BMW Marine

Το σήμα της BMW.

Η BMW Marine GmbH ήταν το τμήμα θαλάσσιων κινητήρων της BMW. Το ενδιαφέρον της BMW για τους θαλάσσιους κινητήρες χρονολογείται από το 1913 και τελικώς άρχισαν να κατασκευάζουν θαλάσσιους κινητήρες το 1919 μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο .

Βενζινοκινητήρες

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι ναυτικές εκδόσεις του βενζινοκινητήρα 2.0 λίτρων και 4-κύλινδρων βενζίνης της BMW κυκλοφόρησαν στο εμπόριο ως τα μοντέλα 410 και 411. Το 1977, η BMW AG ίδρυσε ένα ξεχωριστό θαλάσσιο τμήμα, το οποίο ενσωματώθηκε ως BMW Marine GmbH. Το κεντρικό γραφείο και το εργοστάσιο συναρμολόγησης της BMW Marine βρίσκονται στο Verviers του Βελγίου.

Η BMW Marine συνέχισε να τροποποιεί για τη θάλασσα τις κινητήριες μηχανές παραγωγής της BMW. Ο κινητήρας M10 των 2.0 λίτρων και τεσσάρων κυλίνδρων, έγινε ο B 130 και οι εξακύλινδροι κινητήρες M30 σε παραλλαγές 2.8 και 3.3 λίτρων έγιναν τα μοντέλα B 190 και B 220. Μεταγενέστερα, το μεγαλύτερο 3.5 λίτρων M30 με ηλεκτρονική ανάφλεξη έγινε το B 635. Οι αριθμοί των μοντέλων σχετίζονται με την ιπποδύναμη του κάθε κινητήρα.

Έξοδοι πρύμνης

Η BMW Marine, σε συνεργασία με την γερμανική εταιρεία ZF, σχεδίασε και δημιούργησε μια νέα μονάδα πρυμναίων μονάδων. Αυτοί οι αυτοί δίσκοι κυκλοφορούσαν ως BMW Z-Drive. Μοναδικά, αυτοί οι πρυμνοί δίσκοι χρησιμοποίησαν ένα σύστημα πολλαπλών υγρών συμπλέκτη. Οι εν λόγω δίσκοι ανταγωνίστηκαν τη Σουηδική Volvo Penta και την Mercury Marine Mercruiser Division του Stillwater της Οκλαχόμα.

Κινητήρες ντίζελ

Για να ανταγωνιστεί περαιτέρω τη Volvo Penta, η BMW πρόσθεσε μικρούς κινητήρες ντίζελ βοηθητικών ιστιοφόρων, που κυμαίνονται από 7 έως 50 ίππους, στη σειρά προϊόντων BMW Marine. Οι κινητήρες βασίστηκαν σε τέσσερις αερόψυκτους πετρελαιοκινητήρες που κατασκευάστηκαν από τον Hatz και στη συνέχεια τροποποιήθηκαν για τη θάλασσα από την BMW Marine. Οι μεταδόσεις Hurth Marine και οι πίνακες οργάνων προστέθηκαν και τα προκύπτοντα θαλάσσια συστήματα διατέθηκαν στο εμπόριο ως κινητήρες D 7, D 12, D 35 και D 50. Αυτοί οι κινητήρες ήταν μεταξύ των πρώτων στην αγορά που προσέφεραν τεχνολογία ατράκτου εξισορρόπησης, η οποία πέτυχε μια πιο ομαλή λειτουργία του κινητήρα. Αργότερα, η BMW Marine τροποποίησε τα δύο μεγαλύτερα μοντέλα για να μειώσει τη ζημιά από τη διάβρωση που προκαλείται από την ψύξη του θαλασσινού νερού. Τα νέα μοντέλα μετονομάστηκαν σε D 35-2 και D 50-2. Πολλοί από αυτούς τους βοηθητικούς κινητήρες βρήκαν τον τρόπο τους τόσο αγωνιστικά όσο και σε κρουαζιερόπλοια από ιστιοφόρα εταιρίες όπως οι S2, Pearson, Jonmeri και Hans Christian. Προσαρμοσμένοι κατασκευαστές σκαφών, όπως ο Lyman Morse στις ΗΠΑ, εγκατέστησαν επίσης κινητήρες BMW Marine στα σκάφη τους.

Η BMW Marine χρειάστηκε εμφανώς ένα μεγάλο πετρελαιοκινητήρα, ειδικά για να ανταγωνιστεί στην ευρωπαϊκή αγορά τα ταχύπλοα σκάφη ισχύος. Η εταιρεία προμηθεύτηκε κινητήρες από την VM Motori στη Βόρεια Ιταλία, το VM HR. Ο κινητήρας 692 μπλοκ έγινε η βάση για την επόμενη σειρά κινητήρων BMW Marine. Οι περισσότεροι κινητήρες εσωτερικής καύσης βενζίνης και ντίζελ βιδώνουν τον στροφαλοφόρο άξονα στο κάτω μέρος του στροφαλοθαλάμου. Οι κινητήρες Vm Motori ήταν ασυνήθιστοι, καθώς ενσωματώνουν τον στροφαλοφόρο άξονα μέσα στο στροφαλοθάλαμο. Αυτός ο τύπος κατασκευής, ο οποίος παρατηρείται συχνά σε κινητήρες αγωνιστικών αυτοκινήτων, αναφέρεται ως μπλοκ "οπών σήραγγας". Χρησιμοποιήθηκε επίσης στον κινητήρα ντίζελ Maybach MD870.

Η BMW Marine σχεδίασε και κατασκευάζει χιλιάδες ειδικά θαλάσσια εξαρτήματα για τα μπλοκ οπών σήραγγας VM. Αυτοί οι υπερσυμπιεσμένοι κινητήρες έγιναν μοντέλα BMW Marine D 150 W και D 150 Z, εκπέμποντας 136 ίππους. Ένα υπερτροφοδοτούμενο και με intercool D 190 ήταν επίσης διαθέσιμο. Οι πετρελαιοκινητήρες D 150 και D190 πωλήθηκαν είτε με κιβώτιο Hurth 360 για εσωτερική εγκατάσταση είτε με BMW Z-Drive για εφαρμογές εσω-εξωλέμβιας. Το D190 αργότερα ανασχεδιάστηκε και με ένα τροποποιημένο Mark II Z-Drive, πωλήθηκε ως BMW D 636 Z με 180 ίππους. Μετά από αυτό, μια πεντακύλινδρη έκδοση 3.0 λίτρων των 3.6 λίτρων έξι προσφέρθηκε ως BMW D 530. Στην Αγγλία, η Fairline και η Plancraft προσέφεραν τα προϊόντα τους με τη BMW Power. Στην Αμερική, το εργοστάσιο GlasPly της Ken Hopen στην πολιτεία της Ουάσινγκτον παρουσίασε τόσο βενζινοκινητήρες BMW, όσο και κινητήρες ντίζελ με τις μονάδες BMW Z-Drives στη σειρά προϊόντων του.

Πώληση στην Mercury Marine

Με την ύφεση στην αγορά του αυτοκινήτου το 1987 και την έλλειψη σημαντικής επιτυχίας στην αγορά θαλάσσιων σκαφών αναψυχής, η BMW αποφάσισε να κλείσει το θαλάσσιο τμήμα. Το εργοστάσιο και τα περιουσιακά στοιχεία του Βελγίου πωλήθηκαν στον Mercury Marine του Fond du Lac, Wisconsin. Η BMW υπέγραψε επίσης μια συμφωνία διανομής ανταλλακτικών με την Mercury για να εξασφαλίσει τη συνεχή προμήθεια ανταλλακτικών στους ιδιοκτήτες κινητήρων της BMW Marine. Η Mercury συνέχισε την παραγωγή των πεντακύλινδρων και εξακύλινδρων πετρελαιοκινητήρων της BMW. Οι BMW D 530 και D 636 έγιναν Mercruiser 530 D-TA και 636 D-TA. Ωστόσο, η Mercury αργότερα άλλαξε τις ονομασίες σε D183 και D219 TURBO AC. Η Mercury συνέχισε, όπου η BMW Marine είχε απομείνει, βελτιώνοντας τους κινητήρες αυτούς με VM. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 προσέφεραν ένα μεγαλύτερο πετρελαιοφόρο 4.2 λίτρων που ονομάστηκε D254 Turbo AC. Η ονομασία «254» αφορούσε τη μετατόπιση του κινητήρα σε κυβικές ίντσες. Από το 2008, οι μεταβολές των αρχικών κινητήρων των 3.6 λίτρων έγιναν το εξακύλινδρο diesel Mercruiser D4.2L / 220 IDI. Τα ανταλλακτικά των κινητήρων BMW Marine εξακολουθούν να διατίθενται από το Mercury Marine και τη θυγατρική τους, Marine Power, στο Βέλγιο. Μερικοί από τους αρχικούς 200 αντιπροσώπους BMW Marine παγκοσμίως συνεχίζουν να εξυπηρετούν και να πωλούν ανταλλακτικά.