Μετάβαση στο περιεχόμενο

AEG J.I

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
AEG J.I
Το J.I.
Τύποςαεροσκάφος εγγύς υποστήριξης
ΚατασκευαστήςAEG
Κύριος χειριστήςLuftstreitkräfte
Παραγωγή1917-1918[1]
Μονάδες που παρήχθησανπερ. 600[2]
Αναπτύχθηκε απόAEG C.IV

Το AEG J.I ήταν μονοκινητήριο διπλάνο αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τη γερμανική αεροπορική εταιρεία Allgemeine Elektricitäts-Gesellschaft (AEG) στα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Επρόκειτο για ένα εξειδικευμένο παράγωγο του αναγνωριστικού AEG C.IV στο οποίο προστέθηκε θωράκιση και προωθούνταν από τον ισχυρότερο κινητήρα Benz Bz IV. Για να πλήττει επίγειους στόχους διέθετε ένα ζεύγος πολυβόλων LMG 08/15 των 7,92 mm τα οποία ήταν στραμμένα προς τα κάτω. Ο σχεδιασμός του αεροσκάφους διατηρήθηκε όσο το δυνατόν πιο κοντά στο C.IV ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος ανάπτυξης και παραγωγής. Ωστόσο, για να αντισταθμιστεί το αυξημένο βάρος του αεροσκάφους χρειάστηκε να προστεθούν πηδάλια κλίσης στην κάτω πτέρυγα καθώς και να ενισχυθούν οι αποσβεστήρες κραδασμών.

Στους τελευταίους μήνες του πολέμου παρουσιάστηκε το βελτιωμένο J.II, στο οποίο ενσωματώθηκαν αεροδυναμικές βελτιώσεις και είχε επιμηκυμένη άτρακτο. Κατασκευάστηκαν περίπου 600 J.I και J.II μέχρι το τέλος της σύρραξης. Μεταπολεμικά αριθμός τέτοιων αεροσκαφών χρησιμοποιήθηκε από την πολιτική αεροπορία. Αρκετά εξυπηρέτησαν την πρώτη τακτική καθημερινή επιβατική αεροπορική σύνδεση στον κόσμο, μεταξύ Βερολίνου και Βαϊμάρης, που εγκαινιάστηκε από τη Deutsche Luft-Reederei (DLR) στις 5 Φεβρουαρίου 1919.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 1917 ξεκίνησε στη Γερμανία η συγκρότηση αρκετών μονάδων εγγύς υποστήριξης (γερμανικά: Infanterie-Flieger‎‎). Οι στρατιωτικοί σχεδιαστές αποφάσισαν ότι ήταν απαραίτητο ένα προσωρινό αεροσκάφος για εξοπλισμό των μονάδων αυτός μέχρι να καταστούν διαθέσιμα σε επαρκείς αριθμούς εξειδικευμένα αεροσκάφη όπως το Junkers J.I.[3] Καθώς το AEG J.I ήταν πολύ κοντά σχεδιαστικά με το αναγνωριστικό AEG C.IV, μπορούσε να τεθεί γρήγορα σε παραγωγή και κατά συνέπεια θεωρήθηκε κατάλληλο για την κάλυψη αυτού του ρόλου. Οι κυριότερες διαφορές μεταξύ του C.IV και του J.I ήταν η υιοθέτηση του ισχυρότερου κινητήρα Benz Bz IV σε συνδυασμό με θωρακισμένη άτρακτο.[3] Η χρήση του Bz IV ήταν αναγκαία προκειμένου να αντισταθμιστεί το επιπλέον βάρος λόγω της θωράκισης.[3]

Όσον αφορά τη βασική του διαμόρφωση, το J.I ήταν ένα μονοκινητήριο διπλάνο εξοπλισμένο με σταθερό σύστημα προσγείωσης. Η άτρακτός του ήταν κατασκευασμένη από ατσάλινες δοκούς με υφασμάτινη επικάλυψη. Το θωρακισμένο τμήμα εκτεινόταν από το ρύγχος μέχρι και το πίσω κόκπιτ. Η θωράκιση είχε πάχος περίπου 5,1 mm και δεν ήταν δομικό στοιχείο αλλά ήταν προσαρτημένη σε διάφορα δομικά μέλη.[3] Το χαρακτηριστικό σχήμα του ρύγχους του J.I οφείλονταν στην θωρακισμένη επικάλυψη.[3]

Τόσο ο πιλότος όσο και ο πολυβολητής κάθονταν σε ανοικτά κόκπιτ που προστατευόταν με θωράκιση. Ο πολυβολητής χειρίζονταν τρία όπλα: ένα ζεύγος πολυβόλων LMG 08/15 των 7,92 mm που έβαλαν προς τα κάτω για να πλήττουν επίγειους στόχους καθώς και ένα πολυβόλο Parabellum MG14 των 7,92 mm σε περιστρεφόμενη βάση για την άμυνα του αεροσκάφους απέναντι σε αντίπαλα μαχητικά. Τα πολυβόλα τροφοδοτούνταν μέσω ταινίας από τύμπανο τροφοδοσίας και η σκόπευση γινόταν μέσω ενός πρωτόγονου σκοπευτικού το οποίο αποτελούνταν από μια κυκλική οπή στη δεξιά μπροστινή πλευρά του πιλοτηρίου.[3] Κατά κανόνα δεν υπήρχαν όπλα που να μπορούν να βάλλουν εμπρός καθώς το αεροσκάφος προοριζόταν να πλήττει στόχους στο έδαφος και όχι για αερομαχίες. Από την άλλη συχνά οι μονάδες στο μέτωπο τοποθετούνταν επιπλέον όπλα στα αεροσκάφη τους.[4]

Παρόλο που το πρωτότυπο J.I ήταν εξοπλισμένο με πανομοιότυπες πτέρυγες με το C.IV, διαπιστώθηκε ότι εξαιτίας του αυξημένου βάρους έπρεπε να βελτιωθεί ο πλευρικός έλεγχος. Αυτό επιλύθηκε με ελάχιστο επανασχεδιασμό των πτερύγων μέσω της προσθήκης πηδαλίων κλίσης στην κάτω πτέρυγα.[5] Άλλες τροποποιήσεις περιλάμβαναν την ενίσχυση των αποσβεστήρων κραδασμών ώστε να αντεπεξέλθουν στο επιπλέον βάρος. Πρέπει να σημειωθεί ότι δόθηκε έμφαση στην εισαγωγή όσο το δυνατόν λιγότερων τροποποιήσεων σε σχέση με το C.IV.[5]

Το 1918, αναπτύχθηκε μια βελτιωμένη έκδοση του J.I, με την ονομασία J.II.[5] Αν και αυτό το αεροσκάφος διέφερε ελάχιστα δομικά από το J.I, ενσωμάτωνε σημαντικές αεροδυναμικές βελτιώσεις. Επανασχεδιάστηκαν όλες οι επιφάνειες ελέγχου πτήσης, εκτός από τα κάτω πηδάλια κλίσης. Επιμηκύνθηκε η άτρακτος, τοποθετήθηκε μεγαλύτερο κάθετο ουραίο σταθερό για να βελτιωθεί η κατευθυντική ευστάθεια και άλλαξε η θέση των συνδέσμων των πτερυγίων ελέγχου.[2]

Μέχρι την υπογραφή της Ανακωχής της Κομπιένης κατασκευαστεί περίπου 609 J.I και J.II.[3]

Η πορεία των J.I/II δεν σταματά με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς αρκετά αξιοποιήθηκαν στην πολιτική αεροπορία. Πολλά J.II εξυπηρέτησαν την πρώτη τακτική καθημερινή επιβατική αεροπορική σύνδεση στον κόσμο, μεταξύ Βερολίνου και Βαϊμάρης. Τα πρώτα πολιτικά J.II διατήρησαν τα ανοιχτά κόκπιτ που είχαν στον πόλεμο όμως σύντομα αντικαταστάθηκαν από τροποποιημένες εκδόσεις με κλειστές καμπίνες.[6]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του J.I
Συγκρίσιμα αεροσκάφη

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Grey and Thetford 1962, pp. 9-10.
  2. ↑ 2,0 2,1 Grey and Thetford 1962, p. 11.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Grey and Thetford 1962, p. 9.
  4. ↑ Grey and Thetford 1962, p. 9, 12.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Grey and Thetford 1962, p. 10.
  6. ↑ Taylor, Michael J.H., επιμ. (1989). Jane's Encyclopedia of Aviation (Second έκδοση). New York, US: Portland House. ISBN 0-517-69186-8. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα AEG J.I στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=AEG_J.I&oldid=11037433"