Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1965
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1965 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 20 Μαρτίου 1965 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Sala di Concerto della RAI Νάπολη, Ιταλία |
| Παρουσιαστές | Ρενάτα Μάουρο |
| Μουσική διεύθυνση | Τζιάνι Φέριο |
| Σκηνοθέτης | Ρομόλο Σιένα |
| Εκτελεστικός επόπτης | Μίροσλαβ Βίλτσεκ |
| Διοργανωτής | Radiotelevisione Italiana (RAI) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | Μάριο ντελ Μονάκο |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 18 |
| Πρώτη εμφάνιση |  Ιρλανδία |
| Επιστρέφουν |  Σουηδία |
| Αποχωρούν | Καμία |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | 5, 3 και 1 βαθμός για 3 τραγούδια από κάθε χώρα |
| Μηδέν βαθμοί | |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1965 ήταν η 10η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στη Νάπολη της Ιταλίας, μετά τη νίκη της Gigliola Cinquetti στο διαγωνισμό του 1964 στην Κοπεγχάγη της Δανίας με το τραγούδι "Non ho l'età". Ήταν η πρώτη φορά που ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία, σηματοδοτώντας επίσης την πρώτη φορά που η Ιταλική χερσόνησος και χώρα της Νότιας Ευρώπης φιλοξένησαν την εκδήλωση. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Sala di Concerto della RAI το Σάββατο 20 Μαρτίου 1965 και τον παρουσίασε η Ρενάτα Μάουρο.
Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό, δημιουργώντας ένα νέο ρεκόρ για τον υψηλότερο αριθμό συμμετεχόντων. Η Σουηδία επέστρεψε μετά την απουσία τους από την προηγούμενη έκδοση, ενώ η Ιρλανδία έκανε το ντεμπούτο τους.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε το Λουξεμβούργο με το τραγούδι "Poupée de cire, poupée de son", σε ερμηνεία της Φρανς Γκαλ και σε σύνθεση του Σερζ Γκένσμπουργκ. Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη του Λουξεμβούργου στο διαγωνισμό, μετά τη νίκη τους το 1961. Ήταν επίσης το πρώτο νικηφόρο τραγούδι από το "Een beetje" της Ολλανδίας το 1959 που δεν ήταν μπαλάντα.
Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, τέσσερις χώρες σημείωσαν όλες μηδέν πόντους. Το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Γερμανία και η Ισπανία, όλες τερμάτισαν χωρίς πόντους για δεύτερη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού.[1]
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο διαγωνισμός έλαβε χώρα στη Νάπολη, της νότιας Ιταλίας. Ήταν η πρώτη φορά που η χώρα εκείνη φιλοξένησε τον διαγωνισμό. Η νεόκτιστη τότε Σάλα ντι Κοντσέρτο ντέλα RAI (Κέντρο Παραγωγής της RAI της Νάπολης) ήταν ο χώρος όπου έγινε ο διαγωνισμός. Το κτήριο διαθέτει 3 τηλεοπτικά στούντιο σε μία έκταση 1227 m² και χωρούσε 370 άτομα, ενώ χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή εκπομπών και ως ωδείο. Τα αρχεία των ναπολιτάνικων τραγουδιών επίσης στεγάζονται εκεί.[1][2]
Μέθοδος ψηφοφορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτικής επιτροπής, τα οποία έδωσαν τρεις ψήφους ανάμεσα σε ένα, δύο ή τρία αγαπημένα τραγούδια. Οι βαθμοί αθροίστηκαν και τα τραγούδια που κατατάχθηκαν στην πρώτη, δεύτερη και την τρίτη θέση έλαβαν 5, 3 και 1 ψήφους στη σειρά. Αν μόνο ένα τραγούδι συγκέντρωνε κάθε βαθμό από την κριτική επιτροπή, ελάμβανε και τους 9 πόντους. Αν επιλέγονταν μόνο δύο τραγούδια, τα άσματα θα έπαιρναν 6 και 3 βαθμούς στη σειρά.
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνολικά 18 χώρες έλαβαν μέρος και έπειτα από απουσία ενός έτους, η Σουηδία επέστρεψε. Η Ιρλανδία πραγματοποίησε την πρώτη της εμφάνιση και στη συνέχεια θα κέρδιζε τον διαγωνισμό πολλές φορές. Το Λουξεμβούργο πέτυχε την δεύτερη νίκη του με το αρκετά αμφιλεγόμενο τραγούδι της έφηβης Φρανς Γκαλ "Poupée De Cire, Poupée De Son", το οποίο έγινε στη συνέχεια μεγάλη επιτυχία σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.[1] Για δεύτερη φορά δεν κατάφεραν να πάρουν βαθμό το Βέλγιο, η Γερμανία, η Ισπανία και η Φινλανδία. Ο διαγωνισμός μεταδόθηκε μέσω του δικτύου Intervision για πρώτη φορά στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.[1]
Ο Ίνγκβαρ Βίξελ, που εκπροσώπησε τη Σουηδία, ερμήνευσε το τραγούδι του αντί για τα σουηδικά στα αγγλικά, παρότι ο τίτλος του τραγουδιού αρχικά ήταν στα σουηδικά "Annorstädes vals". Όλες οι άλλες συμμετοχές τραγούδησαν στη γλώσσα τους, με αποτέλεσμα να εισαχθεί ένας κανονισμός από τον επόμενο διαγωνισμό του 1966, ότι όλες οι συμμετοχές έπρεπε να ερμηνεύουν τα τραγούδια τους χρησιμοπoιώντας μία από τις εθνικές γλώσσες τους.[1]
Επιστροφές καλλιτεχνών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1965 επέστρεψαν για 2η φορά τρεις καλλιτέχνες: ο Αυστριακός Ούντο Γιούργκενς, ο οποίος έλαβε μέρος και το 1964, η Ισπανίδα Κοντσίτα Μπαουτίστα, συμμετέχουσα και το 1961, και ο Γιουγκοσλάβος Βίτσε Βούκοφ, ο οποίος είχε συμμετάσχει και το 1963.
Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για κάθε ερμηνεία την διεύθυνση της ορχήστρας ανέλαβε ένας μαέστρος.[3]
|
|
|
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[4][5] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Ολλανδία
|
Κόνι βαν ντεν Μπος | "'t Is genoeg" | Ολλανδικά | 11 | 5 |
| 02 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Κάθι Κίρμπι | "I Belong" | Αγγλικά | 2 | 26 |
| 03 |  Ισπανία
|
Κοντσίτα Μπαουτίστα | "¡Qué bueno, qué bueno!" | Ισπανικά | 18 | 0 |
| 04 | Ιρλανδία
|
Μπατς Μουρ | "Walking the Streets in the Rain" | Αγγλικά | 6 | 11 |
| 05 |  Γερμανία
|
Ούλα Βίσνερ | "Paradies, wo bist du?" | Γερμανικά | 16 | 0 |
| 06 |  Αυστρία
|
Ούντο Γιούργκενς | "Sag ihr, ich lass sie grüßen" | Γερμανικά | 4 | 16 |
| 07 |  Νορβηγία
|
Κίρστι Σπάρμποε | "Karusell" | Νορβηγικά | 13 | 1 |
| 08 |  Βέλγιο
|
Λίζε Μάρκε | "Als het weer lente is" | Ολλανδικά | 17 | 0 |
| 09 |  Μονακό
|
Μαρζορί Νοέλ | "Va dire à l'amour" | Γαλλικά | 9 | 7 |
| 10 | Σουηδία
|
Ίνγκβαρ Βίξελ | "Absent Friend" | Αγγλικά | 10 | 6 |
| 11 |  Γαλλία
|
Γκι Μαρντέλ | "N'avoue jamais" | Γαλλικά | 3 | 22 |
| 12 |  Πορτογαλία
|
Σιμόνε ντε Ολιβέιρα | "Sol de inverno" | Πορτογαλικά | 14 | 1 |
| 13 |  Ιταλία
|
Μπόμπι Σόλο | "Se piangi, se ridi" | Ιταλικά | 5 | 15 |
| 14 |  Δανία
|
Μπίργκιτ Μπρούελ | "For din skyld" | Δανικά | 7 | 10 |
| 15 |  Λουξεμβούργο
|
Φρανς Γκαλ | "Poupée de cire, poupée de son" | Γαλλικά | 1 | 32 |
| 16 |  Φινλανδία
|
Βίκτορ Κλιμένκο | "Aurinko laskee länteen" | Φινλανδικά | 15 | 0 |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
Βίτσε Βούκοφ | "Čežnja" (Чежња) | Σερβο-Κροατικά | 12 | 2 |
| 18 |  Ελβετία
|
Γιοβάννα | "Non, à jamais sans toi" | Γαλλικά | 8 | 8 |
Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αποτελέσματα ψηφοφορίας | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ολλανδία | 5 | 5 | ||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 26 | 5 | 1 | 6 | 3 | 1 | 5 | 5 | ||||||||||||
| Ισπανία | 0 | |||||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 11 | 3 | 5 | 3 | ||||||||||||||||
| Γερμανία | 0 | |||||||||||||||||||
| Αυστρία | 16 | 3 | 5 | 5 | 3 | |||||||||||||||
| Νορβηγία | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 0 | |||||||||||||||||||
| Μονακό | 7 | 5 | 1 | 1 | ||||||||||||||||
| Σουηδία | 6 | 3 | 3 | |||||||||||||||||
| Γαλλία | 22 | 1 | 3 | 1 | 3 | 5 | 3 | 1 | 5 | |||||||||||
| Πορτογαλία | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
| Ιταλία | 15 | 3 | 1 | 1 | 3 | 3 | 3 | 1 | ||||||||||||
| Δανία | 10 | 5 | 5 | |||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 32 | 5 | 1 | 3 | 5 | 5 | 3 | 1 | 1 | 5 | 3 | |||||||||
| Φινλανδία | 0 | |||||||||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 2 | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Ελβετία | 8 | 3 | 5 | |||||||||||||||||
5 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 4 | Λουξεμβούργο | Αυστρία, Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Βέλγιο1, Δανία, Ελβετία, Ισπανία | |
| 2 | Αυστρία | Ιρλανδία, Πορτογαλία |
| Γαλλία | Γιουγκοσλαβία, Μονακό | |
| Δανία | Λουξεμβούργο, Σουηδία | |
| 1 | Ιρλανδία | Ιταλία |
| Μονακό | Ηνωμένο Βασίλειο | |
| Ολλανδία | Νορβηγία | |
| Ελβετία | Γαλλία |
- 1.^ Το Βέλγιο έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο 6 βαθμούς.
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1965, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[1]
| Σειρά βαθμολογίας | Χώρα | Εκπρόσωποι βαθμών | Παρουσιαστής | Φορέας μετάδοσης |
|---|---|---|---|---|
| 01 |  Ολλανδία
|
Ντικ βαν Μπόμελ[6] | Τέντι Σόλτεν | Nederland 1[7] |
| 02 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Άλαστερ Μπερνέτ | Ντέιβιντ Τζέικομπς | BBC1 |
| Ντέιβιντ Γκελ | BBC Light Programme | |||
| 03 | .svg){kind=small} Ισπανία
|
Πέπε Παλάου | Φεντερίκο Γκάγιο | TVE |
| 04 |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας
|
Φρανκ Χολ | Μπάνι Καρ | Telefís Éireann |
| Κέβιν Ρος | Radio Éireann | |||
| 05 |  Γερμανία
|
Λία Βερ | Χέρμαν Ρόκμαν | ARD Deutsches Fernsehen[8] |
| 06 |  Αυστρία
|
Βάλτερ Ρίχαρντ Λάνγκερ | Βίλι Κράλικ | ORF |
| 07 |  Νορβηγία
|
Σβέρε Κριστόφερσεν | Έρικ Ντίζεν | NRK και NRK P1 |
| 08 |  Βέλγιο
|
Βαρτ Μπόγκερτ (Ward Bogaert) | Χέρμαν Φέρελστ | BRT |
| Πολ Χέρεμαν | RTB[9] | |||
| 09 |  Μονακό
|
TBC | Πιέρ Τσερνιά | Télé Monte Carlo |
| 10 |  Σουηδία
|
Έντβαρτ Ματς (Edvard Matz)[10] | Μπερντ Φρίμπεργκ (Berndt Friberg) | Sveriges Radio-TV και SR P1[11] |
| 11 |  Γαλλία
|
Ζαν-Κλοντ Μασουλιέ[12] | Πιέρ Τσερνιά | Première Chaîne ORTF[13] |
| 12 |  Πορτογαλία
|
Μαρία Μανουέλα Φουρτάντο | Γκόμες Φερέιρα | RTP |
| 13 |  Ιταλία
|
Ντανιέλε Πιόμπι | Ρενάτο Ταλιάνι | Programma Nazionale |
| 14 |  Δανία
|
Κλάους Τόκσβιγκ | Σκατ Νόρεβιγκ (Skat Nørrevig) | DR TV |
| 15 |  Λουξεμβούργο
|
TBC | Πιέρ Τσερνιά | Télé-Luxembourg[13] |
| 16 |  Φινλανδία
|
Πόπε Μπεργκ | Άαρνο Γουόλι | TV-ohjelma 1 |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
TBC | Μίλογιε Όρλοβιτς | Televizija Beograd |
| Μλάντεν Ντέλιτς | Televizija Zagreb | |||
| Τόμαζ Τέρτσεκ | Televizija Ljubljana | |||
| 18 |  Ελβετία
|
Αλεξάντρ Μπέργκερ | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
| Ζορζ Αρντί | TSR | |||
| Τζιοβάνι Μπερτίνι | TSI |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Eurovision Song Contest 1965». EBU. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Sala di Concerto della RAI». Radio.Rai. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2012.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «andtheconductoris.eu». andtheconductoris.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1965». The Diggiloo Thursh. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1965». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ "18 landen azen op het Eurovisie-goud", Limburgsch Dagblad, 20 Μαρτίου 1965
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ «Tag – TV-Programme». www.tvprogramme.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2017.
- ↑ «The Eurovision Song Contest». 20 Μαρτίου 1965 – μέσω IMDb.
- ↑ «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 54. ISBN 91-89136-29-2.
- ↑ Tchernia, Pierre (20 Μαρτίου 1965). 14ème Concours Eurovision de la Chanson 1965 [10th Eurovision Song Contest 1965] (Television production). Italy: RAI, ORTF (commentary).
- ↑ 13,0 13,1 Christian Masson. «1965 – Naples». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
