Come Dio comanda (romanzo)
| Συγγραφέας | Νικολό Αμανάτι |
|---|---|
| Τίτλος | Come Dio comanda |
| Γλώσσα | ιταλική |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 2006 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Βραβεία | Βραβείο Στρέγκα |
| Πρώτη έκδοση | Gruppo Mondadori |
| δεδομένα () | |
Come Dio comanda είναι ένα μυθιστόρημα του Ιταλού συγγραφέα Νικολό Αμανίτι, δημοσιευμένο το 2006.
Το μυθιστόρημα κέρδισε το Premio Strega το 2007.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία διαδραματίζεται στο Βαράνο, ένα φανταστικό χωριουδάκι της νότιας Ιταλίας, έντονα βιομηχανοποιημένο, όπου τα χωράφια και τα δάση εναλλάσσονται με βιομηχανικά κτίσματα, αστικές οδούς και εμπορικά κέντρα.
Η διήγηση περιστρέφεται γύρω από τον Ρήνο και τον Κριστιάνο Τζένα, πατέρας και δεκατριάχρονος γιος, που εγκαταλήφθηκαν από τη μητέρα του Κριστιάνο μετά τη γέννησή του. Ο Ρίνο είναι ένας 36χρόνος με ναζιστικές συμπάθειες, πίνει, είναι βίαιος και ζει με εμβάσματα, παρόλα αυτά έχει με τον Κριστιάνο έναν πολύ ισχυρό δεσμό, βασανίζεται από τον φόβο μη τον χάσει, και καταδιώκεται από τον κοινωνικό λειτουργό Μπέπε Τρέτσια. Επίσης ο Κριστιάνο αγαπάει πολύ τον πατέρα, είναι για αυτόν η πιο σημαντική αναφορά και τον εμπιστεύεται απόλυτα, αποδεχόμενος τα ελαττώματά του. Οι μοναδικοί του φίλοι είναι ο Ντανίλο Απρέα και ο Κοράντο Ρούμιτζ, λεγόμενος Τέσσερα Τυριά.
Μετά από έναν βιασμό που διαπράχθηκε από τον Τέσσερα τυριά σε μια συμμαθήτρια του Κριστιάνο (βιάστηκε και σκοτώθηκε), και την απόφαση του Ρίνο να μην καλύψει αυτό το έγκλημα, αυτός ο τελευταίος μπαίνει σε κώμα με εγκεφαλική αιμορραγία. Ο Κριστιάνο θα αγωνιστεί να κρύψει το σώμα της κοπέλας, πιστεύοντας ότι ο πατέρας του είναι ο ένοχος.
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όπως ήδη συνέβη και με προηγούμενα έργα του Αμανίτι η έκδοση του μυθιστορήματος προκάλεσε διαφορετικές αντιδράσεις στο κοινό και την κριτική. Παρά την επιτυχία των πωλήσεων μερικοί κριτικοί εκφράστηκαν αρνητικά. Η πρώτη αυστηρή κριτική προήλθε από τον Αντρέα Κορτελέσα, που στις σελίδες της La Stampa υποστήριξε ότι το συναισθηματικό σχήμα που κυριαρχεί στο βιβλίο «είναι τόσο προφανές που προσβάλλει οποιονδήποτε αναγνώστη»[1].Και ο Φαμπρίτζιο Οταβιάνι στην il Giornale εκφράστηκε με έντονους τόνους: «κυριαρχείται από τον φόβο μη του φύγει ο αναγνώστης, το Come Dio comanda μαρτυρεί την σπατάλη του λογοτεχνικού κεφαλαίου του Αμανίτι, το ήδη πολύ πενιχρό. Λείπει το ελάχιστο ίχνος στυλ, το μυθιστόρημα θα μπορούσε να συνταχθεί από τον οποιοδήποτε. Παρ' όλη την βία, την ωμή γλώσσα, την ικανοποίηση να στέκεται σε λεπτομέρειες δυσάρεστες και ενοχλητικές. παρ' όλη την παλιά δικαιολογία κατά την οποία είναι το είδος που αποκλείει κάθε έλεος και κάθε ηθική και κοινωνική καταγγελία, είμαστε απέναντι στο έργο ενός υπαλλήλου με σακάκι»[2]
Ανάμεσα στις θετικές κρίσεις, αντίθετα, είναι αυτή του Φίλιππο Λα Πόρτα στην la Repubblica, που ορίζει τον Αμανίτι ως "ο Ντίκενς του σήμερα: βγάζει μια ανελέητη φωτογραφία της παρακμής που προκαλεί τρόπο, έκπληξη και δάκρυα. Χρησιμοποιώντας και τον φανταστικό χαρακτήρα (ο Τέσσερα Τυριά είναι μια βασανιστική, εγκληματική ενσάρκωση του Πίπο). Μένει πάνω του η μοναδική οσμή του πόνου που μόνο τα ζώα αισθάνονται"[3]. Υποδοχή παραπάνω από θετική και από τον σκηνοθέτη Γκαμπριέλ Σαλβατόρες που, μετά την εμπειρία του Εγώ δε φοβάμαι , μετέφερε σε ταινία και αυτό το μυθιστόρημα του Αμανίτι. Ο Σαλβατόρες όρισε το βιβλίο του ως "ένα θρίλερ που σε αφήνει χωρίς ανάσα, που είναι επίσης μια ιστορία απόλυτης αγάπης... ανάμεσα σε πατέρα και γιο". [4]
Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Niccolò Ammaniti, Come Dio comanda, Arnoldo Mondadori Editore, 2006, pp. 495, ISBN 88-04-50279-7
- Niccolò Ammaniti, Come Dio comanda, Oscar Mondadori, 2008, pp. 495, ISBN 88-04-57985-4
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1. Andrea Cortellessa, Ammaniti, l’ovvio dei popoli Αρχειοθετήθηκε 2008-12-15 στο Wayback Machine., in LaStampa.it, 20 novembre 2006. URL consultato il 6 ottobre 2009.
- ↑ 2. Fabrizio Ottaviani, Ammaniti, un romanzo da funzionario editoriale[νεκρός σύνδεσμος], in il Giornale.it, 28 ottobre 2006. URL consultato il 17 novembre 2010.
- ↑ 3. Filippo La Porta, Ammaniti colpisce al cuore Αρχειοθετήθηκε 2009-04-03 στο Wayback Machine., la Repubblica xL. URL consultato il 17 novembre 2010.
- ↑ 4. Ammaniti-Salvatores, nuovo sodalizio Αρχειοθετήθηκε 2008-12-15 στο Wayback Machine., in TGcom, 18 maggio 2007. URL consultato il 17 novembre 2010.
|