Sega Mega Drive
Το Sega Mega Drive (ιαπωνικά: メガドライブ Χέπμπορν: Mega Doraibu), γνωστό ως Sega Genesis στη βόρεια Αμερική, είναι κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών 16-bit που δημιουργήθηκε και κυκλοφόρησε από τη Sega στην Ιαπωνία στις 29 Οκτωβρίου του 1988, στη βόρεια Αμερική στις 14 Αυγούστου του 1989, στην Ευρώπη στις 30 Νοεμβρίου του 1990 και στη Βραζιλία την 1 Σεπτεμβρίου του 1990. Το Mega Drive είναι ο διάδοχος του Master System. Διανεμήθηκε στην Ευρώπη από τη Virgin Mastertronic, στην Αυστραλασία από την Ozisoft και στη Βραζιλία από την TecToy. Στη Νότια Κορέα, το Mega Drice διανεμήθηκε από τη Samsung αρχικά ως Super Gam*Boy (Χάνγκουλ: 수퍼겜보이), και αργότερα ως Super Aladdin Boy (Χάνγκουλ: 수퍼알라딘보이).
Η κονσόλα είχε σχεδιαστεί από μια ομάδα R&D υπό την επίβλεψη των Χιντέκι Σάτο και Μασάμι Ισικάγουα, το hardware της προήλθε από την πλακέτα arcade της Sega, System 16, με τον επεξεργαστή Motorola 68000 ως πρωταρχική ΚΜΕ και ένα Zilog Z80 ως δευτερεύων επεξεργαστή. Η κονσόλα διαθέτει μια βιβλιοθήκη με περισσότερα από 900 παιχνίδια που δημιουργήθηκαν από τη Sega και third-party εκδότες. Επίσης, με την προσθήκη του Power Base Converter που πωλείται ξεχωριστά, η κονσόλα μπορεί να παίξει παιχνίδια του Master System. Το Mega Drive έχει ωφεληθεί από διάφορα περιφερειακά και υπηρεσιών Διαδικτύου, καθώς και πολλές παραλλαγές από first-party και third-party διαφοροποιήσεις της κονσόλας, που επικεντρώνονται στην επέκταση της λειτουργικότητας του.
Αν και το Mega Drive δεν σημείωσε μεγάλη επιτυχία στην Ιαπωνία απέναντι στους δύο βασικούς ανταγωνιστές του, το Super Famicom της Nintendo και το PC Engine της NEC, ωστόσο κατάφερε σημαντικές πωλήσεις στη Βόρεια Αμερική, τη Βραζιλία και την Ευρώπη. Στην επιτυχία του Mega Drive συνέβαλε η βιβλιοθήκη των ports παιχνιδιών arcade, η δημοτικότητα της αποκλειστικότητας της σειράς Sonic the Hedgehog, αρκετά δημοφιλή franchises αθλητικών παιχνιδιών και το επιθετικό μάρκετινγκ που στόχευε στη νεολαία, το οποίo καθιστούσε το σύστημα ως την cool κονσόλα για τους εφήβους. Η κυκλοφορία του Super Nintendo Entertainment System δύο χρόνια μετά το Mega Drive, οδήγησε σε μια σκληρή μάχη για το μερίδιο της αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, που έχει συχνά χαρακτηριστεί ως "πόλεμος κονσολών" από δημοσιογράφους και ιστορικούς.[1][2] Καθώς αυτός ο ανταγωνισμός έλκυσε την όλο και μεγαλύτερη προσοχή στη βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών από το ευρύ κοινό, το Mega Drive και πολλά από τα καλύτερα παιχνίδια του προσέλκυσαν τον μεγάλο νομικό έλεγχο σε θέματα που αφορούν την αντίστροφη μηχανική και τη βία βιντεοπαιχνιδιών. Η διαμάχη γύρω από βίαια παιχνίδια όπως το Night Trap και το Mortal Kombat οδήγησε τη Sega να δημιουργήσει το Videogame Rating Council, τον προκάτοχο του Entertainment Software Rating Board.
Το Mega Drive είχε πουλήσει περίπου 35 εκατομμύρια κομμάτια, παγκοσμίως. Επιπλέον, η TecToy πούλησε περίπου 3 εκατομμύρια αδειοδοτημένες παραλλαγές της κονσόλας στη Βραζιλία, η Majesco πρόβλεψε ότι θα πουλήσει 1,5 εκατομμύρια κομμάτια παραλλαγών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ένας μικρότερος αριθμός κομματιών είχε πουληθεί από τη Samsung στη Νότια Κορέα. Η κονσόλα και τα παιχνίδια της εξακολουθούν να είναι δημοφιλής μεταξύ των οπαδών βιντεοπαιχνιδιών, μουσικής βιντεοπαιχνιδιών, συλλέκτες και λάτρεις των emulators. Από το 2015, πωλούνται third-party αδειοδοτημένες κονσόλες από την AtGames στη Bόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Πολλά παιχνίδια του Mega Drive έχουν επανακυκλοφορήσει σε συλλογές για νεότερες κονσόλες και είναι διαθέσιμα για λήψη σε διάφορες διαδικτυακές υπηρεσίες, όπως τα Virtual Console, Xbox Live Arcade, PlayStation Network και Steam. Το Mega Drive (16-bit) αντικαταστάθηκε από το Sega Saturn (32-bit).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «IGN Presents the History of SEGA». IGN (στα Αγγλικά). 21 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Kent, Steven L. (2001). «The War». The Ultimate History of Video Games: The Story Behind the Craze that Touched our Lives and Changed the World. Roseville, California: Prima Publishing. ISBN 0-7615-3643-4.