Μετάβαση στο περιεχόμενο

NGC 4874

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
NGC 4874
Εικόνα από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ. Ο NGC 4874 είναι ο λαμπρότερος και μεγαλύτερος από τους γαλαξίες που διακρίνονται.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚόμη Βερενίκης
Ορθή Αναφορά12h 59m 35.709s[1]
Απόκλιση+27° 57′ 33.80″[1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.023907±0.000007[2]
Φαινόμενο μέγεθος (V)11.4[3]
Φαινόμενο μέγεθος (B)13.7[4]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαcD; Di
Διάμετρος79,792 to 82,79 kpc (260,250 to 270,020 ly)
(diameter; D25.0 B-band and 2MASS K-band total isophotes[2]
Φαινόμενη διάμετρος (V)1.9 × 1.9[2]
Άλλες ονομασίες
NGC 4874, NFP J125935.7+275734, [BGH2001] 237, [KK90] 169, B2 1257+28, 10P 236, [BO85] Coma 1, [L84] A1656-G2, 5C 4.85, SDSS J125935.70+275733.3, [BTM97] ACO 1656 2, [LGF2005] B125711+281340, CAIRNS J125935.60+275734.0, TT 12, [CHM2007] LDC 926 J125935.70+2757338, [LO95] 1257+282, FOCA 0728-499, UGC 8103, [CHM2007] HDC 745 J125935.70+2757338, [MHR2010] 194.8988+27.9593, GIN 765, UZC J125935.6+275734, [D80] ACO 1656 129, [MO2001b] J125935.7+275732.3, GMP 3329, 4W 1257+28W01, [DFO95] 246, [MOL2003] A1656 J125935+275730, GP 489, 7W 1257+28W01, [DLB87] C11, [OLK95] 1257+282, LEDA 44628, WSTB 74W16, [EDG2007] 3, [OR76] 1257+282, 2MASX J12593562+2757360, Z 1257.2+2814, [FBH2004] X281, [OSR2002] b089, 2MASX J12593570+2757338, Z 160-A22, [FBH2004] S89, [PL95] ACO 1656 G2, MCG+05-31-070, Z 160A-22, [FWB89] Galaxy 321, [ZBO89] ACO 1656-5, MPMM 123, Z 160-231, [K94] 125710.70+281346.0
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 4874 είναι γιγαντιαίος ελλειπτικός γαλαξίας τύπου cD, ο δεύτερος λαμπρότερος στον αστερισμό Κόμη Βερενίκης. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) το 1785 και απέχει 350 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.

Ο γαλαξίας περιβάλλεται από τεράστιο αστρική άλω που εκτείνεται έως και ένα εκατομμύριο έτη φωτός σε διάμετρο. Περιβάλλεται επίσης από πελώριο νέφος διαστρικού μέσου το οποίο θερμαίνεται από τη δράση υλικού που πέφτει προς τη κεντρική υπερμαζική μελανή οπή. Ένα πίδακας εξαιρετικά ενεργητικού πλάσματος εκτείνεται έως και 1700 έτη φωτός από το κέντρο του. Επίσης υπολογίζεται πως υπάρχουν 18.700 ± 2.260 σφαιρωτά σμήνη.

Έχουν παρατηρηθεί δύο υπερκαινοφανείς στον NGC 4874:

  • Ο SN 1968B, αγνώστου τύπου, από τον Φριτς Τζβίκυ (Fritz Zwicky) στις 3 Φεβρουαρίου 1968.[5][6]
  • Ο SN 1981G, τύπου Ia, στις 2 Ιουνίου 1981.[7][8]


  1. 1,0 1,1 «SIMBAD basic query result». SIMBAD Astronomical Database. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2011. 
  2. 2,0 2,1 2,2 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 4889. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2015. 
  3. Michard, R.; Andreon, S. (2008). «Morphology of galaxies in the Coma cluster region down to M_B = -14.25. I. A catalog of 473 members». Astronomy and Astrophysics 490 (3): 923. doi:10.1051/0004-6361:200810283. Bibcode2008A&A...490..923M. 
  4. Falco, Emilio E.; Kurtz, Michael J.; Geller, Margaret J.; Huchra, John P.; Peters, James; Berlind, Perry; Mink, Douglas J.; Tokarz, Susan P. και άλλοι. (1999). «The Updated Zwicky Catalog (UZC)». Publications of the Astronomical Society of the Pacific 111 (758): 438. doi:10.1086/316343. Bibcode1999PASP..111..438F. 
  5. Marsden, Brian G. (28 Φεβρουαρίου 1968). «Circular No. 2056». Central Bureau for Astronomical Telegrams. Smithsonian Astrophysical Observatory. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2024. 
  6. «SN 1968B». Transient Name Server. IAU. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2024. 
  7. Szeidl, B.; Lovas, M.; Torres, C.; Gonzalez, E. (1981). «Supernovae». International Astronomical Union Circular (3610): 1. Bibcode1981IAUC.3610....1S. 
  8. «SN 1981G». Transient Name Server. IAU. Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4874 στο Wikimedia Commons