1-χλωροναφθαλίνιο
| 1-χλωροναφθαλίνιο | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | 1-χλωροναφθαλίνιο | ||
| Άλλες ονομασίες | 1-χλωροδικυκλο[4.4.0](-1,3,5,7-)δεκαπενταένιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | C10H7Cl | ||
| Μοριακή μάζα | 162,62 amu | ||
| Αριθμός CAS | 90-13-1 | ||
| SMILES | c1cccc2cccc(c12)Cl | ||
| InChI | 1S/C10H7Cl/c11-10-7-3-5-8-4-1-2-6-9(8)10/h1-7H | ||
| PubChem CID | 7003 | ||
| ChemSpider ID | 6737 | ||
| Δομή | |||
| Ισομέρεια | |||
| Ισομερή θέσης | >100 | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο τήξης | -20°C | ||
| Σημείο βρασμού | 263°C | ||
| Πυκνότητα | 1.190 kg/m³ | ||
| Διαλυτότητα στο νερό |
Ελαφρά διαλυτό | ||
| Δείκτης διάθλασης , nD |
1,6326 (20°C) | ||
| Τάση ατμών | 50 μbar (20°C) | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
121°C | ||
| Επικινδυνότητα | |||
 
| |||
| LD50 | 1,540 g/kg | ||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Το 1-χλωροναφθαλίνιο[1] (αγγλικά 1-chloronaphthalene) είναι αρωματική οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και χλώριο, με μοριακό τύπο C11H9Cl. Είναι ένα «θυγατρικό» ναφθαλίνιο, ενώ ταυτόχρονα ανήκει και στις «χλωραρωματικές ενώσεις» (δηλαδή αρωματικές ενώσεις που περιέχουν φθόριο). Το χημικά καθαρό 1-χλωροναφθαλίνιο, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο, ελαιώδες υγρό, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό του δείκτη διάθλασης κρυστάλλων με εμβάπτιση.[2] Η ένωση είναι ισομερής του 2-χλωροναφθαλίνιου.
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1-χλωροναφθαλίνιο παράγεται με απευθείας χλωρίωση του ναφθαλινίου, αν και έτσι συμπαράγονται και ένας αριθμός πολυχλωριωμένων παραγώγων, όπως διχλωροναφθαλίνια και τριχλωροναφθαλίνια, εκτός από τα δύο (2) ισομερή μονοχλωριωμένα 1-χλωροναφθαλίνιο και 2-χλωροναφθαλίνιο.[3]
Εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτή η τοξική ουσία, μη πολική οργανοχλωριωμένη ένωση χρησιμοποιείται ενίοτε ως ισχυρό βιοκτόνο. Είναι γνωστή επίσης ως Basileum. Περιστασιακά, χρησιμεύει ως εντομοκτόνο και μυκητοκτόνο για το ξύλινο δάπεδο των κοντέινερ, που ικανοποιεί τον ίδιο ρόλο όπως και το χλωρδάνιο.
Το 1-χλωροναφθαλίνιο χρησιμοποιήθηκε επίσης ως κοινός διαλύτης[4] για έλαια, για λίπη και για το DDT, μέχρι τη δεκαετία του 1970. Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για τον προσδιορισμό του δείκτη διάθλασης κρυστάλλων.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ναφθαλίνιο
- 1-μεθυλοναφθαλίνιο
- 2-μεθυλοναφθαλίνιο
- 1-φθοροναφθαλίνιο
- 1-βρωμοναφθαλίνιο
- Φουλβαλένιο
- Καμφορά
- Διαλίνιο
- Τετραλίνιο
- Δεκαλίνιο
- Διαστρικά και ενδοαστρικά χημικά είδη που έχουν ανιχνευθεί
- Μοθσφαιρίδιο
- 1-ναφθόλη
- 2-ναφθόλη
- ναφθαλινίδιο του νατρίου
- Αντίδραση Βάγκνερ-Γιούρεγκ
- Ανθρακένιο
- Φαινανθρένιο
- Ακεναφθυλένιο
- Αζουλένιο
- Πενταλένιο
- Ινδένιο
- Επταλένιο
- Διφαινυλένιο
- ας-ινδακένιο
- ς-ινδρακένιο
- Φλουορένιο
- Φαιναλένιο
- Φλουορανθένιο
- Ακεφαινανθρένιο
- Τριφαινυλένιο
- Πυρένιο
- Χρυσένιο
- Ναφθακένιο
- Πλειαδένιο
- Πενταφαίνιο
- Πεντακένιο
- Τετραφαινυλένιο
- Εξαφαίνιο
- Εξακένιο
- Ρουμπικένιο
- Κορωνένιο
- Τριναφθυλένιο
- Επταφαίνιο
- Επτακένιο
- Πυρανθένιο
- Οβαλένιο
- Θειανθρένιο
- Ισοβενζοφουράνιο
- Χρωμένιο
- Ξανθένιο
- Φαινοξαθίνιο
- Ιδολζίνη
- Ισοϊνδόλιο
- 3-υδροϊνδόλιο
- Ινδόλιο
- 1-υδροϊνδαζόλιο
- Πυρίνιο
- 4-υδροκιναζολίνη
- Ισοκινολίνη
- Κινολίνη
- Κιναζολίνη
- Φθαλαζίνη
- Ναφθυδρίνη
- Κινοξαλίνη
- Κιναζολίνη
- Κιννολίνη
- Πτεριδίνη
- 4α-υδροκαρβαζόλιο
- Καρβαζόλιο
- β-καρβολίνη
- Φαινανθριδίνη
- Ακριδίνη
- Περιμιδίνη
- 1,7-φαινανθρολίνη
- Φαιναζίνη
- Φαιναραζίνη
- Φαινοθαζίνη
- Φαινοξαλίνη
- Ισοχρωμάνιο
- Χρωμάνιο
- Ινδολίνη
- Ισοϊνδολίνη
- Κινακλιδίνη
- Πουρίνη
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Δείτε τις εναλλακτικές ονομασίες στον παρακείμενο πίνακα πληροφοριών χημικής ένωσης.
- ↑ «Oxford MSDS». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2017.
- ↑ Bavendamm, W.; Bellmann, H. (1953). «Chlornaphthalin-Präparate» (στα German). Holz als Roh- und Werkstoff 11: 81-84. doi:.
- ↑ «1-Chloronaphthalene». Sigma Aldrich. sigmaaldrich.com. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2017.