K-1 (υποβρύχιο)
 Προφίλ υποβρυχίου κλάσης Κ. | |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Τύπος και κλάση | Υποβρύχιο κλάσης Κ |
| Ναυπηγείο | Ναυπηγείο Νο. 194, Λένινγκραντ |
| Έναρξη ναυπήγησης | 27 Δεκεμβρίου 1936 |
| Καθέλκυση | 28 Απριλίου 1938 |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 26 Ιουνίου 1940 |
| Κατάληξη | Χάθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1943, κατά τη διάρκεια πολεμικής αποστολής. |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 1490 t (1470 LT) (στην επιφάνεια) 2104 t (2071 LT) (σε κατάδυση) |
| Μήκος | 97,7 m |
| Πλάτος | 7,4 m |
| Βύθισμα | 4,5 m (με πλήρη φόρτο) |
| Πρόωση | Δύο ντιζελοκινητήρες που απέδιδαν έως και 8400 hp Δύο ηλεκτροκινητήρες που απέδιδαν έως και 2400 hp. |
| Ταχύτητα | 21 kn (στην επιφάνεια) 10,3 kn (σε κατάδυση) |
| Αυτονομία | 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn (στην επιφάνεια) 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3,1 kn (σε κατάδυση) |
| Μεγ. βάθος κατάδυσης | 80 m |
| Πλήρωμα | 66 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός | 6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη 4 τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πρύμνη 2 πυροβόλα των 100 mm 2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 45 mm Δυνατότητα μεταφοράς 20 ναρκών |
Το K-1 ήταν το πρώτο υποβρύχιο της ομώνυμης κλάσης δώδεκα σκαφών που ναυπηγήθηκαν για το Σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Τα σκάφη αυτά μετέφεραν πολλές τορπίλες και επιπλέον είχαν τη δυνατότητα να ποντίσουν νάρκες. Εντάχθηκε στη δύναμη του Βόρειου Στόλου το 1940 και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πραγματοποίησε δεκαέξι πολεμικές περιπολίες, συμπεριλαμβανομένων οκτώ για την πόντιση ναρκών. Χάθηκε τον Σεπτέμβριο του 1943, πιθανότατα διότι προσέκρουσε σε νάρκη που είχε ποντίσει γερμανικό καταδρομικό.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρόλο που τα σκάφη της κλάσης Πράβντα δεν ήταν επιτυχημένα, η ηγεσία του Σοβιετικού Ναυτικού επέμεινε στην απόκτηση «καταδρομικών υποβρυχίων» που θα ήταν ικανά να επιχειρούν μακριά από την ΕΣΣΔ. Το 1936 εγκρίθηκε η ναυπήγηση τέτοιων σκαφών που θα είχαν επιπλέον δυνατότητα πόντισης ναρκών. Το εκτόπισμά τους ήταν 1490 t (1470 LT) στην επιφάνεια και 2104 t (2071 LT) σε κατάδυση. Είχαν ολικό μήκος 97,7 m, πλάτος 7,4 m και βύθισμα 4,5 m όταν ήταν πλήρως έμφορτα. Μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος έως και 80 m. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 66 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν χάρη σε δύο ντιζελοκινητήρες 9DKR οι οποίοι μπορούσαν να αποδώσουν έως και 8400 hp και η μέγιστη ταχύτητα πλεύσης ήταν 21 kn. Εν καταδύσει προωθούνταν από δύο ηλεκτροκινητήρες PG11 μέγιστης ισχύος 1200 hp χάρη στους οποίους μπορούσαν να φθάσουν τους 10,3 kn. Η ακτίνα δράσης στην επιφάνεια έφθανε τα 7500 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 10,3 kn και εν καταδύσει τα 176 ναυτικά μίλια με ταχύτητα 3,1 kn.[1]
Τα υποβρύχια της κλάσης Κ διέθεταν έξι τορπιλοσωλήνες των 533 mm στην πλώρη και τέσσερις, ίδιου διαμετρήματος, στην πρύμνη. Μπορούσαν να μεταφέρουν έως και δώδεκα τορπίλες. Στο κατάστρωμα υπήρχαν δύο πυροβόλα των 100 mm ενώ αντιαεροπορική κάλυψη παρείχαν δύο όπλα των 45 mm.[2][1]
Επιχειρησιακή ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Το Κ-1 εντάχθηκε στον Στόλο της Βαλτικής και στις 26 Μαΐου 1940 απέπλευσε από το Λένινγκραντ με προορισμό το Πολιάρνι στο Όμπλαστ του Μούρμανσκ. Έφθασε στον προορισμό του διασχίζοντας το κανάλι που συνδέει τη Λευκή Θάλασσα με τη Βαλτική. Στις 6 Αυγούστου του ίδιου έτους εντάχθηκε στη δύναμη του Βόρειου Στόλου. Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου πραγματοποίησε δεκαέξι περιπολίες, εκ των οποίων οι οκτώ αφορούσαν στην πόντιση ναρκών. Στις 11 Αυγούστου 1942 προσέκρουσε σε νάρκη και υπέστη ζημιές αλλά κατάφερε να επιστρέψει στη βάση του. Η τελευταία του αποστολή άρχισε στις 5 Σεπτεμβρίου 1943 και κατέληξε στη απώλεια του υποβρυχίου, πιθανότατα διότι προσέκρουσε σε νάρκη που είχε ποντίσει το γερμανικό καταδρομικό Admiral Hipper.[3][4][5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Budzbon, Przemysław· Radziemski, Jan· Twardowski, Marek (2022). Warships of the Soviet Fleets 1939–1945. I: Major Combatants. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-68247-877-6.
- Polmar, Norman· Noot, Jurrien (1991). Submarines of the Russian and Soviet Navies, 1718–1990. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-570-1.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
