249 Ίλζε
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ανακάλυψη | |
---|---|
Ανακαλύφθηκε από | Κρίστιαν Χάινριχ Φρήντριχ Πέτερς |
Ημ/νία ανακάλυψης | 16 Αυγούστου 1885 |
Τροχιακά χαρακτηριστικά | |
Εποχή 30 Ιανουαρίου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453400,5) | |
Αφήλιο | 2,893 AU (432,7 εκατομ. km) |
Περιήλιο | 1,866 AU (279,1 εκατομ. km) |
Ημιάξονας τροχιάς | 2,379 AU (355,9 εκατομ.km) |
Εκκεντρότητα | 0,216 |
1340,4 | |
175,36° | |
Κλίση | 9,629° |
334,85° | |
= 41,91° | |
Απόλυτο μέγεθος (H) | 11,43[2] |
Η `Ιλζε (Ilse) είναι αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,33. Ανακαλύφθηκε το 1885 από τον Κρίστιαν Χ.Φ. Πέτερς, που παρατηρούσε από το Κλίντον της πολιτείας της Νέας Υόρκης, και πήρε το όνομά του από μια μυθική Γερμανίδα πριγκήπισσα.
Μία επιπρόσθηση αστέρα από την Ίλζε σημειώθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1997 στον Λέοντα και ήταν ορατή από τη Β. Αμερική.
Φυσικά χαρακτηριστικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μέση διάμετρος της Ίλζε υπολογίσθηκε σε 35 ως 37 χλμ. Ο φασματικός της τύπος είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,043. Η Ίλζε περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 85 ώρες και 14 λεπτά, μία εξαιρετικά αργή περιστροφή για αστεροειδή. Ως αιτία της αργής αυτής περιστροφής προτάθηκε το 1987 από τον Ρίτσαρντ Μπίνζελ η ύπαρξη ενός δορυφόρου της Ίλζε, ο οποίος «έκλεψε» στροφορμή από αυτή [1]. Ωστόσο δεν υπάρχει κάποια άλλη ένδειξη για την ύπαρξη αυτού του υποθετικού δορυφόρου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 JPL Small-Body Database. ssd
.jpl .nasa .gov /tools /sbdb _lookup .html # /?sstr=20000249. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2024. - ↑ JPL Small-Body Database. ssd
.jpl .nasa .gov /tools /sbdb _lookup .html # /?sstr=20000249. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2024.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
248 Λάμια | 249 Ίλζε | 250 Μπεττίνα |
---|