Ford 1941

Ford 1941
Ford 1941
	Ford στέισον βάγκον του 1948
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Ford Motor Company
Παραγωγή	Ιανουάριος 1941 — Μάιος 1951
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Full-size Ford
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	3.7 λίτρα (226 κυβικές ίντσες) 90 hp L-head I6; Flathead V8 3.6 λίτρων; Flathead V8 3.9 λίτρων
Μετάδοση	3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.896 χιλιοστά
Μήκος	4.938 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.344 - 1.571 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Ford 1937
Επόμενο μοντέλο	Ford 1949; Ford σειρά F (για τα φορτηγά μοντέλα)

Το αυτοκίνητο Ford ανανεώθηκε διεξοδικά και μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Ιανουάριο του 1941, κατά την περίοδο προετοιμασίας των ΗΠΑ για την είσοδό τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σχεδιασμός του 1941 θα συνεχιζόταν σε μια εξαιρετικά σύντομη σεζόν του 1942 όταν και σταμάτησε λόγω του πολέμου, και επανεκκινήθηκε τη σεζόν του 1946 και μετά κατασκευάστηκε μέχρι το 1948 όταν ετοιμάστηκαν τα πιο σύγχρονα Ford του 1949. Κατά τη διάρκεια του αρχικού έτους αυτού του αυτοκινήτου, έλαβε χώρα μία σημαντική εξέλιξη. Τα εμπρός φτερά παρήχθησαν σε τρία τμήματα, με το σκεπτικό ότι οι μικρές ζημιές θα μπορούσαν να αντικατασταθούν εύκολα. Κατά τη διάρκεια του έτους, εξελίχθηκε σε δύο τμήματα, με τα κάτω τμήματα εμπρός και πίσω να ενώνονται. Το ανυψωτικό καπό άλλαξε, το αρχικό ήταν ίδιο με τα Ford του 1940, αλλάζοντας κατά τη διάρκεια του έτους στην καλύτερη μεταγενέστερη έκδοση. Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αντικατέστησε το Ford του 1937.

Το κάμπριο του 1941 δεν είχε πίσω πλευρικά παράθυρα, με τα μόνα πλαϊνά παράθυρα να βρίσκονται στις πόρτες. Το 1942, προστέθηκαν και πίσω παράθυρα, έτσι ώστε οι πίσω επιβάτες να μπορούν να βλέπουν. Πέντε διαφορετικές διατάξεις πηνίου/διανομέα (ντιστριμπιτέρ) χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 1941, προκαλώντας έτσι σύγχυση στους μηχανικούς.^[1]

Άλλες παραλλαγές ήταν: δύο διαφορετικές θέσεις για τη γεννήτρια και τρεις για τον ανεμιστήρα ψύξης - μπροστά από τον στροφαλοφόρο άξονα, μπροστά από τη γεννήτρια (σπάνια) και σε έναν βραχίονα. Θεωρείται ότι ήταν το πρώτο μοντέλο της Ford που προσέφερε τη δυνατότητα αντικαθιστώμενου φίλτρου λαδιού. Οι δύο θερμαντήρες εσωτερικού χώρου ήταν ένας καυστήρας βενζίνης «Southwind», ο οποίος είχε το πλεονέκτημα να διατηρεί το αυτοκίνητο ζεστό τον χειμώνα κατά την παρακολούθηση ταινιών σε κινηματογράφους ντράιβ-ιν (με την προϋπόθεση της χρήσης μίας μικρής ηλεκτρικής αντλίας καυσίμου) και έναν πιο συνηθισμένο τύπο με ζεστό νερό. Και οι δύο θερμαντήρες είχαν μηχανισμό για ξεπάγωμα των παρμπρίζ.

Το αυτοκίνητο διέθετε ένα εξαιρετικό ραδιόφωνο, το οποίο όμως θα μπορούσε να αδειάσει τη μπαταρία σε μόλις δύο ώρες. Αντί των υαλοκαθαριστήρων υποπίεσης, μπορούσαν να υπάρχουν ηλεκτρικοί υαλοκαθαριστήρες. Για την αναδίπλωση της οροφής χρησιμοποιήθηκαν τρεις διαφορετικοί τύποι μηχανισμών κίνησης (υποπίεσης, ηλεκτρικοκίνητου κοχλία και υδραυλικός) και δύο διαφορετικά συστήματα μανδάλωσης. Οι πίσω αναρτήσεις διέθεταν μερικές φορές αντιστρεπτική δοκό (anti-roll bar), οι περισσότερες όμως δεν είχαν.

Είχε εξαιρετικά φρένα και ένα από τα καλύτερα κρατήματα μεταξύ των κοινών αυτοκινήτων της εποχής. Υπηρέτησε μεταβατικό ρόλο στην παλέτα των μοντέλων της Ford. Το αυτοκίνητο αντικαταστάθηκε το 1949 από το Ford του 1949.

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ford Super Deluxe του 1942
Ford του 1941
Ford Model 69A 73B Super De Luxe Fordor Sedan του 1946

Φορτηγά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σειρά Ford του 1941 περιελάμβανε επίσης επαγγελματικά οχήματα, όπως ημιφορτηγά (αγροτικά) και βαν, διαθέσιμα σε πολλά μεταξόνια, μεγέθη αμαξώματος και επιλογές συνολικού βάρους. Όπως και άλλα πρώιμα φορτηγά Ford, εξακολουθούσαν να βασίζονται κάπως στα επιβατικά αυτοκίνητα, ειδικά στο αμάξωμα και τους κινητήρες τους, αλλά το πλαίσιο ήταν μεγαλύτερο και περισσότερο ανθυκτικό. Το 1947, τα φορτηγά Ford που βασίζονταν σε επιβατικά αυτοκίνητα αντικαταστάθηκαν από την ολοκαίνουργια σειρά Ford F, η οποία χρησιμοποίησε από την αρχή πλαίσιο φορτηγού, αντί για ένα πλαίσιο προσαρμοσμένο από επιβατικό αυτοκίνητο.