. Ακολούθησαν άλλα ορχηστρικά σινγκλ που αποδίδονται στον Κίμπερλι, αλλά κανένα από αυτά δεν μπήκε στα τσαρτ. Ο Φιλ ίδρυσε τους Keestone Family Singers, στους οποίους συμμετείχαν οι Γκλεν Κάμπελ και Κάρολ Κινγκ. Το μοναδικό τους σινγκλ, το "Melodrama", δεν κατάφερε να μπει στα τσαρτ και, μέχρι το τέλος του 1962, η Calliope Records είχε κλείσει. Η τελευταία επιτυχία των Everly Brothers που μπήκε στο τοπ 10 των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν το "That's Old Fashioned (That's The Way Love Should Be)" του 1962, ένα τραγούδι που ηχογραφήθηκε αλλά δεν κυκλοφόρησε από τις Chordettes και δόθηκε στους Everly Brothers από τον παλιό τους μέντορα, Άρτσι Μπλέιερ.[18]

Τα επόμενα χρόνια, οι αδελφοί Everly Brothers πούλησαν λιγότερους δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η κατάταξή τους ως έφεδροι στο Σώμα Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών τον Οκτώβριο του 1961 τους έβγαλε από τα φώτα της δημοσιότητας. Μία από τις λίγες εμφανίσεις τους στη διάρκεια της θητείας τους στο Σώμα Πεζοναυτών ήταν στο The Ed Sullivan Show, στις 18 Φεβρουαρίου 1962, όταν ερμήνευσαν τα "Jezebel" και "Crying in the Rain" φορώντας στολές Πεζοναυτών.[20]

Μετά την αποστράτευσή τους, οι Everly Brothers συνέχισαν την καριέρα τους, αλλά με μικρή επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα 27 σινγκλ τους στη Warner Bros. από το 1963 έως το 1970, μόνο τρία μπήκαν στο Billboard Hot 100 και κανένα δεν έφτασε ψηλότερα από το Νο. 31. Οι πωλήσεις άλμπουμ τους μειώθηκαν επίσης. Τα δύο πρώτα άλμπουμ των Everly Brothers για την Warner (το 1960 και το 1961) έφτασαν στο Νο. 9 των ΗΠΑ, αλλά στη συνέχεια, από δώδεκα ακόμη LP στην Warner Bros., μόνο ένα μπήκε στο τοπ 200 – το Beat & Soul του 1965, το οποίο έφτασε στο Νο. 141.[21]

Η διαμάχη των Everly Brothers με την Acuff-Rose διήρκεσε μέχρι το 1964, οπότε και καταπιάστηκαν και πάλι τη συγγραφή και τη σύνθεση. Μέχρι τότε, ωστόσο, και τα δύο αδέλφια ήταν εθισμένα στις αμφεταμίνες. Η κατάσταση του Ντον ήταν χειρότερη, καθώς έπαιρνε ριταλίνη. Ο εθισμός του διήρκεσε τρία χρόνια, μέχρι που υπέστη νευρικό κλονισμό και νοσηλεύτηκε για θεραπεία. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης δεν ανέφεραν τον εθισμό κανενός από τα δύο αδέλφια. Όταν ο Ντον κατέρρευσε στην Αγγλία στα μέσα Οκτωβρίου του 1962, οι δημοσιογράφοι ενημερώθηκαν ότι είχε πάθει τροφική δηλητηρίαση. Όταν τα σκανδαλοθηρικά έντυπα έγραψαν ότι είχε πάρει υπερβολική δόση χαπιών, η σύζυγός του και ο αδελφός του επέμειναν ότι υπέφερε από σωματική και νευρική εξάντληση. Η κακή υγεία του Ντον έβαλε τέλος στην βρετανική τους περιοδεία. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, αφήνοντας τον Φιλ να συνεχίσει, με τον Τζόι Πέιτζ, τον μπασίστα τους, να παίρνει τη θέση του Ντον.[22]

Αν και η φήμη τους στις ΗΠΑ είχε αρχίσει να μειώνεται δύο χρόνια πριν από τη βρετανική εισβολή του 1964, η απήχησή τους ήταν ακόμα ισχυρή στον Καναδά, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αυστραλία. Οι Everly Brothers παρέμειναν επιτυχημένοι στο Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1960, φτάνοντας στις 40 κορυφαίες επιτυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι το 1968 και στις 10 κορυφαίες επιτυχίες στον Καναδά μέχρι και το 1967. Το άλμπουμ τους Two Yanks in England (1966) ηχογραφήθηκε στην Αγγλία με τους Hollies, οι οποίοι έγραψαν επίσης πολλά από τα τραγούδια του άλμπουμ. Η τελευταία επιτυχία των Everly Brothers που μπήκε στο αμερικανικό τοπ 40, το "Bowling Green", κυκλοφόρησε το 1967.[23]

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι αδελφοί είχαν επιστρέψει στην κάντρι ροκ, και το άλμπουμ τους Roots (1968) χαιρετίστηκε αργότερα από ορισμένους κριτικούς ως «ένα από τα καλύτερα πρώιμα άλμπουμ κάντρι ροκ».[24] Ωστόσο, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960, οι Everly Brothers είχαν πάψει να έχουν επιτυχία τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στο Ηνωμένο Βασίλειο, και το 1970, μετά από ένα ανεπιτυχές ζωντανό άλμπουμ (The Everly Brothers Show), το δεκαετές συμβόλαιό τους με την Warner Bros. έληξε. Το καλοκαίρι 1970, αντικατέστησαν τους παρουσιαστές στην τηλεοπτική εκπομπή του Τζόνι Κας στο ABC-TV. Στο πρόγραμμά τους με τίτλο Johnny Cash Presents the Everly Brothers, συμμετείχαν η Λίντα Ρόνσταντ και ο Στίβι Γουόντερ.

Το 1970, ο Ντον κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ, το οποίο δεν στέφθηκε με επιτυχία. Τα αδέρφια επανέλαβαν τις εμφανίσεις τους το 1971 και κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ για την RCA Records το 1972 και το 1973 με τη Λίντσεϊ Μπάκιγχαμ, η οποία περιόδευσε μαζί τους το 1972. Οι Everly Brothers ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιηθεί η τελευταία τους εμφάνιση στις 14 Ιουλίου 1973, στο Knott's Berry Farm στο Μπουένα Παρκ της Καλιφόρνιας, αλλά σημειώθηκαν εντάσεις μεταξύ τους και ο Ντον είπε σε έναν δημοσιογράφο ότι είχε κουραστεί να είναι Everly Brother. Στη συναυλία, ο Φιλ έσπασε την κιθάρα του και έφυγε. Ο Ντον έπαιξε σόλο το επόμενο βράδυ, σχολιάζοντας στο κοινό «Οι Everly Brothers πέθαναν πριν από δέκα χρόνια». Οι δυο τους θα κάνουν περισσότερα από δέκα χρόνια να ξανασυναντηθούν μουσικά.

Σόλο χρόνια (1973–1983)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φιλ και ο Ντον ακολούθησαν σόλο καριέρα από το 1973 έως το 1983. Ο Ντον γνώρισε κάποια επιτυχία στα αμερικανικά τσαρτ κάντρι στα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, στο Νάσβιλ με την μπάντα του, τους Dead Cowboys, και παίζοντας με τον Άλμπερτ Λι. Ο Ντον εμφανίστηκε επίσης σόλο σε ένα ετήσιο φεστιβάλ κάντρι μουσικής στο Λονδίνο στα μέσα του 1976. Η εμφάνισή του έτυχε θερμής υποδοχής και έλαβε «θερμά χειροκροτήματα», παρόλο που οι κριτικοί σημείωσαν ότι η ερμηνεία ήταν άνιση.

Το 1975, ο Φιλ έκανε δεύτερη φωνή στο άλμπουμ του Ρόι Γουντ Mustard.

Ο Ντον ηχογράφησε το "Everytime You Leave" με την Έμιλου Χάρις στο άλμπουμ της Blue Kentucky Girl του 1979.[25]

Ο Φιλ ηχογραφούσε πιο συχνά, αλλά χωρίς επιτυχία στα τσαρτ μέχρι τη δεκαετία του 1980. Έγραψε το τραγούδι "Don't Say You Don't Love Me No More" για την κωμική ταινία Η γροθιά μου είναι από ατσάλι (1978) του Κλιντ Ίστγουντ, το οποίο ερμήνευσε ο Ίστγουντ ντουέτο με τη συμπρωταγωνίστριά του στην ταινία, Σόντρα Λοκ. Ο Φιλ έγραψε επίσης το τραγούδι "One Too Many Women In Your Life" για τη συνέχεια της ταινίας που είχε τίτλο Δύο σκληρά καρύδια (1980) και έπαιξε στο συγκρότημα που συνόδευε τη Λοκ.[26]

Το 1983, ο Φιλ σημείωσε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο ως σόλο καλλιτέχνης με το άλμπουμ Phil Everly, το οποίο ηχογραφήθηκε κυρίως στο Λονδίνο. Μεταξύ των μουσικών στο LP ήταν ο Μαρκ Νόπφλερ, κιθαρίστας των Dire Straits, ο Τέρι Γουίλιαμς, ντράμερ των Rockpile και Dire Straits και ο κιμπορντίστας Πιτ Γουίνγκφιλντ. Το κομμάτι "She Means Nothing to Me", γραμμένο από τον Τζον Ντέιβιντ Γουίλιαμς και με τον Κλιφ Ρίτσαρντ να συμμετέχει στο τραγούδι, έγινε επιτυχία στο τοπ 10 του Ηνωμένου Βασιλείου, και το "Louise", γραμμένο από τον Ίαν Γκομ, έφτασε στο τοπ 50 το 1983.[19][27]

Επανένωση και μετέπειτα καριέρα (1983–2005)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συναυλία επανένωσης των αδελφών στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου στις 23 Σεπτεμβρίου 1983, η οποία έθεσε τέλος στην δεκαετή σόλο καριέρα τους, ηχογραφήθηκε σε LP και βίντεο για την καλωδιακή τηλεόραση στα μέσα Ιανουαρίου 1984. Τα αδέρφια επέστρεψαν στο στούντιο ως ντουέτο για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, ηχογραφώντας το άλμπουμ EB '84. Το κύριο σινγκλ, με τίτλο "On the Wings of a Nightingale", γραμμένο από τον Πολ Μακάρτνεϊ, σημείωσε επιτυχία [28] και τους επέστρεψε στο US Hot 100 (για τελευταία φορά) και στα τσαρτ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Μακάρτνεϊ εξέφρασε την εκτίμησή του για το ντουέτο, λέγοντας: «Όταν ο Τζον κι εγώ αρχίσαμε να γράφουμε τραγούδια, εγώ ήμουν ο Φιλ και αυτός ο Ντον».

Οι Everly Brothers σε συναυλία στη Νέα Υόρκη, τη δεκαετία του 1980

Το τελευταίο τους σινγκλ που μπήκε στα τσαρτ ήταν το "Born Yesterday" (1986), από το ομώνυμο άλμπουμ. Συνεργάστηκαν με άλλους καλλιτέχνες, τραγουδώντας είτε ως δεύτερα φωνητικά είτε ως ντουέτα, όπως στο ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ Graceland (1986) του Πολ Σάιμον. Το 1990, ο Φιλ ηχογράφησε ένα ντουέτο με τον Ολλανδό τραγουδιστή Ρενέ Σούμαν. Το τραγούδι «On Top of the World» γράφτηκε και συντέθηκε από τον Φιλ, ο οποίος εμφανίστηκε στο μουσικό βίντεο που ηχογράφησαν στο Λος Άντζελες και μπήκε στο άλμπουμ Set the Clock on Rock του Σούμαν. Μια ζωντανή ηχογράφηση του "All I Have to Do Is Dream" στο BBC το 1981, στην οποία συμμετείχαν ο Κλιφ Ρίτσαρντ και ο Φιλ στα φωνητικά, έγινε επιτυχία στο βρετανικό Top 20 το 1994.[29]

Το 1998, τα αδέρφια ηχογράφησαν το "Cold" για το μιούζικαλ Whistle Down the Wind των Άντριου Λόιντ Βέμπερ και Τζιμ Στάινμαν. Ήταν η τελευταία ηχογράφηση που θα έκαναν οι Everly Brothers σε στούντιο ως ντουέτο.[30]

Τα αδέρφια συμμετείχαν στην περιοδεία επανένωσης των Simon & Garfunkel με τον τίτλο "Old Friends" το 2003 και το 2004. Ως φόρο τιμής στους Everly Brothers, οι Simon & Garfunkel ξεκίνησαν τη συναυλία και έβαλαν τους Everly Brothers να βγουν στη μέση της. Στο ζωντανό άλμπουμ Old Friends: Live on Stage οι Simon & Garfunkel μιλούν για την επιρροή των Everly Brothers στην καριέρα τους και ακούγονται και τους τέσσερις στο "Bye Bye Love". Το επόμενο DVD περιλαμβάνει άλλες δύο σόλο εμφανίσεις των Everly Brothers. Δεν ήταν η πρώτη φορά που Πολ Σάιμον εμφανίστηκε με τους ήρωές του. Το 1986, οι Everly Brothers είχαν τραγουδήσει φωνητικά στο τραγούδι "Graceland" του ομώνυμου άλμπουμ του Σάιμον. Το άλμπουμ Concert in Central Park (1981) των Simon & Garfunkel περιείχε την ερμηνεία τους στο τραγούδι "Wake Up, Little Susie" των Everly Brothers.

Ο Φιλ Έβερλι τραγούδησε το "Sweet Little Corrina" με τον τραγουδιστή της κάντρι Βινς Γκιλ στο άλμπουμ του These Days του 2006.[31] Ο Έβερλι είχε προηγουμένως κάνει φωνητικά στο τραγούδι "White Rhythm and Blues" του Τζέι Ντι Σάουδερ, το οποίο περιλαμβανόταν στο άλμπουμ του Σάουδερ You're Only Lonely (1979).

Μεταγενέστερες εξελίξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντον Έβερλι παρευρέθηκε στα Annual Music Masters, όταν το Rock and Roll Hall of Fame απέτισε φόρο τιμής στους Everly Brothers στις 25 Οκτωβρίου 2014. Ο Ντον ανέβηκε στη σκηνή και ερμήνευσε την κλασική επιτυχία τους "Bye Bye Love".[32] Η τελευταία του εμφάνιση ήταν ως γκεστ με τον Πολ Σάιμον στην αποχαιρετιστήρια περιοδεία του Σάιμον το 2018 στο Νάσβιλ. Ο Ντον και ο Σάιμον ερμήνευσαν το «Bye Bye Love», με τον Σάιμον στην πρωτότυπη τενόρο αρμονία του Φιλ Έβερλι.[33]

Ο Ντον Έβερλι υποστήριξε δημόσια τη Χίλαρι Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του 2016 τον Ιανουάριο.[34] Ήταν η πρώτη φορά που υποστήριξε δημόσια πολιτικό υποψήφιο. Ο Ντον δήλωσε ότι, μετά τον θάνατο του αδελφού του, Φιλ, ένιωθε ελεύθερος να εκφράσει τις απόψεις του πιο ανοιχτά, σημειώνοντας ότι οι αντίθετες απόψεις των αδελφών τους εμπόδιζαν παράσχουν ενεργή υποστήριξη σε πολιτικούς υποψηφίους.

Θάνατοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φιλ Έβερλι απεβίωσε στο Ιατρικό Κέντρο Providence Saint Joseph στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνιας, στις 3 Ιανουαρίου 2014,[35] σε ηλικία 74 ετών, από πνευμονική νόσο.[26][36][37][38] Η Πάτι Έβερλι απέδωσε τον θάνατο του συζύγου της στο κάπνισμα, το οποίο του είχε προκαλέσει χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Δήλωσε ότι ο Φιλ είχε περάσει τα τελευταία του χρόνια κουβαλώντας φιάλες οξυγόνου όπου κι αν πήγαινε και λαμβάνοντας 20 διαφορετικά φάρμακα την ημέρα.[39]

Σε μια συνέντευξη του 2014 στην εφημερίδα Los Angeles Times, ο Ντον Έβερλι είπε ότι είχε κόψει το κάπνισμα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και ότι και ο Φιλ το είχε σταματήσει. Ωστόσο, ο Ντον ανέφερε ότι ο Φιλ είχε ξαναρχίσει το κάπνισμα κατά τον χωρισμό τους και συνέχισε μέχρι το 2001. Ο Ντον είπε ότι οι αδύναμοι πνεύμονες ήταν κάτι που υπήρχε στην οικογένεια, καθώς ο πατέρας τους, ο Άικ, είχε πεθάνει από πνευμονοπάθεια. Ο Ντον παραδέχτηκε ότι είχε ζήσει «πολύ δύσκολη ζωή» με τον αδερφό του και ότι αυτός και ο Φιλ είχαν αποξενωθεί για μία ακόμη φορά στα τελευταία χρόνια της ζωής τους. Ο Ντον απέδωσε την αποξένωσή τους στις «εντελώς διαφορετικές απόψεις τους για την πολιτική και τη ζωή», με τη μουσική να είναι το μόνο πράγμα που είχαν κοινό. Ο Ντον είπε, «σχεδόν μπορούσαμε να διαβάσουμε ο ένας τη σκέψη του άλλου όταν τραγουδούσαμε». Ωστόσο, ο Ντον δήλωσε επίσης ότι δεν είχε ξεπεράσει τον θάνατο του Φιλ: «Πάντα τον σκεφτόμουν κάθε μέρα, ακόμα και όταν δεν μιλούσαμε ο ένας στον άλλον. Είμαι ακόμα σοκαρσμένος που έφυγε». Ο Ντον πρόσθεσε ότι, ως μεγαλύτερος αδερφός, πάντα πίστευε ότι θα πέθαινε πριν από τον Φιλ.[40] Σε μια συνέντευξη του 2016, ο Ντον είπε ότι εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει την απώλεια του Φιλ και ότι είχε κρατήσει μέρος της τέφρας του αδελφού του στο σπίτι του. Πρόσθεσε ότι κάθε πρωί έλεγε «καλημέρα», παραδεχόμενος ότι επρόκειτο για μια ιδιόμορφη τελετουργία.[41]

Ο Ντον πέθανε στο σπίτι του στο Νάσβιλ στις 21 Αυγούστου 2021, σε ηλικία 84 ετών.

Στυλ και επιρροές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μουσική των Everly Brothers συνδύαζε στοιχεία ροκ εν ρολ, κάντρι και ποπ.[3] Το στιλ τους έχει ταξινομηθεί ως κάντρι ροκ,[4][5][42][43] ροκ εν ρολ,[3][4][44] ροκαμπίλι [44] και κάντρι.[4] Το ντουέτο έχει θεωρηθεί αναδρομικά πρωτοπόρο στην κάντρι ροκ.[4][5] Ο Ντον και ο Φιλ, κιθαρίστες κι οι δυο τους, χρησιμοποίησαν φωνητική αρμονία βασισμένη κυρίως σε διατονικές τρίτες. Στις περισσότερες ηχογραφήσεις, ο Ντον τραγούδησε το βαρύτονο μέρος και ο Φιλ την αρμονία του τενόρου.[45][46] Μια αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι το «Since You Broke My Heart» (1958). Αν και ο Ντον ήταν κυρίως χαμηλόφωνος και ο Φιλ υψηλόφωνος, οι φωνές τους επικαλύπτονται με έναν πολύ περίπλοκο τρόπο. Ένα άλλο αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι το "I'll See Your Light" (1977), το οποίο είναι ένα από τα λίγα τραγούδια στα οποία ο Φιλ έχει σταθερά χαμηλή αρμονία ενώ ο Ντον σταθερά υψηλή. Ο Ντον συνήθως τραγουδούσε τους σόλο στίχους (για παράδειγμα, τους στίχους του "Bye Bye Love"). Μεταξύ των λίγων εξαιρέσεων είναι το σινγκλ "It's All Over" (1965), στο οποίο ο Φιλ τραγούδησε τους σόλο στίχους του τραγουδιού.[47]

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, οι Everly Brothers ήταν η προσθήκη του νεολαιίστικου ροκ εν ρολ κινήματος στα αρμονικά φωνητικά γκρουπ, πολλά από τα οποία ήταν οικογενειακά. Επηρέασαν ροκ συγκροτήματα της δεκαετίας του 1960, με σημαντικά συγκροτήματα όπως οι Beatles,[48] οιBeach Boys,[49] και οι Simon & Garfunkel να ερμηνεύουν τραγούδια των Everly Brothers στα πρώτα χρόνια της μουσικής τους εξέλιξης.

Η μουσική των Everly Brothers επηρέασε τους Beatles. Μεταξύ άλλων ενδείξεων, βάσισαν τη φωνητική ενορχήστρωση του "Please Please Me" στο "Cathy's Clown".[50] Ο Πολ Μακάρτνεϊ αναφέρει επίσης τους «Φιλ και Ντον» στους στίχους του τραγουδιού «Let 'Em In» από το άλμπουμ Wings at the Speed of Sound (1976).

Ο Κιθ Ρίτσαρντς αποκάλεσε τον Ντον Έβερλι «έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες ρυθμικής κιθάρας».[51]

Ο Πολ Σάιμον, ο οποίος συνεργάστηκε με το ντουέτο στο τραγούδι "Graceland", δήλωσε την επόμενη μέρα του θανάτου του Φιλ: "Ο Φιλ και ο Ντον ήταν το ντουέτο με τον πιο όμορφο ήχο που έχω ακούσει ποτέ. Και οι δύο φωνές ήταν αγνές και μελωδικές. Οι Έβερλι ήταν στο σταυροδρόμι της κάντρι και της R&B. Ήταν μάρτυρες και μέρος της γέννησης της ροκ εν ρολ".[11]

Επιτεύγματα και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Everly Brothers είδα 35 σινγκλ στο Billboard τοπ 100, εκ των οποίων τα 26 στο τοπ 40. Κατέχουν το ρεκόρ των περισσότερων σινγκλ που μπήκαν στο τοπ 100 από ντουέτο μετά τους Hall & Oates για τα περισσότερα σινγκλ που μπήκαν στο τοπ 40 από ντουέτο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, μεταξύ 1957 και 1984, 30 σινγκλ τους μπήκαν στα τσαρτ, 29 στο τοπ 40, 13 στο τοπ 10 και 4 στο Νο. 1, ενώ 12 άλμπουμ τους μπήκαν στο τοπ 40 μεταξύ 1960 και 2009.[52]

Οι Everly Brothers ήταν ανάμεσα στους πρώτους 10 καλλιτέχνες που εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame το 1986. Τους πρότεινε ο Νιλ Γιανγκ, ο οποίος παρατήρησε ότι κάθε μουσικό συγκρότημα στο οποίο είχε συμμετάσχει είχε προσπαθήσει, αποτυγχάνοντας, να αντιγράψει τις αρμονίες των Everly Brothers. Στις 5 Ιουλίου 1986, οι Everly Brothers επέστρεψαν στο Σεναντόα της Άιοβα για μια συναυλία, παρέλαση, εγκαίνια δρόμου, επανένωση με τους συμμαθητές τους και άλλες δραστηριότητες. Τα έσοδα των συναυλιών δωρήθηκαν στο Ταμείο Υποτροφιών της Οικογένειας Έβερλι, το οποίο χορηγεί υποτροφίες σε μαθητές γυμνασίου και λυκείου στο Σεναντόα. Τα αδέλφια εισήχθησαν στο Iowa Rock 'n' Roll Hall of Fame το 2003.[53]

Το 1997, τα αδέλφια τιμήθηκαν με Βραβείο Grammy Συνολικής Προσφοράς. Εισήχθησαν στο Country Music Hall of Fame το 2001 και στο Vocal Group Hall of Fame το 2004.[54] Η συμβολή τους στη μουσική έχει αναγνωριστεί από το Rockabilly Hall of Fame. Στις 2 Οκτωβρίου 1986, οι Everly Brothers έλαβαν ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ για το έργο τους στη μουσική βιομηχανία.[55][56] Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone κατέταξε τους Everly Brothers στην 33η θέση στη λίστα με τους "100 μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών". Είναι επίσης 43οι στη λίστα με τους καλλιτέχνες με τις καλύτερες πωλήσεις σινγκλ όλων των εποχών στο Ηνωμένο Βασίλειο.[57]

Φόρος τιμής και ερμηνείες από άλλους καλλιτέχνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Everly Brothers έγραψαν στίχους και μουσικά στα "Till I Kissed You" (Ντον), "When Will I Be Loved" (Φιλ), "Born Yesterday" (Ντον) και "Cathy's Clown" (Ντον, ή πιθανώς Ντον και Φιλ). Η σύνθεση του "Cathy's Clown" έχει αποτελέσει αντικείμενο αγωγής το 2017 και έχει κριθεί με άλλο τρόπο από διαφορετικά δικαστήρια, με πιο πρόσφατη μια απόφαση του 2021.[58] Τα "Cathy's Clown" και "When Will I Be Loved" έγιναν επιτυχίες για τις Ρίμπα Μάκινταϊρ και Λίντα Ρόνσταντ, αντίστοιχα. Το "Cathy's Clown" διασκευάστηκε επίσης από τους Tarney/Spencer Band και κυκλοφόρησε ως σινγκλ το 1979. Το μέλος του συγκροτήματος Άλαν Τάρνεϊ (πρώην μέλος των Shadows), έγινε αργότερα παραγωγός των Κλιφ Ρίτσαρντ και A-ha. Το νορβηγικό συγκρότημα με τη σειρά του διασκεύασε το "Crying in the Rain" το 1990 στο τέταρτο άλμπουμ του, με τίτλο East of the Sun, West of the Moon.[59][60]

Το Σαββατοκύριακο της Πρωτομαγιάς του 1988, ξεκίνησε στο Κεντάκι εκδήλωση των Everly Brothers για να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα ταμείο υποτροφιών για τους φοιτητές της κομητείας Μάλενμπεργκ. Ο Ντον και ο Φιλ έκαναν περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο τη δεκαετία του 1980 και το 2005, και ο Φιλ εμφανίστηκε το 2007 σε ηχογραφήσεις με τους Βινς Γκιλ και Μπιλ Μέντλεϊ. Το 2007, η Άλισον Κράους και ο Ρόμπερτ Πλαντ, πρώην τραγουδιστής των Led Zeppelin, κυκλοφόρησαν το Raising Sand, το οποίο περιελάμβανε μια διασκευή της επιτυχίας των Everly Brothers "Gone, Gone, Gone" (1964).[61] Το 2007, ο Άντονι Κίντις, τραγουδιστής των Red Hot Chili Peppers, ονόμασε τον γιο του Έβερλι Μπέαρ Κίντις προς τιμήν των Everly Brothers, τους οποίους ανέφερε ως ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα.[62]

Το 2013 κυκλοφόρησαν τέσσερις δίσκοι-φόρος τιμής στους Everly Brothers: το Foreverly από τους Μπίλι Τζο Άρμστρονγκ και Νόρα Τζόουνς,[63] το A Date with the Everly Brothers των Chapin Sisters,[64] το What the Brothers Sang από τους Μπόνι Πρινς Μπίλι και Ντον Μακάρθι,[65] και το Bird Dogs των Wieners.[66]

Το άλμπουμ Marvin, Welch & Farrar (1971), από το ομώνυμο βρετανοαυστραλιανό συγκρότημα, περιέχει το κομμάτι "Brownie Kentucky", που πήρε το όνομά του από τον τόπο γέννησης του Ντον.[67]

Το "Basement Scene" των Deerhunter παραπέμπει σκόπιμα στο "All I Have To Do Is Dream" των Everly Brothers.[68]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ everly-brothers.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Unterberger, Richie. «The Everly Brothers». Allmusic. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 «Down In The Bottom: The Country Rock Sessions 1966–1968 | The Everly Brothers». Record Collector. 23 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Hoffman, Jordan (22 Αυγούστου 2021). «Don Everly, Half of the Everly Brothers, Pioneering Country-Rock Legend, Dies at Age 84». Vanity Fair. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. ↑ Oermann, Robert K. (17 Δεκεμβρίου 2021). «Margaret Everly Dies At Age 102». 
  7. ↑ 7,0 7,1 Unterberger, Richie. «Biography of the Everly Brothers». AllMusic Guide. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2009. 
  8. ↑ Shearer, John. «Everly Brothers' mother, 99, recalls Bearden, Cas Walker and the ducktails». Knoxville News Sentinel. 
  9. ↑ «Everly Brothers Childhood Home». Facebook (στα Αγγλικά). 21 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  10. ↑ Henderson, O. Kay (5 Ιανουαρίου 2014). «Shenandoah's Phil Everly, of Everly Brothers fame, dead at 74». Radio Iowa. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2014. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Pareles, Jon (January 4, 2014). «Phil Everly, Half of a Pioneer Rock Duo That Inspired Generations, Dies at 74». New York Times. https://www.nytimes.com/2014/01/05/arts/music/phil-everly-half-of-pioneer-rock-duo-dies-at-74.html?_r=0. Ανακτήθηκε στις January 4, 2014. 
  12. ↑ design (30 Νοεμβρίου 2014). «The Everly Brothers in Knoxville – By Mike Steely». The Knoxville Focus. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Loder, Kurt (May 8, 1986). «The Rolling Stone Interview: The Everly Brothers». Rolling Stone. https://www.rollingstone.com/music/news/the-rolling-stone-interview-the-everly-brothers-19860508. Ανακτήθηκε στις May 29, 2014. 
  14. ↑ MacGilbert, Molly (22 Ιουλίου 2021). «The Untold Truth of the Everly Brothers». Grunge. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Norman, Philip (1996). Buddy Holly: The Definitive Biography of Buddy Holly. London: Macmillan. ISBN 0-306-80715-7. 
  16. ↑ «The Everly Brothers: Harmonies from Heaven». BBC. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021. 
  17. ↑ «Cathy's Clown by The Everly Brothers». Songfacts. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. ↑ 18,0 18,1 «The Everly Brothers». Music Finder. 10 Σεπτεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Phil Everly». Alan Cackett. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2021. 
  20. ↑ The Everly Brothers – Crying In the Rain... Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  21. ↑ O'Shea, Tim (23 Αυγούστου 2021). «Don Everly, 1937–2021». NYS Music. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ «How The Everly Brothers repaired their broken relationship after breaking up during a live concert». Smooth Radio. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. 
  23. ↑ Kim, Michelle Hyun· Bloom, Madison (22 Αυγούστου 2021). «The Everly Brothers' Don Everly Dies at 84». Pitchfork. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2021. 
  24. ↑ «Roots The Everly Brothers». Allmusic.com. 
  25. ↑ «Everly Brothers @ Art + Culture». Artandculture.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Sweeting, Adam (5 Ιανουαρίου 2014). «Phil Everly obituary – Half of the brilliant duo that transformed 1950s pop music». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  27. ↑ «Phil Everly». Discogs. 6 Σεπτεμβρίου 1983. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2021. 
  28. ↑ «EB 84 – The Everly Brothers | Awards». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2014. 
  29. ↑ Album notes for 'All I Have to Do Is Dream' (single). United Kingdom: EMI.
  30. ↑ Anderson, Skip (c. 2018). «Top 10 Everly Brothers Songs Decade By Decade – Top 10 Everly Brothers songs from the 1970s to 1998 (# 10 – Cold)». Classic Rock History. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  31. ↑ Thom Jurek (17 Οκτωβρίου 2006). «These Days – Vince Gill | Songs, Reviews, Credits, Awards». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  32. ↑ Don Everly sings Bye Bye Love 10 /25 /2014 Rock and Roll Hall of Fame. 27 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2025. CS1 maint: Unfit url (link)
  33. ↑ Paul Simon with Don Everly "Bye Bye Love" at Bridgestone Arena in Nashville 6/20/18, June 20, 2018, https://www.youtube.com/watch?v=K2U3jqLX8Qs, ανακτήθηκε στις August 23, 2021 
  34. ↑ Mike Peterson (28 Ιανουαρίου 2016). «Don Everly backs Hillary Clinton». KMAland.com. 
  35. ↑ Botelho, Greg· Todd Leopold (4 Ιανουαρίου 2014). «Singer Phil Everly – half of legendary Everly Brothers – dies». CNN. Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2014. 
  36. ↑ «US Musician Phil Everly dies aged 74». BBC. 4 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2014. 
  37. ↑ Saul, Heather (January 4, 2014). «Phil Everly dead: World mourns younger of US rock and roll duo The Everly Brothers». The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 18, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220618/https://www.independent.co.uk/news/people/news/everly-brothers-phil-dies-aged-74-9038640.html. Ανακτήθηκε στις January 4, 2014. 
  38. ↑ Lewis, Randy (January 4, 2014). «Half of rock vocal duo the Everly Brothers». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 12, 2014. https://web.archive.org/web/20140112155724/http://articles.latimes.com/2014/jan/04/local/la-me-phil-everly-20140104. Ανακτήθηκε στις May 28, 2014. 
  39. ↑ Schmitt, Brad. «Phil Everly's widow shares the pain of his COPD death». The Tennessean. https://www.tennessean.com/story/entertainment/2014/10/27/phil-everlys-widow-shares-pain-copd-death/18010401/. Ανακτήθηκε στις August 26, 2021. 
  40. ↑ «Don Everly on death of brother Phil: 'I think about him every day'». Los Angeles Times. 3 Απριλίου 2014. 
  41. ↑ Mike Peterson (29 Ιανουαρίου 2016). «Don Everly remembers early years». KMAland.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2021. 
  42. ↑ Goldberg, Melissa (22 Αυγούστου 2021). «Don Everly, of Country-Rock Group The Everly Brothers, Dies at 84». CMT. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  43. ↑ Beresford, Trilby (21 Αυγούστου 2021). «Don Everly, Half of Country Rock Duo The Everly Brothers, Dies at 84». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  44. ↑ 44,0 44,1 Young, Alex (22 Αυγούστου 2021). «R.I.P. Don Everly, One-Half of The Everly Brothers Dies at 84». Consequence. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2022. 
  45. ↑ «Phil Everly of the Everly Brothers, Dead at 74». San Antonio Current. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2014. 
  46. ↑ «An appreciation of Phil Everly and the Everly Brothers». World Socialist Web Site. 7 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2014. 
  47. ↑ «Phil Everly of the Everly Brothers was born 82 years old today». Frank Beacham's Journal. 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2021. 
  48. ↑ MacDonald, Ian (1997). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties. Random House. ISBN 0-7126-6697-4.  p. 293.
  49. ↑ Granata, Charles L. (2003). I Just Wasn't Made for These Times: Brian Wilson and the Making of Pet Sounds. MQ Publications. ISBN 1-903318-57-2.  pp. 35–36.
  50. ↑ MacDonald, Ian (1997). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties. Random House. ISBN 0-7126-6697-4.  p. 55.
  51. ↑ Richards/James Fox (2010). Life. Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-03438-8.  p. 242.
  52. ↑ «The Everly Brothers – The Greatest Hits Collection». Cult Legends. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  53. ↑ «The Everly Brothers». Iowa RocknRoll Music (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2021. 
  54. ↑ «The Everly Brothers – Inductees – The Vocal Group Hall of Fame Foundation». Vocal group. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  55. ↑ «The Everly Brothers | Hollywood Walk of Fame». www.walkoffame.com. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2016. 
  56. ↑ «The Everly Brothers – Hollywood Star Walk». Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2016. 
  57. ↑ MacDonald, Ian (1997). Revolution in the Head: The Beatles' Records and the Sixties. Random House. ISBN 0-7126-6697-4.  p. 101.
  58. ↑ «Nashville Judge Resolves Everly Brothers Cathy's Clown Dispute». Tennessean. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2021. 
  59. ↑ Stanley, Bob (30 Σεπτεμβρίου 2015). «Cult heroes: Alan Tarney, the greatest British pop producer you've never heard of». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  60. ↑ «Cover Version». Who Sampled. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  61. ↑ 8-ball deluxe. «Cover Version». Who Sampled. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2021. 
  62. ↑ «Anthony Kiedis opens up about new son Everly Bear». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2023. 
  63. ↑ «foreverly». Billie Joe and Norah. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013. 
  64. ↑ «Singing Sisters Reconsider the Everly Brothers». NPR. https://www.npr.org/2013/04/27/179285538/singing-sisters-reconsider-the-everly-brothers/. Ανακτήθηκε στις January 4, 2014. 
  65. ↑ Reed, James (January 11, 2014). «The music of the Everly Brothers endures and thrives». The Boston Globe. https://www.bostonglobe.com/arts/music/2014/01/11/the-music-everly-brothers-endures-and-thrives/xFdgXaEMvwyGBFG1OhHSCJ/story.html. Ανακτήθηκε στις June 2, 2014. 
  66. ↑ «Bird Dogs». Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  67. ↑ «Marvin, Welch & Farrar – Brownie Kentucky». Youtube. 16 Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  68. ↑ «Deerhunter». 17 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Everly_Brothers&oldid=11148190"