K-3 (υποβρύχιο, 1938)
 Προφίλ υποβρυχίου κλάσης Κ. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Κ |
| Ναυπηγείο | Ναυπηγείο Νο. 194, Λένινγκραντ |
| Έναρξη ναυπήγησης | 27 Δεκεμβρίου 1936 |
| Καθέλκυση | 31 Ιουλίου 1938 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 19 Δεκεμβρίου 1940 |
| Κατάληξη | Βυθίστηκε την 21η Μαρτίου 1943 σε πολεμική αποστολή. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 1490 t (1470 LT) (στην επιφάνεια) 2104 t (2071 LT) (σε κατάδυση) |
| Μήκος | 97,7 m |
| Πλάτος | 7,4 m |
| Βύθισμα | 4,5 m (με πλήρη φόρτο) |
| Πρόωση | Δύο ντιζελοκινητήρες που απέδιδαν έως και 8400 hp Δύο ηλεκτροκινητήρες που απέδιδαν έως και 2400 hp. |
| Ταχύτητα | 21 kn (στην επιφάνεια) 10,3 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn (στην επιφάνεια) 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3,1 kn (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 80 m |
| Πλήρωμα | 66 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη 4 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πρύμνη 2 πυροβόλα των 100 mm 2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 45 mm Δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών |
Το K-3 ήταν ένα από τα δώδεκα υποβρύχια («υποβρύχια καταδρομικά») κλάσης Κ που ναυπηγήθηκαν για το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου της Βαλτικής το 1940 και αρχικά χρησιμοποιήθηκε για δοκιμές. Έπειτα από την εισβολή των Δυνάμεων του Άξονα στην ΕΣΣΔ (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα) πραγματοποίησε μία πολεμική περιπολία στη Βαλτική και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στον Βόρειο Στόλο, στην Αρκτική. Εκεί πραγματοποίησε εννέα ακόμα πολεμικές περιπολίες, συμπεριλαμβανομένης και μίας αποστολής ναρκοθέτησης. Χάθηκε τον Μάρτιο του 1943 κατά τη διάρκεια περιπολίας. Ενδεχομένως το βύθισε γερμανικό ανθυποβρυχιακό πλοίο ή προσέκρουσε σε νάρκη.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόλο που τα σκάφη της κλάσης Πράβντα δεν ήταν επιτυχημένα, η ηγεσία του Σοβιετικού Ναυτικού επέμεινε στην απόκτηση «καταδρομικών υποβρυχίων» που θα ήταν ικανά να επιχειρούν μακριά από την ΕΣΣΔ. Το 1936 εγκρίθηκε η ναυπήγηση τέτοιων σκαφών που θα είχαν επιπλέον δυνατότητα πόντισης ναρκών. Το εκτόπισμά τους ήταν 1490 t (1470 LT) στην επιφάνεια και 2104 t (2071 LT) σε κατάδυση. Είχαν ολικό μήκος 97,7 m, πλάτος 7,4 m και βύθισμα 4,5 m όταν ήταν πλήρως έμφορτα. Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 66 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν χάρη σε δύο ντιζελοκινητήρες 9DKR οι οποίοι μπορούσαν να αποδώσουν έως και 8400 hp και η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης ήταν 21 kn. Εν καταδύσει προωθούνταν από δύο ηλεκτροκινητήρες PG11 μέγιστης ισχύος 1200 hp χάρη στους οποίους μπορούσαν να φθάσουν τους 10,3 kn. Η ακτίνα δράσης στην επιφάνεια έφθανε τα 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn και εν καταδύσει τα 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 3,1 kn.[1]
Τα υποβρύχια της κλάσης Κ διέθεταν έξι τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη και τέσσερις, ίδιου διαμετρήματος, στην πρύμνη. Μπορούσαν να μεταφέρουν έως και δώδεκα τορπίλες. Στο κατάστρωμα υπήρχαν δύο πυροβόλα των 100 mm ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο όπλα των 45 mm.[2][1]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ναυπήγηση του K-3 άρχισε στις 27 Δεκεμβρίου 1936 στο Ναυπηγείο No. 194 στο Λένινγκραντ. Καθελκύστηκε την 31η Ιουλίου 1938 και ολοκληρώθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1940. Στις 19 Δεκεμβρίου εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου της Βαλτικής και χρησιμοποιήθηκε για δοκιμές. Στις 26 Ιουλίου 1941, έπειτα από τη γερμανική εισβολή, επιχείρησε να ποντίσει νάρκες στα ανοικτά της νήσου Μπόρνχολμ αλλά η αποστολή εγκαταλείφθηκε διότι παρουσιάστηκαν τεχνικές δυσκολίες. Την 21η Αυγούστου απέπλευσε από το Λένινγκραντ με προορισμό το Μπελομόρσκ για να ενταχθεί στον Βόρειο Στόλο. Έφθασε στον προορισμό του στις 9 Σεπτεμβρίου αφού πρώτα διέσχισε το κανάλι που συνδέει τη Λευκή Θάλασσα με τη Βαλτική. Στις 25 Σεπτεμβρίου μεταφέρθηκε στο Μόλοτοφσκ (το σημερινό Σεβεροντβίνσκ) και αργότερα στάλθηκε στο Πολιάρνι.[3][1][4]
Στις 3 Δεκεμβρίου 1941, αφού πρώτα επιχείρησε ανεπιτυχώς να τορπιλίσει εχθρικά πλοία, το Κ-3 δέχθηκε επίθεση από γερμανικά ανθυποβρυχιακά σκάφη που εξαπέλυσαν βόμβες βυθού. Υπέστη ζημιές και εξαναγκάστηκε να αναδυθεί στην επιφάνεια, όπου ενεπλάκη σε ανταλλαγή πυρών με τα γερμανικά UJ-1403, UJ-1416 και UJ-1708. Το K-3 κατάφερε να βυθίσει ένα από αυτά, το UJ-1708, ενώ τα άλλα δύο υποχώρησαν.[5] Το σοβιετικό υποβρύχιο πραγματοποίησε εννέα αποστολές στην Αρκτική. Βυθίστηκε την 21η Μαρτίου 1943 είτε από βόμβες βυθού που εξαπέλυσαν τα γερμανικά UJ-1102, UJ-1106 και UJ-1111[6] ή επειδή προσέκρουσε σε νάρκη.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Budzbon, Przemysław· Radziemski, Jan· Twardowski, Marek (2022). Warships of the Soviet Fleets 1939–1945. I: Major Combatants. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-68247-877-6.
- Polmar, Norman· Noot, Jurrien (1991). Submarines of the Russian and Soviet Navies, 1718–1990. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-570-1.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
