Gebrauchsmusik

Ο Gebrauchsmusik (γερμανική προφορά: [ɡəbʁaʊ̯ksmuˌziːk]) είναι γερμανικός όρος που σημαίνει "μουσική χρησιμότητας". Αναφέρεται στη μουσική που υπάρχει όχι μόνο για χάρη της, αλλά για κάποιο συγκεκριμένο και αναγνωρίσιμο σκοπό. Αυτός ο σκοπός μπορεί να είναι ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, όπως ένα πολιτικό συλλαλητήριο ή μια στρατιωτική τελετή, ή μπορεί να είναι γενικότερο, όπως με τη μουσική που γράφτηκε για να συνοδεύσει το χορό, ή τη μουσική που γράφτηκε για τους ερασιτέχνες ή τους μαθητές για να την εκτελέσουν.

Παρόλο που ο συνθέτης Πάουλ Χίντεμιθ είναι πιθανότατα ο άνθρωπος που αναγνωρίζεται περισσότερο με αυτή την έκφραση, φαίνεται να έχει δημιουργηθεί μέσα στη σφαίρα της μουσικολογίας παρά της σύνθεσης. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, η σύγχρονη ακαδημαϊκή πειθαρχία της μουσικολογίας διαμορφώθηκε από μια κυρίως γερμανική ομάδα μελετητών που ενδιαφέρονταν όχι μόνο για την τυπική ανάπτυξη και τα βιογραφικά δεδομένα αλλά και σε μια έκταση στην κοινωνικοπολιτική θέση της μουσικής σε όλη την ιστορία, και τη σχέση μουσικής και μουσικών με την κοινωνία γενικότερα.

Παραπομπές

• Paul Hindemith, A Composer's World, Horizons and Limitations, Cambridge, MA: Harvard University Press, 1952.
• Stephen Hinton, The Idea of Gebrauchsmusik: A Study of Musical Aesthetics in the Weimar Republic (1919–1933) with Particular Reference to the Works of Paul Hindemith, Garland, New York 1989. (ISBN 978-0824020095).
• Arnold Schoenberg, Style and Idea, New York: Philosophical Library, 1950.