Fairey III

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Fairey III
Fairey III
Fairey III στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου HMS Furious
Περιγραφή
Αποστολή Αναγνωριστικό Αεροσκάφος
Αναγνωριστικό Υδροπλάνο
Πλήρωμα 2[1]
Κατασκευαστής Fairey Aviation
Διαστάσεις
Μήκος 11,20 m
Εκπέτασμα 13,95 m
Ύψος 4,32 m
Επιφάνεια πτέρυγας 41 m²
Βάρος
Άδειο 1.764 kg
Μέγιστο απογείωσης 2.764 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες 1× Napier Lion XI
Ισχύς 570 shp
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα 192 km/h
(120 mph, 104 knots)
Αυτονομία 2,432 km
Μέγιστο ύψος 6,098 m
Οπλισμός
Πυροβόλα 1 εμπρόσθιο πυροβόλο Vickers των 0.303-in
1 πυροβόλο Lewis των 0.303-in για τον πυροβολητή
Βόμβες Κάτω από τις πτέρυγες

Το Fairey III ήταν βρετανικό αναγνωριστικό διπλάνο, που μετασκευάστηκε και ως υδροπλάνο και έτυχε μακράς παραγωγής και επιχειρησιακής ιστορίας. Πέταξε για πρώτη φορά στις 14 Σεπτεμβρίου 1917[2], ενώ μερικά αεροσκάφη υπηρέτησαν ακόμα και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρωτότυπο του Fairey III βασίστηκε στο υδροπλάνο N.10, κατασκευασμένο από την Fairey Aviation για το Αεροπορικό σκέλος του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα πρώτα δύο μοντέλα παραγωγής ήταν τα IIIA και IIIB, από τα οποία κατασκευάστηκαν 50 και 30 αντίστοιχα, που όμως δεν πρόλαβαν να χρησιμοποιηθούν εκτενώς στον πόλεμο. Ακολούθησε η έκδοση αναγνώρισης – βομβαρδισμού IIIC, από την οποία κατασκευάστηκαν 36, συμπεριλαμβανομένων και μερικών τροποποιημένων IIIB[3]. Ένας μικρός αριθμός αυτών των αεροσκαφών χρησιμοποιήθηκε σαν βομβαρδιστικά, επιχειρώντας από το Αρκανγκέλσκ, από τη Βόρεια Ρωσική Εκστρατευτική Δύναμη, το 1919.

Η πρώτη κύρια έκδοση παραγωγής ήταν το IIID το οποίο πέταξε πρώτη φορά το 1920[4] και χρησιμοποιήθηκε από την Βρετανική αεροπορία και το Βρετανικό Ναυτικό, καθώς και από τις πολεμικές αεροπορίες της Πορτογαλίας (11 αεροσκάφη) και της Αυστραλίας (παρέλαβε 6 αεροσκάφη τον Αύγουστο του 1921). Το 1924 το τρίτο Αυστραλιανό IIID, με κωδικό ANA.3 (ή Australian Naval Aircraft No. 3), κέρδισε το Βραβείο Μπριτάνια (Britannia Trophy) πραγματοποιώντας τον γύρο της Αυστραλίας σε 44 ημέρες. Έως το 1926 είχαν κατασκευαστεί συνολικά 207 Fairey IIID[4]. Το IIID είχε ξύλινη άτρακτο, καλυμμένη με ύφασμα, και, συνήθως, ξύλινη δίφυλλη έλικα σταθερού βήματος. Ένα IIID κατασκευάστηκε με μεταλλικές πτέρυγες και πλωτήρες.

Τα περισσότερα Fairey III χρησιμοποιούσαν τον δωδεκακύλινδρο υγρόψυκτο κινητήρα Napier Lion, κάποια όμως, συμπεριλαμβανομένων των Αυστραλιανών, έφεραν τον Rolls-Royce Eagle VII, ισχύος 375 ίππων. Οι ναυτικές εκδόσεις έφεραν συνήθως τριμελές πλήρωμα (πιλότο, παρατηρητή και πυροβολητή) και οι πτέρυγες είχαν τη δυνατότητα να διπλώσουν προς τα πίσω, παράλληλα με την άτρακτο, ώστε να αποθηκεύονται ευκολότερα πάνω στα πλοία. Σε διαμόρφωση υδροπλάνου, τα Fairey III των αεροπλανοφόρων μπορούσαν να εκτοξευτούν από το κατάστρωμα με τη χρήση ενός βαγονέτου και να προσθαλασσωθούν κατά την επιστροφή τους. Το Fairey III επίσης, ως υδροπλάνο, μπορούσε να εκτοξευτεί από πλοία με τη χρήση καταπέλτη.

Η τελευταία έκδοση του Fairey III, το IIIF εισήλθε σε υπηρεσία με την RAF στην Αίγυπτο, το 1927, και στη συνέχεια με την πολεμική αεροπορία της Νέας Ζηλανδίας. Το IIIF είχε μεταλλική άτρακτο και αργότερα μεταλλικές πτέρυγες και μεταλλική έλικα[5]. Περισσότερα από 300 IIIF χρησιμοποιήθηκαν από την αεροπορική πτέρυγα του Βρετανικού Ναυτικού, καθιστώντας το τον πλέον χρησιμοποιημένο τύπο του Βρετανικού Ναυτικού την περίοδο του Μεσοπολέμου, αφού μόνο το Hawker Hart παρήχθη σε μεγαλύτερους αριθμούς.

Το IIIF παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1930, ενώ κάποια χρησιμοποιήθηκαν ως ρυμουλκά στόχων μέχρι το 1941[6]. Τρία IIIF τροποποιήθηκαν ως τηλεκατευθυνόμενα σκοπευτικά εκπαιδευτικά, με την ονομασία Fairey Queen. Το Fairey IIIF αποτέλεσε επίσης τη βάση για την ανάπτυξη των Fairey Gordon και Fairey Seal.

Ένα μοναδικό Fairey III διατηρείται στο Πορτογαλικό Ναυτικό Μουσείο (Museu da Marinha), ενώ το Μουσείο της Βρετανικής Ναυτικής Αεροπορίας έχει μία άτρακτο.

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφος Fairey III-F ενώ προσγειώνεται στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου HMS Furious
  • Fairey N.10
  • Fairey IIIA
  • Fairey IIIB
  • Fairey IIIC
  • Fairey IIID
  • Fairey IIIF
    • Fairey IIIF I
    • Fairey IIIF II
    • Fairey IIIF III
    • Fairey IIIF IV
      • Queen IIIF

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Fairey III σε Ελληνική Υπηρεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία άρχισε να παραλαμβάνει τα Fairey μεταξύ του 1929 και 1931, κατόπιν παραγγελίας της τότε Ναυτικής Αεροπορίας. Κατά τις επιχειρήσεις στη διάρκεια του κινήματος του 1935 το αεροσκάφος χρησιμοποιήθηκε για την τήρηση της επαφής με τις μονάδες του στόλου που ελέγχονταν από τους κινηματίες. Στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε από την 11η Μοίρα Ναυτικής Συνεργασίας σε αποστολές παρατήρησης και συνοδείας νηοπομπών.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Fairey III[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ αποτελούμενο από πιλότο, πυροβολητή
  2. ↑ Taylor 1988, p.71.
  3. ↑ Mason 1994, p.90.
  4. ↑ 4,0 4,1 Taylor 1988, p.96.
  5. ↑ Jarrett March 1994, pp.60—61.
  6. ↑ Thetford 1978, p.124.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Isaacs, Keith. "The Fairey IIID In Australia". Air Enthusiast, Number 24, April-June 1984. Bromley, Kent, UK:Pilot Press. ISSN 0143-5450. pp. 40–49.
  • Jackson, A.J. British Civil Aircraft since 1919: Volume 2. London:Putnam, 1973. ISBN 0-370-10010-7.
  • Jarrett, Philip. "Fairey IIIF: Part 1". Aeroplane Monthly, March 1994, Vol 22 No 3 Issue 251. London:IPC. pp. 58–63.
  • Jarrett, Philip. "Fairey IIIF: Part 2". Aeroplane Monthly, April 1994, Vol 22 No 4 Issue 252. London:IPC. pp. 50–55.
  • Mason, Francis K. The British Bomber since 1914. London:Putnam, 1994. ISBN 0-85177-861-5.
  • Taylor, H.A. Fairey Aircraft since 1915. London:Putnam, 1988. ISBN 0-370-00065-x.
  • Thetford, Owen. British Naval Aircraft since 1912. London:Putnam, Fourth edition 1978. ISBN 0-370-30021-1.
  • Thetford, Owen. "Fairey IIIF and Gordon in Service: Part 1". Aeroplane Monthly, June 1994, Vol 22 No 5 Issue 253. London:IPC. pp. 32–38.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Αεροσκάφη Fairey
Μαχητικά
Αεράκατοι
Αναγνωριστικά &
υδροπλάνα αναγνωριστικά
Βομβαρδιστικά
Τορπιλοπλάνα-βομβαρδιστικά
Γενικής χρήσης
Στροφιόπτερα
Εκπαιδευτικά
Πειραματικά
Αεροσκάφη της θυγατρικής Avions Fairey
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Fairey_III&oldid=10466829"