Laibach
| Laibach | |
|---|---|
 Οι Laibach το 2011. | |
| Προέλευση | Σλοβενία |
| Μουσικά είδη | Industrial, Πειραματική μουσική, Dark Wave, Ηλεκτρονική μουσική, Industrial electro |
| Παρουσία | 1980 - σήμερα |
| Ιστότοπος | |
| http://www.laibach.org/ | |
| wikidata (π) | |
Οι Laibach είναι ένα σλοβενικό (και πρώην γιουγκοσλαβικό) πρωτοποριακό μουσικό συγκρότημα, το οποίο ιδρύθηκε το 1980 στην πόλη ορυχείων Τρμπόβλιε της Σλοβενίας (τότε Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σλοβενίας εντός της Γιουγκοσλαβίας). Οι Laibach εκπροσωπούν τη μουσική πτέρυγα της καλλιτεχνικής συλλογικότητας Neue Slowenische Kunst (NSK), μιας ομάδας την οποία συνίδρυσαν οι Laibach το 1984.
Από τις πρώτες μέρες, το συγκρότημα δέχθηκε αντιπαραθέσεις και απαγορεύσεις λόγω της χρήσης εικονογραφίας με παρωδίες και μιμήσεις στοιχείων από τον ολοκληρωτισμό, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό, μια έννοια που διατήρησαν σε όλη την καριέρα τους. Λογοκριμένοι στη Γιουγκοσλαβία, λαμβάνοντας καθεστώς αντιφρονούντος και λατρείας στην πατρίδα τους, το συγκρότημα ξεκίνησε διεθνείς περιοδείες και σταδιακά απέκτησε διεθνή φήμη, η οποία οδήγησε σε ευρύτερη αποδοχή από το γιουγκοσλαβικό κοινό και στην προσοχή των μέσων ενημέρωσης της χώρας. Μετά την ανεξαρτησία της Σλοβενίας το 1991, το καθεστώς των Laibach στη χώρα μετατράπηκε από απόρριψη από ένα μέρος του κοινού σε προώθηση σε εθνικό πολιτιστικό σύμβολο.[1]
Τα πρώτα άλμπουμ των Laibach ήταν βιομηχανικού στιλ, χαρακτηριζόμενα από βαριούς ρυθμούς και δυνατά φωνητικά. Αργότερα, στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο ήχος τους έγινε πιο πλούσιος σε επίπεδα, με samples από ποπ και κλασική μουσική. Οι στίχοι του συγκροτήματος, γραμμένοι Σλοβενικά, Γερμανικά και Αγγλικά, συνήθως εκφωνούνται από τα βαθιά μπάσα φωνητικά του τραγουδιστή Milan Fras. Αρχικά, οι στίχοι ασχολούνταν με πολεμικά και στρατιωτικά θέματα. Αργότερα, η εστίαση στράφηκε σε οποιοδήποτε έντονα φορτισμένο πολιτικό ζήτημα της εποχής, στέλνοντας σκόπιμα διφορούμενα μηνύματα. Ηχογράφησαν μια σειρά από διασκευές δημοφιλών τραγουδιών, μετατρέποντας συχνά ελαφριές μελωδίες σε δυσοίωνες γοτθικές μελωδίες.[1]
Το συγκρότημα έχει δει πολλές αλλαγές στη σύνθεση του, με τους Milan Fras (φωνητικά), Dejan Knez (μπάσο, πλήκτρα, ντραμς), Ervin Markošek (ντραμς, πλήκτρα, ηλεκτρονικά) και Ivan "Jani" Novak (εφέ σκηνής) να αποτελούν την πιο γνωστή σύνθεση. Έχουν συνεργαστεί με αρκετούς συνεργάτες και προσκεκλημένους μουσικούς. Κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, οι Laibach έχουν επίσης ηχογραφήσει μουσική για κινηματογράφο και θέατρο και έχουν παράγει έργα εικαστικών τεχνών, ενώ τα μέλη του συγκροτήματος έχουν ξεκινήσει μια σειρά από παράλληλα projects.[1]
Οι Laibach παίξανε ζωντανά στην Πιονγιάνγκ την πρωτεύουσα της Βόρειας Κορέας το 2015, έγιναν το αντικείμενο μελέτης τεσσάρων βιβλίων και εφτά ντοκιμαντέρ και το 2023 η ουκρανική κυβέρνηση απαγόρευσε την συναυλία τους στο Κίεβο επειδή είπαν ότι ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος είναι μία σύγκρουση Ρωσίας και ΝΑΤΟ όπου η Ουκρανία παρέχει το αναλώσιμο ανθρώπινο δυναμικό.[2]
Φιλοσοφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η φιλοσοφία των Laibach ορίζεται στα 10 σημεία της Διακήρυξης, το μανιφέστο τους, που γράφτηκε το 1982. Εκεί αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι οι Laibach είναι ανοιχτοί σε ένα ευρύ φάσμα ιστορικών επιρροών, όπως εκδηλώνονται στη μουσική, τον κινηματογράφο, την τέχνη, τη φιλοσοφία, την αρχιτεκτονική, τη θρησκεία και κάθε είδους ιδεολογία. «Στην πραγματικότητα, τα πάντα μας επηρεάζουν, και δεν κάνουμε επιλογές ούτε θέτουμε περιορισμούς στις επιρροές μας.» Παρ' όλ' αυτά, θεωρούν ότι ο Γάλλος καλλιτέχνης και θεωρητικός Μαρσέλ Ντυσάν έχει διαμορφώσει περισσότερο τη σκέψη τους.[2]
Η αισθητική και η μεθοδολογία τους αποκαλύπτουν τους μηχανισμούς της ιδεολογίας, απογυμνώνοντάς τους ώστε να φανούν αυτό που πραγματικά είναι: κενές μορφές, έτοιμες να γεμίσουν με οποιοδήποτε περιεχόμενο απαιτεί το σύστημα. Ο ρόλος των Laibach είναι να ωθήσουν την ιδεολογία στα άκρα της μέχρι να αποκαλυφθεί. Αμφισβητούν το κράτος, τη θρησκεία και το έθνος όχι επειδή είναι ενάντιοι σε αυτά, αλλά επειδή είναι οι θεμελιώδεις μύθοι του ανθρώπινου πολιτισμού. Τους αποδομούν μέσω της υπερταύτισης, επιτρέποντάς τους να εκθέσουν τις αντιφάσεις τους. «Η μόνη αληθινή πρόκληση είναι η ίδια η πραγματικότητα. Εμείς απλώς παρέχουμε το σάουντράκ της.»[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- 1 2 3 Janjatović, Petar (2024). Ex YU rock enciklopedija 1960-2023 (στα Σερβικά). Belgrade: self-published / Makart. ISBN 978-86-87115-49-1.
- 1 2 3 Δημήτρης Αναστασόπουλος. Laibach: Δεν είμαστε εμείς οι προκλητικοί αλλά η πραγματικότητα. news247.gr. 15/02/2025. Ανακτήθηκε στις 15/02/2025.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνεντεύξεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Συνέντευξη, μετάφραση, επιμέλεια: Λ. Οικονόμου, Μ. Καραγκούνη, Κ. Μπρέλλας. Laibach - Αποκλειστική συνέντευξη!. postwave.gr. 21/01/2007. Ανακτήθηκε στις 20/09/2025.
- Θάνος Μαντζάνας. Laibach: Ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μια άλλη όψη του νομίσματος του κομουνισμού. huffingtonpost.gr. 29 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20/09/2025.
- Δημήτρης Αναστασόπουλος. Laibach: Δεν είμαστε εμείς οι προκλητικοί αλλά η πραγματικότητα. news247.gr. 15/02/2025. Ανακτήθηκε στις 15/02/2025.
- Κώστας Κώτσιας. Συνέντευξη Laibach: "Ως Laibach δεν εκπαιδεύουμε και δεν εξηγούμε. Μόνο αντικατοπτρίζουμε. Αυτή είναι η μόνη μας ευθύνη.". lungfanzine.gr. 04/03/2025. Ανακτήθηκε στις 20/09/2025.
- Θοδωρής Αντωνόπουλος. Laibach: «Μπορούμε να είμαστε όλα όσα φοβάστε και όλα όσα επιθυμείτε». lifo.gr. 5.3.2025. Ανακτήθηκε στις 20/09/2025.