Μετάβαση στο περιεχόμενο

Kawasaki Ki-100

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Kawasaki Ki-100
Ένα Ki-100 του 5ου Αεροπορικού Συντάγματος.
Τύποςμαχητικό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςKawasaki
Χώρα προέλευσηςΙαπωνία
Παρθενική πτήση1η Φεβρουαρίου 1945
Πρώτη παρουσίαση9 Μαρτίου 1945
Αποσύρθηκε1945
Μονάδες που παρήχθησαν396[1]
Αναπτύχθηκε απόKawasaki Ki-61

Το Kawasaki Ki-100 ήταν μονοθέσιο μονοκινητήριο μαχητικό που χρησιμοποιήθηκε από την Αεροπορική Υπηρεσία του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Στρατού τον τελευταίο χρόνο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η επίσημη ονομασία του ήταν «Μαχητικό Τύπου 5» και οι Σύμμαχοι δεν του απέδωσαν ονομασία αναφοράς.

Στις αρχές του 1945 μετατράπηκαν κατεπειγόντως 275 υπάρχοντα Ki-61 ώστε να δεχτούν τον 14-κύλινδρο αστεροειδή κινητήρα Mitsubishi Ha-112-II στη θέση του εν σειρά Kawasaki Ha-40. Το μαχητικό που προέκυψε ονομάστηκε Ki-100 και ένα από τα καλύτερα που χρησιμοποίησε ο Αυτοκρατορικός Στρατός κατά τη διάρκεια του πολέμου. Συνδύαζε εξαιρετική ισχύ και ευελιξία[2] και από τις πρώτες επιχειρησιακές αποστολές τον Μάρτιο του 1945 έως το τέλος του πολέμου απέδωσε καλύτερα από τους περισσότερους τύπους μαχητικών των Ιαπώνων.[3] τόσο στην αναχαίτιση των αμερικανικών βομβαρδιστικών B-29 όσο και στις αερομαχίες με τα περίφημα P-51 Mustang και τα F6F Hellcat του αμερικάνικου Ναυτικού.[4]

Κατά τους τελευταίους μήνες του πολέμου αναπτύχθηκε το Ki-100-Ib στο οποίο ενσωματώθηκαν βελτιώσεις σε ό,τι αφορά τα αεροδυναμικά του χαρακτηριστικά και ακολούθησε η εξειδικευμένη έκδοση μεγάλου ύψους Ki-100-II, που ήταν και η τελευταία του τύπου εξαιτίας της παράδοσης της Ιαπωνίας.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ki-100 δημιουργήθηκε όταν στη θέση του εν σειρά κινητήρα των Ki-61, όπως το εικονιζόμενο, χρησιμοποιήθηκε ο αστεροειδής κινητήρας Ha-112-II.

Το Ki-100 ήταν ένα μονοπλάνο χαμηλοπτέρυγο μαχητικό με κλειστό κόκπιτ, ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης και επιφάνειες ελέγχου με υφασμάτινη επικάλυψη.

Στα μέσα του 1944 το Ki-61 θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα μαχητικά του Αυτοκρατορικού Στρατού. Ήταν επίσης το μοναδικό ιαπωνικό μαχητικό που εντάχθηκε σε παραγωγή και προωθούνταν από εν σειρά κινητήρα, συγκεκριμένα τον Ha-40 που ήταν μια προσαρμοσμένη από τους Ιάπωνες εκδοχή του γερμανικού Daimler-Benz DB 601. Το Ki-61 ήταν επίσης ένα από τα πρώτα ιαπωνικά μαχητικά που διέθετε εξαρχής θωράκιση για τον πιλότο και είχε αυτοφρασσόμενες δεξαμενές καυσίμων. Είχε εξαιρετικές επιδόσεις, συγκρίσιμες με των σύγχρονών του αμερικανικών σχεδιάσεων, ιδίως σε ό,τι αφορά την ταχύτητα και τον ρυθμό ανόδου. Επρόκειτο για έναν ικανό τύπο ο οποίος όμως ταλανίζονταν από τη διαθεσιμότητα και την αξιοπιστία του κινητήρα του. Τα ζητήματα αυτά οδήγησαν στην ανάπτυξη του βελτιωμένου Ki-61-II (αργότερα Ki-61-II-KAI) που προωθούνταν από τον ισχυρότερο και βαρύτερο κινητήρα Kawasaki Ha-140 των 1500 hp. Η μέγιστη ταχύτητα αυξήθηκε από τα 590 km/h στα 610 km/h και βελτιώθηκαν εν γένει οι επιδόσεις. Ωστόσο τα ζητήματα διαθεσιμότητας και αξιοπιστίας αυτή τη φορά του Ha-140 συνέχισαν να αποτελούν τροχοπέδη.

Ο αστεροειδής κινητήρας Ha-112

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα καταληκτικά στάδια του πολέμου ήταν επιτακτική για τους Ιάπωνες η αποτελεσματική αναχαίτιση των αμερικανικών βομβαρδιστικών που έπλητταν την ίδια την μητροπολιτική Ιαπωνία. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1944 λήφθηκε η απόφαση να χρησιμοποιηθεί ο αστεροειδής κινητήρας Mitsubishi Ha-112 που μπορούσε να αποδώσει έως και 1.500 hp. Η ανάγκη χρήσης του κινητήρα αυτού έγινε ακόμη πιο επιτακτική στις 19 Ιανουαρίου 1945, όταν μια αεροπορική επιδρομή κατέστρεψε το εργοστάσιο όπου παράγονταν οι Ha-140.[5] αφήνοντας 275 κατά τα άλλα ολοκληρωμένα Ki-61 χωρίς κινητήρες.

Ο Mitsubishi Ha-112-II μπορούσε να αποδώσει έως και 1500 hp όπως και ο Ha-140 αλλά ήταν και κατά 54 kg ελαφρύτερος από τον τελευταίο. Επιπλέον, ήταν σαφώς πιο αξιόπιστος. Τρία Ki-61-II-KAI τροποποιήθηκαν ως πρωτότυπα δοκιμών με τον Ha-112-II. Ο επικεφαλής μηχανικός Τακέο Ντόι, μαζί με δύο ακόμη μηχανικούς, τροποποίησαν την άτρακτο του Ki-61 για να δεχθεί τον νέο κινητήρα.[6]

Το πρώτο από τα αεροσκάφη αυτά πέταξε για πρώτη φορά την 1η Φεβρουαρίου 1945. Χωρίς το βαρύ ψυγείο και τα υπόλοιπα υποσυστήματα που απαιτούσε ένας υγρόψυκτος κινητήρας, το αεροσκάφος ήταν κατά 329 kg ελαφρύτερο από το Ki-61-II και είχε επίσης μειωμένο πτερυγικό φόρτο. Η εξοικονόμηση βάρους είχε θετική επίδραση στα πτητικά του χαρακτηριστικά, ιδίως κατά την προσγείωση και την απογείωση, καθώς και την ευελιξία.[6] Τον Μάρτιο και τον Απρίλιο 1945, έμπειροι εκπαιδευτές από τη Σχολή Στρατιωτικής Αεροπορίας του Ακένο δοκίμασαν το Ki-100 σε αντιπαραβολή με το Nakajima Ki-84, το οποίο ήταν τότε το καλύτερο επιχειρησιακό μαχητικό Αυτοκρατορικού Στρατού. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι, με πιλότους ισάξιας εμπειρίας, το Ki-100 θα επικρατούσε πάντοτε στις αερομαχίες.[4] Τα πτητικά χαρακτηριστικά του αεροσκάφους ξεπερνούσαν εκείνα του Ki-61 σε όλα εκτός από τη μέγιστη ταχύτητα, η οποία μειώθηκε κατά 29 km/h λόγω της μεγαλύτερης διατομής του αστεροειδούς κινητήρα. Παρά ταύτα διατάχθηκε η ένταξή του σε παραγωγή. Όλα τα Ki-100-I-Ko προήλθαν από μετατροπή υπαρχόντων Ki-61-II Kai και Ki-61-III.

Σε αντίθεση με τους αναξιόπιστους κινητήρες που χρησιμοποιούνταν στα Kawanishi N1K-J, Kawasaki Ki-61 και Nakajima Ki-84, οι οποίοι κρατούσαν μεγάλο αριθμό από αυτά τα αεροσκάφη καθηλωμένα στο έδαφος, ο νέος κινητήρας ήταν πολύ πιο αξιόπιστος.[7] Αν και η μέγιστη ταχύτητα σε οριζόντια πτήση ήταν κάπως χαμηλή για το 1945, το Ki-100 μπορούσε να ακολουθήσει σε βύθιση το P-51 Mustang και να διατηρήσει την ταχύτητά του κατά την έξοδο από αυτήν, σε αντίθεση με τα περισσότερα ιαπωνικά μαχητικά.

Δύο προβλήματα εξακολούθησαν να ταλαιπωρούν τα ιαπωνικά μαχητικά προς το τέλος του πολέμου: τα αναξιόπιστα ηλεκτρικά συστήματα και ο κακός ραδιοεξοπλισμός. Ενώ το δεύτερο δεν επιλύθηκε ποτέ, το ηλεκτρικό σύστημα του Ki-100 παρουσίαζε λιγότερα προβλήματα σε σύγκριση με άλλων τύπων.[4] Ο οπλισμός παρέμεινε ο ίδιος με εκείνον του Ki-61: δύο πυροβόλα των 20 mm στο ρύγχος και δύο πολυβόλα των 12,7 mm στις πτέρυγες.[8]

Βελτιώσεις στην άτρακτο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Ki-100-I-Otsu ήταν νέα αεροσκάφη και όχι τροποποιήσεις υπαρχόντων Ki-61. Ενσωματώθηκαν βελτιώσεις στην καλύπτρα του κόκπιτ και την άτρακτο προκειμένου να βελτιωθούν τα αεροδυναμικά χαρακτηριστικά. Επίσης είχαν τροποποιημένο ψυγείο λαδιού κάτω από τον κινητήρα, ενσωματωμένο σε πιο αεροδυναμικό κάλυμμα (fairing).[6] Ολοκληρώθηκαν 118 αεροσκάφη αυτής της έκδοσης συνολικά, από τον Μάιο έως και το τέλος Ιουλίου 1945.

Αναχαιτιστικά μεγάλου ύψους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα Ki-100-II διέθεταν υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα με έγχυση νερού-μεθανόλης για βελτιωμένη απόδοση σε μεγάλο ύψος, κυρίως ώστε να μπορούν με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας να αναχαιτίζουν τα βομβαρδιστικά Boeing B-29 Superfortress. Κατασκευάστηκαν μόνο τρία πρωτότυπα και κανένα δεν χρησιμοποιήθηκε επιχειρησιακά.[9] Λόγω έλλειψης χώρου, δεν τοποθετήθηκε ενδιάμεσος ψύκτης (intercooler). Παρόλα αυτά, η απόδοση βελτιώθηκε αισθητά πάνω από τα 8000 m.[10]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τύπος έκανε το επιχειρησιακό του ντεμπούτο τη νύχτα της 9ης Μαρτίου 1945[7] και υπέστη την πρώτη του απώλεια έναν μήνα αργότερα, τη νύχτα της 7ης Απριλίου 1945, όταν ένα Ki-100 καταρρίφθηκε από ένα B-29 Superfortress αφού «επιτέθηκε στον σχηματισμό ξανά και ξανά».[7] Τα πληρώματα των Συμμάχων σύντομα αντιλήφθηκαν ότι αντιμετώπιζαν ένα νέο και ισχυρό τύπο μαχητικού.[11] Αν και διατέθηκαν πολύ λιγότερα Ki-100 σε σχέση με τα Nakajima Ki-84, αποτέλεσε σημαντικό μαχητικό στο οπλοστάσιο του Αυτοκρατορικού Στρατού. Στα σωστά χέρια ένα Ki-100 μπορούσε να υπερείχε σε ευελιξία έναντι οποιουδήποτε αμερικανικού μαχητικού, συμπεριλαμβανομένων των P-51D Mustang και Republic P-47N Thunderbolt, που συνόδευαν τα B-29 πάνω από την Ιαπωνία, ενώ ήταν συγκρίσιμο και σε ταχύτητα, ιδιαίτερα σε μεσαία ύψη. Τα Ki-100 αποδείχθηκαν σκληρός αντίπαλος όταν τα πετούσαν έμπειροι πιλότοι. Μαζί με το Nakajima Ki-84 του Στρατού και το Kawanishi N1K-J του Αυτοκρατορικού Ναυτικού, το Ki-100 ήταν ισάξιο με τους πιο σύγχρονους τύπους που παρέτασσαν οι Σύμμαχοι κατά τον τελευταίο χρόνο του Πολέμου στον Ειρηνικό.[12]

Στις μονάδες μαχητικών του Στρατού που εξοπλίστηκαν με Ki-100 περιλαμβάνονται το 5ο, 17ο, 18ο, 20ό, 59ο, 111ο, 112ο, 200ό και 244ο Αεροπορικά Συντάγματα (Σεντάι), καθώς και την 81η Ανεξάρτητη Μοίρα Μαχητικών. Πολλοί από τους εκπαιδευτές που ανέλαβαν την καθοδήγηση των νέων πιλότων των Ki-100 προέρχονταν από επιχειρησιακές μονάδες και μεταξύ των εκπαιδευτικών πτήσεων εκτελούσαν επίσης πραγματικές πολεμικές αποστολές, αξιοποιώντας στο έπακρο τα λίγα διαθέσιμα μαχητικά παρόλο που τα σμήνη ήταν μόνο μερικώς επανεξοπλισμένα.[13]

Κατά την αναχαίτιση των υψηλά ιπτάμενων B-29 Superfortress τα νέα μαχητικά αντιμετώπιζαν δυσκολίες καθώς η απόδοση του κινητήρα μειώνονταν σε μεγάλα ύψη. Η πιο αποτελεσματική στρατηγική κατά των B-29 παρέμενε η εξαιρετικά επικίνδυνη προσβολή από εμπρός η οποία όμως καθιστούσε το Ki-100 εύκολο στόχο για τους Αμερικανούς πολυβολητές. Σε τέτοιου είδους επιθέσεις το Ναυτικό με τα Mitsubishi J2M του παρέμενε ανώτερο.[14]

Στις 5 Ιουνίου 1945 Ki-100 του 111ου Συντάγματος αναχαίτισαν B-29 που επιτέθηκαν στο Κόμπε, αναφέροντας την κατάρριψη έξι βομβαρδιστικών καθώς την πιθανή κατάρριψη πέντε επιπλέον. Οι Αμερικανοί κατέγραψαν απώλεια εννέα B-29, συμπεριλαμβανομένων αυτών που καταρρίφθηκαν από Ki-100 πάνω από την περιοχή. Στις 16 Ιουλίου 1945 τα Ki-100 της ίδιας μονάδας, μαζί με Ki-84 του 244ου Συντάγματος, συμμετείχαν σε μεγάλη αερομαχία ενάντια σε P-51 Mustang πάνω από τον κόλπο της Ναγκόγια. Οι πιλότοι των Ki-100 διεκδίκησαν έξι P-51, ενώ χάθηκαν πέντε Ki-100 και τρεις Ιάπωνες πιλότοι, αν και τα αμερικανικά αρχεία καταγράφουν μόνο μία απώλεια.[15]

Στις 25 Ιουλίου 1945 18 Ki-100 του 244ου Συντάγματος συγκρούστηκαν με 10 Grumman F6F Hellcat προερχόμενα από το ελαφρύ αεροπλανοφόρο Belleau Wood και διεκδίκησαν δώδεκα νίκες με δύο απώλειες. Οι ισχυρισμοί και οι αντίστοιχες αμφισβητήσεις για αυτή τη δράση παραμένουν αμφιλεγόμενοι. Οι Αμερικανοί διεκδίκησαν την κατάρριψη δύο Ki-100 και παραδέχθηκαν την απώλεια δύο F6F. Στην καταγραφή περιλαμβάνονται ένα Ki-100 και ένα Hellcat που συγκρούστηκαν, με συνέπεια να χάσουν τη ζωή τους οι δύο πιλότοι τους.[16][17]

Μετά τον βομβαρδισμό του εργοστασίου στη Καγκαμιγκαχάρα και τις καθυστερήσεις στις παραδόσεις εξαρτημάτων από τα δορυφορικά εργοστάσια, ο ρυθμός παραγωγής των Ki-100 μειώθηκε και μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου παραδόθηκαν μόλις δώδεκα αεροσκάφη. Οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί διέκοψαν τελικά την παραγωγή: συνολικά παραδόθηκαν μόνο 118 Ki-100-I-Otsu.

Δύο Ki-100 πραγματοποίησαν τις τελευταίες πτήσεις της Αεροπορίας του Αυτοκρατορικού Στρατού όταν πέταξαν από το Κομάτσι στη Γιοκοσούκα όπου παραδόθηκαν στους Αμερικανούς.[10] Οι τελευταίοι μετέφεραν τα συγκεκριμένα αεροσκάφη πίσω στις ΗΠΑ για αξιολόγηση.[10]

Διασωζόμενο αεροσκάφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ki-100 που εκτίθεται στο Μουσείο της Βασιλικής Αεροπορίας στο Χέντον.

Το Kawasaki Ki-100-1b με σειριακό αριθμό 8476M πέρασε στην κατοχή των Συμμαχικών δυνάμεων στη Σαϊγκόν, τον Αύγουστο του 1945 και ήταν σε καλή κατάσταση, ικανό να πραγματοποιεί πτήσεις, καθώς είχε παραδοθεί πρόσφατα.[18] Υπέστη ζημιές στις 26 Νοεμβρίου 1945 όταν προσγειώθηκε χωρίς να κατεβούν, λόγω βλάβης, οι τροχοί του.[18] Ο ψύκτης λαδιού, η έλικα και ο ουραίος τροχός επισκευάστηκαν, αλλά το αεροσκάφος δεν αποκαταστάθηκε πλήρως ώστε να μπορεί να πραγματοποιεί πτήσεις· αργότερα στάλθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο μαζί με τρία άλλα ιαπωνικά αεροσκάφη.[18] Έπειτα από χρόνια αποθήκευσης σε διάφορες τοποθεσίες και λανθασμένης ταυτοποίησης ως ένα Nakajima Ki-43, αποκαταστάθηκε και εκτέθηκε στο Μουσείο της Βασιλικής Αεροπορίας στο Λονδίνο, στο Χέντον.[18] Μεταφέρθηκε μουσείο Κόσφορντ στις 30 Ιανουαρίου 2012 και επέστρεψε πίσω στο Χέντον τον Δεκέμβριο του 2024.[19][20]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Ki-100
Συγκρίσιμα αεροσκάφη
Κατάλογοι
  1. ↑ Francillon, 1979, p.134
  2. ↑ Ethell, 1995, p.83
  3. ↑ Picarella, 2005, p.74
  4. 1 2 3 Picarella, 2005, pp.76–77
  5. ↑ Air International, Octomber 1976, pp.186–187
  6. 1 2 3 Picarella, 2005, pp.64–68
  7. 1 2 3 Picarella, 2005, p.69
  8. ↑ Picarella, 2005, p.67
  9. ↑ Picarella, 2005, pp.74–75
  10. 1 2 3 Francillon, 1979, p.132
  11. ↑ Francillon, 1979, p.130
  12. ↑ Sgarlato, 1996
  13. ↑ Picarella, 2005, p.73
  14. ↑ Francillon, 1979, p.395
  15. ↑ Millman, 2015, pp.81, 85–86
  16. ↑ Sakaida, 1997, p.73
  17. ↑ «USN Overseas Aircraft Loss List July 1945». Aviation Archaeological Investigation & Research. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020.
  18. 1 2 3 4 Simpson, Andrew (2012). «Individual history Kawasaki Ki-100-1b BAPC.83/8476M Museum accession number 85/AF/68» (PDF). www.rafmuseum.org.uk.
  19. ↑ «Kawasaki Ki-100».
  20. ↑ «Search Collections | Kawasaki Ki-100: Museum: London». rafmuseum.org.uk. Royal Air Force Museum. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2024.
  • Bueschel, Richard M. Kawasaki Ki.61/Ki.100 Hien in Japanese Army Air Force Service, Aircam Aviation Series No.21. Canterbury, Kent, UK: Osprey Publications Ltd, 1971. (ISBN 0-85045-026-8).
  • Craven, Wesley and Cate, James The Army Air Forces in World War II Volume Five The Pacific: Matterhorn to Nagasaki June 1944 to August 1945 Chicago: The University of Chicago Press, 1953. ASIN: B000LZHT7Q
  • Ethell, Jeffrey L. Aircraft of World War II. Glasgow, Collins Jane's, 1995. (ISBN 0-00-470849-0).
  • Francillon, René J. Japanese Aircraft of the Pacific War. London: Putnam, 1970. (ISBN 0-370-00033-1).
  • Francillon, René J. Japanese Aircraft of the Pacific War. London: Putnam, 2nd edition, 1979. (ISBN 0-370-30251-6).
  • Green, William. Warplanes of the Second World War, Volume Three: Fighters. London: Macdonald & Co. (Publishers) Ltd., 1961 (seventh impression 1973). (ISBN 0-356-01447-9).
  • Green, William and Gordon Swanborough. WW2 Aircraft Fact Files: Japanese Army Fighters, Part 1. London: Macdonald and Jane's, 1976. (ISBN 0-356-08224-5).
  • Januszewski, Tadeusz· Jarski, Adam (1992). Kawasaki Ki-61 Hien, Monografie Lotnicze 5 (στα Πολωνικά). A. J.-Press. 
  • "The Last Swallow of Summer...The Extraordinary Story of the Ki-100" Air International, October 1976, Volume 11, Number 4, pp.185–191. Bromley, UK: Fine Scroll.
  • Millman, Nicholas. Ki-61 and Ki-100 Aces. Bloomsbury Publishing, 2015. (ISBN 1-780-96295-9).
  • Mondey, David. The Hamlyn Concise Guide to Axis Aircraft of World War II. London: Bounty Books, 2006. (ISBN 0-7537-1460-4).
  • Picarella, Giuseppe. "Database: Kawasaki Ki-100. Article, scale drawings and cutaway." Aeroplane, Volume 33, No 11, Issue No 391, November 2005. London: IPC Media Ltd.
  • Sakaida, Henry. Japanese Army Air Force Aces 1937–45. Botley, Oxford, UK: Osprey Publishing, 1997. (ISBN 1-85532-529-2).
  • Sakurai, Takashi. Rikugun Hiko Dai 244 Sentai Shi History of the Army 244 Group (in Japanese). Tokyo: Soubunsha, 1995. ISBN unknown.
  • Sakurai, Takashi. Hien Fighter Group: A Pictorial History of the 244th Sentai, Tokyo's Defenders(in Japanese/English). Tokyo: Dai Nippon Kaga, 2004. ISBN unknown.
  • Sgarlato, Nico. "Ki-100: il FW-190 Giapponese" (in Italian). Aerei Nella Storia N. 51. 1996.
  • United States Strategic Bombing Survey Aircraft Division. Kawasaki Aircraft Company, Ltd. Corporation Report IV, Washington, D.C. 1947.
  • Unknown Author(s) (1994). "I.J. Army Kawasaki Type 3 & 5 Fighter Ki-61 Hien (Tony) Ki-100". Model Art Special Issue, number 428, page 186. Model Art magazine. Model Art Co. Ltd, Tokyo, Japan.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Kawasaki Ki-100 στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Kawasaki_Ki-100&oldid=11356353"