Μετάβαση στο περιεχόμενο

Admiral Hipper (καταδρομικό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Admiral Hipper
Το καταδρομικό Admiral Hipper το 1939.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΒαρύ καταδρομικό κλάσης Admiral Hipper.
ΟνομασίεςΟνομάστηκε προς τιμή του Γερμανού ναυάρχου του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου Φραντς φον Χίππερ (Franz von Hipper)
ΝαυπηγείοBlohm & Voss, Αμβούργο
Έναρξη ναυπήγησης6 Ιουλίου 1935
Καθέλκυση6 Φεβρουαρίου 1937
Ένταξη σε υπηρεσία29 Απριλίου 1939
Δίδυμα σκάφηBlücher, Seydlitz, Prinz Eugen, Lützow
ΚατάληξηΤο βύθισε το πλήρωμά στις του στις 3 Μαΐου 1945. Ανελκύστηκε και διαλύθηκε για σκραπ στα 1948-52.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό: 16.170 t (15.910 LT)
πλήρες: 18.500 t (18.200 LT)
Μήκος202,8 m
Πλάτος21,3 m
Βύθισμα7,2 m (με πλήρη φόρτο)
Πρόωσημέγιστη ισχύς: 132.000 shp
Ταχύτητα32 kn
Πλήρωμα42 αξιωματικοί και 1.340 ναύτες
Οπλισμός8 πυροβόλα των 20,3 cm
12 πυροβόλα των 10,5 cm
12 πυροβόλα των 37 mm
8 πυροβόλα των 20 mm
6 τορπιλοσωλήνες των 533 mm
ΘωράκισηΚύρια ζώνη θωράκισης: 70-80 mm
Θωρακισμένο κατάστρωμα: 20-50 mm
Εμπρόσθιες πλευρές πύργων κύριων πυροβόλων: 105 mm
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Admiral Hipper ήταν το πρωτοπόρο πλοίο της ομώνυμης κλάσης βαρέων καταδρομικών του γερμανικού πολεμικού ναυτικού (Kriegsmarine). Η ναυπήγησή του άρχισε τον Ιούλιο του 1935 στις εγκαταστάσεις της Blohm & Voss στο Αμβούργο και καθελκύστηκε τον Φεβρουάριο του 1937. Εντάχθηκε σε υπηρεσία τον Απρίλιο του 1939, λίγο πριν από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και είχε αξιόλογη πολεμική δράση κατά τη διάρκεια αυτού. Πήρε το όνομά του από τον ναύαρχο Φραντς φον Χίππερ (Franz von Hipper), διοικητή της γερμανικής μοίρας καταδρομικών μάχης στη Ναυμαχία της Γιουτλάνδης και αργότερα αρχηγό του γερμανικού Στόλου Ανοικτής Θαλάσσης. Διέθετε οκτώ πυροβόλα των 203 mm και παρόλο που επισήμως το εκτόπισμά του ήταν κάτω από το όριο των 10000 LT, όπως όριζε η Αγγλογερμανική Ναυτική Συνθήκη, στην πραγματικότητα ξεπερνούσε τους 16000 LT.

Το Admiral Hipper συμμετείχε σε σημαντικές επιχειρήσεις, ιδίως στα πρώτα χρόνια του πολέμου, ιδίως στη Μάχη του Ατλαντικού. Επίσης ηγήθηκε της επίθεσης στο Τρόντχαϊμ στο πλαίσιο της Επιχείρησης Βεζερύμπουνγκ (Weserübung). Καθώς κατευθύνονταν προς τον στόχο του, βύθισε το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Glowworm. Τον Δεκέμβριο του 1940 πραγματοποίησε έξοδο στον Ατλαντικό Ωκεανό για να πλήξει τη συμμαχική εμπορική ναυτιλία. Αυτή η αποστολή δεν σημείωσε αξιόλογη επιτυχία, αλλά τον Φεβρουάριο του 1941 απέπλευσε ξανά και αυτή τη φορά βύθισε αρκετά εμπορικά πλοία προτού επιστρέψει τελικά στη Γερμανία μέσω του Πορθμού της Δανίας. Στη συνέχεια στάλθηκε στη βόρεια Νορβηγία για να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις κατά των νηοπομπών προς τη Σοβιετική Ένωση, με αποκορύφωμα τη Ναυμαχία της Θάλασσας του Μπάρεντς στις 31 Δεκεμβρίου 1942 όπου βύθισε το αντιτορπιλικό HMS Achates και το ναρκαλιευτικό HMS Bramble ενώ το ίδιο υπέστη ζημιές από τα πυρά των ελαφρών καταδρομικών HMS Sheffield και Jamaica και εξαναγκάστηκε να αποσυρθεί.

Απογοητευμένος από το γεγονός πως δεν βυθίστηκε κανένα εμπορικά πλοία στη ναυμαχία αυτή, ο Χίτλερ διέταξε την διάλυση των περισσότερων μονάδων επιφανείας, αν και ο ναύαρχος Καρλ Νταίνιτς κατάφερε να τον μεταπείσει και να διατηρηθεί ο στόλος. Έτσι το Hipper επέστρεψε στη Γερμανία και παρέμεινε επί μακρόν στο ναυπηγείο για επισκευές. Εν τέλει δεν επανήλθε ποτέ στην ενεργό υπηρεσία και στις 3 Μαΐου 1945 το έπληξαν και του προξένησαν σοβαρές ζημιές βομβαρδιστικά της RAF. Το βύθισε το πλήρωμά του στην προβλήτα του και τον Ιούλιο του 1945 ανελκύστηκε και ρυμουλκήθηκε στον κόλπο Χάικεντορφ. Τελικά διαλύθηκε για σκραπ στα 1948–1952. Η καμπάνα του εκτίθεται σήμερα στο Ναυτικό Μνημείο του Λαμπόε κοντά στο Κίελο.

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Καταδρομικό κλάσης Admiral Hipper
Προφίλ καταδρομικού κλάσης Admiral Hipper.

Τα καταδρομικά της κλάσης Hipper παραγγέλθηκαν στο πλαίσιο του γερμανικού επανεξοπλισμού έπειτα από την άνοδο του Ναζιστικού Κόμματος στην εξουσία το 1933 και την απόρριψη των όρων αφοπλισμού της Συνθήκης των Βερσαλλιών. Το 1935 η Γερμανία υπέγραψε Ναυτική Συνθήκη με τη Μεγάλη Βρετανία η οποία παρείχε τη νομική βάση για τον γερμανικό ναυτικό επανεξοπλισμό. Βάσει της συνθήκης αυτής η Γερμανία θα μπορούσε να ναυπηγήσει πέντε καταδρομικά μέγιστου εκτοπίσματος 10000 LT[1]. Τα πλοία της κλάσης Hipper ήταν ονομαστικά εντός του ορίου αυτού αν και στην πραγματικά το υπερέβαιναν κατά πολύ.[2]

Το Admiral Hipper είχε ολικό μήκος 202,8 m, πλάτος 21,3 m και μέγιστο βύθισμα 7,2 m. Με την εγκατάσταση πλώρης τύπου κλίπερ κατά την ολοκλήρωση της ναυπήγησης, το ολικό μήκος αυξήθηκε σε 205,9 m. Το εκτόπισμα ήταν 16.170 t (15.910 LT) και μπορούσε να φτάσει τους 18.500 t (18.200 LT) όταν ήταν πλήρως έμφορτο. Προωθούνταν από τρία συγκροτήματα συζευγμένων ατμοστροβίλων, τα οποία τροφοδοτούνταν με ατμό από δώδεκα λέβητες πετρελαίου υπερυψηλής πίεσης. Η μέγιστη ταχύτητά του ήταν 32 kn και η μέγιστη παρεχόμενη ισχύς 132.000 shp.[3] Το πλήρωμά του αποτελούνταν από 42 αξιωματικούς και 1.340 ναύτες.[4]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από οκτώ πυροβόλα 20.3 cm SK C/34 των 20,3 cm που ήταν εγκατεστημένα σε ζεύγη σε τέσσερις πύργους, δύο μπροστά από την κύρια υπερκατασκευή και ακόμη δύο πίσω από αυτή. Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν δώδεκα πυροβόλα των 10,5 cm, δώδεκα των 3,7 cm και οκτώ των 2 cm. Επίσης υπήρχαν τέσσερις τριπλοί εκτοξευτές τορπιλών των 53,3 cm.[5]

Η θωρακισμένη ζώνη του Hipper είχε πάχος μεταξύ 70 και 80 mm, του ανώτερου καταστρώματος 12-30 mm και του κύριου θωρακισμένου καταστρώματος 20-50 mm. Οι κύριοι πύργοι πυροβόλων είχαν θωράκιση πάχους 105 mm μπροστά και 70 mm στα πλάγια.[3] Ακόμα βαρύτερη θωράκιση, πάχους 150 mm, προστάτευε τις κάθετες επιφάνειες του θωρακισμένου θαλάμου διακυβέρνησης, ενώ στις οριζόντιες επιφάνειες περιορίζονταν στα 50 mm.[6]

Ο αρχικός σχεδιασμός περιλάμβανε υπόστεγο για ένα αεροσκάφος. Κατά τη διάρκεια της ναυπήγησης οι απαιτήσεις άλλαξαν και κατασκευάστηκε υπόστεγο για δύο υδροπλάνα που μπορούσαν να αποθηκευτούν δίπλα-δίπλα. Το ευρύτερο υπόστεγο αεροσκαφών είχε σαν αποτέλεσμα τη μετακίνηση του μεσαίου ζεύγους πυροβόλων των 10,5 cm στο ανώτερο κατάστρωμα, περιορίζοντας τη γωνία βολής τους προς την πρύμνη.[7] Το Hipper μπορούσε να μεταφέρει μέχρι και τρία αναγνωριστικά υδροπλάνα Arado Ar 196 και διέθετε καταπέλτη για την απονήωσή τους.[4] Το 1941 μειώθηκαν οι διαστάσεις του υπόστεγου, στο οποίο μπορούσε πλέον να αποθηκευθεί μονάχα ένα αεροσκάφος.[8]

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Φωτογραφία του Hipper από το 1937.

Το Admiral Hipper ναυπηγήθηκε στο ναυπηγείο της Blohm & Voss στο Αμβούργο.[3] Η τρόπιδα του πλοίου τέθηκε στις 6 Ιουλίου 1935,[9] με αριθμό 501.[3] Καθελκύστηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1937 και ολοκληρώθηκε στις 29 Απριλίου 1939, ημέρα που εντάχθηκε επίσημα στο γερμανικό στόλο.[10] Ο Αρχηγός του Kriegsmarine, Μέγας Ναύαρχος Έριχ Ραίντερ (Erich Raeder), ο οποίος είχε υπηρετήσει ως επιτελάρχης του Φραντς φον Χίππερ (Franz von Hipper) στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εκφώνησε λόγο στην τελετή βάπτισης του πλοίου και η σύζυγός του, Έρικα, πραγματοποίησε την τελετή της βάπτισης.[11][12] Έπειτα από την καθέλκυσή του, η πλώρη του πλοίου αντικαταστάθηκε με άλλη τύπου κλίπερ. Εγκαταστάθηκε επίσης κεκλιμένο σκέπαστρο στην καπνοδόχο.[13]

Πρώτος Διοικητής του ανέλαβε ο πλοίαρχος (γερμανικά: Kapitän zur See‎‎) Χέλμουτ Χάγιε (Hellmuth Heye).[14] Έπειτα από την επίσημη ένταξή του στη δύναμη του στόλου, το Admiral Hipper έπλευσε στη Βαλτική Θάλασσα για ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένων ασκήσεων με πραγματικά πυρά τον Αύγουστο. Επίσης επισκέφθηκε διάφορα λιμάνια της Βαλτικής. Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος τον Σεπτέμβριο του 1939, ήταν ακόμα εν εξελίξει οι δοκιμές των πυροβόλων του. Για μικρό χρονικό διάστημα πραγματοποίησε περιπολίες στη Βαλτική, χωρίς να εμπλακεί σε μάχη και σύντομα επέστρεψε στις εκπαιδευτικές ασκήσεις.[9] Τον Νοέμβριο του 1939 επέστρεψε στο ναυπηγείο της Blohm & Voss για τροποποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αντικατάστασης της πλώρης του και της εγκατάστασης καλύμματος για την καπνοδόχο.[15]

Οι δοκιμές στη Βαλτική συνεχίστηκαν τον Ιανουάριο του 1940, όμως η έντονη παρουσία πάγου κράτησε το πλοίο στο λιμάνι. Στις 17 Φεβρουαρίου το Kriegsmarine κήρυξε το πλοίο πλήρως επιχειρησιακό και την επομένη το Hipper απέπλευσε για την πρώτη του σημαντική πολεμική περιπολία,[16] την Επιχείρηση Νόρντμαρκ γερμανικά: Nordmark‎‎)). Μαζί με τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau και τα αντιτορπιλικά Karl Galster και Wilhelm Heidkamp πραγματοποίησε έξοδο στη Βόρεια Θάλασσα, κοντά στο Μπέργκεν. Ένα ακόμη αντιτορπιλικό, το Wolfgang Zenker, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη βάση του καθώς υπέστη ζημιές λόγω των πάγων. Η ναυτική δύναμη ήταν υπό τη διοίκηση του ναυάρχου Βίλχελμ Μάρσαλ (Wilhelm Marschall)[17] και επιχείρησε να εντοπίσει βρετανικά εμπορικά πλοία χωρίς όμως να το καταφέρει μέχρι την επιστροφή της στη Γερμανία στις 20 Φεβρουαρίου.[16]

Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ
Επιβίβαση στρατευμάτων στο Κούξχαφεν.
Αποβίβαση στρατευμάτων στο Τρόντχαϊμ.

Μετά την επιστροφή του από την έξοδο στη Βόρεια Θάλασσα, αποφασίστηκε η συμμετοχή του Admiral Hipper στις επιχειρήσεις για την κατάληψη της Νορβηγίας, που έλαβαν την κωδική ονομασία «Επιχείρηση Βεζερύμπουνγκ» (γερμανικά: Weserübung‎‎).[16] Το Hipper ορίστηκε ναυαρχίδα της Ομάδας 2, που περιλάμβανε επίσης τα αντιτορπιλικά Paul Jakobi, Theodor Riedel, Friedrich Eckoldt και Bruno Heinemann. Ο Χάγιε ανέλαβε τη διοίκηση της Ομάδας 2 κατά τη διάρκεια της επιχείρησης[18] και τα πέντε πλοία μετέφεραν συνολικά 1.700 στρατιώτες, τμήματα ορεινών μεραρχιών της Βέρμαχτ, που είχαν ως αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη του Τρόντχαϊμ. Οι στρατιώτες επιβιβάστηκαν στο Κούξχαφεν (Cuxhaven)[16][19] και στη συνέχεια η Ομάδα 2 έπλευσε προς τον όρμο Σίλλινγκ, έξω από το Βιλχελμσχάφεν, όπου ενώθηκε με την Ομάδα 1 που αποτελούνταν από δέκα αντιτορπιλικά και τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau, υπό τη διοίκηση του αντιναυάρχου Γκύντερ Λιούτγενς (Günther Lütjens).[20] Η ναυτική δύναμη απέπλευσε κατευθυνόμενη προς τη Νορβηγία τα μεσάνυχτα της 6ης προς 7η Απριλίου 1940.[21]

Μεταξύ 14:25 και 14:48 της 7ης Απριλίου τα γερμανικά πλοία δέχθηκαν επίθεση δυτικά του Σκάγκερακ από δώδεκα βομβαρδιστικά, χωρίς να δεχτούν κάποιο πλήγμα. Μέχρι το βράδυ οι καιρικές συνθήκες είχαν επιδεινωθεί αισθητά και αρκετά από τα αντιτορπιλικά δεν μπορούσαν να διατηρήσουν την υψηλή ταχύτητα πλεύσης των 27 κόμβων με συνέπεια να μείνουν πίσω. Στις 09:15 της 8ης Απριλίου ένα από τα αντιτορπιλικά αυτά, συγκεκριμένα το Bernd von Arnim, ανέφερε ότι είχε εμπλακεί σε μάχη με βρετανικό αντιτορπιλικό και στις 09:22 ο Λιούτγενς απέστειλε το Admiral Hipper στην περιοχή.[22][23][24] Κατά την άφιξή του το Hipper αναγνωρίστηκε λανθασμένα από το βρετανικό αντιτορπιλικό HMS Glowworm ως φίλιο πλοίο, γεγονός που επέτρεψε στο γερμανικό καταδρομικό να πλησιάσει και να ανοίξει πυρ πρώτο. Το Hipper έπληξε επανειλημμένα το Glowworm που προσπάθησε να διαφύγει. Όταν όμως έγινε σαφές ότι δεν μπορούσε να ξεφύγει, το βρετανικό πλοίο αντεπιτέθηκε με τορπίλες, οι οποίες όμως αστόχησαν. Το Glowworm πέτυχε μία βολή στην πλώρη του Hipper πριν παρουσιάσει βλάβη στο πηδάλιό του και συγκρουστεί με το γερμανικό καταδρομικό.[25] Η σύγκρουση απέκοψε τμήμα 40 μέτρων από τη θωρακισμένη ζώνη του Hipper, στη δεξιά πλευρά, καθώς και τον εκτοξευτή τορπιλών.[26] Προκλήθηκαν μικρές εισροές νερού, προκαλώντας κλίση 4° προς τα δεξιά, αλλά το πλοίο συνέχισε την αποστολή του[23] ενώ το Glowworm βυθίστηκε λίγο μετά τη σύγκρουση λόγω έκρηξης στο λεβητοστάσιό του. Το Hipper περισυνέλεξε 40 επιζώντες.[16] Στις 11:14 διεκόπη η επιχείρηση διάσωσης[27] και έβαλε πλώρη για το Τρόντχαϊμ μαζί με τα τέσσερα αντιτορπιλικά της Ομάδας 2, ενώ η Ομάδα 1 κινήθηκε προς το Νάρβικ. Τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau πήραν θέση νοτίως των νήσων Λοφότεν στο Βέστφιορντεν (Vestfjorden) για να καλύψουν και τις δύο αποβατικές ενέργειες.[28] Το Glowworm είχε προλάβει να ενημερώσει το Βασιλικό Ναυτικό για την παρουσία των γερμανικών δυνάμεων, δίνοντας έτσι χρόνο στο καταδρομικό μάχης Renown να πλεύσει σε θέση που του επέτρεπε να εμπλέξει τα Scharnhorst και Gneisenau, που εκμεταλλεύτηκαν όμως την ανώτερη ταχύτητά τους για να διαφύγουν.[29]

Η Ομάδα 2 εντοπίστηκε στις 14:50 από βρετανική αεράκατο Sunderland ενώ και από τις ραδιοεπικοινωνίες προέκυπτε η παρουσία εχθρικών πλοίων στην περιοχή. Για να αποσαφηνιστεί η κατάσταση απονηώθηκε στις 17:50 υδροπλάνο Arado από το Hipper και κατευθύνθηκε προς το Τρόντχαϊμ. Το αναγνωριστικό ανέφερε ότι δεν υπήρχε δραστηριότητα στις προσεγγίσεις προς το Τρόντχαϊμ και στη συνέχεια πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση στο Eide, καθώς οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεπαν την ανάκτησή του από το Hipper σε ανοιχτή θάλασσα.[30] Οι Γερμανοί αεροπόροι προσπάθησαν να αγοράσουν καύσιμα από ντόπιους αλλά συνελήφθησαν και παραδόθηκαν στην αστυνομία. Το Arado πέρασε στην κατοχή των Νορβηγών, βάφτηκε με νορβηγικά χρώματα και χρησιμοποιήθηκε από μέχρι τις 18 Απριλίου οπότε και πέταξε στη Βρετανία.[31]

Οι νορβηγικές παράκτιες πυροβολαρχίες εξέλαβαν το Hipper ως βρετανικό πολεμικό πλοίο καθώς έπλεε με τη μέγιστη δυνατή ταχύτητα μέσα από τον μακρύ και στενό Φιόρδ του Τρόντχαϊμ. Μεταξύ 04:04 και 04:14 και αφού τα γερμανικά πλοία είχαν πλέον διασχίσει το πιο στενό σημείο του φιόρδ, μία νορβηγική πυροβολαρχία άνοιξε καθυστερημένα πυρ χωρίς να καταφέρει κάποιο πλήγμα. Το Hipper απάντησε με δύο ομοβροντίες των πρυμναίων πυροβόλων του. Τα δύο εναπομείναντα υδροπλάνα Arado απονηώθηκαν για αναγνώριση και εντοπισμό κατάλληλων τοποθεσιών για βάσεις αεροσκαφών και υδροπλάνων. Ένα από τα Arado επιτέθηκε επίσης σε μία παράκτια πυροβολαρχία με βόμβες. Το Hipper εισήλθε στο λιμάνι του Τρόντχαϊμ και αγκυροβόλησε στις 05:25 για να αποβιβάσει τα ορεινά στρατεύματα.[32] Ένα γερμανικό δεξαμενόπλοιο που ήταν προγραμματισμένο να ανεφοδιάσει με καύσιμα την Ομάδα 2 στο Τρόντχαϊμ δεν εμφανίστηκε ποτέ με συνέπεια τα πλοία να εξαναγκαστούν να παραμείνουν στο λιμάνι λόγω έλλειψης καυσίμων. Στις 10 Απριλίου ένα υδροπλάνο Arado από το Scharnhorst} μετέφερε διαταγές από τον Λιούτγενς να επιχειρηθεί το επόμενο βράδυ έξοδος και επιστροφή στη Γερμανία μαζί με τα δύο γερμανικά θωρηκτά. Το Hipper αναχώρησε από το Τρόντχαϊμ στις 21:30, συνοδευόμενο από το αντιτορπιλικό Friedrich Eckoldt. Τα δύο πλοία κινήθηκαν πρώτα προς τα βορειοδυτικά για να απομακρυνθούν από τις νορβηγικές ακτές.

Τα ξημερώματα της 11ης Απριλίου το Friedrich Eckoldt αναγκάστηκε να επιστρέψει στο Τρόντχαϊμ λόγω κακοκαιρίας και έλλειψης καυσίμων. Η ίδια κακοκαιρία επέτρεψε στη Hipper να ακολουθήσει μια σύντομη, άμεση διαδρομή προς τη Γερμανία. Ενώθηκε με τα Scharnhorst και Gneisenau στις 08:00 της 12ης Απριλίου και η γερμανική δύναμη έφτασε στο Βίλχελμσχαφεν στις 22:00, με το Hipper να έχει ελαχιστότατα αποθέματα καυσίμων.[33][34] Στη συνέχεια στάλθηκε για δεξαμενισμό και επισκευές και διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί σοβαρότερες ζημιές εξαιτίας της σύγκρουσης με το Glowworm από ό,τι είχε αρχικά εκτιμηθεί. Παρόλα αυτά οι αναγκαίες εργασίες ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο εβδομάδες.[25]

Επιχείρηση Γιούνο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Επιχείρηση Γιούνο

Στις αρχές Ιουνίου 1940 ο Μάρσαλ οργάνωσε αποστολή για την κατάληψη του Χάρσταντ στη βόρεια Νορβηγία. Σε αυτήν μετείχαν το Admiral Hipper, τα θωρηκτά Scharnhorst και Gneisenau καθώς και τα αντιτορπιλικά Hermann Schoemann, Hans Lody, Erich Steinbrinck και Karl Galster.[25] Αναχώρησαν από το Κίελο στις 4 Ιουνίου και τρεις ημέρες αργότερα Hipper και τα αντιτορπιλικά ανεφοδιάστηκαν από το πλοίο ανεφοδιασμού Dithmarschen.[35] Το σχέδιο ήταν να επιτεθούν στη βρετανική βάση στο Χάρσταντ το πρωί της 9ης Ιουνίου όμως λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 8ης Ιουνίου το σχέδιο άλλαξε διότι ένα αναγνωριστικό αεροσκάφος ανέφερε ότι δεν υπήρχαν πλοία στο Χάρσταντ και αυτό σε συνδιασμό με τις εξαιρετικά αυξημένες ραδιοεπικοινωνίες που προέρχονταν από νηοπομπές οδήγησαν τον Μάρσαλ στο συμπέρασμα πως οι Βρετανοί εκκένωναν το Χάρσταντ. Αντί να πραγματοποιήσει την επίθεση στην πόλη ο Μάρσαλ αποφάσισε να επιχειρήσει εναντίον των πλοίων που εκκένωναν τα βρετανικά στρατεύματα.[36] Καθώς αναζητούσαν τα βρετανικά πλοία οι Γερμανοί συνάντησαν πρώτα το δεξαμενόπλοιο Oil Pioneer, στις 06:45 της 8ης Ιουνίου, το οποίο συνοδευόταν από το ναρκαλιευτικό HMT Juniper. Το Hipper βύθισε το Juniper και το Gneisenau΄ το Oil Pioneer. Στις 10:52 το Hipper συνάντησε και βύθισε το μεταγωγικό Orama, που δεν μετέφερε όμως στρατεύματα.[37][38] Παρά την αποστολή των αναγνωριστικών τους αεροσκαφών, τα γερμανικά πλοία απέτυχαν να εντοπίσουν τον κύριο όγκο της νηοπομπής στη 13:00 αποφασίστηκε να πλεύσει το Hipper και τα αντιτορπιλικά προς το Τρόντχαϊμ για να καλύψουν και να προστατεύσουν τις γερμανικές δυνάμεις εκεί, ενώ τα θωρηκτά ανεφοδιάστηκαν από το Dithmarschen και συνέχισαν την επιχείρηση.[16][39] Προς το βράδυ τα Scharnhorst και Gneisenau εντόπισαν βρετανική δύναμη αποτελούμενη από το αεροπλανοφόρο Glorious και δύο αντιτορπιλικά συνοδείας, συγκεκριμένα τα HMS Ardent και Acasta. Οι Γερμανοί κατάφεραν να βυθίσουν και τα τρία βρετανικά πλοία, όμως το Scharnhorst τορπιλίστηκε και υπέστη σοβαρές ζημιές αναγκάζοντας τα δύο γερμανικά θωρηκτά να επιστρέψουν στο Τρόντχαϊμ στις 9 Ιουνίου.[40]

Στις 10 Ιουνίου τα Hipper και Gneisenau αναχώρησαν από το Τρόντχαϊμ συνοδευόμενα από τέσσερα αντιτορπιλικά σε μια ακόμη απόπειρα να επιτεθούν στα πλοία που εκκένωναν τις βρετανικές δυνάμεις.[41][42] Η προσπάθεια αυτή επίσης αποδείχθηκε άκαρπη και τα γερμανικά πλοία επέστρεψαν στο Τρόντχαϊμ την επομένη.[41][42] Στις 13 Ιουνίου δεκαπέντε μαχητικά-βομβαρδιστικά Skua απονηώθηκαν από το αεροπλανοφόρο Ark Royal για να επιτεθούν στα γερμανικά πλοία στο Τρόντχαϊμ. Κατάφεραν να πετύχουν το Scharnhorst με βόμβα που δεν εξερράγη ενώ οκτώ εξ αυτών καταρρίφθηκαν από τα γερμανικά μαχητικά και τα αντιαεροπορικά πυρά.[42] Χάρη στα πυρά του Hipper καταρρίφθηκε ένα αεροσκάφος.[16] Προκειμένου να καλύψουν την επιστροφή του λαβωμένου Scharnhorst στη Γερμανία, τα Hipper και Gneisenau αναχώρησαν από το Τρόντχαϊμ στις 20 Ιουνίου για να πραγματοποιήσουν επιδρομή στον πορθμό Ισλανδίας-Νήσων Φερόε, όμως το βρετανικό υποβρύχιο Clyde τορπίλισε το Gneisenau και τα γερμανικά πλοία αναγκάστηκαν να επιστρέψουν για ακόμα μία φορά στο Τρόντχαϊμ.[43][44]

Στις 25 Ιουλίου το Admiral Hipper απέπλευσε για περιπολία στην περιοχή μεταξύ Σπίτσμπεργκεν και Τρόμσο, που διήρκεσε έως τις 9 Αυγούστου.[45] Τα αναγνωριστικά υδροπλάνα κατάφεραν να εντοπίσουν μερικά πλοία, αλλά όλα τους ανήκαν σε ουδέτερες χώρες. Εν τέλει δεν εντοπίστηκε κανέναν βρετανικό πλοίο ενώ την 31η Ιουλίου χάθηκε ένα υδροπλάνο σε ατύχημα. Την επομένη το Admiral Hipper εντόπισε το φινλανδικό φορτηγό πλοίο Ester Thorden, το οποίο μετέφερε 1,75 τόνους χρυσού. Κατασχέθηκε και στάλθηκε στη κατεχόμενη Νορβηγία.[46] Στις 5 Αυγούστου το Admiral Hipper έλαβε διαταγή να επιστρέψει άμεσα στη Γερμανία. Έφθασε στο Βίλχελμσχαφεν στις 10 Αυγούστου.[47]

Επιχείρηση Νορτνζέετουρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Επιχείρηση Νορτνζέετουρ
Το Hipper στη Βρέστη το 1941. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβήχθηκε από αναγνωριστικό Spitfire της RAF.

Η επισκευές στο Βίλχελμσχαφεν ολοκληρώθηκαν στις 9 Σεπτεμβρίου και με νέο κυβερνήτη τον Βίλχελμ Μάιζελ (Wilhelm Meisel) το καταδρομικό προετοιμάστηκε για να συμμετάσχει στην Επιχείρηση Θαλάσσιος Λέων, την προγραμματισμένη εισβολή των γερμανικών δυνάμεων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο ρόλος του Admiral Hipper θα ήταν μια παραπλανητική επιδρομή στη Βόρεια Θάλασσα, η Επιχείρηση Χέρμπστραϊζε ή «Φθινοπωρινό Ταξίδι» στα γερμανικά. Η επιχείρηση αυτή αποσκοπούσε στην παραπλάνηση του βρετανικού στόλου ώστε να απομακρυνθεί από τη Μάγχη μέσω της οποίας θα διέρχονταν οι γερμανικές δυνάμεις εισβολής στη Μάγχη. Στις 24 Σεπτεμβρίου και ενώ είναι πλέον αναβληθεί η επιχείρηση, το Hipper απέπλευσε από το Βίλχελμσχαφεν και ανοίχθηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό με σκοπό να πλήξει την εμπορική ναυτιλία του αντιπάλου.[48] Το σύστημα τροφοδοσίας λαδιού έπιασε φωτιά και υπέστη σοβαρές ζημιές. Η φωτιά ανάγκασε το πλήρωμα να διακόψει τη λειτουργία του συστήματος πρόωσης του πλοίου μέχρι να τεθεί υπό έλεγχο, αφήνοντας έτσι το Admiral Hipper ακίνητο για αρκετές ώρες στη ανοικτή θάλασσα. Τα βρετανικά αναγνωριστικά δεν κατάφεραν να το εντοπίσουν και έτσι, αφού πρώτα κατασβέστηκε η φωτιά, το Hipper επέστρεψε στο ναυπηγείο της Blohm & Voss στο Αμβούργο για επισκευές που διήρκεσαν λίγο περισσότερο από μία εβδομάδα.[46]

Το Hipper έκανε και δεύτερη προσπάθεια να ανοιχτεί τον Ατλαντικό και η επιχείρηση αυτή ονομάστηκε «Νορτνζέετουρ». Το βαρύ καταδρομικό απέπλευσε στις 30 Νοεμβρίου συνοδευόμενο από πέντε τορπιλοβόλα με προορισμό το Μπέργκεν στη Νορβηγία, όπου ανεφοδιάστηκε από το δεξαμενόπλοιο Wollin την 1η Δεκεμβρίου. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς μια θέση νοτίως του Γιαν Μάγεν, όπου ανεφοδιάστηκε αρκετές φορές από το δεξαμενόπλοιο Adria, ενώ περίμενε κατάλληλες κακές καιρικές συνθήκες για να διαπλεύσει τον Πορθμό της Δανίας και να εισέλθει στον Βόρειο Ατλαντικό. Κατά τη διάρκεια μιας θύελλας τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου, διέσχισε τελικά τον πορθμό χωρίς να εντοπιστεί.[49] Ανεφοδιάστηκε ξανά από το δεξαμενόπλοιο Friedrich Breme στις 12 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια ξεκίνησε η αναζήτηση της νηοπομπής HX 94, η οποία, σύμφωνα με τις πληροφορίες των Γερμανών, βρισκόταν κοντά. Το Admiral Hipper ορισμένα μεμονωμένα πλοία, όμως δεν τους επιτέθηκε διότι ο κυβερνήτης Μάιζελ είχε διαταγές να επιτεθεί μονάχα σε νηοπομπές. Εξαιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών το γερμανικό καταδρομικό δεν κατάφερε να εντοπίσει την HX 94.

Μεταξύ δύο ανεφοδιασμών από το Friedrich Breme στις 16 και 20 Δεκεμβρίου, το Hipper αναζήτησε τις νηοπομπές SC 15 και HX 95, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να τις εντοπίσει εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών. Τελικά ο Μάιζελ αποφάσισε να εγκαταλείψει τις διαδρομές των νηοπομπών στον Βόρειο Ατλαντικό και να επιχειρήσει στις θαλάσσιες διαδρομές μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Δυτικής Αφρικής, από όπου αναμένονταν να διέλθουν οι νηοπομπές SL 58 και SLS 58. Ένα υδροπλάνο Arado απονηώθηκε για να τις εντοπίσει όμως χάθηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Στις 23 Δεκεμβρίου το Admiral Hipper επιχειρούσε στη θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στις Αζόρες και την Ισπανία.[50][51]

Το σούρουπο της 24ης Δεκεμβρίου, το Hipper κατάφερε χάρη στο ραντάρ του να εντοπίσει τη νηοπομπή WS 5A[46], περίπου 700 ναυτικά μίλια δυτικά του ακρωτηρίου Φινιστέρε.[52] Κατά τη διάρκεια της νύχτας παρακολούθησε τη νηοπομπή με το ραντάρ του, με σκοπό να της επιτεθεί τα ξημερώματα. Τη νύχτα εντοπίστηκε οπτικά μεγάλη δύναμη συνοδείας και επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς επίθεση με τρεις τορπίλες.[53] Η νηοπομπή WS 5A δεν ήταν μια συνηθισμένη εμπορική νηοπομπή, αλλά βαρύτατα φυλασσόμενη νηοπομπή μεταφοράς στρατευμάτων αποτελούμενη από είκοσι πλοία. Πέντε από αυτά είχαν διατεθεί για την Επιχείρηση Excess. Η συνοδεία της νηοπομπής ήταν ισχυρή και περιλάμβανε το βαρύ καταδρομικό HMS Berwick και τα ελαφρά καταδρομικά HMS Bonaventure και Dunedin. Τα αεροπλανοφόρα HMS Furious και Argus επίσης μετείχαν στη νηοπομπή, αλλά δεν ήταν επιχειρησιακά καθώς μετέφεραν αποσυναρμολογημένα αεροσκάφη.[52]

Το Admiral Hipper επιτέθηκε το πρωί[46] αλλά βρέθηκε απροσδόκητα αντιμέτωπο με το Berwick. Μια επίθεση με τορπίλες εναντίον του Berwick απέτυχε,[54] αλλά το γερμανικό πλοίο κατάφερε να προκαλέσει με τα πυρά του σοβαρές ζημιές στο μεταγωγικό Empire Trooper[52] και ελαφρές ζημιές στο φορτηγό Arabistan, πριν εντοπίσει άλλα πλοία να κατευθύνονται προς το μέρος του. Θεωρώντας ότι αυτά ήταν αντιτορπιλικά που ετοιμάζονταν για επίθεση με τορπίλες, το Hipper αποχώρησε γρήγορα, χρησιμοποιώντας τα κύρια πυροβόλα του για να κρατήσει τα βρετανικά πλοία συνοδείας σε απόσταση.[46] Δέκα λεπτά αργότερα το Berwick εμφανίστηκε ξανά αριστερά της πλώρης του Admiral Hipper.[46] Το γερμανικό καταδρομικό εξαπέλυσε αρκετές ομοβροντίες με τα πρυμναία πυροβόλα του [55] και κατάφερε να πλήξει το βρετανικός καταδρομικό. Στη συνέχεια αποχώρησε προκειμένου να αποφύγει ενδεχόμενη επίθεση με τορπίλες των βρετανικών αντιτορπιλικών.[46]

Πλέον το Admiral Hipper είχε αρχίσει να ξεμένει από καύσιμα και έτσι στις 27 Δεκεμβρίου έπλευσε προς τη Βρέστη στη κατεχόμενη Γαλλία[46] συνοδευόμενο από το τορπιλοβόλο Jaguar.[56] Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού εντόπισε και βύθισε το το επιβατηγό πλοίο Juma, στις 25 Δεκεμβρίου.[52] Εκεί πραγματοποιήθηκαν εργασίες συντήρησης προκειμένου το καταδρομικό να προετοιμαστεί για την επόμενη έξοδό του στον Ατλαντικό.[57][58] Στις 4 Ιανουαρίου εντόπισε το Hipper βρετανικό αναγνωριστικό και την ίδια νύχτα εξαπολύθηκε μεγάλη αεροπορική επίθεση στην οποία συμμετείχαν 53 βομβαρδιστικά της RAF τα οποία όμως δεν κατάφεραν να πλήξουν το Hipper εξαιτίας της νεφοκάλυψης και της ισχυρής αντιαεροπορικής άμυνας.[59][60] Τη νύχτα της 10ης Ιανουαρίου ακολούθησε μικρότερη επίθεση από δώδεκα βομβαρδιστικά και δύο νύχτες αργότερα νέα επίθεση με 26 αεροσκάφη, καμία εκ των οποίων δεν ήταν επιτυχής. Οι Βρετανοί δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την αναχώρηση του Hipper από τη Βρέστη την 1η Φεβρουαρίου και συνέχισαν τις επιθέσεις. Στις 4 Φεβρουαρίου ένα βομβαρδιστικό εσφαλμένα ανέφερε ότι πέτυχε ένα καταδρομικό στη Βρέστη.[61]

Δεύτερη έξοδος στον Ατλαντικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτόξευση με καταπέλτη υδροπλάνου Ar 196.

Το Kriegsmarine είχε σχεδιάσει αρχικά την έξοδο στον Ατλαντικό των θωρηκτών Scharnhorst και Gneisenau σε συντονισμό με το Admiral Hipper αλλά το Gneisenau υπέστη ζημιές από καταιγίδα τον Δεκέμβριο, γεγονός που εμπόδισε τη συμμετοχή και των δύο θωρηκτών.[57] Παρόλα αυτά οι αναγκαίες επισκευές ολοκληρώθηκαν γρήγορα και τα δύο θωρηκτά έλαβαν ξανά μέρος σε επιχειρήσεις στο τέλος του Ιανουαρίου.[62] Την 1η Φεβρουαρίου 1941 το Admiral Hipper πραγματοποίησε τη δεύτερη έξοδό του στον Ατλαντικό,[63] με εντολές να επιχειρήσει στις θαλάσσιες οδούς μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Δυτικής Αφρικής. Είχε την άδεια να επιτεθεί τόσο σε ελαφρώς συνοδευόμενες νηοπομπές όσο και σε ανεξάρτητα πλοία, με την ελπίδα ότι η παρουσία του στις συγκεκριμένες περιοχές θα αποτραβούσε τις βρετανικές ναυτικές δυνάμεις που περιφρουρούσαν τον Πορθμό της Δανίας, διευκολύνοντας έτσι την διέλευση των Scharnhorst και Gneisenau από αυτόν.[64] Μεταξύ 4 και 10 Φεβρουαρίου, το Admiral Hipper πραγματοποίησε περιπολία στα ανοιχτά των Αζορών χωρίς όμως να εντοπίσει πλοία. Εφοδιάστηκε αρκετές φορές από το δεξαμενόπλοιο Spichern .[65][57] Όταν ο κυβερνήτης Μάιζελ πληροφορήθηκε ότι η βρετανική Δύναμη H είχε αναχωρήσει από το Γιβραλτάρ για να εισπλεύσει στη Μεσόγειο και να βομβαρδίσει τον ναύσταθμο της Λα Σπέτσια, συνειδητοποίησε πως οι νηοπομπές μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου, Γιβραλτάρ και Δυτικής Αφρικής δεν καλύπτονταν από βαριές μονάδες επιφανείας και έτσι αποφάσισε να επιχειρήσει πιο κοντά στο Γιβραλτάρ,[66] όπου γερμανικά υποβρύχια και η Luftwaffe είχαν ήδη επιτεθεί στη νηοπομπή HG 53.[67] Στις 11 Φεβρουαρίου το Admiral Hipper εντόπισε και βύθισε βρετανικό πλοίο Iceland που έπλεε μόνο του.[68][69]

Τα μεσάνυχτα εκείνης της βραδιάς το ραντάρ του Admiral Hipper εντόπισε τη νηοπομπή SLS 64, που δεν καλύπτονταν από πλοία συνοδείας και αποτελούνταν από δεκαεννέα εμπορικά πλοία. Το επόμενο πρωί, προσποιούμενο πως ήταν βρετανικό καταδρομικό, το Hipper την πλησίασε και άνοιξε πυρ στις 06:19. Τα αιφνιδιασμένα εμπορικά πλοία διασκορπίστηκαν αμέσως. Στην αρχή της μάχης, ο Μάιζελ διατηρούσε απόσταση τριών έως πέντε χιλιομέτρων από αυτά, αλλά όταν τα πυρομαχικά άρχισαν να εξαντλούνται έδωσε εντολή για εγγύτερη προσέγγιση ώστε να βελτιωθεί η ακρίβεια των πυρών. Κάποια πλοία δέχθηκαν πλήγματα από τα πυροβόλα του Hipper και ακινητοποιήθηκαν για να δεχθούν στη συνέχεια τα τελειωτικά χτυπήματα με τορπίλες. Το Hipper εξαπέλυσε και τις δώδεκα τορπίλες του και ανέφερε ότι όλες είχαν πλήξει τους στόχους τους.[70] Στις 07:18 μονάχα έξι πλοία παρέμεναν ορατά, εκ των οποίων μόνο δύο εξακολουθούσαν να κινούνται. Ο Μάιζελ αποφάσισε να τερματίσει την εμπλοκή και να αποχωρήσει πριν καταφθάσει το Βασιλικό Ναυτικό.[71][72] Οι Βρετανοί ανέφεραν την απώλεια επτά πλοίων, συνολικού εκτοπίσματος 32.806 GRT, καθώς και ζημιές σε δύο ακόμη.[57][73] Οι Γερμανοί ισχυρίστηκαν πως βύθισαν δεκατρία από τα δεκαεννέα πλοία της νηοπομπής, συνολικού εκτοπίσματος 79.000 GRT,[74] ενώ ορισμένοι επιζώντες ανέφεραν ότι είχαν βυθιστεί δεκατέσσερα πλοία της νηοπομπής.[57] Έπειτα από την επίθεση στην νηοπομπή SLS 64, τα αποθέματα καυσίμων του Admiral Hipper ήταν περιορισμένα και ο Μάιζελ φοβούμενος πως οι βρετανικές δυνάμεις που τον προσέγγιζαν θα τον εμπόδιζαν να φθάσει στα δεξαμενόπλοια ανεφοδιασμού που περίμεναν στις Αζόρες[75] και ως εκ τούτου επέστρεψε στη Βρέστη στις 15 Φεβρουαρίου. Στάλθηκε για δεξαμενισμό αλλά σε δεξαμενή μικρότερων διαστάσεων διότι οι μεγαλύτερες έπρεπε να παραμείνουν ελεύθερες για το ενδεχόμενο επιστροφής των Scharnhorst και Gneisenau.[76] Κατά την είσοδό του Hipper στη δεξαμενή υπέστη ζημιές η δεξιά προπέλα του εξαιτίας πρόσκρουσης σε άγνωστα συντρίμμια. Χρειάστηκε να σταλθεί άλλη προπέλα από το Κίελο, προκαλώντας επιπλέον καθυστερήσεις.[76]

Εν τω μεταξύ είχαν ενταθεί οι αεροπορικές επιθέσεις της RAF ενάντια στη Βρέστη και έτσι η Διοίκηση του Kriegsmarine αποφάσισε ότι το Admiral Hipper θα έπρεπε να επιστρέψει στη Γερμανία, όπου θα είχε καλύτερη προστασία.[57] Στις 15 Μαρτίου αναχώρησε από τη Βρέστη χωρίς να γίνει αντιληπτό και κατευθύνθηκε προς σημείο συνάντησης του με το δεξαμενόπλοιο Thorn νοτίως της Γροιλανδίας. Ο ανεφοδιασμός καθυστέρησε μέχρι την 21η Μαρτίου λόγω κακοκαιρίας. Δεδομένου ότι το βαρύ καταδρομικό Admiral Scheer επίσης επέστρεφε στη Γερμανία εκείνη την περίοδο, υπήρχε ανησυχία ότι τα δύο πλοία θα εμπόδιζαν το ένα το άλλο και έτσι το Admiral Hipper έλαβε εντολή να διασχίσει τον Πορθμό της Δανίας πριν από τις 28 Μαρτίου.[77] Κατάφερε να το πράξει στις 24 Μαρτίου[78] και δύο ημέρες αργότερα σταμάτησε για ανεφοδιασμό στο Μπέργκεν.[57][79] Στις 28 Μαρτίου έδεσε στο Κίελο, έχοντας ολοκληρώσει όλη τη διαδρομή χωρίς να εντοπιστεί από τους Βρετανούς.[78]

Κατά την άφιξή του στάλθηκε στο ναυπηγείο Deutsche Werke για εκτεταμένες επισκευές που διήρκεσαν επτά μήνες. Ο Ραίντερ σκόπευε να συνεχίσει να στέλνει το Admiral Hipper σε επιδρομές στον Βόρειο Ατλαντικό και δεδομένου πως καθώς οι επιχειρήσεις του μέχρι εκείνο το σημείο είχαν περιοριστεί από τη διαρκή ανάγκη ανεφοδιασμού του, αποφασίστηκε να αυξηθεί η μέγιστη δυνατή ποσότητα καυσίμων που θα μπορούσε να μεταφέρι από 3.050 σε 3.700 κυβικά μέτρα.[80][81] Την ίδια περίοδο τροποποιήθηκε και το υπόστεγο αεροσκαφών· το μεγάλο υπόστεγο που προοριζόταν για δύο υδροπλάνα με αναδιπλούμενες πτέρυγες είχε αποδειχθεί δύσχρηστο στην πράξη και αντικαταστάθηκε από μικρότερο, ικανό να φιλοξενήσει ένα μονάχα υδροπλάνο. Ο χώρος που εξοικονομήθηκε χρησιμοποιήθηκε για εξοπλισμό ανεφοδιασμού και επιπρόσθετες αποθήκες τροφίμων.[7] Έπειτα από την ολοκλήρωση των εργασιών ακολούθησαν δοκιμές στη Βαλτική και στη συνέχεια το Hipper ελλιμενίστηκε στο Γκότενχαφεν προκειμένου να γίνουν ορισμένες επιπρόσθετες εργασίες. Τον Ιανουάριο του 1942 οι ατμοστρόβιλοί του επισκευάστηκαν στα ναυπηγεία Blohm & Voss, ενώ κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας τοποθετήθηκε και ένα σύστημα απομαγνητισμού στην καρίνα του. Τον Μάρτιο ήταν και πάλι πλήρως επιχειρησιακό.[82] Ωστόσο η στρατηγική κατάσταση είχε αλλάξει ριζικά: λόγω της βρετανικής αεροπορικής αναγνώρισης και της τεχνολογικής εξέλιξης στα συστήματα ραντάρ, οι επιδρομές στον Βόρειο Ατλαντικό δεν ήταν πλέον βιώσιμες. Έτσι αποφασίστηκε να συγκεντρωθεί ο γερμανικός στόλος επιφανείας στη Νορβηγία, τόσο ως δύναμη αποτροπής ενάντια σε πιθανή συμμαχική απόβαση όσο και για επιθέσεις εναντίον των νηοπομπών που ανεφοδίαζαν μέσω της Αρκτικής τη Σοβιετική Ένωση.[83]

Στη Νορβηγία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Hipper σε κάποιο νορβηγικό φιορδ (1942).
Το Hipper σε νορβηγικά νερά (περ. 1942).

Στις 19 Μαρτίου 1942 το Admiral Hipper έπλευσε προς το Τρόντχαϊμ, συνοδευόμενο από τα αντιτορπιλικά Z24, Z26 και Z30, καθώς και από τα τορπιλοβόλα T15, T16 και T17. Στην περιοχή περιπολούσαν αρκετά βρετανικά υποβρύχια που δεν κατάφεραν όμως να αναχαιτίσουν τη γερμανική ναυτική δύναμη. Το Admiral Hipper και τα πλοία συνοδείας του έφτασαν στον προορισμό τους την 21η Μαρτίου.[84] Εκεί ενώθηκαν με τα βαριά καταδρομικά Admiral Scheer και Prinz Eugen, αν και το τελευταίο το είχε τορπιλίσει το βρετανικό υποβρύχιο HMS Trident στις 23 Φεβρουαρίου[85] και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γερμανία για επισκευές τον Μάιο.[86] Την ίδια περίοδο το βαρύ καταδρομικό Lützow επίσης μεταφέρθηκε από τη Γερμανία στη Νορβηγία.[87] Στις αρχές Μαρτίου, το θωρηκτό Tirpitz είχε επιχειρήσει εναντίον της αρκτικής νηοπομπής PQ 12, εξαντλώντας τα ήδη περιορισμένα αποθέματα καυσίμων του γερμανικού στόλου. Συνέπεια αυτού ήταν πως οποιαδήποτε επιχείρηση πλοίων μεγαλύτερων από τα αντιτορπιλικά ήταν αδύνατη και το Admiral Hipper παρέμεινε στο λιμάνι για τους επόμενους μήνες.[88][89]

Τον Ιούλιο τα αποθέματα καυσίμων ήταν πλέον επαρκή για να πραγματοποιηθούν νέες επιχειρήσεις και η Διοίκηση του Kriegsmarine σχεδίασε επίθεση ενάντια στην επερχόμενη νηοπομπή PQ 17 με ολόκληρο τον στόλο επιφανείας τους.[90] Την 1η Ιουλίου η υπηρεσία πληροφοριών του Ναυτικού εντόπισε την PQ 17 και η παρουσία της ανιχνεύθηκε επιπλέον από υποβρύχια. Την επομένη οι γερμανικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στον Άλταφιορδ (Altafjord), από όπου θα μπορούσαν να εξορμήσουν εναντίον της νηοπομπής.[91] Στις 2 Ιουλίου τα Admiral Hipper και Tirpitz, τα αντιτορπιλικά Theodor Riedel, Hans Lody, Friedrich Ihn, Karl Galster καθώς και τα τορπιλοβόλα T7 και T15 απέπλευσαν από το Τρόντχαϊμ προς τον Άλταφιορδ. Στις 3 Ιουλίου ακολούθησαν τα καταδρομικά Lützow και Admiral Scheer μαζί με τα αντιτορπιλικά Z24, Z27, Z28, Z29, Z30 και Richard Beitzen που απέπλευσαν από το Νάρβικ.[92][91][86] Προκειμένου να αποφύγει τη βρετανική αναγνώριση, ο γερμανικός στόλος δεν έπλευσε στα ανοικτά αλλά παρέμεινε κοντά στις νορβηγικές ακτές. Εν μέσω ομίχλης, το Lützow προσάραξε και τα αντιτορπιλικά Theodor Riedel, Hans Lody και Karl Galster προσέκρουσαν σε αχαρτογράφητους υφάλους με συνέπεια να τεθούν εκτός επιχείρησης.[93] Επίσης, τα αντιτορπιλικά Erich Steinbrinck και Friedrich Eckoldt έφτασαν στο Άλταφιορδ στις 3 Ιουλίου.[91]

Την PQ 17 κάλυπταν μεταξύ άλλων τα θωρηκτά HMS Duke of York και USS Washington καθώς και το αεροπλανοφόρο HMS Victorious.[94] Αεροσκάφη του Victorious παρά λίγο να τορπιλίσουν το Tirpitz και ο Χίτλερ απαγόρευσε την επίθεση του στόλου επιφανείας στη νηοπομπή όσο το αεροπλανοφόρο παρέμενε ενεργό και δεν είχε εξουδετερωθεί από τη Luftwaffe.[95] Στο μεταξύ οι σουηδικές μυστικές υπηρεσίες είχαν αναφέρει τις γερμανικές κινήσεις στο Βρετανικό Ναυαρχείο το οποίο με τη σειρά του διέταξε τη διασπορά της νηοπομπής το βράδυ της 4ης Ιουλίου. Το πρωί της 5ης Ιουλίου οι Γερμανοί αντιλήφθηκαν ότι τα πλοία συνοδείας της νηοπομπής αποχωρούσαν ενώ τα εμπορικά συνέχιζαν ανεξάρτητα. Στις 11:37 ξεκίνησε η δεύτερη φάση της γερμανικής επιχείρησης Admiral Hipper απέπλευσε από το Άλταφιορδ μαζί τα άλλα πλοία του γερμανικού στόλου. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, έγινε σαφές ότι είχαν εντοπιστεί και αναφερθεί από το βρετανικό υποβρύχιο Unshaken και μια αεράκατο Catalina της RAF ενώ η επίθεση του σοβιετικού υποβρυχίου K-21 δεν έγινε αντιληπτή.[96] Οι Γερμανοί ακύρωσαν την επίθεσή τους, αφήνοντας τα υποβρύχια και την Luftwaffe να βυθίσουν τα απροστάτευτα εμπορικά πλοία.[97][98][99] Εν τέλει χάθηκαν τα 21 από τα 34 πλοία της PQ 17.[97][98][99]

Το Βασιλικό Ναυτικό ήταν αναγκασμένο να διαθέσει σημαντικές δυνάμεις στη Μεσόγειο εξαιτίας της Επιχείρησης Pedestal για τον ανεφοδιασμό της Μάλτας και συνέπεια αυτού ήταν να καθυστερήσει ο απόπλους της νηοπομπής PQ-18 μέχρι τον Σεπτέμβριο. Οι Γερμανοί την εντόπισαν στις 8 Σεπτεμβρίου και στις 10 Σεπτεμβρίου έθεσαν σε κίνηση την Επιχείρηση Ντόπελσλαγκ: όλες οι διαθέσιμες μονάδες επιφανείας διατάχθηκαν να μεταβούν στο Άλταφιορντ από όπου θα εξαπέλυαν την επίθεσή τους. Το Admiral Hipper απέπλευσε από το Νάρβικ μαζί με το Admiral Scheer, το ελαφρύ καταδρομικό Köln και τα αντιτορπιλικά Z23 και Z27 για να φθάσουν στο Άλταφιορντ στις 11 Σεπτεμβρίου.[100] Τα Tirpitz και Lützow ήταν υπό επισκευή και παρέμειναν στο Νάρβικ.Ενώ κατευθύνονταν προς το Άλταφιορντ ο γερμανικός στόλος εντοπίστηκε αρχικά από το βρετανικό υποβρύχιο HMS Tribune και στη συνέχεια δέχθηκε ανεπιτυχή επίθεση από το υποβρύχιο HMS Tigris.[57] Το νορβηγικό υποβρύχιο HNoMS Uredd καθώς και το βρετανικό HMS Unshaken επίσης εντόπισαν τον γερμανικό στόλο αλλά δεν μπόρεσαν να επιτεθούν. Τα αντιτορπιλικά Richard Beitzen, Friedrich Eckoldt, Z29 και Z30 έφτασαν στο Άλταφιορντ στις 11 Σεπτεμβρίου,[100] αλλά η επιχείρηση ακυρώθηκε για ακόμη μία φορά, καθώς ο Χίτλερ δεν ήθελε να ρισκάρει απώλειες του στόλου επιφανείας.[101]

Μεταξύ 24ης και 28ης Σεπτεμβρίου το Hipper, συνοδευόμενο από τα αντιτορπιλικά Z23, Z28, Z29 και Z30, πόντισε ναρκοπέδιο της βορειοδυτικής ακτής της Νοβάγια Ζέμλια.[102] Στόχος της επιχείρησης ήταν να εξαναγκάσει τις νηοπομπές των Συμμάχων να πλεύσουν νοτιότερα και κατά συνέπεια εντός της ακτίνας δράσης των γερμανικών ναυτικών μονάδων στη Νορβηγία. Μετά την επιστροφή του στο λιμάνι το Hipper μεταφέρθηκε στον κόλπο Μπόγκεν κοντά στο Νάρβικ για επισκευές στο σύστημα πρόωσής του.[57]

Στις 28–29 Οκτωβρίου μετακινήθηκε μαζί με τα Friedrich Eckoldt και Richard Beitzen στο Άλταφιορντ.[103] Καθώς οι Σύμμαχοι δεν μπορούσαν να παρέχουν επαρκείς δυνάμεις συνοδείας για την επόμενη νηοπομπή PQ-19, αποφασίστηκε η ακύρωσή της και αντ’ αυτής απέπλευσαν ανεξάρτητα στις 29 Οκτωβρίου δεκατρία φορτηγά πλοία από την Ισλανδία με προορισμό την ΕΣΣΔ. Στην αντίθετη κατεύθυνση 23 άδεια πλοία επίσης επιχείρησαν να επιστρέψουν ανεξάρτητα στην Ισλανδία. Προκειμένου να αναχαιτίσουν τις διελεύσεις αυτές οι Γερμανοί οργάνωσαν στις 5 Νοεμβρίου την Επιχείρηση Χόφνουνγκ: το Hipper και ο 5ος Στολίσκος Αντιτορπιλικών πραγματοποίησαν περιπολία στην Αρκτική σε μια απόπειρα να εντοπίσουν συμμαχικά πλοία. Ο αντιναύαρχος Όσκαρ Κούμετς (Oskar Kummetz) ανέλαβε Διοικητής της ναυτικής μοίρας και είχε για ναυαρχίδα του το Hipper. Στις 7 Νοεμβρίου υδροπλάνο Arado του καταδρομικού εντόπισε το σοβιετικό τάνκερ Ντονμπάς και το συνοδευτικό του, το βοηθητικό πολεμικό πλοίο BO-78. Ο Κούμετς διέταξε τον αντιτορπιλικό Z27 να βυθίσει τα δύο σοβιετικά πλοία.[104] Στις 9 Νοεμβρίου η γερμανική δύναμη επέστρεψε στη Νορβηγία.[105]

Ναυμαχία της Θάλασσας του Μπάρεντς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Ναυμαχία της Θάλασσας του Μπάρεντς
Καλλιτεχνική αναπαράσταση της βύθισης του αντιτορπιλικού Friedrich Eckoldt.
Χάρτης των κινήσεων των αντίπαλων στόλων.

Τον Δεκέμβριο του 1942 άρχισαν ξανά οι νηοπομπές προς τη Σοβιετική Ένωση. Ο Ραίντερ διέταξε τον σχεδιασμό της Επιχείρησης Regenbogen που προέβλεπε την χρήση όλων των διαθέσιμων μονάδων επιφανείας που βρίσκονταν στη Νορβηγία με σκοπό την προσβολή νηοπομπών. Η πρώτη νηοπομπή του μήνα αυτού, η JW 51A, έφτασε στη Σοβιετική Ένωση χωρίς απρόοπτα. Ωστόσο, η δεύτερη, η JW 51B, εντοπίστηκε από το υποβρύχιο U-354 νοτίως της νήσου Μπγιέρνεγια. Ο Ραίντερ διέταξε τις δυνάμεις που θα συμμετείχαν στην Επιχείρηση Regenbogen να αναλάβουν δράση.[106] Το Admiral Hipper ήταν για ακόμα μία φορά η ναυαρχίδα του Κούμετς· η ναυτική μοίρα που συγκροτήθηκε απαρτίζονταν από το Lützow και τα αντιτορπιλικά Friederich Eckoldt, Richard Beitzen, Theodor Riedel, Z29, Z30 και Z31.[107] Αναχώρησαν από το Άλταφιορδ στις 18:00 της 30ης Δεκεμβρίου με διαταγές να αποφύγουν να εμπλακούν ακόμα και με ισοδύναμο αντίπαλο.[108]

Το σχέδιο του Κούμετς ήταν να διαιρέσει τη δύναμή του στα δύο: ο ίδιος θα έπλεε με το Hipper και τρία αντιτορπιλικά βόρεια της νηοπομπής για να την επιτεθεί και να απομακρύνει από αυτήν τα πλοία συνοδείας ενώ το Lützow και τα υπόλοιπα αντιτορπιλικά θα επιτίθεντο στην ίδια τη νηοπομπή, που πλέον θα ήταν πλέον απροστάτευτη, από τον νότο. Στις 09:15 της 31ης Δεκεμβρίου το βρετανικός αντιτορπιλικό HMS Obdurate εντόπισε τα τρία προπορευόμενα αντιτορπιλικά της ομάδας του Hipper· οι Γερμανοί άνοιξαν πρώτοι πυρ. Τέσσερα από τα υπόλοιπα πέντε αντιτορπιλικά που προστάτευαν τη νηοπομπή έσπευσαν να εμπλακούν στη μάχη, ενώ το HMS Achates ανέπτυξε προπέτασμα καπνού για να την καλύψει. Το Hipper εξαπέλυσε αρκετές ομοβροντίες κατά του Achates προξενώντας του ορισμένες ζημιές που είχαν σαν αποτέλεσμα να μειωθεί η ταχύτητά του στους 15 kn. Ο Κούμετς στη συνέχεια στράφηκε ξανά προς βορρά για να παρασύρει τα αντιτορπιλικά μακριά. Ο πλοίαρχος Robert Sherbrooke, ο Βρετανός Διοικητής των πλοίων συνοδείας, άφησε δύο αντιτορπιλικά για να προστατεύουν τη νηοπομπή και με τα υπόλοιπα τέσσερα που είχε στη διάθεσή του κατεδίωξε το Hipper.[108]

Η Δύναμη R που παρείχε απομακρυσμένη υποστήριξη στη νηοπομπή έσπευσε στην περιοχή.[106] Επικεφαλής της ήταν ο υποναύαρχος Ρόμπερτ Μπέρνετ (Robert Burnett) και κύριες μονάδες της τα καταδρομικά HMS Sheffield και Jamaica.[106] Τα καταδρομικά ενέπλεξαν το Hipper, το οποίο εκείνη την ώρα έβαλλε ενάντια στο αντιτορπιλικό Obedient. Τα πλοία του Μπέρνετ προσέγγισαν το Hipper πετυχαίνοντας πλήρη αιφνιδιασμό,[109] καταφέρνοντας μάλιστα να το χτυπήσουν τρεις φορές.[107] Ένα από τα πλήγματα προκάλεσε ζημιά στο σύστημα πρόωσης του πλοίου· ο λέβητας Νο. 3 γέμισε με μείγμα πετρελαίου και νερού, γεγονός που ανάγκασε το πλήρωμα να απενεργοποιήσει τη δεξιά τουρμπίνα. Αυτό μείωσε την ταχύτητα πλεύσης στους 23 kn. Τα άλλα δύο πλήγματα προκάλεσαν φωτιά στο υπόστεγο αεροσκαφών. Το πλοίο έβαλλε μια μονάχα ομοβροντία προς τα καταδρομικά πριν στραφεί προς αυτά ενώ παράλληλα τα συνοδευτικά του αντιτορπιλικά να το καλύπτουν με προπέτασμα καπνού.[110] Αφού βγήκε από το πέπλο καπνού το Hipper δέχθηκε ξανά πυρά από τα καταδρομικά του Μπέρνετ. Εξαιτίας της αβεβαιότητας σχετικά με την κατάσταση της ναυαρχίδας του και της σφοδρότητας της βρετανικής άμυνας, ο Κούμερτς εξέδωσε την ακόλουθη διαταγή στις 10:37: «Διακόψτε την εμπλοκή και υποχωρήστε προς τα δυτικά.»[111] Λανθασμένα αναγνωρίζοντας το Sheffield ως Hipper, το αντιτορπιλικό Friederich Eckoldt το πλησίασε υπερβολικά και βυθίστηκε από τα πυρά του βρετανικού καταδρομικού.[112] Ενώ συνέβαιναν αυτά, το Lützow πλησίασε σε απόσταση τριών ναυτικών μιλίων τη νηοπομπή αλλά εξαιτίας της κακής ορατότητας δεν άνοιξε πυρ. Στη συνέχεια έλαβε τη διαταγή του Κούμερτς και στράφηκε δυτικά για να συναντήσει το Admiral Hipper. Το Lützow βρέθηκε ακούσια δίπλα στο Sheffield και το Jamaica, και αφού τα αναγνώρισε ως εχθρικά, τα έβαλε στο στόχαστρο. Τα βρετανικά καταδρομικά στράφηκαν προς το Lützow και δέχθηκαν πυρά και από τα δύο γερμανικά καταδρομικά. Οι βολές του Hipper ήταν πιο ακριβείς όμως το βρετανικό καταδρομικό κατάφερε να διέφυγε άθικτο. Σύντομα ο Μπέρνετ αποφάσισε να αποσυρθεί μπροστά στην ανώτερη γερμανική δύναμη πυρός καθώς τα πλοία του έφεραν πυροβόλα των 150 mm έναντι των 203 mm των γερμανικών.[113]

Βάσει της διαταγής που εκδόθηκε στην αρχή της επιχείρησης για αποφυγή εμπλοκής με δύναμη ίση σε ισχύ με τη δική του, της κακής ορατότητας και των ζημιών στη ναυαρχίδα του, ο Κούμετς αποφάσισε να εγκαταλείψει την επίθεση. Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, το Hipper βύθισε με τα πυρά του το βρετανικό αντιτορπιλικό Achates. Οι Γερμανοί κατάφεραν επίσης να βυθίσουν το ναρκαλιευτικό HMS Bramble και προκάλεσαν ζημιές στα αντιτορπιλικά HMS Onslow, Obedient και Obdurate. Από την άλλη πλευρά οι Βρετανοί βύθισαν το Friederich Eckoldt, προκάλεσαν ζημιές στο Admiral Hipper και ανάγκασαν τους Γερμανούς να εγκαταλείψουν την επίθεση κατά της νηοπομπής.[107] Μετά την αποτυχία της επιχείρησης, ο Χίτλερ εξοργισμένος Χίτλερ δήλωσε πως οι δυνάμεις επιφανείας του Kriegsmarine θα παροπλίζονταν και θα διαλύονταν καθώς και ότι τα πυροβόλα τους θα χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση των οχυρώσεων του Τείχους του Ατλαντικού. Εν τέλει ο ναύαρχος Καρλ Νταίνιτς, διάδοχος του Ραίντερ, κατάφερε να τον πείσει να διατηρήσει τον στόλο επιφανείας.[114] Μετά από την επιστροφή στο Άλταφιορδ, πραγματοποιήθηκαν έκτακτες επισκευές στο Admiral Hipper που του επέτρεψαν να επιστρέψει στον Κόλπο Μπόγκεν στις 23 Ιανουαρίου 1943.[115] Την ίδια ημέρα, τα καταδρομικά Admiral Hipper και Köln καθώς και το αντιτορπιλικό Richard Beitzen απέπλευσαν από το Άλταφιορδ για να επιστρέψουν στη Γερμανία. Τα τρία πλοία σταμάτησαν στο Νάρβικ στις 25 Ιανουαρίου και στο Τροντχάιμ από τις 30 Ιανουαρίου έως τις 2 Φεβρουαρίου.[116] Έφθασαν στο Κίελο στις 8 Φεβρουαρίου[117] και στις 28 του ίδιου μήνα το Hipper παροπλίστηκε σύμφωνα με το διάταγμα του Χίτλερ.[115]

Το τέλος του Hipper

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
To καταστραμένο Hipper στο Κίελο. Η συγκεκριμένη φωτογραφία τραβίχθηκε στις 19 Μαΐου 1945.
Η καμπάνα του καταδρομικού Hipper διασώζεται μέχρι σήμερα.

Πραγματοποιήθηκαν μονάχα βασικές επισκευές στο Hipper ώστε τον Απρίλιο να μπορέσει να ρυμουλκηθεί στο Πιλάου στη Βαλτική προκειμένου να παραμείνει εκτός της εμβέλειας των συμμαχικών βομβαρδιστικών. Την 1η Μαρτίου 1944, το Hipper τέθηκε ξανά σε υπηρεσία ως εκπαιδευτικό πλοίο για δοκίμους στο Γκότενχαφεν παρόλο που ήταν σε πολύ κακή κατάσταση. Τους επόμενους πέντε μήνες πραγματοποίησε ασκήσεις στη Βαλτική. Τον Σεπτέμβριο αναφέρθηκε ότι ήταν υπό συνθήκες επιχειρησιακό και στις 27 Οκτωβρίου οι δόκιμοι αποφοίτησαν. Τον Νοέμβριο καταστρώθηκαν σχέδια για χρήση του ως πλατφόρμα παράκτιου βομβαρδισού αλλά καθώς ο Σοβιετικός στρατός απωθούσε τους Γερμανούς στο Ανατολικό Μέτωπο το πλήρωμά του επιστρατεύθηκε για κατασκευαστικές εργασίες αναγκαίες για την οχύρωση της πόλης, μειώνοντας περαιτέρω την επιχειρησιακή ικανότητά του. Η RAF πόντισε εκτεταμένο ναρκοπέδιο γύρω από το λιμάνι, γεγονός που ανάγκασε το Hipper να παραμείνει αγκυροβολημένο.[115][118][119]

Η επόμενη εκτεταμένη επισκευή και ανακατασκευή του πλοίου ήταν προγραμματισμένη για τα τέλη του 1944 και οι εργασίες επρόκειτο να διαρκέσουν τρεις μήνες. Ωστόσο ο Σοβιετικός Στρατός είχε προελάσει τόσο πολύ που κρίθηκε απαραίτητο να μετακινηθεί το Hipper μακρύτερα από το μέτωπο, παρά το γεγονός ότι διέθετε μόνο έναν λειτουργικό στρόβιλο.[120] Στις 29 Ιανουαρίου 1945 αναχώρησε από το Γκότενχαφεν με επιβαίνοντες 1.377 πρόσφυγες,[120][121] συνοδευόμενο από το τορπιλοβόλο T36. Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου το Admiral Hipper έλαβε σήμα κινδύνου από το βυθιζόμενο Wilhelm Gustloff, το οποίο επίσης μετέφερε πρόσφυγες. Το καταδρομικό δεν σταμάτησε για να περισυλλέξει επιζώντες λόγω της απειλής του υποβρυχίου που είχε βυθίσει το Gustloff· το ναυάγιο αυτό ήταν μία από τις χειρότερες ναυτικές καταστροφές στην ιστορία.[122]

Το Admiral Hipper έφτασε στο Κίελο στις 2 Φεβρουαρίου και στάλθηκε στα ναυπηγεία Germaniawerft για επισκευές. Στις 3 Απριλίου βομβαρδιστικά της RAF επιτέθηκαν στο λιμάνι και κατάφεραν να χτυπήσουν το Hipper με μία βόμβα η οποία δεν διαπέρασε το θωρακισμένο κατάστρωμα αλλά προκάλεσε τον θάνατο έξι μελών του πληρώματος. Τη νύχτα της 9ης Απριλίου η RAF επιτέθηκε ξανά στο λιμάνι με 591 βαριά βομβαρδιστικά[123] που έπληξαν πολλά πλοία μεταξύ των οποίων και το Admiral Hipper που υπέστη σοβαρές ζημιές.[124][120] Διατέθηκαν πυρομαχικά για τα βαριά πυροβόλα του, με την πρόθεση να χρησιμοποιηθεί ως πλωτή πυροβολαρχία, αλλά το πλήρωμά του προχώρησε στην αυτοβύθιση του κατεστραμμένου πλοίου στις 04:25 της 3ης Μαΐου.[125][119] Τον Ιούλιο του 1945, μετά το τέλος της σύρραξη, το πλοίο ανελκύστηκε και ρυμουλκήθηκε στον κόλπο Χάικεντορφ (Heikendorf) όπου διαλύθηκε για σκραπ στα 1948–1952.

Η καμπάνα του εκτέθηκε στο National Maritime Museum στο Γκρίνουιτς.[10] Αργότερα επιστράφηκε στη Γερμανία και σήμερα εκτίθεται στο Ναυτικό Μνημείο του Λαμπόε κοντά στο Κίελο.[126]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Williamson, σελίδες 4–5.
  2. ↑ Koop & Schmolke, σελ. 9.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Gröner, σελ. 65.
  4. ↑ 4,0 4,1 Gröner, σελ. 66.
  5. ↑ Koop & Schmolke, σελ. 22.
  6. ↑ Breyer, σελ. 10.
  7. ↑ 7,0 7,1 Brennecke, σελ. 301.
  8. ↑ Brennecke, σελ. 283.
  9. ↑ 9,0 9,1 Williamson, σελ. 12.
  10. ↑ 10,0 10,1 Gröner, σελ. 67.
  11. ↑ Koop & Schmolke, σελ. 58.
  12. ↑ Philbin, σελ. 27.
  13. ↑ Williamson, σελίδες 10–11.
  14. ↑ Williamson, σελ. 10.
  15. ↑ Williamson, σελ. 11.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 16,5 16,6 Williamson, σελ. 13.
  17. ↑ Rohwer, σελ. 15.
  18. ↑ Rohwer, σελ. 18.
  19. ↑ Mann & Jörgensen, σελ. 38.
  20. ↑ Bredemeier, σελ. 38.
  21. ↑ Dildy, σελ. 30.
  22. ↑ Bredemeier, σελίδες 40-41.
  23. ↑ 23,0 23,1 Mann & Jörgensen, σελ. 42.
  24. ↑ Brennecke, σελίδες 45-52.
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Williamson, σελ. 14.
  26. ↑ Dildy, σελ. 33.
  27. ↑ Brennecke, σελ. 62.
  28. ↑ Brennecke, σελ. 63.
  29. ↑ Mann & Jörgensen, σελίδες 42–43.
  30. ↑ Brennecke, σελ. 68.
  31. ↑ Sivertsen, σελίδες 105, 115–122.
  32. ↑ Brennecke, σελίδες 65-74.
  33. ↑ Brennecke, σελίδες 75-91.
  34. ↑ Bredemeier, σελίδες 58-62.
  35. ↑ Brennecke, σελ. 94.
  36. ↑ Brennecke, σελ. 97.
  37. ↑ Rohwer, σελίδες 22, 26.
  38. ↑ Brennecke, σελ. 100.
  39. ↑ Brennecke, σελίδες 103–104.
  40. ↑ Bredemeier, σελίδες 68-80.
  41. ↑ 41,0 41,1 Brennecke, σελ. 105.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 Rohwer, σελ. 27.
  43. ↑ Rohwer, σελ. 29.
  44. ↑ Breyer, σελ. 26.
  45. ↑ Rohwer, σελ. 45.
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 46,5 46,6 46,7 Williamson, σελ. 15.
  47. ↑ Brennecke, σελίδες 110-115.
  48. ↑ Koop & Schmolke, σελ. 46.
  49. ↑ Brennecke, σελίδες 126-128.
  50. ↑ Brennecke, σελίδες 128-139.
  51. ↑ Bekker, σελ. 198.
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 52,3 Rohwer, σελ. 53.
  53. ↑ Brennecke, σελ. 141.
  54. ↑ Brennecke, σελίδες 142-143.
  55. ↑ Brennecke, σελ. 145.
  56. ↑ Brennecke, σελ. 149.
  57. ↑ 57,0 57,1 57,2 57,3 57,4 57,5 57,6 57,7 57,8 Williamson, σελ. 16.
  58. ↑ Brennecke, σελίδες 138-147.
  59. ↑ Rohwer, σελ. 54.
  60. ↑ Middlebrook & Everitt, σελ. 115.
  61. ↑ Middlebrook & Everitt, σελίδες 116-120.
  62. ↑ Garzke & Dulin, σελ. 140.
  63. ↑ Rohwer, σελ. 57.
  64. ↑ Brennecke, σελίδες 160-164.
  65. ↑ Brennecke, σελ. 164.
  66. ↑ Brennecke, σελ. 168.
  67. ↑ Bekker, σελ. 202.
  68. ↑ Brennecke, σελίδες 168-170.
  69. ↑ Rohwer, σελ. 58.
  70. ↑ Brennecke, σελ. 176.
  71. ↑ Rohwer, σελίδες 58–59.
  72. ↑ Brennecke, σελίδες 171-178.
  73. ↑ Rohwer, σελ. 59.
  74. ↑ Brennecke, σελ. 179.
  75. ↑ Brennecke, σελ. 180.
  76. ↑ 76,0 76,1 Brennecke, σελ. 182.
  77. ↑ Brennecke, σελ. 187.
  78. ↑ 78,0 78,1 Rohwer, σελ. 64.
  79. ↑ Brennecke, σελ. 192.
  80. ↑ Brennecke, σελίδες 192-193.
  81. ↑ Bredemeier, σελ. 13.
  82. ↑ Williamson, σελίδες 16–17.
  83. ↑ Kemp, σελ. 36.
  84. ↑ Rohwer, σελ. 152.
  85. ↑ Rohwer, σελ. 146.
  86. ↑ 86,0 86,1 Williamson, σελ. 17.
  87. ↑ Rohwer, σελ. 166.
  88. ↑ Kemp, σελ. 39.
  89. ↑ Bekker, σελ. 253-254.
  90. ↑ Kemp, σελ. 65.
  91. ↑ 91,0 91,1 91,2 Rohwer, σελ. 175.
  92. ↑ Garzke & Dulin, σελίδες 253–255.
  93. ↑ Bekker, σελ. 263.
  94. ↑ Garzke & Dulin, σελ. 253.
  95. ↑ Kemp, σελ. 66.
  96. ↑ Kemp, σελ. 87.
  97. ↑ 97,0 97,1 Kemp, σελίδες 82-86.
  98. ↑ 98,0 98,1 Garzke & Dulin, σελ. 255.
  99. ↑ 99,0 99,1 Rohwer, σελίδες 175-176.
  100. ↑ 100,0 100,1 Rohwer, σελ. 195.
  101. ↑ Kemp, σελίδες 102-103.
  102. ↑ Rohwer, σελ. 197.
  103. ↑ Rohwer, σελ. 206.
  104. ↑ Rohwer, σελ. 207.
  105. ↑ Brennecke, σελ. 223.
  106. ↑ 106,0 106,1 106,2 Miller, σελ. 331.
  107. ↑ 107,0 107,1 107,2 Rohwer, σελ. 221.
  108. ↑ 108,0 108,1 Miller, σελ. 332.
  109. ↑ Pope, σελίδες 214–215.
  110. ↑ Pope, σελ. 215.
  111. ↑ Pope, σελ. 219.
  112. ↑ Murfett, σελ. 496.
  113. ↑ Pope, σελίδες 228–229.
  114. ↑ Mann & Jörgensen, σελίδες 139–141.
  115. ↑ 115,0 115,1 115,2 Williamson, σελ. 20.
  116. ↑ Rohwer, σελ. 227.
  117. ↑ Rohwer, σελίδες 227–228.
  118. ↑ Brennecke, σελίδες 265-268.
  119. ↑ 119,0 119,1 Breyer, σελ. 29.
  120. ↑ 120,0 120,1 120,2 Williamson, σελ. 21.
  121. ↑ Hastings, σελ. 287.
  122. ↑ Hastings, σελ. 286–287.
  123. ↑ Middlebrook & Everitt, σελίδες 693-694.
  124. ↑ Rohwer, σελ. 408.
  125. ↑ Brennecke, σελίδες 274-278.
  126. ↑ Showell, σελ. 79.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Bekker, Cajus (1971). Verdammte See (στα Γερμανικά). Oldenburg: Gerhard Stalling Verlag. ISBN 3-548-03057-2. 
  • Bredemeier, Heinrich (1997). Schlachtschiff Scharnhorst (στα Γερμανικά) (5th έκδοση). Hamburg: Koehler. ISBN 3-7822-0592-8. 
  • Breyer, Siegfried (1991). Die Schweren kreuzer der ADMIRAL HIPPER-Klasse (στα Γερμανικά). Friedberg: Podzun-Pallas-Verlag. ISBN 3-7909-0429-5. 
  • Brennecke, Jochen (2003). Eismeer Atlantik Ostsee. Die Einsätze des Schweren Kreuzers Admiral Hipper [Arctic, Atlantic, Baltic: The Operations of the Heavy Cruiser Admiral Hipper] (στα Γερμανικά). Munchen: Heyne. ISBN 3-453-87084-0. 
  • Dildy, Doug (2007). Denmark and Norway 1940: Hitler's Boldest Operation. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-117-5. 
  • Garzke, William H.· Dulin, Robert O. (1985). Battleships: Axis and Neutral Battleships in World War II. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-101-0. 
  • Gröner, Erich (1990). German Warships: 1815–1945. I: Major Surface Vessels. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-790-6. 
  • Hastings, Max (2005). Armageddon: The Battle for Germany, 1944–1945. Vintage Books. ISBN 978-0-375-71422-1. 
  • Kemp, Paul (1993). Convoy! Drama in Arctic Waters. Casell. ISBN 0-304-35451-1. 
  • Koop, Gerhard· Schmolke, Klaus-Peter (1992). Die Schweren Kreuzer der Admiral Hipper-Klasse [The Heavy Cruisers of the Admiral Hipper Class] (στα Γερμανικά). Bonn: Bernard & Graefe Verlag. ISBN 978-3-7637-5896-8. 
  • Mann, Chris· Jörgensen, Christer (2003). Hitler's Arctic War: the German campaigns in Norway, Finland, and the USSR, 1940–1945Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. New York: Thomas Dunne Books. ISBN 978-0-312-31100-1. 
  • Middlebrook, Martin· Everitt, Chris (1996). The Bomber Command War Diaries. An operational reference book 1939-1945. Midland Publishing Limited. ISBN 1-85780-033-8. 
  • Miller, Nathan (1997). War at Sea: A Naval History of World War II. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511038-8. 
  • Murfett, Malcolm H. (2008). Naval Warfare 1919–1945. London: Routledge. ISBN 978-0-415-45804-7. 
  • Philbin, Tobias R. III (1982). Admiral von Hipper: The Inconvenient Hero. Amsterdam: B. R. Grüner Publishing Co. ISBN 90-6032-200-2. 
  • Pope, Dudley (2005). 73 North: The Battle of the Barents Sea. Ithaca: McBooks Press. ISBN 978-1-59013-102-2. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea, 1939–1945: The Naval History of World War Two. Annapolis: US Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-119-8. 
  • Showell, Jak P Mallmann (1999). German Navy Handbook, 1939–1945. Thrupp, Stroud: The History Press. ISBN 0-7509-1556-0. 
  • Sivertsen, Svein Carl, επιμ. (1999). Jageren Sleipner i Romsdalsfjord sjøforsvarsdistrikt april 1940 (στα Νορβηγικά). Hundvåg: Sjømilitære Samfund ved Norsk Tidsskrift for Sjøvesen. ISBN 82-994738-3-7. 
  • Williamson, Gordon (2003). German Heavy Cruisers 1939–1945. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-502-0. 

Επιπλέον ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Whitley, M. J. (1987). German Cruisers of World War Two. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-217-8. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Admiral_Hipper_(καταδρομικό)&oldid=11036964"