Ford 1952
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| 1952 Ford | |
|---|---|
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Ford Motor Company |
| Παραγωγή | Δεκέμβριος 1952 — 1955 |
| Σεζόν | 1952 — 1955 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Full-size Ford |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford 1949 |
| Επόμενο μοντέλο | Ford 1955 Ford Courier (για βαν) |
Η σειρά αυτοκινήτων Ford ανανεώθηκε και πάλι για το 1952, αν και παρέμεινε παρόμοια με τα προηγούμενα Ford του 1949, αυτή τη φορά όμως με καμπυλωτό μονοκόμματο παρμπρίζ. Το μοντέλο έλαβε έναν νέο κινητήρα, 6-κύλινδρο σε σειρά, τον «Mileage Maker» με 101 ίππους. Ο 6-κύλινδρος σε σειρά 226 CID (3.7 L) κινητήρας αντικαταστάθηκε από έναν καινούριο «Mileage Maker» με επικεφαλής βαλβίδες, κυβισμού 215 CID (3.5 L) και ισχύος 101 hp (75 kW), ενώ ο παλαιός 239 CID (3.9 L) Flathead V8 παρέμεινε με ισχύ 110 hp (82 kW). Αυτός ο σχεδιασμός θα συνεχιζόταν μέχρι τη σεζόν του 1954, με έναν επανασχεδιασμό που κυκλοφόρησε το 1955 και τον αντικατέστησε.
Οι γραμμές του μοντέλου αναμορφώθηκαν και πάλι, με το βασικό μοντέλο να ονομάζεται «Mainline» και το μεσαίο επίπεδο «Customline». Το κορυφαίο «Crestline» περιελάμβανε το αναδιπλούμενης οροφής (convertible ) «Sunliner» και το (άκαμπτης οροφής) «Victoria», παράδοση που χρονολογείται από το 1932 με το 2-πορτο coupe Ford Victoria. Το station wagon συνεχίστηκε με το «Country Squire». Στο εσωτερικό υπήρχε ένας πίνακας ελέγχου «στυλ πτήσης» και τοποθετήθηκαν νέα πεντάλ κάτω από το ταμπλό. Το βολτόμετρο, ο μετρητής βενζίνης, ο μετρητής θερμοκρασίας και ο δείκτης πίεσης λαδιού ήταν στάνταρ εξοπλισμός. Το ρολόι και το ραδιόφωνο ήταν στο κέντρο της κεντρικής κονσόλας. Η γρίλια έφερε στο κέντρο της κύκλο που περιβάλλεται από δακτύλιο χρωμίου, καθώς και γωνιακούς δείκτες (φλας) τύπου «εισαγωγής τζετ». Χρησιμοποιήθηκαν νέοι μεντεσέδες[ασαφές] κορμού που δεν θα συνέθλιβαν το περιεχόμενο του κορμού. Τα πεντάλ του φρένου και του συμπλέκτη είχαν πλέον επανασχεδιαστεί. Το μεταξόνιο ήταν 2.921 χιλιοστά.
Το 1953 ήταν η 50ή επέτειος από την ίδρυση της Ford. Τα μεγάλα νέα για το 1953 ήταν η διαθεσιμότητα της υποβοήθησης στα φρένα και στο τιμόνι, τα οποία στο παρελθόν είχαν περιοριστεί στις ακριβότερες θυγατρικές, Mercury και Lincoln. Η σφαίρα της κεντρικής γρίλιας έχασε τον δακτύλιό της και άρχισε να πλαισιώνεται από κατακόρυφες μαύρες ρίγες, ενώ τα γωνιακά φλας ήταν πλέον ορθογώνια φώτα και όχι κυκλικά. Όλα τα Ford του 1953 παρουσίασαν αναμνηστικά τιμόνια για την 50ή επέτειο της εταιρείας. Οι μηχανικές αλλαγές περιελάμβαναν αυλάκωση[ασαφές] δύο ιντσών και ένα πλαίσιο k-bar[ασαφές] με πέντε εγκάρσια μέλη. Ο William Clay Ford έτρεξε στο ράλυ Indianapolis 500 με ένα convertible Sunliner με dummy kit[ασαφές] ελαστικών Continental (Coronado kit). Αυτή ήταν επίσης η τελευταία χρονιά με επένδυση πραγματικού ξύλου στο station wagon Country Squire. Προς το τέλος του έτους, η Ford πρόσθεσε το υδραυλικό τιμόνι «Master-Guide» ως έξτρα επιλογή στα αυτοκίνητα με κινητήρες V8. Μια ασυνήθιστη υπηρεσία που παρείχε η Ford ήταν ότι τα κουμπιά προεπιλογής ραδιοφώνου μπορούσαν να είχαν ήδη ρυθμιστεί σε τοπικούς σταθμούς από τον αντιπρόσωπο. Το καλοριφέρ χρεωνόταν με 74 δολάρια επιπλέον.
Courier[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1952 Ford επίσης κυκλοφόρησε ως βαν και αγροτικό ημιφορτηγό (pickup) στην Ευρώπη και στην Αυστραλία, αλλά πάντως όχι στην Αμερική. Αυτά τα μικρά ελαφρά φορτηγά κυκλοφόρησαν με το όνομα Courier και τελικά έγιναν η δική τους σειρά με το ίδιο όνομα. Συνέχιζαν να πωλούνται με το ίδιο όνομα (Courier) μέχρι το 2015.
| |||||||||||