K-23 (υποβρύχιο)
 Προφίλ υποβρυχίου κλάσης Κ. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Κ |
| Ναυπηγείο | Ναυπηγείο Νο. 196, Λένινγκραντ |
| Έναρξη ναυπήγησης | 5 Φεβρουαρίου 1938 |
| Καθέλκυση | 28 Απριλίου 1939 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 25 Οκτωβρίου 1940 |
| Κατάληξη | Βυθίστηκε στις 12 Μαΐου 1942 σε πολεμική αποστολή. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 1490 t (1470 LT) (στην επιφάνεια) 2104 t (2071 LT) (σε κατάδυση) |
| Μήκος | 97,7 m |
| Πλάτος | 7,4 m |
| Βύθισμα | 4,5 m (με πλήρη φόρτο) |
| Πρόωση | Δύο ντιζελοκινητήρες που απέδιδαν έως και 8400 hp Δύο ηλεκτροκινητήρες που απέδιδαν έως και 2400 hp. |
| Ταχύτητα | 21 kn (στην επιφάνεια) 10,3 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn (στην επιφάνεια) 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3,1 kn (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 80 m |
| Πλήρωμα | 66 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη 4 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πρύμνη 2 πυροβόλα των 100 mm 2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 45 mm Δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών |
Το K-23 ήταν ένα από τα δώδεκα υποβρύχια («υποβρύχια καταδρομικά») κλάσης Κ που ναυπηγήθηκαν για το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου της Βαλτικής το 1940. Έπειτα από την την εισβολή των Δυνάμεων του Άξονα στην ΕΣΣΔ (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα) δεν πραγματοποίησε πολεμικές περιπολίες στη Βαλτική ενώ τον Σεπτέμβριο του 1941 μεταφέρθηκε στον Βόρειο Στόλο. Πραγματοποίησε πέντε πολεμικές περιπολίες, συμπεριλαμβανομένων τριών αποστολών ναρκοθέτησης. Στην πέμπτη και τελευταία αποστολή του το βύθισαν γερμανικά ανθυποβρυχιακά πλοία το 1942.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόλο που τα σκάφη της κλάσης Πράβντα δεν ήταν επιτυχημένα, η ηγεσία του Σοβιετικού Ναυτικού επέμεινε στην απόκτηση «καταδρομικών υποβρυχίων» που θα ήταν ικανά να επιχειρούν μακριά από την ΕΣΣΔ. Το 1936 εγκρίθηκε η ναυπήγηση τέτοιων σκαφών που θα είχαν επιπλέον δυνατότητα πόντισης ναρκών. Το εκτόπισμά τους ήταν 1490 t (1470 LT) στην επιφάνεια και 2104 t (2071 LT) σε κατάδυση. Είχαν ολικό μήκος 97,7 m, πλάτος 7,4 m και βύθισμα 4,5 m όταν ήταν πλήρως έμφορτα. Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 66 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν χάρη σε δύο ντιζελοκινητήρες 9DKR οι οποίοι μπορούσαν να αποδώσουν έως και 8400 hp και η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης ήταν 21 kn. Εν καταδύσει προωθούνταν από δύο ηλεκτροκινητήρες PG11 μέγιστης ισχύος 1200 hp χάρη στους οποίους μπορούσαν να φθάσουν τους 10,3 kn. Η ακτίνα δράσης στην επιφάνεια έφθανε τα 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn και εν καταδύσει τα 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 3,1 kn.[1]
Τα υποβρύχια της κλάσης Κ διέθεταν έξι τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη και τέσσερις, ίδιου διαμετρήματος, στην πρύμνη. Μπορούσαν να μεταφέρουν έως και δώδεκα τορπίλες. Στο κατάστρωμα υπήρχαν δύο πυροβόλα των 100 mm ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο όπλα των 45 mm.[2][1]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ναυπήγηση του K-23 ξεκίνησε στις 5 Φεβρουαρίου 1938 στο Ναυπηγείο Νο. 196 στο Λένινγκραντ. Καθελκύστηκε στις 28 Απριλίου 1939 και ολοκληρώθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1940. Εντάχθηκε στη δύναμη του Στόλου της Βαλτικής στις 25 Οκτωβρίου. Στις 13 Ιουνίου 1941 απέπλευσε από το Λένινγκραντ με προορισμό το Σεβεροντβίνσκ. Στις 22 Ιουνίου 1941, εναρκτήρια ημέρα της γερμανικής επίθεσης, διέπλεε το κανάλι που συνδέει τη Λευκή Θάλασσα με τη Βαλτική. Έφθασε στις 12 Ιουλίου και εντάχθηκε στη δύναμη του Βόρειου Στόλου στις 17 Σεπτεμβρίου.[3]
Κατά την πρώτη του περιπολία πόντισε στις 29 Οκτωβρίου νάρκες στα ανοικτά της νορβηγικής πόλης Κίρκενες εξαιτίας των οποίων υπέστη ζημιές ένα ναρκαλιευτικό και βυθίστηκε ένα ακόμη πλοίο. Στη δεύτερη αποστολή, μεταξύ 19 και 20 Νοεμβρίου πόντισε νάρκες στο φιορδ Πόρσανγερφιορδεν (Porsangerfjorden). Στην ίδια περιοχή πόντισε ξανά νάρκες μεταξύ 6ης και 7ης Ιανουαρίου 1942 και σε μία από αυτές προσέκρουσε και βυθίστηκε ένα μικρό πλοίο. Το K-23 ήταν επίσης ένα από τα έξι υποβρύχια που ανέλαβαν την κάλυψη της νότιας πλευράς των συμμαχικών νηοπομπών PQ 12 και QP 8 τον Μάρτιο του 1942, χωρίς να συμβούν αξιοσημείωτα περιστατικά. Μεταξύ Απριλίου και Μαΐου ανέλαβε ανάλογα καθήκοντα για τη νηοπομπή QP 11. Έπειτα από την αποχώρηση της QP 11 από την περιοχή, τα σοβιετικά υποβρύχια έπλευσαν προς τις νορβηγικές ακτές και το K-23 επιτέθηκε, χωρίς να σημειώσει κάποια επιτυχία, σε μικρή γερμανική νηοπομπή στις 12 Μαΐου. Προσπάθησε να αποφύγει τα πλοία συνοδείας εκμεταλλευόμενο την ανώτερη ταχύτητα του στην επιφάνεια, όμως εξαναγκάστηκε σε κατάδυση εξαιτίας γερμανικού αεροσκάφους στην περιοχή και εν τέλει βυθίστηκε από τις βόμβες βυθού των ανθυποβρυχιακών πλοίων UJ-1101, UJ-1108 και UJ-1110.[4] Στον κυβερνήτη του υποβρυχίου, Μαχομέτ Γκαντζίεφ (Магомет Гаджиев) απονεμήθηκε μετά θάνατον η ύψιστη τιμητική διάκριση του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης για το σύνολο της δράσης του.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Budzbon, Przemysław· Radziemski, Jan· Twardowski, Marek (2022). Warships of the Soviet Fleets 1939–1945. I: Major Combatants. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-68247-877-6.
- Polmar, Norman· Noot, Jurrien (1991). Submarines of the Russian and Soviet Navies, 1718–1990. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-570-1.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
