Nürnberg (καταδρομικό)

Αυτό είναι ένα καλό λήμμα. Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Nürnberg.
Nürnberg
Το καταδρομικό Nürnberg (1935).
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΕλαφρύ καταδρομικό κλάσης Leipzig.
ΟνομασίεςΣε σοβιετική υπηρεσία ονομάστηκε Ναύαρχος Μακάροφ.
ΝαυπηγείοDeutsche Werke, Κίελο
Έναρξη ναυπήγησης1934
Καθέλκυση6 Δεκεμβρίου 1934
Ένταξη σε υπηρεσία2 Νοεμβρίου 1935
Δίδυμα σκάφηLeipzig
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμα9.040 t (με πλήρες φορτίο)
Μήκος181,3 m
Πλάτος16,3 m
Βύθισμα5,74 m
Ταχύτητα32 kn
Αυτονομία3.900 ναυτικά μίλια, με ταχύτητα πλεύσης 10 kn
Πλήρωμα25 αξιωματικοί και 648 ναύτες
Οπλισμός9 πυροβόλα των 15 cm
8 πυροβόλα των 88 mm
8 πυροβόλα των 37 cm
8 πυροβόλα των 20 mm
12 τορπιλοσωλήνες διαμετρήματος 53,3 cm
120 νάρκες
Θωράκισηκύρια ζώνη θωράκισης: 50 mm
κατάστρωμα: 30 mm
γέφυρα: 100 mm
Σημειώσεις
Τα στοιχεία αφορούν το πλοίο όταν ολοκληρώθηκε το 1935. Στη διάρκεια της επιχειρησιακής του ζωής ο οπλισμός και άλλες παράμετροι άλλαξαν.
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Nürnberg ήταν ελαφρύ καταδρομικό, το δεύτερο και τελευταίο της κλάσης Leipzig, το οποίο ναυπηγήθηκε για το Γερμανικό Πολεμικό Ναυτικό (Kriegsmarine). Πήρε το όνομα του από την πόλη της Νυρεμβέργης. Καθελκύστηκε το 1934 και εντάχθηκε στη δύναμη του στόλου τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Αποδείχθηκε ένα από τα μακροβιότερα πλοία του γερμανικού ναυτικού και ήταν το μοναδικό που παρέμεινε επιχειρησιακό μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.[1]

Συμμετείχε στη ναυτική δύναμη για την επιβολή της ουδετερότητος στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά δεν γνώρισε σημαντική δράση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Μεταπολεμικά πέρασε για μικρό χρονικό διάστημα στην κατοχή του Βασιλικού Ναυτικού και στη συνέχεια παραδόθηκε στη Σοβιετική Ένωση ως πολεμική αποζημίωση. Παρέμεινε στη δύναμη του Στόλου της Βαλτικής μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, οπότε και διαλύθηκε για σκραπ. Σε σοβιετική υπηρεσία το καταδρομικό ονομάζονταν Ναύαρχος Μακάροφ.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Καταδρομικό κλάσης Leipzig

Το Nürnberg είχε ολικό μήκος 181,3 m, πλάτος 16,3 m και βύθισμα 5,74 m. Με πλήρη φόρτο μάχης είχε εκτόπισμα 9.040 t. Το σύστημα πρόωσης αποτελούνταν από δύο ατμοστροβίλους και τέσσερις δίχρονους κινητήρες diesel.[2][3] Ατμό για τους στροβίλους παρείχαν έξι πετρελαιοκίνητοι λέβητες. Το πλοίο είχε μέγιστη ταχύτητα 32 kn και ακτίνα δράσης 3.900 ναυτικών μιλίων με ταχύτητα πλεύσης 10 kn. Το πλήρωμα αποτελούνταν από 25 αξιωματικούς και 648 ναύτες.[2] Μετέφερε δύο εκτοξευόμενα με καταπέλτη αναγνωριστικά υδροπλάνα τύπου Heinkel He 60, τα οποία αργότερα αντικαταστάθηκαν από ισάριθμα Arado Ar 196.[4]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από εννέα πυροβόλα των 15 cm, τοποθετημένα ανά τρία σε τρεις πύργους, έναν τοποθετημένο στην πλώρη και δύο τοποθετημένους πρυμναία. Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν 24 πυροβόλα (οκτώ ανά διαμέτρημα) των 88 mm, των 37 mm και των 20 mm. Το Nürnberg διέθετε δώδεκα τορπιλοσωλήνες και μπορούσε να μεταφέρει 120 νάρκες.[5] Η κύρια ζώνη θωράκισης ήταν πάχους 50 mm, του καταστρώματος 30 mm και των πλαϊνών της γέφυρας από 100 mm.[2]

Μετατροπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου τοποθετήθηκε αντιμαγνητικό καλώδιο, ώστε να προστατεύεται από τις μαγνητικές νάρκες.[4] Το 1942 αφαιρέθηκε ο εξοπλισμός για την προσαπονήωση των υδροπλάνων, καθώς και κάποιοι από τους τορπιλοσωλήνες. Η αναβάθμιση του εξοπλισμού ραντάρ ήταν συνεχής κατά τη διάρκεια του πολέμου: τον Μάρτιο του 1941 εξοπλίστηκε με το ραντάρ FuMO 21, ενώ στις αρχές του επόμενου έτους με το FuMO 25.[6] Το τελευταίο μπορούσε να εντοπίσει σε μικρές αποστάσεις σκάφη επιφανείας, καθώς και αεροσκάφη που πετούσαν σε χαμηλό ύψος. Το FuMO 21 αντικαταστάθηκε αργότερα από το FuMO 63 Hohentwiel. Αργότερα τοποθετήθηκαν και τέσσερα συστήματα ανίχνευσης σημάτων ραντάρ τύπου Metox.[7]

Κατά τη διάρκεια του πολέμου ενισχύθηκε επίσης ο αντιαεροπορικός οπλισμός. Στα τέλη του 1942 προστέθηκαν δύο τετράδυμα πυροβόλα διαμετρήματος 20 cm τύπου Flakvierling και τον Μάιο του 1944 προτάθηκε η εγκατάσταση σημαντικού αριθμού πυροβόλων Bofors των 40 mm. Τελικά μόνο δύο τέτοια όπλα εγκαταστάθηκαν στο πλοίο.[8] Αργότερα τοποθετήθηκαν ακόμα δύο Flakvierling, το ένα προς αντικατάσταση υπάρχοντος. Προς τα τέλη του πολέμου υπήρχαν πλάνα για την περαιτέρω αναβάθμιση της αντιαεροπορικής άμυνας, όμως η ραγδαία επιδεινούμενη για τη Γερμανία κατάσταση στα 1944-45 δεν επέτρεψε την υλοποίηση των σχεδίων αυτών.[9]

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προπολεμική φωτογραφία του Nürnberg

Η ναυπήγηση του Nürnberg ξεκίνησε το 1934 στα ναυπηγεία Deutsche Werke στο Κίελο. Η καθέλκυσή του έλαβε χώρα στις 6 Δεκεμβρίου 1934 και το σκάφος εντάχθηκε στη δύναμη του στόλου στις 2 Νοεμβρίου 1935.[3] Στη συνέχεια στάλθηκε στη Βαλτική για δοκιμές, όπου και παρέμεινε μέχρι τον Απρίλιο του 1936, οπότε και απέπλευσε για εκπαιδευτικό ταξίδι στον Ατλαντικό μαζί με τα καταδρομικά Köln και Leipzig.[10] Εκείνη την περίοδο έγινε η ναυαρχίδα των δυνάμεων αναγνώρισης του Γερμανικού Ναυτικού.[11] Τα τρία καταδρομικά επέστρεψαν στη Βαλτική για επιπλέον γυμνάσια. Το Nürnberg συμμετείχε επίσης στη ναυτική δύναμη για την επιβολή της ουδετερότητας στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Ξεκινώντας το 1936, πραγματοποίησε τέσσερις περιπολίες στα ανοιχτά της Ισπανίας, χωρίς να έρθει ποτέ σε επαφή με εχθρικές δυνάμεις.[10]

Τον Σεπτέμβριο του 1937 συμμετείχε σε μεγάλες ναυτικές ασκήσεις μαζί με τα βαρέα καταδρομικά Admiral Graf Spee και Deutschland, τα ελαφρά Leipzig και Karlsruhe, καθώς και αρκετά αντιτορπιλικά. Τους πρώτους τρεις μήνες του 1938 βρισκόταν στη Βαλτική, ενώ στη συνέχεια στάλθηκε για δεξαμενισμό και προγραμματισμένη συντήρηση. Τον Ιούνιο απέπλευσε για εκπαιδευτικό ταξίδι στη Νορβηγία, από το οποίο επέστρεψε τον επόμενο μήνα.[10] Τον Αύγουστο συμμετείχε στη μεγάλη ναυτική επιθεώρηση που διοργανώθηκε στο Κίελο προς τιμήν του Αδόλφου Χίτλερ και του Ούγγρου ηγέτη Μικλός Χόρτι (Miklós Horthy), που πραγματοποιούσε τότε επίσημη επίσκεψη. Όταν τον Μάρτιο του 1939 το Μέμελ προσαρτήθηκε στο Τρίτο Ράιχ, το Nürnberg συμμετείχε στη ναυτική δύναμη που στάλθηκε στην περιοχή. Τον Μάιο, λίγους μήνες πριν το ξέσπασμα του πολέμου, συμμετείχε μαζί με τα Admiral Graf Spee, Leipzig και Köln σε εκπαιδευτικό ταξίδι στη Μεσόγειο, πραγματοποιώντας μάλιστα αρκετές επισκέψεις σε ισπανικά λιμάνια. Μετά την επιστροφή του στη Γερμανία ξεκίνησε εκ νέου η εκπαίδευση στη Βαλτική.[11]

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο εμπρόσθιος πύργος πυροβόλων του Nürnberg (Σεπτέμβριος του 1940)

Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, το Nürnberg ανέλαβε μαζί με άλλα πολεμικά πλοία να παρεμποδίσει τη διαφυγή του πολωνικού στόλου από τη Βαλτική. Παρά τις προσπάθειες των Γερμανών, πολλά πολωνικά υποβρύχια και αντιτορπιλικά διέφυγαν και κατάφεραν να φθάσουν στη Μεγάλη Βρετανία για να συνεχίσουν τον αγώνα.[10] Στις 3 Σεπτεμβρίου το Nürnberg και τα υπόλοιπα καταδρομικά στάλθηκαν στη Βόρεια Θάλασσα, προκειμένου να ποντίσουν αμυντικό ναρκοπέδιο για την προστασία των γερμανικών ακτών. Τον Οκτώβριο επέστρεψε στη Βαλτική για εκπαιδευτικές ασκήσεις, ενώ τον επόμενο μήνα έπλευσε ξανά στη Βόρεια Θάλασσα προκειμένου να συνοδεύσει αντιτορπιλικά σε αποστολή ναρκοθέτησης στα ανοιχτά των βρετανικών ακτών.[11] Από τις 4 μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου πόντισε νάρκες στα ανοιχτά του Κρίστιανσαντ.[12]

Στις 13 Δεκεμβρίου, ενώ συνόδευε στολίσκο αντιτορπιλικών, δέχθηκε επίθεση από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Salmon,[13] το οποίο κατάφερε να το πλήξει με μία από τις τορπίλες που εξαπέλυσε. Το Nürnberg υπέστη ελαφρές αβαρίες από την επίθεση αυτή, επιχείρησε δε να πλήξει το εχθρικό υποβρύχιο χωρίς αποτέλεσμα. Στη συνέχεια επιτάχυνε με προορισμό τη βάση του.[14][15] Την επομένη το HMS Ursula προσπάθησε ανεπιτυχώς να το χτυπήσει[13] λίγο πριν εισέλθει στο μεγάλο κανάλι του Κιέλου. Φθάνοντας στο Κίελο το Nürnberg στάλθηκε άμεσα για δεξαμενισμό και τις αναγκαίες επισκευές που διήρκεσαν μέχρι τον Απρίλιο του 1940.[16]

Στις 10 Ιουνίου απέπλευσε με προορισμό τη Νορβηγία και στις 17 έφτασε στο Νάρβικ, το οποίο θα αποτελούσε τη βάση του για τον επόμενο μήνα. Δεν γνώρισε πολεμική δράση, πέραν από την αποτυχημένη επίθεση εναντίον βρετανικού υποβρυχίου που επιχείρησε ένα από τα υδροπλάνα του.[17] Στις 25 Ιουλίου ανέλαβε, μαζί με σημαντικό αριθμό αντιτορπιλικών και τορπιλακάτων, να συνοδέψουν το καταδρομικό μάχης Gneisenau, το οποίο είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τις τορπίλες βρετανικού υποβρυχίου.[18] Ο στολίσκος έφτασε στο Κίελο στις 28 του ίδιου μήνα.[17]

Μέχρι το τέλος του έτους παρέμεινε στη Βαλτική. Το Σεπτέμβριο επισκέφθηκε το πλοίο, το οποίο βρίσκονταν στο Γκότενχαφεν, ο Ιταλός ναύαρχος Mavagini. Από τον Φεβρουάριο του 1941 ανέλαβε καθήκοντα εκπαιδευτικού πλοίου και μαζί με τα υπόλοιπα εναπομείναντα ελαφρά καταδρομικά εντάχθηκε στη δύναμη εκπαιδεύσεως του στόλου. Τα πλοία αυτά ανέλαβαν την εκπαίδευση του προσωπικού της ραγδαία αυξανόμενης δύναμης υποβρυχίων του Kriegsmarine. Όταν ξέσπασε ο γερμανοσοβιετικός πόλεμος τον Ιούνιο του 1941 (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα) το Nürnberg επανεντάχθηκε για μικρό χρονικό διάστημα στον Στόλο της Βαλτικής. Σύντομα επέστρεψε στα καθήκοντα του εκπαιδευτικού πλοίου, ενώ στις αρχές Ιανουαρίου του 1942 στάλθηκε για αλλαγές και επισκευές στο ναυπηγείο. Αεροπορικές επιδρομές των Συμμάχων προκάλεσαν ζημιές, με συνέπεια το καταδρομικό να επιστρέψει στην ενεργό δράση στα τέλη Αυγούστου.[19]

Οι θαλάσσιες δοκιμές διήρκεσαν μέχρι τον Οκτώβριο, ενώ στη συνέχεια το πλοίο απέπλευσε με προορισμό τη Νορβηγία και συγκεκριμένα το Τρόντχαϊμ. Στις 2 Δεκεμβρίου στάλθηκε στο Μπόγκεν το οποίο βρίσκεται κοντά στο Νάρβικ, για να αποτελέσει μέλος της ναυτικής δύναμης με πυρήνα το θωρηκτό Tirpitz που συγκέντρωνε το γερμανικό ναυτικό στην περιοχή. Χωρίς να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε πολεμική επιχείρηση, το Nürnberg εγκατέλειψε στις 27 Απριλίου 1943 τα νορβηγικά νερά για να επιστρέψει πίσω στη Γερμανία. Παρέμεινε ανενεργό στο Κίελο για το υπόλοιπο 1943 και κατά τη διάρκεια του 1944.[20]

Στις αρχές του 1945 ανέλαβε τη ναρκοθέτηση του πορθμού του Σκάγκερακ έχοντας ως βάση το Όσλο. Ολοκλήρωσε ελάχιστες αποστολές εξ αιτίας της οξείας έλλειψης καυσίμων που αντιμετώπιζαν οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις στα τελευταία στάδια του πολέμου. Στις 24 Ιανουαρίου έφθασε στην Κοπεγχάγη όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος της σύρραξης. Στις 5 Μαΐου δόθηκε η εντολή κατάπαυσης του πυρός ενώ στις 22 του ίδιου μήνα τα βρετανικά καταδρομικά HMS Devonshire και HMS Dido έφθασαν στην περιοχή για να το καταλάβουν.[20]

Μεταπολεμική χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Nürnberg στο Κίελο το 1946, μετά την παράδοσή του στους Σοβιετικούς.

Στις 24 Μαΐου, το Nürnberg και το βαρύ καταδρομικό Prinz Eugen απέπλευσαν από την Κοπεγχάγη με τη συνοδεία των HMS Devonshire, HMS Dido και άλλων πολεμικών πλοίων. Ο στολίσκος έφτασε στο Βιλχελμσχάφεν στις 28 Μαΐου, όπου και παρέμειναν τα γερμανικά σκάφη μέχρι να αποφασιστεί ποια θα ήταν η κατάληξή τους στη Διάσκεψη του Πότσδαμ. Οι Σύμμαχοι αποφάσισαν τελικά να δοθεί το Nürnberg ως πολεμική αποζημίωση στη Σοβιετική Ένωση. Προκειμένου να εμποδίσουν τους Γερμανούς να βυθίσουν τα πλοία τους, όπως είχαν κάνει το 1919 στο Σκάπα Φλόου, τα κατέλαβαν επισήμως στις 19 Δεκεμβρίου. Εκείνη την ημέρα επιβιβάστηκε στο Nürnberg το σοβιετικό πλήρωμά του. Στις 2 Ιανουαρίου οι Σοβιετικοί πήραν τα πλοία που τους παραδόθηκαν ως αποζημίωση και τα μετέφεραν στη Λιέπαγια της ΣΣΔ Λετονίας.[20][21]

Εμπειρογνώμονες του Σοβιετικού Πολεμικού Ναυτικού εξέτασαν ενδελεχώς το καταδρομικό, το οποίο μετονομάστηκε σε Ναύαρχος Μακάροφ και εντάχθηκε στον 8ο Στόλο με βάση το Τάλιν. Στα τέλη του 1948 έγινε μάλιστα ναυαρχίδα του εν λόγω στόλου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 εντάχθηκαν σε υπηρεσία τρία νέα καταδρομικά κλάσης Τσαπάγιεφ, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η απόσυρση του παλαιού γερμανικού πλοίου από καθήκοντα πρώτης γραμμής. Από τα μέσα του 1954 ανέλαβε καθήκοντα εκπαιδευτικού πλοίου με βάση την Κρονστάνδη. Εκείνη την περίοδο αφαιρέθηκαν πολλά από τα αντιαεροπορικά πυροβόλα του και εγκαταστάθηκαν σύγχρονα ραντάρ. Εικάζεται ότι τελικά διαλύθηκε για σκραπ στα μέσα της δεκαετίας του 1960.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Whitley, p. 255
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Gröner, p. 122
  3. ↑ 3,0 3,1 Gardiner & Chesneau, p. 231
  4. ↑ 4,0 4,1 Whitley, No. 1, p. 235
  5. ↑ Gröner, p. 120
  6. ↑ Whitley, p. 40
  7. ↑ Whitley, p. 236
  8. ↑ Whitley, No. 1, pp. 236–238
  9. ↑ Whitley, p. 238
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Williamson, p. 41
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Whitley, No. 2, p. 250
  12. ↑ Rohwer, p. 10
  13. ↑ 13,0 13,1 Rohwer, pp. 10–11
  14. ↑ Whitley, No. 2, p. 251
  15. ↑ Williamson, p. 42
  16. ↑ Whitley, pp. 251–252
  17. ↑ 17,0 17,1 Whitley, p. 252
  18. ↑ Rohwer, p. 34
  19. ↑ Whitley, p. 253
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 Whitley, p. 254
  21. ↑ Gröner, p. 176

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Gardiner, Robert· Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships, 1922–1946. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-913-8. 
  • Gröner, Erich (1990). German Warships: 1815–1945. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-790-9. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
  • Williamson, Gordon (2003). German Light Cruisers 1939–1945. Oxford, UK: Osprey Publishing. ISBN 1-84176-503-1. 
  • Whitley, M. J. (1983). «Lesser Known Warships of the Kriegsmarine No. 1: The Light Cruiser Nürnberg». Warship (London, UK: Conway Maritime Press) VI (23): 234–238. OCLC 328800457. 
  • Whitley, M. J. (1983). «Lesser Known Warships of the Kriegsmarine No. 2: The Light Cruiser Nürnberg». Warship (London, UK: Conway Maritime Press) VI (24): 250–255. OCLC 328800457. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Καταδρομικά κλάσης Leipzig
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Nürnberg_(καταδρομικό)&oldid=10302353"